Przejdź do zawartości

Ludwig Ernst z Brunszwiku-Lüneburga-Bevern

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ludwig Ernst z Brunszwiku-Lüneburga-Bevern
Ilustracja
Ludwig Ernst z Brunszwiku-Lüneburga-Bevern
ilustracja herbu
Książę Kurlandii i Semigalii
Okres

od 1741
do 1741

Poprzednik

Ernest Jan Biron

Następca

Karol Krystian Wettyn

Dane biograficzne
Data i miejsce urodzenia

25 września 1718
Wolfenbüttel

Data i miejsce śmierci

12 maja 1788
Eisenach

Ojciec

Ferdynand Albrecht II z Brunszwiku-Lüneburga

Matka

Antonina Amalia z Brunszwiku-Wolfenbüttel

Ludwig Ernst z Brunszwiku-Lüneburga-Bevern i jego adiutant Robert Douglas

Ludwig Ernst z Brunszwiku-Lüneburga-Bevern (ur. 25 września 1718 w Wolfenbüttel, zm. 12 maja 1788 w Eisenach) – niemiecki arystokrata oraz austriacki, holenderski i niemiecki marszałek polny.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Ferdynanda Albrechta II, książę Brunszwiku. Od 1737 roku w służbie austriackiej. Walczył w wojnie przeciw Turkom do pokoju belgradzkiego (1739). Dzięki wpływom brata, Antoniego Ulryka na dworze rosyjskim został wybrany w 1741 roku księciem Kurlandii, gdy stracił tam władzę Ernest Jan Biron. Cesarzowa Rosji Elżbieta Romanowa nie uznała jednak tego wyboru. W 1742 roku powrócił do Niemiec. Walczył w drugiej wojnie śląskiej, po jej zakończeniu pokojem w Akwizgranie w 1748 roku Wilhelm IV Orański zaprosił go do Holandii.

19 marca 1750 roku został mianowany na stopień marszałka polnego[1].

Mimo dowodzenia oddziałami holenderskimi książę zachował swe stanowiska jako feldmarszałka austriackiego i cesarskiego. Po śmierci Wilhelma IV w 1751 roku został kapitanem generalnym wojsk w Holandii i pełnił tę funkcję do 1766 roku. Od 1779 roku książę stał się celem pamfletów, pisanych przez tzw. frakcję patriotów, w tym[2]:

  • Jurjen Lankbein of de Mof Commis;
  • De door Patricius verlichte Vaderlanders, 1779;
  • Jaloursen Joseph;
  • De Mof Meesterknegt, 1781;
  • De Aristokraten, 1785;
  • De Hertog van Wolffenbuttel;
  • Het Politicq en Staatkundig Marionetten-Spel.

W 1784 roku książę musiał opuścić sprawowany urząd. W 1787 roku wojska pruskie wkroczyły do Holandii i obaliły wielkiego pensjonariusza Pietera van Bleiswijka, największego wroga księcia brunszwickiego.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Bootsma, N.A. (1962) De hertog van Brunswijk, 1750-1759. Assen: Van Gorcum, Historische Bibliotheek; 69.
  • Klein, S.R.E. (1995) Patriots Republikanisme. Politieke cultuur in Nederland (1766-1787), p. 12.
  • Oosthoek’s geïllustreerde Encyclopaedie (1917).
  • C. Römer, Braunschweig-Bevern, Ein Fürstenhaus als europäische Dynastie 1667–1884, S. 68, Braunschweig, 1997.
  • Schlözer, A.L. (1786) Lodewijk Ernst, hertog van Brunswyk en Lunenburg ... Echte bescheiden Van het gedrag ten opzigte zijner aanzienlijke waardigheden, als Veldmaarschalk, Voogd en Reprezentant van ...den Heere Erfstadhouder P.W. de V. van Oranje; in de Vereenigde Nederlanden.
  • Antonio Schmidt-Brentano: Kaiserliche und k.k. Generale (1618-1815). Wiedeń: Austriackie Archiwum Państwowe, 2006.
  • Wijnen, H. van (1987) Vorst Willem, het is alles uw schuld! Oranje en de ondergang van de Republiek bij de omwentelingen 1787-1795.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]