Przejdź do zawartości

Neokantyzm

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Tarnoob (dyskusja | edycje) o 20:13, 22 maj 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.

Neokantyzm − nurt filozoficzny zapoczątkowany w drugiej połowie XIX wieku, który wyrażał sprzeciw wobec heglizmu oraz materializmu przyrodoznawczego. Nazwa "neokantyzm" pochodzi stąd, że neokantyści szukali inspiracji w filozofii Kanta.

Oddziaływanie

Neokantyzm był wpływowym kierunkiem, który odnowił zainteresowanie Kantem i wpłynął na wielu filozofów XX wieku, m.in. Edmunda Husserla, Martina Heideggera, Nicolai Hartmanna, Gottloba Fregego, Rudolfa Carnapa czy Maxa Webera.

Niektórzy filozofowie – Léon Brunschvicg, Ernst Cassirer, Hermann Weyl i Arthur Eddington – uznawali szczególną teorię względności Einsteina za potwierdzenie poglądów neokantowskich. Za to Hans Reichenbach oraz sam Albert Einstein negowali jakiekolwiek związki tych teorii[1].

Znaczący przedstawiciele

Zmodyfikowana klasyfikacja Traugotta K. Oesterreicha (1880-1949)[2]:

Kierunek fizjologiczny:

Krytycyzm psychologiczny:

Kierunek metafizyczny:

Krytycyzm relatywistyczny:

Kierunek realistyczny (krytyczny realizm):

Kierunek logistyczny - szkoła marburska:

Krytycyzm teoretyczno-aksjologiczny - szkoła badeńska:

Przypisy

  1. ↑ Heller i Pabjan 2014 ↓, s. 57–62.
  2. ↑ za: Tadeusz Gadacz: Historia filozofii XX wieku. Nurty, tom 2. Neokantyzm - Filozofia egzystencji - Filozofia dialogu. Kraków: Znak, 2009, s. 12.

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Neokantyzm&oldid=53517287”