Miguel Ponce (chilijski piłkarz)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Miguel Ponce
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Miguel Andrés Ponce Torres

Data i miejsce urodzenia

19 sierpnia 1971
Santiago

Wzrost

175 cm

Pozycja

obrońca

Kariera juniorska
Lata Klub
1983–1989 Universidad Católica
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1989–1994 Universidad Católica 29 (1)
1993 → Deportes Temuco (wyp.) 9 (0)
1994 → Everton Viña del Mar (wyp.) 20 (1)
1995–1998 Universidad de Chile 76 (0)
1999–2006 Universidad Católica 206 (15)
W sumie: 340 (17)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1991  Chile U-20 3 (0)
1991–2001  Chile 18 (0)
W sumie: 21 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2011–2012 Deportes La Serena
2013–2014 San Luis Quillota
2014–2015 Unión San Felipe
2015 Chile U-17
2016–2017 Huachipato
2018 Deportes Temuco
2019 San José
2020 Blooming
2020–2021 Deportes La Serena
2022 Jorge Wilstermann
2023 Deportes Iquique
  1. ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Multimedia w Wikimedia Commons

Miguel Andrés „Chueco” Ponce Torres (ur. 19 sierpnia 1971 w Santiago) – chilijski piłkarz występujący na pozycji lewego obrońcy, obecnie trener boliwijskiego Bloomingu.

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Ponce pochodzi ze stołecznego Santiago i w wieku dwunastu lat dołączył do akademii juniorskiej tamtejszego CD Universidad Católica[1]. Do pierwszej drużyny został włączony przez szkoleniowca Ignacio Prieto. W barwach Universidadu Católica dwa razy z rzędu wywalczył wicemistrzostwo Chile (w sezonach 1989 i 1990), w tych samych latach docierał także do finału krajowego pucharu – Copa Chile (1989 i 1990). W 1991 roku wygrał natomiast Copa Chile i było to jego jedyne trofeum zdobyte podczas pierwszego pobytu w Universidadzie Católica[2]. Trzykrotnie triumfował jeszcze tylko w rozgrywkach eliminacyjnych Liguilla Pre-Libertadores (w latach 1989, 1991 i 1992). Nie był sobie jednak w stanie wywalczyć pewnego miejsca w wyjściowym składzie i pozostawał głównie rezerwowym[3], wobec czego udał się na wypożyczenie do niżej notowanego Deportes Temuco[4]. Tam spędził udany jak na możliwości klubu sezon (szóste miejsce w tabeli), będąc bliskim historycznego, pierwszego w dziejach zespołu zakwalifikowania się z Temuco do rozgrywek międzynarodowych[5].

W 1994 roku Ponce zasilił ligowego średniaka – ekipę Everton de Viña del Mar. Spędził w niej jeden sezon, wyróżniając się zaangażowaniem i solidnością w grze, czym zapracował sobie na transfer do ówczesnego mistrza kraju – drużyny Club Universidad de Chile. W zespole stołecznego potentata okazał się godnym następcą Fabiána Guevary (który przed rozgrywkami odszedł do meksykańskiego Monterrey) w roli lewego obrońcy i od razu został filarem linii defensywnej[3]. W sezonie 1995 zdobył z zespołem Jorge Socíasa swój pierwszy tytuł mistrza Chile[2]; imponował wówczas dobrym kryciem i dośrodkowaniami, notując sporo asyst[3]. Później wywalczył jeszcze z Universidadem wicemistrzostwo Chile (1998) i wygrał swój drugi Copa Chile (1998). Ogółem barwy tego zespołu reprezentował z powodzeniem przez cztery lata.

W 1999 roku Ponce powrócił do swojego macierzystego CD Universidad Católica. Podczas drugiego pobytu w tej drużynie niezmiennie pozostawał ważnym ogniwem defensywy. W wiosennym sezonie Apertura 2002 zdobył z Universidadem Católica tytuł mistrza Chile, trzykrotnie wywalczył również wicemistrzostwo Chile (w sezonach 1999, 2001 i Clausura 2002) oraz wygrał rozgrywki eliminacyjne Liguilla Pre-Sudamericana (2003)[2]. W 2004 roku doświadczony obrońca był bliski odejścia z klubu, lecz trener Jorge Pellicer namówił go do pozostania[6]. Okazało się to słusznym ruchem – w jesiennym sezonie Clausura 2005 Ponce jako ważny gracz pierwszego składu zdobył z Universidadem Católica swoje trzecie mistrzostwo Chile. W 2006 roku władze klubu nie przedłużyły z nim umowy – bezpośrednio po tym zawodnik zdecydował się w wieku 35 lat zakończyć profesjonalną karierę[7].

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

W styczniu 1991 Ponce został powołany przez Manuela Pellegriniego do reprezentacji Chile U-20 na Mistrzostwa Ameryki Południowej U-20. Na wenezuelskich boiskach rozegrał trzy z czterech możliwych meczów (wszystkie z nich w wyjściowym składzie)[8], zaś Chilijczycy odpadli z turnieju już w pierwszej rundzie i nie zdołali zakwalifikować się na Mistrzostwa Świata U-20 w Portugalii.

W seniorskiej reprezentacji Chile Ponce zadebiutował za kadencji selekcjonera Arturo Salaha, 9 kwietnia 1991 w przegranym 0:1 meczu towarzyskim z Meksykiem. Po debiucie nie był powoływany do kadry przez sześć lat. W czerwcu 1997 znalazł się w ogłoszonym przez Nelsona Acostę składzie na rozgrywany w Boliwii turniej Copa América. Wystąpił podczas niego we wszystkich trzech meczach (z czego dwóch w wyjściowym składzie), natomiast jego drużyna odpadła z rozgrywek już w fazie grupowej. Występował również w udanych dla jego kadry eliminacjach do Mistrzostw Świata we Francji (sześć występów)[9], lecz wobec słabszego indywidualnego sezonu w Universidadzie nie znalazł się w kadrze na mundial. Później zanotował epizod w zakończonych niepowodzeniem eliminacjach do Mistrzostw Świata w Korei Płd. i Japonii (jeden występ). Swój bilans reprezentacyjny zamknął ostatecznie na osiemnastu rozegranych meczach.

Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]

W styczniu 2011 Ponce został asystentem trenera Fernando Vergary w zespole Deportes La Serena. Pół roku później zastąpił go na stanowisku pierwszego szkoleniowca[10]. Prowadził go z przeciętnym skutkiem przez kolejne piętnaście miesięcy (kolejno szóste i trzynaste miejsce w tabeli) – został zwolniony we wrześniu 2012 po serii słabych wyników (dwa zwycięstwa w poprzednich czternastu ligowych meczach), pozostawiając ekipę tuż nad strefą spadkową[11]. W styczniu 2013 objął drugoligowy San Luis Quillota[12], z którym zanotował kiepski pierwszy sezon (ostatnie miejsce w tabeli). Nowy prezes klubu César Villegas postanowił jednak zatrzymać go na stanowisku[13], co okazało się udanym pomysłem – w jesiennej rundzie Apertura sezonu 2013/2014 ekipa San Luis triumfowała w rozgrywkach drugiej ligi[14]. W następnej rundzie jego podopieczni spisywali się o wiele słabiej, co w połączeniu z konfliktem z zarządem klubu zaowocowało zdymisjonowaniem trenera w kwietniu 2014[13]. Na koniec sezonu San Luis (prowadzony już przez Nelsona Cossio) przegrał dwumecz barażowy i nie awansował ostatecznie do najwyższej klasy rozgrywkowej[15].

W czerwcu 2014 Ponce podpisał umowę z kolejnym drugoligowcem – klubem Unión San Felipe[16]. Prowadził go ze świetnym skutkiem, będąc na dobrej drodze do awansu do najwyższej klasy rozgrywkowej. Po siedmiu miesiącach został niespodziewanie zwolniony – mimo czterech porażek z rzędu, jego drużyna wciąż zajmowała drugie miejsce w tabeli z dużymi szansami na promocję[17]. W marcu 2015 został selekcjonerem reprezentacji Chile U-17, przygotowującej się do występu w roli gospodarza na rozgrywanych siedem miesięcy później Mistrzostwach Świata U-17[2]. Objął kadrę juniorską po notującym z nią fatalne wyniki Alfredo Grelaku i niebawem zdołał odmienić grę zespołu[18]. Na juniorskim mundialu jego podopieczni w fazie grupowej zremisowali z Chorwacją (1:1), przegrali z Nigerią (1:5) i wygrali z USA (4:1), a odpadli z turnieju w 1/8 finału po porażce z Meksykiem (1:4). Wraz z końcem grudnia wygasł jego kontrakt, którego federacja zdecydowała się nie przedłużać[19].

W styczniu 2017 Ponce został trenerem zespołu CD Huachipato[20]. Jego szkoleniowcem pozostawał przez kolejne półtora roku z przeciętnymi wynikami (kolejno dziewiąte, dziesiąte i trzynaste miejsce w tabeli), a w maju 2017 zarząd zdecydował się nie przedłużać jego kontraktu[21]. W latach 2017–2018 pracował jako koordynator akademii juniorskiej swojej byłej drużyny Club Universidad de Chile[22]. Zrezygnował z tego stanowiska w czerwcu 2018, by objąć ekipę Deportes Temuco (prezesem tego klubu był jego były kolega z kadry narodowej – Marcelo Salas)[23]. Początkowo osiągał z nią dobre wyniki w lidze oraz w międzynarodowych rozgrywkach Copa Sudamericana 2018, gdzie jego zespół pokonał w drugiej rundzie wyżej notowany San Lorenzo (ostatecznie jednak to argentyński klub przeszedł dalej, gdyż w barwach Temuco zagrał nieuprawniony zawodnik[24]). Następnie Temuco popadło jednak w kryzys (m.in. sześć porażek z rzędu) i na koniec sezonu zajęło przedostatnie miejsce w tabeli, spadając do drugiej ligi. Bezpośrednio po relegacji Ponce odszedł z drużyny[25].

W marcu 2019 Ponce przeniósł się do Boliwii, zastępując Néstora Clausena na stanowisku szkoleniowca CD San José[26]. Jego pierwszy zagraniczny epizod okazał się bardzo udany – zajął z ekipą z Oruro kolejno piąte i czwarte miejsce w lidze, kwalifikując ją do przyszłorocznych międzynarodowych rozgrywek Copa Libertadores[27]. Poprowadził również drużynę w Copa Libertadores 2019 (faza grupowa). W grudniu nie przedłużył kontraktu z San José ze względu na złą sytuację organizacyjną i finansową klubu[28], po czym objął inny boliwijski zespół – Club Blooming[29].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ El Chueco habla cruzado. [w:] El Mercurio [on-line]. diario.elmercurio.com, 15 listopada 2003. [dostęp 2018-06-23]. (hiszp.).
  2. ↑ a b c d Miguel Ponce asume el mando de la Sub 17. [w:] Goal.com [on-line]. goal.com, 18 marca 2015. [dostęp 2018-06-23]. (hiszp.).
  3. ↑ a b c Bicampeón 1995. [w:] La Magia Azul [on-line]. issuu.com, 15 stycznia 2016. [dostęp 2018-06-23]. (hiszp.).
  4. ↑ Daniel Kuschel: Las motivaciones de Ponce para dejar la U por Deportes Temuco. [w:] As [on-line]. chile.as.com, 23 czerwca 2018. [dostęp 2018-06-23]. (hiszp.).
  5. ↑ Luis Emilio Cuadra: Miguel Ponce renunció a Universidad de Chile. [w:] Sinfonía del Gol [on-line]. sinfoniadegol.cl, 21 czerwca 2018. [dostęp 2018-06-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (24 czerwca 2018)]. (hiszp.).
  6. ↑ Miguel Ponce. [w:] El Mercurio [on-line]. diario.elmercurio.com, 21 lutego 2004. [dostęp 2018-06-23]. (hiszp.).
  7. ↑ Quiero volver. [w:] El Mercurio [on-line]. diario.elmercurio.com, 22 stycznia 2007. [dostęp 2018-06-23]. (hiszp.).
  8. ↑ Miguel Ponce. [w:] 11v11 [on-line]. 11v11.com. [dostęp 2018-06-23]. (ang.).
  9. ↑ MIGUEL PONCE. [w:] Solofutbol.cl [on-line]. solofutbol.cl. [dostęp 2018-06-23]. (hiszp.).
  10. ↑ Miguel Ponce asumirá el lunes como DT de La Serena en reemplazo de Fernando Vergara. [w:] Emol [on-line]. emol.com, 3 czerwca 2011. [dostęp 2018-06-23]. (hiszp.).
  11. ↑ Miguel Ponce fue cesado como entrenador de Deportes La Serena. [w:] Emol [on-line]. emol.com, 22 września 2012. [dostęp 2018-06-23]. (hiszp.).
  12. ↑ Rodrigo Arellano V.: Miguel Ponce sería el nuevo director técnico de San Luis. [w:] soychile.cl [on-line]. soychile.cl, 24 grudnia 2012. [dostęp 2018-06-23]. (hiszp.).
  13. ↑ a b Rodrigo Arellano V.: "Crónica de una muerte anunciada": El auge y caída de Miguel Ponce. [w:] soychile.cl [on-line]. soychile.cl, 23 kwietnia 2014. [dostęp 2018-06-23]. (hiszp.).
  14. ↑ Juan Riquelme D.: Miguel Ponce tras el campeonato de San Luis de Quillota: "Es un premio al trabajo". [w:] soychile.cl [on-line]. soychile.cl, 17 grudnia 2013. [dostęp 2018-06-23]. (hiszp.).
  15. ↑ Barnechea venció a San Luis y consiguió histórico ascenso a Primera A. [w:] ADN Radio Chile [on-line]. adnradio.cl, 28 maja 2014. [dostęp 2018-06-23]. (hiszp.).
  16. ↑ Miguel Ponce fue presentado como nuevo entrenador de Unión San Felipe. [w:] Unión San Felipe [on-line]. unionsanfelipe.com, 6 czerwca 2014. [dostęp 2018-06-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (24 czerwca 2018)]. (hiszp.).
  17. ↑ Miguel Ponce fue destituido como entrenador de Unión San Felipe. [w:] Publimetro [on-line]. publimetro.cl, 19 stycznia 2015. [dostęp 2018-06-23]. (hiszp.).
  18. ↑ Roberto Gálvez: Cronología de un proceso que Miguel Ponce logró revertir. [w:] As [on-line]. chile.as.com, 24 października 2015. [dostęp 2018-06-23]. (hiszp.).
  19. ↑ Miguel Ponce deja la banca de la "Roja" Sub 17 y será el nuevo técnico de Huachipato. [w:] Emol [on-line]. emol.com, 20 grudnia 2015. [dostęp 2018-06-23]. (hiszp.).
  20. ↑ Miguel Ponce inició su trabajo como nuevo director técnico de Huachipato. [w:] BioBioChile [on-line]. biobiochile.cl, 27 grudnia 2015. [dostęp 2018-06-23]. (hiszp.).
  21. ↑ Carlos Campos: Miguel Ponce deja la banca de Huachipato. [w:] La Tercera [on-line]. latercera.com, 23 maja 2017. [dostęp 2018-06-23]. (hiszp.).
  22. ↑ Ponce asumió como jefe técnico de las inferiores en U. de Chile. [w:] Prensa Fútbol [on-line]. prensafutbol.cl, 19 czerwca 2017. [dostęp 2018-06-23]. (hiszp.).
  23. ↑ Miguel Ponce deja Universidad de Chile. [w:] ADN Radio Chile [on-line]. adnradio.cl, 21 czerwca 2018. [dostęp 2018-06-23]. (hiszp.).
  24. ↑ Tribunal resuelve hacer lugar al reclamo del Club Atlético San Lorenzo. [w:] CONMEBOL [on-line]. conmebol.com, 7 sierpnia 2018. [dostęp 2020-08-06]. (hiszp.).
  25. ↑ Miguel Ponce fue desvinculado: Temuco anunció salida del DT. [w:] As [on-line]. chile.as.com, 15 grudnia 2018. [dostęp 2020-08-06]. (hiszp.).
  26. ↑ Rumbo a Bolivia: Miguel Ponce es oficializado como nuevo técnico de San José de Oruro. [w:] Biobio Chile [on-line]. biobiochile.cl, 18 marca 2019. [dostęp 2020-08-06]. (hiszp.).
  27. ↑ Miguel Ponce mete a San José de Oruro en la Copa Libertadores. [w:] La Tercera [on-line]. latercera.com, 28 grudnia 2019. [dostęp 2020-08-06]. (hiszp.).
  28. ↑ Ponce anuncia su alejamiento de San José. [w:] Los Tiempos [on-line]. lostiempos.com, 27 grudnia 2019. [dostęp 2020-08-06]. (hiszp.).
  29. ↑ Miguel Ponce es el nuevo entrenador del Blooming. [w:] Fox Sports [on-line]. foxsports.com.ar, 2 stycznia 2020. [dostęp 2020-08-06]. (hiszp.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Składy reprezentacji Chile
Skład reprezentacji Chile na Copa América 1997

Chile

Reprezentacje prowadzone na turniejach
Skład reprezentacji Chile na Mundialu U-17 2015

Chile

Kariera szkoleniowa
Trenerzy CD Huachipato
  1. ↑ a b c d e tymczasowo
Trenerzy Deportes Temuco
  1. ↑ a b c d e f tymczasowo
Trenerzy CD San José
  1. ↑ a b c d e f tymczasowo
Trenerzy Club Blooming
  1. ↑ a b c d e f g tymczasowo
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Miguel_Ponce_(chilijski_piłkarz)&oldid=72285774”