Maltoza

Maltoza
	α-maltoza
	; β-maltoza
Nazewnictwo
	Inne nazwy i oznaczenia
	cukier słodowy
	Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C12H22O11
Masa molowa	342,296 g/mol
Wygląd	bezbarwne kryształy o słodkim smaku
	Identyfikacja
Numer CAS	69-79-4
PubChem	6255
DrugBank	DB03323
SMILES
	C(C1C(C(C(C(O1)OC2C(O; C(C(C2O)O)O)CO)O)O)O)O
Właściwości
	Gęstość
	1,54 g/cm³; ciało stałe
	Rozpuszczalność w wodzie
	rozpuszczalna
Temperatura topnienia	160 °C
	Podobne związki
Podobne związki	sacharoza, celobioza, laktoza, trehaloza
	Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą; stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Hasło w Wikisłowniku

Maltoza (cukier słodowy), C₁₂H₂₂O₁₁ – organiczny związek chemiczny z grupy węglowodanów, disacharyd zbudowany z dwóch reszt D-glukozy połączonych wiązaniem α-1,4-O-glikozydowym. Jest cukrem redukującym. Tworzy dwa anomery, α i β, które w roztworach wodnych ulegają mutarotacji. Otrzymywana jest na drodze hydrolizy skrobi. Jest wykorzystywana jako środek słodzący oraz jako składnik pożywek dla bakterii^[1].

Historia

Maltozę odkrył Augustin-Pierre Dubrunfaut(inne języki) , choć odkrycie to nie zostało powszechnie zaakceptowane, dopóki nie potwierdził go w 1872 roku irlandzki chemik i piwowar Cornelius O'Sullivan(inne języki)^[2]^[3]. Nazwa maltozy pochodzi od słowa „malt”(słód), połączonego z przyrostkiem „-ose” używanym w nazwach cukrów^[4].

Źródła i wchłanianie

Maltoza jest składnikiem słodu , substancją otrzymywaną w wyniku zmiękczenia ziarna w wodzie i kiełkowania. Występuje również w bardzo zmiennych ilościach w częściowo hydrolizowanych produktach skrobiowych, takich jak maltodekstryna , syrop kukurydziany i skrobia rozcieńczona kwasem^[5].

U ludzi maltoza jest rozkładana przez różne enzymy maltazy, dostarczając dwie cząsteczki glukozy, które mogą być dalej przetwarzane: albo rozkładane w celu dostarczenia energii, albo magazynowane jako glikogen. Brak enzymu sacharazy-izomaltazy(inne języki) u ludzi powoduje nietolerancję sacharozy, ale całkowita nietolerancja maltozy jest niezwykle rzadka, ponieważ istnieją cztery różne enzymy maltazy^[6].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d Podręczny słownik chemiczny, RomualdR. Hassa (red.), JanuszJ. Mrzigod (red.), JanuszJ. Nowakowski (red.), Katowice: Videograf II, 2004, s. 234–235, ISBN 83-7183-240-0 .
↑ Proteins, Enzymes, Genes: The Interplay of Chemistry and Biology, Yale University Press, ISBN 978-0-300-15359-0 [dostęp 2024-11-11] (ang.).
↑ CorneliusC. O'Sullivan CorneliusC., XXI.—On the transformation-products of starch, „Journal of the Chemical Society”, 25 (0), 1872, s. 579–588, DOI: 10.1039/JS8722500579, ISSN 0368-1769 [dostęp 2024-11-11] (ang.).
↑ H. StephenH.S. Stoker H. StephenH.S., Organic and Biological Chemistry, Cengage Learning, 2 stycznia 2015, ISBN 978-1-305-68645-8 [dostęp 2024-11-11] (ang.).
↑ Thomas E.T.E. Furia Thomas E.T.E., CRC Handbook of Food Additives, Second Edition, CRC Press, 2 stycznia 1973, ISBN 978-0-8493-0542-9 [dostęp 2024-11-11] (ang.).
↑ W.J.W.J. Whelan W.J.W.J., Margaret P.M.P. Cameron Margaret P.M.P., Control of Glycogen Metabolism, John Wiley & Sons, 16 września 2009, ISBN 978-0-470-71688-5 [dostęp 2024-11-11] (ang.).

[psc-1] Podręczny słownik chemiczny, RomualdR. Hassa (red.), JanuszJ. Mrzigod (red.), JanuszJ. Nowakowski (red.), Katowice: Videograf II, 2004, s. 234–235, ISBN 83-7183-240-0 .

[Proteins_Enzymes_Genes_The-2] Proteins, Enzymes, Genes: The Interplay of Chemistry and Biology, Yale University Press, ISBN 978-0-300-15359-0 [dostęp 2024-11-11] (ang.).

[doi10.1039/JS8722500579-s579-588-3] CorneliusC. O'Sullivan CorneliusC., XXI.—On the transformation-products of starch, „Journal of the Chemical Society”, 25 (0), 1872, s. 579–588, DOI: 10.1039/JS8722500579, ISSN 0368-1769 [dostęp 2024-11-11] (ang.).

[H_Stephen_Stoker2015-4] H. StephenH.S. Stoker H. StephenH.S., Organic and Biological Chemistry, Cengage Learning, 2 stycznia 2015, ISBN 978-1-305-68645-8 [dostęp 2024-11-11] (ang.).

[Thomas_E_Furia1973-5] Thomas E.T.E. Furia Thomas E.T.E., CRC Handbook of Food Additives, Second Edition, CRC Press, 2 stycznia 1973, ISBN 978-0-8493-0542-9 [dostęp 2024-11-11] (ang.).

[W_J_Whelan_Margaret_P_Cameron2009-6] W.J.W.J. Whelan W.J.W.J., Margaret P.M.P. Cameron Margaret P.M.P., Control of Glycogen Metabolism, John Wiley & Sons, 16 września 2009, ISBN 978-0-470-71688-5 [dostęp 2024-11-11] (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]