Przejdź do zawartości

Małgorzata Zwiercan

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Małgorzata Zwiercan
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

6 lipca 1958
Gdynia

Zawód, zajęcie

polityk, przedsiębiorca

Stanowisko

posłanka na Sejm VIII kadencji (2015–2019)

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Wolności i Solidarności Odznaka honorowa „Zasłużony dla Kultury Polskiej” Odznaka pamiątkowa „Krzyż Solidarności Walczącej” Medal „Pro Patria”
Medal 100-lecia Odzyskania Niepodległości Odznaka honorowa „Działacza opozycji antykomunistycznej lub osoby represjonowanej z powodów politycznych”
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Małgorzata Grażyna Zwiercan z domu Gasperowicz[1] (ur. 6 lipca 1958 w Gdyni[2]) – polska polityk, terapeutka i przedsiębiorca, działaczka opozycji demokratycznej w okresie PRL, w latach 2015–2019 posłanka na Sejm VIII kadencji, w latach 2021–2023 komendant główny Ochotniczych Hufców Pracy.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W drugiej połowie lat 80. związana z Solidarnością Walczącą. Brała udział w nadawaniu audycji radiowych, zajmowała się redakcją techniczną biuletynu „Poza Układem” oraz dystrybucją wydawnictw drugiego obiegu. Pomagała także ukrywającym się działaczom SW. W 1990 uczestniczyła w prezydenckiej kampanii wyborczej Kornela Morawieckiego[3].

W okresie III RP przez ponad 20 lat nie angażowała się politycznie. Ukończyła studium terapii uzależnień w jednostce akredytowanej przez PARPA[4]. W 2013 została zawodowym instruktorem terapii uzależnień[5]. Zajęła się również prowadzeniem własnej działalności gospodarczej w tym sektorze. Była fundatorką Kaszubskiej Fundacji Podaruj Dzieciom Nowe Życie oraz współorganizatorką Fundacji Pomorska Inicjatywa Historyczna[6]. Później uzyskała magisterium z zarządzania i inżynierii produkcji w Gdańskiej Szkole Wyższej[7]. Odbyła studia podyplomowe typu Executive MBA, a także studia podyplomowe z zarządzania w ochronie zdrowia i zarządzania w agrobiznesie[7].

W wyborach parlamentarnych w 2015 kandydowała do Sejmu w okręgu gdyńskim z pierwszego miejsca na liście komitetu wyborczego wyborców Kukiz’15, zorganizowanego przez Pawła Kukiza. Uzyskała mandat posłanki VIII kadencji, otrzymując 11 822 głosy[8]. W Sejmie została przewodniczącą Komisji Polityki Senioralnej i członkinią Komisji Zdrowia. Dołączyła do kilku zespołów parlamentarnych, m.in. została przewodniczącą Parlamentarnego Zespołu ds. Rozwiązywania Problemów Uzależnień oraz wiceprzewodniczącą Parlamentarnego Zespołu ds. Dzieci[2].

14 kwietnia 2016, podczas głosowania nad wyborem sędziego Trybunału Konstytucyjnego, oddała głos za nieobecnego Kornela Morawieckiego[9]. Tego samego dnia posłanka została wykluczona z klubu Kukiz’15[10]. 18 maja tego samego roku współtworzyła koło poselskie Wolni i Solidarni (pod przewodnictwem Kornela Morawieckiego)[11], zostając jego sekretarzem. 18 listopada 2016 zarejestrowała, wspólnie z Kornelem Morawieckim i Ireneuszem Zyską, partię o tej samej nazwie[12][13], z której później wystąpiła. W lutym 2019 w związku z głosowaniem „na dwie ręce” prokurator Prokuratury Okręgowej w Warszawie postawił jej zarzut przekroczenia uprawnień służbowych[14]. W listopadzie tego samego roku prokurator skierował akt oskarżenia o czyn z artykułu 231 kodeksu karnego[15]. Proces w tej sprawie rozpoczął się w październiku 2021[16]. W czerwcu 2022 została za to nieprawomocnie skazana m.in. na karę 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 2 lat próby, orzeczono grzywnę oraz zakaz zajmowania stanowiska funkcjonariusza publicznego w jednostkach administracji rządowej i samorządowej na okres pięciu lat[17][18]. W styczniu 2023 Sąd Okręgowy w Warszawie złagodził karę poprzez orzeczenie wyłącznie grzywny oraz skrócenie okresu zakazu zajmowania stanowisk do dwóch lat[18].

30 września 2019, w związku z rozpadem koła poselskiego WiS po śmierci Kornela Morawieckiego, została posłanką niezrzeszoną. W wyborach w tym samym roku nie uzyskała poselskiej reelekcji, kandydując z gdyńskiej listy Prawa i Sprawiedliwości (otrzymała 7879 głosów)[19][20]. Już po wyborach, przed końcem upływającej kadencji, przystąpiła w Sejmie do klubu PiS[2]. W grudniu 2019 została zatrudniona jako ekspert w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów[15].

W październiku 2021 została komendantem głównym Ochotniczych Hufców Pracy[21]. Powołano ją w skład Rady do Spraw Działaczy Opozycji Antykomunistycznej oraz Osób Represjonowanych z Powodów Politycznych[22]. Funkcję komendanta głównego OHP pełniła do grudnia 2023.

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Zamężna z Romanem Zwiercanem.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Oświadczenie majątkowe na stronie Sejmu RP. [dostęp 2023-12-20].
  2. ↑ a b c Strona sejmowa posła VIII kadencji. [dostęp 2019-10-17].
  3. ↑ Andrzej Kołodziej, Roman Zwiercan: Solidarność Walcząca Oddział Trójmiasto 1982–1990. Gdynia: Fundacja Pomorska Inicjatywa Historyczna, 2012, s. 386. [dostęp 2022-06-20].
  4. ↑ Kadra. terapia-24.pl. [dostęp 2015-10-25].
  5. ↑ Strona sejmowa posła VIII kadencji. [dostęp 2017-08-18].
  6. ↑ a b Biografia. zwiercan.pl. [dostęp 2015-10-25].
  7. ↑ a b Komendant Główny OHP Małgorzata Zwiercan. ohp.pl. [dostęp 2023-11-24].
  8. ↑ Serwis PKW – Wybory 2015. [dostęp 2015-10-27].
  9. ↑ Głosowanie nr 61 na 16. posiedzeniu Sejmu. Pkt 26. porz. dzien. Wybór sędziego Trybunału Konstytucyjnego. sejm.gov.pl, 14 kwietnia 2016. [dostęp 2016-04-14].
  10. ↑ Małgorzata Zwiercan usunięta z klubu Kukiz’15. onet.pl, 14 kwietnia 2016. [dostęp 2017-11-18].
  11. ↑ Powstało koło poselskie „Wolni i Solidarni”. onet.pl, 18 maja 2016. [dostęp 2016-05-19].
  12. ↑ Są z nami. wolniisolidarni.org. [dostęp 2016-12-06].
  13. ↑ Wolni i Solidarni. imsig.pl. [dostęp 2017-08-19].
  14. ↑ Zarzuty dla posłanki Małgorzaty Zwiercan. Poszło o głosowanie „na dwie ręce”. dziennik.pl, 28 lutego 2019. [dostęp 2019-09-30].
  15. ↑ a b Głosowała za Kornela Morawieckiego „na dwie ręce”, została ekspertem w kancelarii premiera. tvn24.pl, 13 grudnia 2019. [dostęp 2019-12-14].
  16. ↑ Paweł Płuska: „Wystarczy, że głosujesz na dwie ręce dla PiS-u, PiS o tobie nie zapomni”. tvn24.pl, 25 października 2021. [dostęp 2021-10-25].
  17. ↑ Aleksander Żuławnik: Była posłanka Małgorzata Z. głosowała za Kornela Morawieckiego. Usłyszała wyrok. interia.pl, 9 czerwca 2022. [dostęp 2022-06-09].
  18. ↑ a b Sebastian Ogórek: Ludzie PiS ponad prawem. Szefowa OHP z wyrokiem, ale nadal pracuje. wyborcza.biz, 3 lutego 2023. [dostęp 2023-03-26].
  19. ↑ Kto na listach PiS do Sejmu?. gosc.pl, 16 sierpnia 2019. [dostęp 2019-08-17].
  20. ↑ Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 2019-10-14].
  21. ↑ Małgorzata Zwiercan nowym Komendantem Głównym OHP. Czym będzie się zajmowała była parlamentarzystka?. wpolityce.pl, 24 października 2021. [dostęp 2021-10-24].
  22. ↑ Rada do Spraw Działaczy Opozycji Antykomunistycznej oraz Osób Represjonowanych z Powodów Politycznych. kombatanci.gov.pl. [dostęp 2023-11-05].
  23. ↑ M.P. z 2012 r. poz. 139
  24. ↑ M.P. z 2017 r. poz. 152
  25. ↑ „Ze złem paktować nie wolno!”. kombatanci.gov.pl, 25 czerwca 2019. [dostęp 2019-07-12].
  26. ↑ Obchody 35-lecia powstania Solidarności Walczącej Oddział Trójmiasto. ipn.gov.pl, 25 czerwca 2019. [dostęp 2019-07-12].
  27. ↑ 34. rocznica Solidarności Walczącej. zwiercan.pl, 12 czerwca 2016. [dostęp 2023-03-26].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Małgorzata_Zwiercan&oldid=74813444”