Ludwik Stomma

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje) o 12:58, 17 maj 2020. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Ludwik Stomma
Data i miejsce urodzenia

22 marca 1950
Kraków

Data i miejsce śmierci

7 marca 2020
Paryż

Zawód, zajęcie

antropolog kultury, nauczyciel akademicki, publicysta

Miejsce zamieszkania

La Ferté-sous-Jouarre, Francja

Narodowość

polska

Tytuł naukowy

doktor habilitowany nauk humanistycznych

Rodzice

Elwira Szykowska
Stanisław Stomma

Krewni i powinowaci

Magdalena
(siostra)

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Ludwik Franciszek Stomma (ur. 22 marca 1950 w Krakowie, zm. 7 marca 2020 w Paryżu[1]) – polski antropolog kultury, etnolog, doktor habilitowany nauk humanistycznych, nauczyciel akademicki, publicysta tygodników „Polityka” i „Przegląd”.

Działalność

Wykładał na Uniwersytecie Warszawskim, KUL, Uniwersytecie Jagiellońskim, pracował w Instytucie Sztuki PAN i na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. W 1981 wyjechał do Francji. Pracował na Sorbonie (IV) w ramach École pratique des hautes études[2][3], a od 2008 na stanowisku profesora nadzwyczajnego UMK[4]. Wydał czternaście książek, w tym cztery naukowe, dwie książki dla dzieci, a także książki historyczne i biograficzne.

Od 1990 był stałym felietonistą tygodnika „Polityka”. Publikował także w „Kuchni”, „Motomagazynie”, „Elle”, „Hustlerze”, „Cosmopolitan” i „Nie” (pod pseudonimem Gall Anonim)[5]. Jest autorem zbioru felietonów pt. Nalewka na czereśniach oraz Słownik polskich wyzwisk, inwektyw i określeń pejoratywnych. Był członkiem Collegium Invisibile[6].

Politycznie miał poglądy lewicowe. Przez krótki okres należał do Unii Pracy[7]. Był wolnomularzem[8].

W 2000 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski „za wybitne zasługi w pracy dziennikarskiej i publicystycznej”[9]. W 2009 jego dokonania zostały uhonorowane Złotą Sową Polonii[10].

Był synem Stanisława Stommy. Mieszkał we Francji (w La Ferté-sous-Jouarre w departamencie Sekwana i Marna)[11]. Pochowany został 13 marca 2020 roku na cmentarzu Pere Lachaise w Paryżu.

Kontrowersje

W 1991 w periodyku naukowym „Etnografia Polska” ukazała się recenzja[12] (a właściwie polemika) trzech autorów (Arnold Lebeuf, Mariusz Ziółkowski i R.M. Sadowski z Zakładu Antropologii Historycznej IA UW) pracy doktorskiej Stommy. Autorzy wykazali, że ok. 1/4 doktoratu, dotycząca zagadnień astronomicznych, stoi na bardzo niskim poziomie i zawiera wiele błędów merytorycznych. Jednak najważniejszym punktem owej polemiki było wykazanie całkowitego fałszerstwa tzw. obserwatorium w Skordiowie, które to miało świadczyć o wiedzy astronomicznej zachowanej na polskiej wsi i co było koronnym dowodem tez pracy doktorskiej Ludwika Stommy. W 1993 w tym samym czasopiśmie ukazała się riposta, tych samych trzech autorów, do odpowiedzi, jakiej Stomma udzielił na pierwszy artykuł z Etnografii, zamieszczonej w 75. tomie Ludu[13]. Również w 1993 na łamach „Polskiej Sztuki Ludowej” (przed ukazaniem się riposty) ukazał się artykuł[14], w którym autorzy – Krystyna i Krzysztof Piątkowscy – dość stanowczo wzięli w obronę Ludwika Stommę i zanegowali zasadność krytyki, jaką wobec niego podjęli Lebeuf, Ziółkowski i Sadowski. Piątkowscy zauważyli, że krytyka ta wychodzi z innego paradygmatu poznawczego niż zastosowany przez Stommę i jako taka nie może być punktem wyjścia do podważania jego metody badawczej. Piątkowscy twierdzili również, iż ich zdaniem przesłanki, na podstawie których Lebeuf, Ziółkowski i Sadowski zarzucili Stommie fałszerstwo w zakresie ww. obserwatorium w Skordiowie, są wysoce niewiarygodne i nie powinny nigdy stać się przyczyną tak gwałtownego konfliktu w środowisku naukowym.

Publikacje

Przypisy

  1. Jerzy Sławomir Wasilewski, 7 marca zmarł w Paryżu Ludwik Stomma (1950–2020) [online], etnologia.uw.edu.pl, 9 marca 2020.
  2. Centre d’études slaves. (fr.)
  3. The Ecole pratique des hautes études (EPHE) (fr.).
  4. Biuletyn Prawny UMK Nr 10 z 29 grudnia 2008.
  5. Luiza Zalewska, Zmierzch diabła, „Dziennik”, 4–5 października 2008.
  6. Lista tutorów Collegium Invisibile [online], ci.edu.pl.
  7. Ludwik Stomma, Jak nie wstąpiłem do partii [online], polityka.pl, 14 stycznia 2020.
  8. Ludwik Stomma, Powrót masonów [online], „Przegląd”, 23 marca 2015.
  9. M.P. z 2000 r. nr 14, poz. 293
  10. Złote Sowy Polonii 2009.
  11. Ludwik Stomma. Za mało polscy. „Polityka”, s. 120, 5 czerwca 2012. 
  12. A. Lebeuf, M.S. Ziółkowski, R.M. Sadowski. 13 grudnia, czyli rzecz o Słońcu, Skordiowie i Ludwiku Stommie. „Etnografia Polska”. T. XXXV, z. 1, s. 193–216, 1991. 
  13. A. Lebeuf, M.S. Ziółkowski i R.M. Sadowski. „13 grudnia” albo „Co autor chciał powiedzieć”. „Etnografia Polska”. T. XXXVII, z. 1, s. 167–175, 1993. 
  14. Krystyna i Krzysztof Piątkowscy. Czy słońce rodzi się 13 grudnia? – czyli rzecz o pewnej „polemice”. „Polska Sztuka Ludowa”. s. 77–79. 

Linki zewnętrzne