Majewo (województwo warmińsko-mazurskie)
54°13′17″N 19°34′50″E/54,221389 19,580556| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2022) |
233[2] |
| Strefa numeracyjna |
55 |
| Kod pocztowy |
82-316[3] |
| Tablice rejestracyjne |
NEB |
| SIMC |
0152566 |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego  | |
Położenie na mapie powiatu elbląskiego  | |
Położenie na mapie gminy Milejewo  | |
| 54°13′17″N 19°34′50″E/54,221389 19,580556[1]
| |
Majewo (niem. Meybaum) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie elbląskim, w gminie Milejewo na Wysoczyźnie Elbląskiej.
Nazwa
[edytuj | edytuj kod]Pierwsi osadnicy, którzy dotarli do Majewa, zapewne świadomi byli, dlaczego wybierają na miejsce swojego osiedlenia dolinę po obu stronach strumienia Okrzejka, na terenie porośniętymi łąkami. W dolinie tej przeważnie rosły brzozy, które były wykorzystywane w festynach majowych, do tworzenia tzw. słupów majowych (maibaum), a wieś otrzymała nazwę Maibaum, czyli Majewo.
Historyczne warianty nazewnicze Majewa:
- Około roku 1400 – Meyenbom
- W latach 1434–1450 – Meybom
- Około roku 1789 – Meybaum
- Od wieku XIX – Maibaum
Historia Majewa
[edytuj | edytuj kod]Krzyżackie początki
[edytuj | edytuj kod]Wieś Majewo założona została około roku 1305-1312 przez komtura zakonu krzyżackiego Heinricha von Gera. Lokatorem, który sprowadził do wsi osadników z zachodniej części Niemiec, był Johann Klemme. On też był pierwszym sołtysem wsi Majewo. Następnym sołtysem od roku 1331 był Peter Klemme. Wieś w chwili założenia obejmowała obszar 1020 ha i ta wielkość nie zmieniała się do roku 1945.
Czasy polskie
[edytuj | edytuj kod]Od 1466 do 1772 roku Majewo należało do starostwa tolkmickiego. Ze względu na bliskość kościoła protestanckiego w Neu Münsterberg (Nowe Monasterzysko) mieszkańcy wsi stali się ewangelikami, pomimo iż całe starostwo tolkmickie było silnie katolickie.
Wieś królewska położona była w II połowie XVI wieku w województwie malborskim[4].
W kontroli w 1742 roku wykazano, że Majewo posiadało dalej 60 włók ziemi (1020 ha), z czego 7 należało do sołtysa, 11 z nich pozostawionych było ugorem, 14 było objętych pańszczyzną, a 28 podlegało podatkom.
XIX wiek
[edytuj | edytuj kod]Początkowo ziemia była uprawiana wspólnotą rolników – uprawiana pod kierownictwem sołtysa. Bydło i trzoda były również wspólnie wypasane przez wiejskich pasterzy. W roku 1861 w Majewie dokonano podziału ziemi uprawnej. Co dotychczas było uprawiane wspólnie, zostało zmierzone i przydzielone każdemu rolnikowi indywidualnie. Ta zmiana okazała się bardzo korzystna, gdyż ziemia była lepiej wygospodarowana. Mieszkańcy Majewa byli bardzo przywiązani do tradycji. Przechowywali meble, narzędzia, skrzynie i ubrania, które należały kiedyś do ich przodków.
W 1874 roku w wyniku reformy zlikwidowano urząd sołtysa, a na przewodniczącego gminy Majewo wybrany został Michael Binding. Cesarz niemiecki Wilhelm II dwukrotnie przebywał w pobliżu wsi — pierwszy raz 10 września 1894 roku w trakcie manewrów wojskowych, a drugi 21 czerwca 1899 roku, kiedy cesarz podróżował do Kadyn[5].
XX wiek
[edytuj | edytuj kod]W 1906 roku wybuchł pożar, w którym spłonęło 9 gospodarstw. W latach 1907–1909 wybudowano szosę z Majewa do Milejewa. W roku 1912 epidemia dyfterytu spowodowała ogromną śmiertelność wśród dzieci. W 1921 młodzi mężczyźni, pod przewodnictwem nauczyciela Paula Smaka, założyli Klub Sportowy Majewo. Klub działał w latach 1921–1933. W 1934 powstała Ochotnicza Straż Pożarna.
W dniach 26-27 stycznia 1945 roku oddziały Armii Czerwonej z północnego zachodu zaczęły docierać do wsi. Rozstrzelano 12 osób z Majewa. Zostały one pochowane na południe od wsi w lesie. Pozostała ludność niemiecka została wysiedlona z Majewa pod koniec 1946 roku[5].
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa elbląskiego.
Gospodarka
[edytuj | edytuj kod]We wsi dominują działalności z zakresu przetwórstwa przemysłowego, budownictwa, gastronomii[6].
Demografia
[edytuj | edytuj kod]Ludność
[edytuj | edytuj kod]- 1885 – 704 mieszkańców
- 1925 – 671 mieszkańców
- 1998 – 248 mieszkańców
- 2011 – 218 mieszkańców
Struktura płci
[edytuj | edytuj kod]Kobiety: 50,9%
Mężczyźni: 49,1%
Struktura wiekowa
[edytuj | edytuj kod]- Przedprodukcyjny: 18,8%
- Produkcyjny: 69,7%
- Poprodukcyjny: 11,5%
Transport
[edytuj | edytuj kod]Transport publiczny jest obsługiwany przez komunikację miejską Elbląga (linia 20)[7].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 75706
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-06].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 767 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Prusy Królewskie w drugiej połowie XVI wieku : suplement. Cz. 1, Mapy, plany, Warszawa 2021, k. 1.
- ↑ a b Majewo – Historia Wysoczyzny Elbląskiej [online], www.historia-wyzynaelblaska.pl [dostęp 2020-05-26].
- ↑ Wieś Majewo w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2020-05-26], liczba ludności na podstawie danych GUS.
- ↑ ZKM Elblag [online], www.zkm.elblag.com.pl [dostęp 2020-05-26].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]- Huta Żuławska
- Milejewo
- Majewo (inne miejscowości o tej nazwie)
