Mieczysław Dziemieszkiewicz
Mieczysław Dziemieszkiewicz ps. „Rój” na czele oddziału. | |
starszy sierżant NSZ | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1945–1951 |
Siły zbrojne |
ludowe Wojsko Polskie |
Stanowiska |
dowódca patrolu Pogotowia Akcji Specjalnej NZW |
Główne wojny i bitwy |
II wojna światowa, |
Odznaczenia | |
Mieczysław Dziemieszkiewicz, ps. „Rój” (ur. 28 stycznia 1925 w Zagrobach[1], zm. 13/14 kwietnia 1951 w Szyszkach) – żołnierz Narodowych Sił Zbrojnych i Narodowego Zjednoczenia Wojskowego, uczestnik polskiego niepodległościowego podziemia antykomunistycznego na północnym Mazowszu. Brat Romana Dziemieszkiewicza ps. „Adam”, „Pogoda”[2] oraz Jerzego Dziemieszkiewicza ps. „Żbik”[3]. Jego symboliczny grób znajduje się w Makowie Mazowieckim. Pośmiertnie awansowany do stopnia podporucznika[4].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Był synem Adama i Stefanii ze Świerczewskich. W 1939 ukończył szkołę powszechną w Różanie. W czasie okupacji uczęszczał na kursy tajnego nauczania w Makowie Mazowieckim[5], pracując jednocześnie w niemieckim przedsiębiorstwie przewozowym.
Wiosną 1945 został wcielony do 1 zapasowego pułku piechoty w Warszawie, skąd na wiadomość o śmierci brata, zamordowanego w czasie napadu rabunkowego dokonywanego przez żołnierzy sowieckich w październiku 1945, zdezerterował i zbiegł na teren powiatu ciechanowskiego. Wkrótce wstąpił do oddziału NSZ-NZW ppor. Mariana Kraśniewskiego „Burzy”, przybierając pseudonim „Rój”. Początkowo był łącznikiem między komendą okręgu a komendą powiatu. W 1948 został awansowany do stopnia starszego sierżanta. Na polecenie dowódcy kompanii Mariana Koźniewskiego „Waltera”, wobec masowych aresztowań dokonywanych przez UB w Ciechanowie, stworzył patrol Pogotowia Akcji Specjalnej NZW, którego został dowódcą. Jako dowódca patrolu PAS dowodził wieloma akcjami przeciw komunistom, siłom bezpieczeństwa oraz ich agenturze.
Komendant „Rój” i jego żołnierze dokonali kilkudziesięciu udanych akcji zbrojnych przeciwko KBW i UB, m.in.:
- 3 listopada 1947 – akcja na osadę Barańce (gm. Bartołdy), opanowano posterunek MO i zabito funkcjonariusza UB,
- 1 kwietnia 1948 roku w okolicy wsi Trzebucza w przygotowaną zasadzkę wpadł transport więźniów z Węgrowa do Warszawy; zabito oficera UB dowodzącego transportem porucznika Dobieszewskiego oraz kaprala KBW Kamińskiego; oswobodzeni więźniowie nie zdecydowali się na przyłączenie do oswobodzicieli,
- 16 marca 1948 – w osadzie Gąsocin (pow. ciechanowski) zabito dwóch współpracowników UB,
- 12 lipca 1948 – walka z grupą operacyjną KBW i UB pod Pniewem Wielkim,
- 10 listopada 1948 walka z grupą operacyjną KBW i UB pod Wyrębem Karwackim,
- 22 listopada 1948 – zasadzka na UB pod Gołyminem,
- 28 listopada 1948 – zasadzka na UB pod Nasielskiem,
- 28 grudnia 1948 – walka z grupą operacyjną KBW i UB pod Szlasami Żalnymi'
- 6 listopada 1949 – zatrzymanie pociągu na stacji kolejowej w Gołotczyźnie,
- 28 sierpnia 1950 – rozbrojenie posterunku Służby Ochrony Kolei w Pomiechówku.
Oddział „Roja” zabił łącznie 12 funkcjonariuszy UB (w tym szefa PUBP w Ciechanowie por. Tadeusza Mazurowskiego), MO i członków ORMO oraz ponad 20 współpracowników UB i KBW. W starciach i potyczkach z oddziałem poległo kilkunastu żołnierzy KBW[10].
Do śmierci Mieczysława Dziemieszkiewicza przyczyniła się jego narzeczona. UB przetrzymujący jej rodziców szantażem zmusił ją do wydania „Roja”. Żołnierz zginął w trakcie próby przedarcia się z podwładnym Bronisławem Gniazdowskim ps. „Mazur”, przez obławę 270 żołnierzy z 1 Brygady KBW i nieustalonej liczby funkcjonariuszy UB i MO[11].
Odznaczenia i upamiętnienie
[edytuj | edytuj kod]8 sierpnia 1945 został odznaczony Krzyżem Walecznych.
13 października 2007, za wybitne zasługi dla niepodległości Polski, prezydent RP Lech Kaczyński odznaczył pośmiertnie Mieczysława Dziemieszkiewicza Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski[12]. Został również odznaczony Krzyżem Narodowego Czynu Zbrojnego[13].
W 2009 Telewizja Polska przystąpiła do realizacji filmu Historia Roja, czyli w ziemi lepiej słychać, poświęconego losom żołnierzy wyklętych. Film wyreżyserował Jerzy Zalewski. Głównym bohaterem filmu jest Mieczysław Dziemieszkiewicz[11]. Premiera odbyła się 4 marca 2016, a dystrybutorem filmu jest Kino Świat. TVP 1 w 2017 pokazała 5-odcinkowy serial, który jest rozwinięciem filmu kinowego.
Decyzją nr 16/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 28 lutego 2018 5 Mazowiecka Brygada Obrony Terytorialnej przyjęła imię st. sierż. Mieczysława Dziemieszkiewicza, ps. „Rój”[14]; od maja 2021 imię ppor. Mieczysława Dziemieszkiewicza, ps. „Rój”[15].
W 2020 r. Narodowy Bank Polski wydał upamiętniającą Dziemieszkiewicza srebrną monetę kolekcjonerską o nominale 10 złotych należącą do serii „Wyklęci przez komunistów żołnierze niezłomni”[16].
1 marca 2023 r. w Głogowie odsłonięto pomnik poświęcony Mieczysławowi Dziemieszkiewiczowi w ramach „Alei Pamięci”, obok 15 innych pomników żołnierzy podziemia antykomunistycznego.[17]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ St. sierż. Mieczysław Dziemieszkiewicz „Rój”
- ↑ Konspiracja i opór społeczny w Polsce 1945–1956: słownik biograficny Tom III (Instytut Pamięci Narodowej – Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, Kraków, 2007; ISBN 978-83-60464-35-9, s. 140).
- ↑ Mieczysław Dziemieszkiewicz „Rój” zginął przez zdradę narzeczonej? [online], Wirtualna Polska Media S.A., 4 marca 2016 [dostęp 2018-03-02] (pol.).
- ↑ Akty nadania pierwszego stopnia oficerskiego oraz odznaczenia dla osób zasłużonych w walce o suwerenność i niepodległość [online], prezydent.pl, 26 września 2018 [dostęp 2021-05-26] (pol.).
- ↑ Adam Białczak. Operacja kryptonim „P”. Likwidacja XVI okręgu „Orzeł” Narodowego Zjednoczenia Wojskowego. „Zeszyty Naukowe OTN”. 26, s. 13–28, 2012. [dostęp 2018-03-01].
- ↑ Polegli w walce o władzę ludową (Książka i Wiedza 1970, s. 77, 126).
- ↑ Narodowy Dzień Pamięci „Żołnierzy Wyklętych”. pomiechowek.pl. [dostęp 2016-03-13].
- ↑ Żołnierze wyklęci, czyli tajemnica pomnika przy stacji PKP. pomiechowek.info. [dostęp 2016-03-13]. (pol.).
- ↑ Rozebrali pomnik milicjantów w Pomiechówku [online], kurierndm.pl, 24 kwietnia 2018 [dostęp 2018-12-10] [zarchiwizowane z adresu 2018-12-11] .
- ↑ Kazimierz Krajewski, Tomasz Łabuszewski, Najliczniejsza i najgroźniejsza banda, „Rzeczpospolita” 11 maja 2011.
- ↑ a b Czy „Rój” zastąpi Che Guevarę. Sebastian Kucharski, „Rzeczpospolita”, 9.09.2009.
- ↑ M.P. z 2008 r. nr 8, poz. 90 – pkt 1.
- ↑ Odznaczeni Krzyżem Narodowego Czynu Zbrojnego. nsz.com.pl. [dostęp 2012-04-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-08)].
- ↑ Dz.Urz. MON z 2018 poz. 19. dz.urz.mon.gov.pl.
- ↑ Dz.Urz. MON z 2021 poz. 128. dz.urz.mon.gov.pl.
- ↑ Wyklęci przez komunistów żołnierze niezłomni – Mieczysław Dziemieszkiewicz „Rój”. nbp.pl, 3 listopada 2020. [dostęp 2024-05-16]. (pol.).
- ↑ Żołnierze wyklęci - w Głogowie upamiętniono ich aleją. Kogo przedstawiają pomniki? [online], Głogów Nasze Miasto, 1 marca 2023 [dostęp 2023-06-04] (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Kryptonim „Orzeł”. Warszawski Okręg Narodowego Zjednoczenia Wojskowego w dokumentach 1947–1954, wybór i oprac. Kazimierz Krajewski, Tomasz Łabuszewski, Jacek Pawłowicz, Leszek Żebrowski, Warszawa 2004.
- Krzysztof Kacprzak, Mieczysław Dziemieszkiewicz ps. „Rój” i jego oddział jako przykład antykomunistycznego oporu na Ziemi Ciechanowskiej, w: „Ziemia Zawkrzeńska”, t. IX, pod red. R. Juszkiewicza, Mława 2005, s. 162–178.
- Kazimierz Krajewski, Tomasz Łabuszewski, Najliczniejsza i najgroźniejsza banda, „Rzeczpospolita” 11 maja 2011
- Aleksander Majewski, „Historia Roja” – niechciane dziecko IV RP, fronda.pl
- Biografia na portalu poświęconym Mieczysławowi Dziemieszkiewiczowi. ratujmyroja.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-04-01)]., RatujmyRoja.pl
- Dowódcy oddziałów podziemia antykomunistycznego (1944–1956)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (Polska Ludowa)
- Odznaczeni Krzyżem Narodowego Czynu Zbrojnego
- Odznaczeni Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (III Rzeczpospolita)
- Urodzeni w 1925
- Polskie ofiary represji stalinowskich
- Zmarli w 1951
- Żołnierze oddziałów podziemia antykomunistycznego polegli w walkach (1944–1956)
- Żołnierze Narodowych Sił Zbrojnych