Małgorzata Habsburg (1416–1486)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Małgorzata Habsburg
Ilustracja
ilustracja herbu
księżna elektorowa Saksonii
margrabina Miśni
Okres

od 3 czerwca 1431
do 7 września 1464

Jako żona

Fryderyka II

Poprzedniczka

Katarzyna Welf

Następczyni

Elżbieta Wittelsbach
(jako księżna elektorowa Saksonii)
Sydonia z Podiebradów
(jako margrabina Miśni)

Dane biograficzne
Dynastia

Habsburgowie

Data urodzenia

1416

Data i miejsce śmierci

12 lutego 1486
Altenburg

Ojciec

Ernest Habsburg

Matka

Cymbarka Piastówna

Mąż

Fryderyk II Wettyn

Dzieci

Amalia
Anna
Fryderyk
Ernest
Albrecht
Małgorzata
Jadwiga
Aleksander

Małgorzata Habsburg (ur. 1416, zm. 12 lutego 1486 w Altenburgu) – arcyksiężniczka austriacka z dynastii Habsburgów, księżna elektorowa Saksonii i margrabina Miśni.

Jedna z córek arcyksięcia austriackiego Ernesta Habsburga i księżniczki mazowieckiej Cymbarki z dyn. Piastów. Młodsza siostra cesarza rzymskiego Fryderyka III Habsburga – pierwszego z Habsburgów, który sięgnął po ten tytuł[1].

3 czerwca 1431 roku została wydana za mąż, w wieku około 15 lat, za elektora Saksonii i jednocześnie margrabiego Miśni Fryderyka II z dynastii Wettynów,z którym miała ośmioro dzieci:

  • Amalię (1436–1501), późniejszą księżną Bawarii-Landshut jako żonę Ludwika IX z dyn. Wittelsbachów,
  • Annę (1437–1512), późniejszą księżną elektorową Brandenburgii jako żonę Albrechta III Achillesa z dyn. Hohenzollernów,
  • Fryderyka (1439–1451),
  • Ernesta (1441–1486), późniejszego elektora Saksonii (następcę swojego ojca),
  • Albrechta (1443–1500), późniejszego margrabiego Miśni (następcę swojego ojca),
  • Małgorzatę (1444–1498), późniejszą ksieni (opatkę) w Seusslitz,
  • Jadwigę (1445–1511), późniejszą ksieni (opatkę) w Quedlinburgu,
  • Aleksandra (1447–1447)[2].

Małgorzata brała aktywny udział w sprawowaniu rządów w Saksonii. Udało się jej pogodzić męża ze swoim bratem - landgrafem Turyngii Wilhelmem II. Otrzymała własną monetę.

W nocy z 7 na 8 lipca 1455 roku synowie Małgorzaty: Ernest i Albrecht zostali porwani z zamku Altenburg przez mającego do elektora Saksonii pretensje finansowe rycerza Kunza von Kauffungen. Porywacz, zdążający w kierunku granicy czeskiej został jednak schwytany, a dzieci Małgorzaty uwolnione.

Po śmierci męża w dniu 7 września 1464 roku otrzymała bogate wiano, w tym miasta takie jak: Altenburg, Lipsk, Colditz, Eilenburg i Liebenwerda. Aż do swej śmierci żyła w Altenburgu, znajdującym się pod jej wyłączną jurysdykcją, gdzie wykonywana swoje suwerenne prawa.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]