Michael Emenalo

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Michael Emenalo
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

4 lipca 1965
Aba

Wzrost

185 cm

Pozycja

obrońca

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1985 Enugu Rangers
1986–1989 Boston University 92 (11)
1989–1993 FC Brussels 47 (5)
1993–1994 Eintracht Trewir
1994–1995 Notts County F.C. 7 (0)
1996–1997 San Jose Earthquakes 56 (1)
1997–1998 UE Lleida 22 (1)
1998–2000 Maccabi Tel Awiw 43 (0)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1985–1995  Nigeria 14 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2007–2010 Chelsea (skaut)
2010–2011 Chelsea (asystent)
2011–2017 Chelsea (dyrektor techniczny)
2017–2019 AS Monaco (dyrektor sportowy)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Michael Emenalo (ur. 4 lipca 1965 w Abie) – nigeryjski piłkarz grający na pozycji lewego obrońcy. Od 18 listopada 2010 do 29 czerwca 2011 roku był drugim trenerem londyńskiego klubu. 9 lipca 2011 został nowym dyrektorem technicznym. Do jego zadań będzie należeć opieka nad międzynarodową i krajową siecią skautingu oraz techniczna pomoc w przygotowaniu programów dla Akademii i zagranicznej młodzieży. Jego rola ma istotne znaczenie w ogólnej, długoterminowej strategii klubu.

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Emenalo pochodzi z miasta Aba. Jednak jego pierwszym klubem w karierze był klub Rangers International z miasta Enugu. W barwach tego klubu Emenalo zadebiutował w nigeryjskiej ekstraklasie. Grał tam do końca 1985 roku i na początku 1986 wyjechał z kraju.

Emenalo trafił do Stanów Zjednoczonych, gdzie w Bostonie rozpoczął studia na Uniwersytecie Bostońskim. Został także piłkarzem tamtejszej drużyny uniwersyteckiej, noszącej przydomek „The Terriers”. W 1987 roku został uznany MVP Wschodniej Konferencji ligi uniwersyteckiej. W 1988 był już seniorem i wtedy grał jeszcze lepiej – został uznany MVP sezonu całej ligi, mianowany do Najlepszej Jedenastki Wszystkich Konferencji, Trzeciej Drużyny Całej Ameryki oraz otrzymał Nagrodę E. Raya Speare'a dla najlepszego studenta-sportowca na uczelni. Do tego dołożył tytuł mistrzowski ze swoimi kolegami z drużyny piłkarskiej. Rok 1989 był ostatnim w Bostonie. Emenalo swój pobyt w drużynie uniwersyteckiej zamknął z bilansem 36 goli i 32 asyst, co uczyniło go drugim najlepiej punktującym (104 punkty) graczem w historii drużyny uniwersyteckiej.

Po zakończeniu studiów Michael wyjechał do Europy i podpisał kontrakt z belgijskim klubem RWD Molenbeek. W sezonie 1989/1990 zagrał w 18 ligowych meczach i zdobył dla zespołu 3 gole (wszystkie w 3 kolejnych wygranych meczach zespołu w grudniu 1989). W sezonie 1990/1991 uzyskał 1 gola w 16 meczach, a w kolejnym (1991/1992) zdobył także 1 bramkę (w zremisowanym 1:1 meczu ze Standardem Liège) oraz 1 samobójczą (porażka 0:2 u siebie z KV Mechelen). Po trzech sezonach spędzonych w Brukseli Emenalo odszedł z zespołu i przez niemal rok nie grał w piłkę.

Do futbolu wrócił w 1993 roku i grał wówczas w Eintrachcie Trewir, grającym w Regionallidze Południowo-Zachodniej. Latem 1994 roku, gdy został piłkarzem Notts County występującym wówczas w Division One. W zespole z Nottingham zagrał tylko w 7 meczach, a klub ten zakończył rozgrywki na ostatnim miejscu w 24-zespołowej lidze. Z Notts County wywalczył za to Puchar Anglo-Włoski i wystąpił w zwycięskim 2:1 finale z Ascoli Calcio, rozegranym na Wembley Stadium.

W 1996 roku Emenalo ponownie wyjechał do Stanów Zjednoczonych. Podpisał kontrakt z San Jose Clash, jednym z członków nowo powstałej profesjonalnej ligi Major League Soccer. Jego kolegą z zespołu był między innymi jego rodak i kolega z reprezentacji, Benedict Iroha. W całej lidze był drugim najbardziej karanym żółtymi kartkami piłkarzem – 13 w 29 meczach. Nie zdobył żadnego gola, ale zaliczył 2 asysty. Drużyna z San Jose awansowała do fazy play-off, jednak w pierwszej rundzie odpadła po meczach z późniejszymi finalistami, Los Angeles Galaxy. W 1997 roku Michael zagrał w 27 meczach San Jose i zdobył 1 gola, w wygranym w sierpniu 4:1 meczu z New England Revolution. Pomimo tego, zespół Clash był najsłabszym zespołem w całej lidze i nie awansował do fazy play-off.

W połowie sezonu 1997/1998 Emenalo został piłkarzem klubu Segunda División, UE Lleida. Z zespołem tym zajął 5. miejsce w lidze i nie udało się jemu i jego kolegom awansować do Primera División. Po sezonie Michael wyjechał do Izraela zostając w październiku 1998 zawodnikiem tamtejszego Maccabi Tel Awiw. Był członkiem pierwszej jedenastki i wystąpił w 22 meczach zespołu, we wszystkich od pierwszych minut. Z Maccabi wywalczył wicemistrzostwo Izraela, pomimo tego, że stołeczny zespół źle wystartował do sezonu. W sezonie 1999/2000 także był podstawowym zawodnikiem Maccabi, z którym zajął 6. pozycję w lidze. Wystąpił także w Pucharze UEFA, ale już w pierwszej rundzie izraelski zespół odpadł po dwumeczu z RC Lens. Po sezonie Emenalo odszedł z drużyny. Na początku 2001 roku trenował z zespołem MLS, Miami Fusion a potem z Columbus Crew, ale z żadnym z nich nie podpisał kontraktu, toteż zakończył piłkarską karierę.

Sezon Klub Kraj Rozgrywki Mecze Bramki
1985 Rangers International Nigeria  Premier League (NGA) ? ?
1986 Uniwersytet Bostoński USA Stany Zjednoczone liga uniwersytecka ? ?
1987 Uniwersytet Bostoński USA Stany Zjednoczone liga uniwersytecka ? ?
1988 Uniwersytet Bostoński USA Stany Zjednoczone liga uniwersytecka ? ?
1989 Uniwersytet Bostoński USA Stany Zjednoczone liga uniwersytecka ? ?
1989/90 RWD Molenbeek Belgia  Eerste Klasse 18 3
1990/91 RWD Molenbeek Belgia  Eerste Klasse 16 1
1991/92 RWD Molenbeek Belgia  Eerste Klasse 13 1
1993/94 Eintracht Trewir Niemcy  Regionalliga ? ?
1994/95 Notts County Anglia  Division One 7 0
1996 San Jose Clash USA Stany Zjednoczone Major League Soccer 29 0
1997 San Jose Clash USA Stany Zjednoczone Major League Soccer 27 1
1997/98 UE Lleida Hiszpania  Segunda División ? ?
1998/99 Maccabi Tel Awiw Izrael  Ligat ha’Al 22 0
1999/00 Maccabi Tel Awiw Izrael  Ligat ha’Al ? ?
Łącznie w Jupiler League 47 5
Łącznie w Major League Soccer 56 1

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

W reprezentacji Nigerii Emenalo zadebiutował 6 kwietnia 1985 roku w wygranym 3:0 meczu z Kenią, rozegranym w ramach kwalifikacji do MŚ w Meksyku. Zastąpił wówczas zawieszonych Stephena Keshi i Sundaya Eboigbe i zagrał we wszystkich czterech ostatnich meczach eliminacyjnych „Super Orłów”.

W 1994 został Emenalo powołany przez selekcjonera Clemensa Westerhofa na finały MŚ w USA jako rezerwowy dla Keshiego. Tam jednak Keshi doznał kontuzji i Emenalo wskoczył na jego miejsce. Zagrał w 3 meczach swojej drużyny – w przegranym 1:2 z Argentyną, wygranym 2:0 z Grecją oraz przegranym w 1/8 finału 1:2 (po dogrywce) z Włochami.

Ogółem w pierwszej reprezentacji Nigerii Michael Emenalo zagrał w 14 meczach i nie zdobył żadnego gola.

Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu kariery piłkarskiej Emenalo został trenerem. Podobnie jak jego kolega z boiska, Samson Siasia trenował młodzieżowe drużyny w Atlancie.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]