Przejdź do zawartości

Michał Jerzy Czartoryski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Mathiasrex (dyskusja | edycje) o 13:55, 14 lip 2016. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.

Michał Jerzy Czartoryski herbu Pogoń Litewska (ur. 1621, zm. 13 kwietnia 1692 w Podhorcach) – polski wojewoda sandomierski od 1680, wojewoda wołyński od 1661, wojewoda bracławski od 1658, kasztelan wołyński od 1653, książę na Klewaniu i Żukowie, wicemarszałek Trybunału Głównego Koronnego w 1668 roku[1]. Założyciel linii klewańskiej Czartoryskich.

Kariera

Był synem Mikołaja Czartoryskiego (zm. 1662) – wojewody wołyńskiego, dziedzica na Klewaniu i Żukowie i Izabeli Kordeckiej.

Studiował na licznych studia zagranicznych. Od 1642 r. był dworzaninem królewskim, w 1645 został starostą kamienieckim.

W 1653 został kasztelanem wołyńskim, a w 1658 wojewodą bracławskim, a w 1661 wołyńskim.

W 1667 pełnił funkcję komisarza do spraw granicznych z Mołdawią. W 1672 był członkiem konfederacji gołąbskiej. Elektor Jana III Sobieskiego z województwa wołyńskiego w 1674 roku[2]. W 1677 był posłem królewskim do Moskwy.

W 1680 otrzymał stanowisko wojewody sandomierskiego.

Zmarł 13 kwietnia 1692 Podhorcach Pozostawił m.in. Listy /kopie/ w rękopisie.

Drzewo Genealogiczne

Jego pierwszą żoną była Rosine Margarethe von Eckenberg (162513 października 1648), córka NN von Eckenberga i Margarethe von Toll, którą poślubił 16 czerwca 1646.

Jego drugą żoną była Eufrozyna Stanisławska (18 kwietnia 16292 stycznia 1668, Warszawa), córka Jana Andrzeja Stanisławskiego i Zofii Kozłowskiej, którą poślubił 2 lutego 1650, w Warszawie.

Jego trzecią żoną była Joanna Weronika Olędzka (zm. 1 sierpnia 1729), córka Tomasza Olędzkiego i Anny Grzybowskiej, którą poślubił 15 grudnia 1668, w Zakroczymiu. Para miała syna:

4. Jerzy Czartoryski (ok. 1560-1621)      
    2. Mikołaj Jerzy Czartoryski (zm. 1662)
5. Izabela Aleksandra Wisniowiecka (zm. 1612)        
      1. Michał Jerzy Czartoryski
6. Joachim Kordecki    
    3. Izabela Kordecka    
7. Anna Chodkiewicz      
 
  1. Herbarz polski, t. I, Lipsk 1839-1846, s. 380.
  2. Volumina Legum, t. V, Petersburg 1860, s. 154.

Bibliografia