Mikael Tillström
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
5 marca 1972 |
| Wzrost |
185 cm |
| Gra |
praworęczny, oburęczny bekhend |
| Status profesjonalny |
1991 |
| Zakończenie kariery |
2000 |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje |
1 |
| Najwyżej w rankingu |
39 (14 października 1996) |
| Australian Open |
QF (1996) |
| Roland Garros |
4R (1994) |
| Wimbledon |
3R (1996) |
| US Open |
3R (1998) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje |
8 |
| Najwyżej w rankingu |
15 (17 lipca 2000) |
| Australian Open |
3R (1999, 2000) |
| Roland Garros |
SF (1999) |
| Wimbledon |
SF (2000) |
| US Open |
3R (1998, 2000) |
Mikael Tillström (ur. 5 marca 1972 w Jönköping) – szwedzki tenisista i trener tenisa, reprezentant w Pucharze Davisa, olimpijczyk z Sydney (2000).
Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]
Karierę zawodową rozpoczął w roku 1991. W gronie zawodowców wygrał w grze pojedynczej w roku 1997 turniej rangi ATP World Tour w Ćennaju. Pojedynek finałowy zakończył się zwycięstwem Tillströma nad Alexem Rădulescu 6:4, 4:6, 7:5. W roku 1998 ponownie doszedł do finału w Ćennaju, lecz tym razem przegrał mecz o tytuł z Patrickem Rafterem. W sezonie 1999 awansował do finału w Singapurze, przegrywając finałowy mecz z Marcelem Ríosem, a w roku 2000 osiągnął 2 finały, w San José (porażka z Markiem Philippoussisem) i na Majorce (porażka z Maratem Safinem). Najwyżej sklasyfikowany w rankingu singlistów był na 39. miejscu w połowie października 2000 roku.
W grze podwójnej Szwed wygrał łącznie 8 turniejów rangi ATP World Tour (7 z Nicklasem Kultim i 1 z Michaelem Tebbuttem). Ponadto 4 razy był finalistą rozgrywek z cyklu ATP World Tour. W Wielkim Szlemie najlepszym rezultatem Szweda w deblu są półfinały French Open 1999 oraz Wimbledonu 2000. W każdym z tych turniejów partnerem Tillströma był Kulti. Najwyższą pozycję z zestawieniu deblistów osiągnął w lipcu 2000 roku, nr 15.
W reprezentacji Szwecji w Pucharze Davisa zadebiutował w roku 1997. Rozegrał łącznie dla zespołu 10 meczów, wygrywając 5 pojedynków deblowych oraz 2 mecze singlowe.
W 2000 roku wystąpił na igrzyskach olimpijskich w Sydney[1]. W grze pojedynczej doszedł do 3 rundy, w której odpadł po porażce z Rogerem Federerem. W turnieju gry podwójnej wystartował w parze z Nicklasem Kultim. Szwedzki debel został wyeliminowany w 1 rundzie przez późniejszych złotych medalistów, Sébastiena Lareau i Daniela Nestora.
Finały w turniejach ATP World Tour[edytuj | edytuj kod]
| Legenda |
|---|
| Wielki Szlem |
| Igrzyska olimpijskie |
| Tennis Masters Cup / ATP Finals |
| ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
| ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
| ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra pojedyncza (1–4)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 13 kwietnia 1997 | Ćennaj | Twarda |  Alex Rădulescu
|
6:4, 4:6, 7:5 |
| Finalista | 1. | 12 kwietnia 1998 | Ćennaj | Twarda |  Patrick Rafter
|
3:6, 4:6 |
| Finalista | 2. | 17 października 1999 | Singapur | Twarda (hala) |  Marcelo Ríos
|
2:6, 6:7(5) |
| Finalista | 3. | 13 lutego 2000 | San José | Twarda (hala) | Mark Philippoussis
|
5:7, 6:4, 3:6 |
| Finalista | 4. | 7 maja 2000 | Majorka | Ceglana |  Marat Safin
|
4:6, 3:6 |
Gra podwójna (8–4)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 26 lipca 1992 | Hilversum | Ceglana |  Mårten Renström
|
 Paul Haarhuis Mark Koevermans
|
7:6, 1:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 1. | 2 sierpnia 1992 | San Marino | Ceglana | Nicklas Kulti
|
 Cristian Brandi Federico Mordegan
|
6:2, 6:2 |
| Finalista | 2. | 10 lipca 1994 | Båstad | Ceglana | Nicklas Kulti
|
Jan Apell Jonas Björkman
|
2:6, 3:6 |
| Zwycięzca | 2. | 13 lipca 1997 | Båstad | Ceglana | Nicklas Kulti
|
Magnus Gustafsson Magnus Larsson
|
6:0, 6:3 |
| Zwycięzca | 3. | 17 sierpnia 1997 | Indianapolis | Twarda | Michael Tebbutt
|
Jonas Björkman Nicklas Kulti
|
6:3, 6:2 |
| Zwycięzca | 4. | 15 lutego 1998 | Petersburg | Dywanowa (hala) | Nicklas Kulti
|
 Marius Barnard Brent Haygarth
|
3:6, 6:3, 7:6 |
| Zwycięzca | 5. | 15 listopada 1998 | Sztokholm | Twarda (hala) | Nicklas Kulti
|
Chris Haggard Peter Nyborg
|
7:5, 3:6, 7:5 |
| Finalista | 3. | 26 kwietnia 1998 | Orlando | Ceglana | Michael Tebbutt
|
Grant Stafford Kevin Ullyett
|
6:4, 4:6, 5:7 |
| Finalista | 4. | 11 lipca 1999 | Båstad | Ceglana | Nicklas Kulti
|
David Adams Jeff Tarango
|
6:7(6), 4:6 |
| Zwycięzca | 6. | 30 kwietnia 2000 | Barcelona | Ceglana | Nicklas Kulti
|
Paul Haarhuis Sandon Stolle
|
6:2, 6:7(2), 7:6(5) |
| Zwycięzca | 7. | 18 czerwca 2000 | Halle | Ceglana | Nicklas Kulti
|
 Mahesh Bhupathi David Prinosil
|
7:6(4), 7:6(4) |
| Zwycięzca | 8. | 16 lipca 2000 | Båstad | Ceglana | Nicklas Kulti
|
Andrea Gaudenzi Diego Nargiso
|
4:6, 6:2, 6:3 |
Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]
Jest jednym z fundatorów akademii Good to Great Tennis Academy w Sztokholmie[2]. W 2013 roku był jednym z trenerów Grigora Dimitrowa, a w październiku 2015 został szkoleniowcem Gaëla Monfilsa[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Mikael Tillström Bio, Stats, and Results [online], Olympics at Sports-Reference.com [dostęp 2018-02-02] [zarchiwizowane z adresu 2011-01-07] (ang.).
- ↑ Colette Lewis: Magnus Norman Seeks to Boost Swedish Tennis at Good to Great Academy. tennisrecruiting.ne, 21 grudnia 2012. [dostęp 2017-01-04]. (ang.).
- ↑ Marcin Motyka: Gael Monfils znalazł nowego trenera. sportowefakty.wp.pl, 18 października 2015. [dostęp 2017-01-04]. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2014-09-25] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2014-09-25] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2014-09-25] (ang.).