Mirosław Jankowiak

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mirosław Jankowiak
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

1979
Warszawa

Doktor nauk filologicznych
Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Doktorat

styczeń 2008
Instytut Slawistyki PAN

Adiunkt
Instytut

Instytut Slawistyki PAN

Okres zatrudn.

2008–2017

Strona internetowa

Mirosław Jankowiak (ur. w 1979 w Warszawie) – polski językoznawca i kulturoznawca zajmujący się językowym i kulturowym pograniczem słowiańsko-bałtyckim; doktor.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w 1979 roku[1][2] w Warszawie. Wychowywał się w podwarszawskim Legionowie, gdzie mieszka do dziś. Ukończył Szkołę Podstawową nr 8 w Legionowie im. I Warszawskiej Dywizji Piechoty oraz XXXVI Liceum Ogólnokształcące im. S. Starzyńskiego[1]. W latach 1998–2003[3] odbył studia na Katedrze Białorutenistyki Wydziału Lingwistyki Stosowanej i Filologii Wschodniosłowiańskich Uniwersytetu Warszawskiego (UW)[1] i, w tym samym okresie[3], na Wydziale Polonistyki UW. W latach 2002–2004 uczył się w Studium Europy Wschodniej i Azji Środkowej UW[1]. W latach 2003–2008[3] odbywał studia doktoranckie w Instytucie Slawistyki Polskiej Akademii Nauk (PAN). W styczniu 2008 roku[1] uzyskał stopień doktora filologii[4]. Temat jego dysertacji doktorskiej brzmiał: Gwary białoruskie na Łotwie w rejonie krasławskim. Studium socjolingwistyczne[5]. W latach 2008–2017 pracował[6] jako adiunkt[1] w Instytucie Slawistyki PAN. Współpracował z Fundacją im. Kazimierza Pułaskiego jako ekspert ds. państw bałtyckich i obwodu królewieckiego[6]. Współpracuje z Uniwersytetem Warszawskim, gdzie wykłada w Katedrze Białorutenistyki, na Filologii Polskiej i w Studium Europy Wschodniej[4].

Mirosław Jankowiak publikuje również swoje prace m.in. na łamach czasopism „Przegląd Bałtycki”, gdzie jest jednym z redaktorów[6]. Posługuje się językami: polskim, angielskim, białoruskim (w tym jego dialektem północno-wschodnim), rosyjskim i łotewskim[3].

Działalność naukowa[edytuj | edytuj kod]

Mirosław Jankowiak w swojej działalności naukowej zajmuje się: językiem białoruskim, dialektologią białoruską, socjolingwistyką, zagadnieniami pograniczy językowych, w szczególności białorusko-bałtyckiego i białorusko-rosyjskiego, Białorusinami w państwach bałtyckich i obwodzie królewieckim, polszczyzną północnokresową, Europą Wschodnią, w szczególności Białorusią i Łotwą[1]. Jest autorem 3 książek i ponad 40 artykułów[4].

Książki[edytuj | edytuj kod]

  • Gwary białoruskie na Łotwie w rejonie krasławskim. Studium socjolingwistyczne. Warszawa: 2009, s. 248.; wydania białoruskie książki Беларускія гаворкі ў Краслаўскім раёне Латвіі. Сацыялінгвістычнае дасьледаваньне, tłum. z j. polskiego, wyd. I: Беласток-Вільня 2012, С. 288; wyd. II poprawione: Смаленск 2015, С. 288.
  • (z Niną Barszczewską): Dialektologia białoruska. Warszawa: 2012, s. 308.
  • (z Irydą Grek-Pabis (red.) i M. Ostrówką): Słownik mówionej polszczyzny północnokresowej. (maszynopis)
  • В. Курцова, Н. Снігірова, M. Jankowiak, I.M. Ostrówka (red.): Беларуска-польскія культурна-моўныя ўзаемадачыненні: ад гісторыі да сучаснасці. Мінск-Варшава: 2016, s. 428.

Wybrane artykuły[edytuj | edytuj kod]

  • Belarusian dialects in Latvian Latgale – transitional or mixed [in:] ed. Seržant, I.A. and B. Wiemer, Contemporary approaches to dialectology: The area of North, Northwest Russian and Belarusian Dialects, „Slavica Bergensia 12”, Bergen 2014
  • Biełaruskija zapazyczanni u łatyszskaj mowie i łathalskich haworkach. „Biełaruskaja Linhwistyka”. 72/2014, s. 10–21, 2014. Mińsk. (biał.). 
  • Gwary białoruskie na zachodniej Smoleńszczyźnie – dzieje agonii. „Slavia”. 82/2013, s. 315–322, 2013. Praga. 
  • Лексіка беларускамоўных жыхароў Латгаліі (на прыкладзе Краслаўскага раёна). W: (red. Siarhiej Kawalou, Ryszard Radzik, Michał Sajewicz): Polsko-białoruskie związki kulturowe, literackie i językowe. Lublin: 2010, s. 397–406. (biał.).
  • Беларуская мова ў Латвіі: статус, сферы выкарыстання, перспектывы. „Acta Albaruthenica”. 10/2010, s. 301–310, 2010. Warszawa. (biał.). 
  • Polonizmy w gwarach białoruskich na Łotwie, [w:] red. R. Kaleta, Białoruś w dyskursie naukowym. Lingwistyka, socjologia, politologia, Warszawa 2017, s. 281–300.
  • Współczesne gwary białoruskie na wschodniej Litwie (rejony ignaliński i święciański), „Slavistica Vilnensis” 61, Vilnius 2016, s. 81–105.
  • Polszczyzna północnokresowa w ujęciu leksykograficznym [w:] red. D. Rembiszewska, Słowiańskie słowniki gwarowe: tradycja i nowatorstwo, Warszawa 2016, s. 183–196. [M. Ostrówka, I. Grek-Pabisowa, B. Biesiadowska-Magdziarz, M. Jankowiak].
  • Gwary białoruskie na Litwie jako przykład polsko-białoruskich kontaktów językowych, [w:] (red.) В. Курцова, Н. Снігірова, M. Jankowiak, M. Ostrówka, Беларуска-польскія культурна-моўныя ўзаемадачыненні: ад гісторыі да сучаснасці, Мінск-Варшава 2016, s. 110–120.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g Mirosław Jankowiak: O mnie. mirekjankowiak.pl. [dostęp 2017-09-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-13)].
  2. ↑ Łukasz Grajewski, Mirosław Jankowiak. Pińska szlachta. „Więź”. 1 (639), s. 96–101, styczeń 2012. Zbigniew Nosowski. Warszawa: Wydawnictwo „Więź”. ISSN 0511-9405. [dostęp 2017-09-13]. 
  3. ↑ a b c d Dr. Mirosław Jankowiak. TriMCo. [dostęp 2017-09-12].
  4. ↑ a b c Міраслаў Янковяк (Mirosław Jankowiak). Philology.BY. [dostęp 2017-09-13]. (biał.).
  5. ↑ Gwary białoruskie na Łotwie w rejonie krasławskim. Studium socjolingwistyczne. lubimyczytac.pl. [dostęp 2017-09-11].
  6. ↑ a b c Mirosław Jankowiak. Przegląd Bałtycki. [dostęp 2017-09-12].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mirosław_Jankowiak&oldid=70351835”