Przejdź do zawartości

Maria Kownacka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Maria Kownacka
Ilustracja
Maria Kownacka z kukiełką szewczyka Dratewki
Data i miejsce urodzenia

11 września 1894
Słup, Cesarstwo Rosyjskie

Data i miejsce śmierci

27 lutego 1982
Warszawa, PRL

Dziedzina sztuki

literatura

Ważne dzieła
Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Srebrny Krzyż Zasługi Medal Komisji Edukacji Narodowej Order Uśmiechu
Złota Odznaka ZNP
Nagrody

nagroda Prezesa Rady Ministrów, nagroda m. Warszawy, Orle Pióro

Maria Kownacka odbierająca nagrodę „Orle Pióro“ (1979)
Tablica pamiątkowa na budynku ul. Słowackiego 5/13 w Warszawie, w którym w latach 1931–1982 mieszkała Maria Kownacka
Grób Marii Kownackiej na cmentarzu Powązkowskim

Maria Ludwika Kownacka (ur. 11 września 1894 w Słupie, zm. 27 lutego 1982 w Warszawie) – polska pisarka, tłumaczka z języka rosyjskiego, autorka „Dziennika Dziecięcego” (pierwsze 5 numerów nosiło tytuł „Jawnutka“) redagowanego w czasie powstania warszawskiego, sztuk scenicznych i słuchowisk radiowych dla dzieci. Współpracowała z czasopismem „Płomyk”, na łamach którego debiutowała w 1919[1].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Córka Ludwiki z Lesznowskich i Jana Kownackiego przyszła na świat w dworze w Słupie[2]. W wieku ośmiu lat została osierocona przez matkę. Ojciec, nie radząc sobie z wychowaniem pięciorga dzieci, oddał Marię na wychowanie rodzinie w Krakowie. Następnie Maria zamieszkała u siostry Zofii na Suwalszczyźnie, a potem uczęszczała na pensję Pauliny Hewelke w Warszawie[3].

W 1912, m.in. z powodów finansowych, rozpoczęła pracę jako nauczycielka, nauczając m.in. w Dębowej Kłodzie k. Kutna. W latach I wojny światowej przebywała w dworku swojej siostry Janiny Holnickiej-Szulc w Krzywdzie, organizując tam tajne nauczanie dla dzieci i dorosłych. W 1915 dworek został spalony, a jego mieszkańcy przesiedleni do Mińska, gdzie spędzili 4 lata. Po powrocie do Krzywdy Maria kontynuowała działalność oświatową[3].

Przełomem w jej życiu okazał się rok 1919, kiedy nawiązała kontakt z Heleną Radwanową – redaktorką „Płomyka”, co sprawiło, że zaczęła pisać artykuły do czasopism dla dzieci wydawanych przez Naszą Księgarnię. W 1929 przeprowadziła się do Warszawy. Zamieszkała w budynku V kolonii Warszawskiej Spółdzielni Mieszkaniowej na Żoliborzu[4] przy ulicy Słowackiego 5/13 m. 74. Współpracowała z Teatrem Baj[5]. Przyjaźniła się z Marią Dąbrowską[3]. W 1939 nabyła plac pod dom letniskowy w Łomiankach przy ulicy Szpitalnej. W czasie II wojny światowej ponownie przebywała w Krzywdzie, nauczając i pisząc (powstały tu m.in. Kajtkowe przygody).

W latach 1955-1958 spędzała lato w Rytrze w Beskidzie Sądeckim. Mieszkała w leśniczówce dawnego nadleśniczego Konstantego Kowalczyka. Od córki nadleśniczego, Anny Stawowczyk, usłyszała historię o młodym koziołku sarny, która stała się kanwą jej opowiadania Rogaś z Doliny Roztoki. W tym czasie w 1956 r. złożyła wizytę w szkole podstawowej, która funkcjonowała na Niemcowej w latach 1937 do 1961 w prywatnym domu Nosalów. Była to najwyżej położona w Polsce szkoła (1026 m n.p.m.). Codzienne życie oraz rozmaite przygody nauczycieli i uczniów tej szkoły zainspirowały ją do napisania książki pt. Szkoła nad obłokami. Obie książki zilustrował artysta malarz i grafik Witold Chomicz[6].

Dopiero w 1958, po niesprzyjających czasach wojny i powojnia, na parceli w Łomiankach powstał domek letniskowy Plastusiowo, gdzie pisarka oddawała się swoim hobby – tkaniu gobelinów, wytwarzaniu miedzianej biżuterii, wyrobowi domowych przetworów, a także obserwacji ptaków, o których posiadała dużą wiedzę[a]. W tym domu powstały m.in. Na tropach węża Eskulapa i Za żywopłotem[b].

Zmarła bezpotomnie[7]. Mieszkanie na Żoliborzu i prawa autorskie do swoich utworów zapisała Warszawskiej Spółdzielni Mieszkaniowej[7].

Została pochowana na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 6, rząd 1, grób 22)[8].

Upamiętnienie

[edytuj | edytuj kod]

Imię pisarki nosi ulica w krakowskiej Nowej Hucie[9] oraz szkoły podstawowe w Trębkach[10], Krzywdzie (tu jest także rondo jej imienia), Warszawie (Szkoła Podstawowa nr 80 na Bielanach), Częstochowie w Dzielnicy Trzech Wieszczy, Wiskitkach[11], bełchatowskich Domiechowicach, łódzka Szkoła Podstawowa nr 11 przy ul. Hufcowej 20A[12], Szkoła Podstawowa Integracyjna nr 135 na ulicy Grzegorza Przemyka 5 w Warszawie[13], Szkoła Podstawowa z Oddziałami Integracyjnymi nr 112 im. Marii Kownackiej przy ulicy Zaułek 34 w Warszawie[14], czy Szkoła Podstawowa nr 1 w Łomiankach[15].

W jej dawnym mieszkaniu na Żoliborzu mieści się Izba Pamięci Marii Kownackiej (oddział Muzeum Książki Dziecięcej)[16].

Twórczość

[edytuj | edytuj kod]

z Marią Kowalewską:

z Janem Edwardem Kucharskim:

z Kazimierzem Garstką:

  • 1980 – Na tropach węża Eskulapa

z Zofią Malicką:

Nagrody i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]
  1. Jej znajomość z ornitologiem, prof. Janem Sokołowskim zaczęła się od listu, w którym zwróciła uwagę wybitnemu znawcy na błąd w opisie zachowania któregoś z małych ptaków.
  2. Dom podpalony został w nocy z 10/11 marca 1976, odbudowany w 1977 służył pisarce aż do śmierci.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Kownacka Maria, w: Słownik literatury dla dzieci i młodzieży, Warszawa 1964, s. 169.
  2. Dwór rodzinny Kownackich XIX w. Słup /zk (fotografia). [dostęp 2017-03-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-03-06)].
  3. a b c Siłaczka z Krzywdy. „Echo Katolickie”. 8 (1385), s. 25, 2022-02-24. Sielce: Siedlecka Oficyna Wydawnicza „Podlasie” Sp. z o.o.. ISSN 1898-9357. (pol.). 
  4. Kownacka – nie tylko od Plastusia (cz. 1). [w:] Warszawska Spółdzielnia Mieszkaniowa [on-line]. wsm.pl. [dostęp 2025-06-01].
  5. Maria Kownacka | Życie i twórczość | Artysta [online], Culture.pl [dostęp 2020-08-29] (pol.).
  6. Justyna Stasiek-Harabin: Maria Kownacka i Witold Chomicz, czyli o „Rogasiu”, Niemcowej i pięknej Dolinie Popradu. 7 września 2021. [dostęp 2025-10-27].
  7. a b Tomasz Urzykowski. Pomnik Kownackiej jeszcze nie stanął, a już szokuje. „Gazeta Stołeczna”, s. II, 15 kwietnia 2025. 
  8. Cmentarz Stare Powązki: MARIA KOWNACKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-12-06].
  9. Alfabetyczny wykaz ulic miasta Krakowa. Izba Administracji Skarbowej w Krakowie. [dostęp 2022-05-27]. (pol.).
  10. Szkoła Podstawowa im. Marii Kownackiej w Trębkach. sptrebki.pl. [dostęp 2023-05-31]. (pol.).
  11. Patron - Nasza Patronka | Szkoła Podstawowa im. Marii Kownackiej w Wiskitkach [online], spwiskitki.edupage.org [dostęp 2025-06-12].
  12. Wikom, Historia szkoły [online], Szkoła Podstawowa nr 11 w Łodzi [dostęp 2025-06-12].
  13. Szkoła Podstawowa Integracyjna nr 135 im. Marii Kownackiej w Warszawie. [dostęp 2025-10-23].
  14. Szkoła Podstawowa z Oddziałami Integracyjnymi nr 112 im. Marii Kownackiej. [dostęp 2025-10-23].
  15. Historia Szkoły Podstawowej nr 1 im. Marii Kownackiej w Łomiankach. Szkoła Podstawowa nr 1 w Łomiankach. [dostęp 2025-10-23].
  16. Tomasz Sopyło, Izba Pamięci im. M. Kownackiej - Biblioteka Publiczna m.st. Warszawy - Biblioteka Główna Woj. Mazowieckiego [online], www.koszykowa.pl, 29 sierpnia 2018 [dostęp 2025-06-12].
  17. Zespół Szkolno-Przedszkolny w Wiskitkach. Życie i twórczość Marii Kownackiej. [dostęp 2016-06-01].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Kownacka, Maria (1894-1982). [w:] Katalog Biblioteki Narodowej [on-line]. bn.org.pl. [dostęp 2012-06-26].
  • Aleksandra Michałowska: Jubileusz Plastusia - 80 lat z Plastusiem (1931–2011); aneks jubileuszowy. W: Maria Kownacka: Plastusiowy pamiętnik, Przygody Plastusia. Wrocław: Siedmioróg, 2011, s. I-XVI. ISBN 978-83-7568-751-4.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]