Macewa

Macewy

Macewa z Cieszowej

Macewy w lapidarium dawnego cmentarza żydowskiego w Szczecinie

Macewa na cmentarzu żydowskim w Zabrzu

Macewa w muzeum w Koninie

Macewy na Cmentarzu w Warszawie przy ul. Okopowej

Macewy na Cmentarzu w Częstochowie

Nietypowa macewa na Cmentarzu w Częstochowie

Macewy na cmentarzu żydowskim w Kamiennej Górze

Macewa w lapidarium dawnego cmentarza żydowskiego w Kołobrzegu

Macewy na starym cmentarzu żydowskim we Wrocławiu

Macewa na nowym cmentarzu żydowskim w Krakowie

Macewa Kalonimusa Sachsa syna Cwi, zmarłego 11 listopada 1855 r. z nieistniejącego kirkutu przy ul. Gwarnej we Wrocławiu - obecnie na ścianie kościoła pw. św. Maurycego we Wrocławiu

Macewa (hebr. ‏מַצֵּבָה‎ „nagrobek”) – żydowska stela nagrobna, najczęściej w formie pionowo ustawionej, prostokątnej płyty kamiennej lub drewnianej (od XIX w. także żeliwnej) zwieńczonej linią prostą, trójkątem, półkolem lub dwoma odcinkami koła. Górną jej część wypełnia płaskorzeźba, dolną zaś inskrypcja (epitafium).

Płaskorzeźby mają znaczenie nie tylko dekoracyjne, lecz także symboliczne – ich elementy symbolizują cechy zmarłego. Niektóre z motywów dekoracyjnych występujących na macewach przeznaczone są dla przedstawicieli tradycyjnych grup społeczności żydowskiej, np. dla osoby pochodzącej z rodu kapłańskiego (kohena) – złożone w geście modlitwy dłonie, dla potomka rodu lewitów – dzbanek, dla uczonego lub rabina – korona Tory lub księga, dla kobiety świecznik, dla potomków pokolenia Judy – lew.

Z biegiem czasu nadawano macewom coraz bardziej złożoną formę architektoniczną, z gzymsami, kolumnami, wnękami, zaś jej wysokość rosła, osiągając nieraz 4 metry.