Michaił Kamielczik

Michaił Kamielczik
Михаил Степанович Камельчик
	podpułkownik lotnictwa
Data i miejsce urodzenia	8 czerwca 1921 ; Buszmin, obwód witebski
Data i miejsce śmierci	27 października 2006 ; Smoleńsk
	Przebieg służby
Lata służby	1940–1958
Siły zbrojne	Armia Czerwona; Wojskowe Siły Powietrzne
Jednostki	288 pułk lotnictwa szturmowego/33 gwardyjski pułk lotnictwa szturmowego
Stanowiska	dowódca klucza
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa
Późniejsza praca	nauczyciel, wykładowca
	Odznaczenia
	;

Michaił Stiepanowicz Kamielczik (ros. Михаил Степанович Камельчик, biał. Міхаіл Сцяпанавіч Камельчык, ur. 8 czerwca 1921 we wsi Buszmin obecnie w rejonie tołoczyńskim w obwodzie witebskim, zm. 27 października 2006 w Smoleńsku) – radziecki lotnik wojskowy, podpułkownik, Bohater Związku Radzieckiego (1946).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w białoruskiej rodzinie chłopskiej. Ukończył technikum kolejowe w Orszy i w 1939 aeroklub, w 1940 został powołany do Armii Czerwonej, w 1941 ukończył wojskową lotniczą szkołę pilotów w Odessie. Był pilotem I-16 w 162 pułku lotnictwa myśliwskiego w Białoruskim Okręgu Wojskowym, uczestniczył w wojnie z Niemcami, później został pilotem Ił-2 w 288/33 gwardyjskim pułku lotnictwa szturmowego, w którym następnie został dowódcą klucza. Wraz z pułkiem walczył w składzie 3 Gwardyjskiej Dywizji Lotnictwa Szturmowego 16 Armii Powietrznej na Froncie Północno-Zachodnim, później m.in. na 1 Froncie Białoruskim. Brał udział w wyzwalaniu Nowogrodu, Pskowa, Pińska, Lublina, Warszawy i Poznania, walkach nad Odrą i szturmie Berlina. Wykonując loty szturmowe, atakował wagony kolejowe, samochody i oddziały niemieckie m.in. na trasie kolejowej Łuniniec-Kobryń i na szosie Przysucha-Opoczno oraz w Berlinie i okolicach; 22 kwietnia 1945 został ranny podczas walk o Berlin. Od 1944 należał do WKP(b). Do końca wojny dosłużył się stopnia starszego porucznika. Po wojnie nadal służył w Siłach Powietrznych, w 1953 ukończył wyższą szkołę oficerską w Krasnodarze, był nawigatorem pułku lotniczego, w 1958 zakończył służbę w stopniu podpułkownika. Następnie przeniósł się do Smoleńska, gdzie został nauczycielem, w 1967 ukończył Smoleński Instytut Pedagogiczny, w którym następnie pracował jako wykładowca katedry marksizmu-leninizmu, w latach 70. wykładał historię KPZR w Smoleńskim Państwowym Instytucie Medycznym, w 1983 otrzymał tytuł "Zasłużony Pracownik Kultury RFSRR". Brał aktywny udział w życiu polityczno-społecznym, był członkiem Radzieckiego Komitetu Weteranów Wojny.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego (15 maja 1946)
Order Lenina
Order Czerwonego Sztandaru (dwukrotnie)
Order Wojny Ojczyźnianej I klasy (dwukrotnie)
Order Czerwonej Gwiazdy
Medal „Za Odwagę”
Medal „Za zasługi bojowe”
Medal „Za zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”
Medal „Za wyzwolenie Warszawy”

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Камельчик Михаил Степанович Biogram na stronie warheroes.ru [dostęp 2018-12-17] (ros.)
https://www.smoladmin.ru/o-smolenske/geroi-smolenska/geroi-sovetskogo-soyuza/kamelchik-mihail-stepanovich/ (ros.)
http://airaces.narod.ru/all7/kamelchk.htm (ros.)
https://pamyat-naroda.ru/heroes/podvig-chelovek_nagrazhdenie150013798/ (ros.)