ORP Śniardwy
Trałowiec ORP „Śniardwy” podczas ćwiczeń (pierwszy od lewej) | |
Klasa | |
---|---|
Typ |
Mamry |
Projekt |
207M |
Historia | |
Stocznia | |
Położenie stępki |
12 września 1991 |
Wodowanie |
18 czerwca 1993 |
Marynarka Wojenna | |
Wejście do służby |
28 stycznia 1994 roku |
Los okrętu |
w służbie |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność |
216 ton |
Długość |
38,5 metra |
Szerokość |
7,2 metra |
Zanurzenie |
1,7 metra |
Napęd | |
2 silniki wysokoprężne M401A1 o mocy 1000 KM | |
Prędkość |
14 węzłów |
Zasięg |
1500 Mm |
Sensory | |
radar nawigacyjny Sperry Marine BridgeMaster II radiostacja HF RR 3907-02 odbiornik HF EKD 514 i EKD 315 radiostacja UKF/VHF Rs 6115/2 Brzęczka stacje hydroakustyczne: SHL-100 Flaming A i SHL-200 Flaming B | |
Uzbrojenie | |
zestaw artyleryjsko – rakietowy ZU-23-2MR Wróbel II 2 wyrzutnie rakiet PPZR Grom tory minowe dla 6 min wz. 08/39 (OS) lub 24 min JaM morski małomagnetyczny trał kontaktowy MMTK-1M małomagnetyczny trał akustyczny MTA-2 trał elektromagnetyczny TEM-PE-1M2 | |
Załoga |
30 oficerów i marynarzy |
ORP Śniardwy (645) – polski trałowiec redowy projektu projektu 207M zbudowany przez Stocznię Marynarki Wojennej w Gdyni, jako trzecia jednostka projektu 207M. Od momentu podniesienia bandery ORP Śniardwy pełni służbę w ramach 13 Dywizjonu Trałowców, podporządkowanego wpierw 9 Flotylli Obrony Wybrzeża a następnie od lipca 2006 roku 8 Flotylli Obrony Wybrzeża[1].
Projekt i budowa
[edytuj | edytuj kod]- Osobny artykuł:
W połowie lat 60. XX wieku Polska Marynarka Wojenna znacznie rozbudowywała siły przeciwminowe, które liczyły 56 okrętów 5 typów, w tym dwa typu kutrów trałowych. Wraz z końcem lat 60. w Dowództwie Marynarki Wojennej (DMW) zrodziła się koncepcja budowy nowego typu trałowca redowego. W tym celu podjęto i przeprowadzono wiele analiz technicznych tak, że w 1968 roku opracowano wstępne wymagania taktyczno-techniczne nowych okrętów, których kadłuby miały być drewniane. Wkrótce jednak zarzucono tę koncepcję i rozpoczęto szereg prac naukowo-badawczych z zakresu konstrukcji i technologii okrętów z laminatów poliestrowo-szklanych (LPS), wyposażenia trałowego, czy też minimalizacji pól fizycznych. Na początku 1970 roku w Biurze Projektowo-Konstrukcyjnym Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte w Gdańsku, rozpoczęto prace projektowe nad nową jednostką małomagnetycznego trałowca redowego. Rolę głównego konstruktora sprawował mgr inż. Roman Kraszewski, którego później zastąpił mgr inż. Janusz Jasiński. Z ramienia Szefostwa Budowy Okrętów DMW nadzór sprawował kmdr Kazimierz Perzanowski. W tym samym roku ukończono analizę taktyczno-techniczno-ekonomiczną okrętu, który otrzymał numer projektowy 207 i jawny kryptonim Indyk.
Jednostka prototypowa, nosząca oznaczenie typ 207D ORP „Gopło”, została zwodowana 16 kwietnia 1981 w Stoczni Marynarki Wojennej w Gdyni. ORP Śniardwy był trzecią, ulepszoną w stosunku do projektu 207P jednostką z serii 207M (typu Mamry), zwodowano go 18 czerwca 1993 roku w Stoczni Marynarki Wojennej w Gdyni. Tego dnia miał też miejsce chrzest okrętu, matką chrzestną była Anna Komorowska[2].
Opis
[edytuj | edytuj kod]Jest to jednostka małomagnetyczna, przeznaczona do poszukiwania i niszczenia min morskich kontaktowych i niekontaktowych postawionych w zagrodach minowych lub pojedynczo. Ograniczenie pola magnetycznego osiągnięto głównie dzięki zastosowaniu w konstrukcji kadłuba i pokładówki laminatu poliestrowo-szklanego. Trałowiec „Śniardwy” projektu 207M stanowi zmodernizowaną wersję okrętów 207P (typu Gardno). Zastosowano na nim nowszej generacji wyposażenie hydrolokacyjne, trałowe oraz artyleryjskie[3].
Służba
[edytuj | edytuj kod]Banderę wojenną na ORP „Śniardwy” podniesiono 28 stycznia 1994 roku. Jednostka weszła do składu 13 Dywizjonu Trałowców 8 Flotylli Obrony Wybrzeża w Świnoujściu, początkowo należącego do 9 Flotylli Obrony Wybrzeża[1].
W listopadzie 1999 roku okręt brał udział w międzynarodowych manewrach BALTIC PORPOISE 99, wraz z trałowcem ORP „Gopło”, korwetą ORP „Kaszub” oraz okrętem podwodnym ORP „Wilk” na obszarze Morza Bałtyckiego, zaś w grudniu tego samego roku, jednostka wzięła udział ćwiczeniu POLISH PASSEX 99, wraz z niszczycielem min ORP „Mewa”, trałowcem ORP „Gopło” oraz stałym zespołem NATO MCM FORNORTH[1].
W dniach 8-22 maja 2000 roku okręt brał udział w międzynarodowych manewrach BLUE GAME 00, wraz z niszczycielem min ORP „Mewa” i trałowcem ORP „Gopło” w rejonie Cieślin Duńskich i Morza Norweskiego, zaś w czerwcu tego samego roku jednostka reprezentowała Marynarkę Wojenną na międzynarodowych ćwiczeniach BALTOPS 00, wraz z ORP „Mewa” i trałowcem ORP „Wigry”[1].
We wrześniu 2001 okręt uczestniczył w międzynarodowej operacji OPEN SPIRIT 01 (operacja niszczenia pozostałych po I i II wojnie światowej niewybuchów), wraz z niszczycielem min ORP „Czajka” u wybrzeży Estonii. W okresie październik – listopad 2001 roku ORP „Śniardwy” wraz z niszczycielami min ORP „Czajka”, ORP „Flaming” oraz trałowcami OORP „Wigry”, „Mielno”, „Resko” i „Drużno” uczestniczył w sprawdzeniu wód poligonu pomiędzy Ustką a Wickiem Morskim. W dniach 5-20 czerwca 2003 roku okręt brał udział w międzynarodowych ćwiczeniach BALTOPS 03, wraz z trałowcem ORP „Wigry”, fregatą ORP „Gen. T. Kościuszko”, okrętem podwodnym ORP „Sęp” i okrętem transportowo- minowym ORP Gniezno. 19 marca 2004 roku wraz z trałowcami ORP „Wigry” i ORP „Wdzydze” oraz śmigłowcem ratowniczym Mi-14PS brał udział w akcji poszukiwania pilota samolotu Su-22, z którym to utracono kontakt (w ostateczności pilot został uratowany przez załogę śmigłowca)[1].
W 2005 roku jednostka brała udział w ćwiczeniach MCM SQNEX, wraz z okrętami ORP „Czajka” (który był okrętem flagowym ćwiczeń), ORP „Flaming” oraz trałowcem ORP „Gopło”[4][5], zaś w dniach 3-20 czerwca tego samego roku „Śniardwy” uczestniczył w manewrach BALTOPS 05, wraz z trałowcem ORP „Gopło” i korwetą ORP „Kaszub”. 23 czerwca 2006 roku załoga wraz z okrętem brała udział w obchodach 87 rocznicy dnia zwycięstwa i uzyskania niepodległości przez Estonię. W czerwcu 2007 okręt uczestniczył w międzynarodowych ćwiczeniach BALTOPS 07, wraz z trałowcem ORP „Wigry”, okrętem podwodnym ORP „Kondor” i dwoma śmigłowcami Mi-14PŁ. W październiku 2010 roku ORP „Śniardwy” uczestniczył w krajowych manewrach ANAKONDA 10, w maju 2011 w krajowych ćwiczeniach REKIN 11, a we wrześniu 2012 w krajowych manewrach ANAKONDA 12[1].
W maju maj 2014 roku okręt uczestniczył w międzynarodowych ćwiczeniach z dwoma francuskimi niszczycielami min FS L`AIGLE i FS CASSIOPEE na wodach Bałtyku. W dniach 9-21 czerwca 2014 roku okręt reprezentował Polską banderę w międzynarodowych ćwiczeniach BALTOPS 14, wraz z trałowcami ORP „Gopło”, ORP „Sarbsko”, ORP „Wicko”, niszczycielem min ORP „Flaming” (będącego w składzie zespołu SNMCMG 1) i ORP „Sęp”[1].
W miesiącach luty – marzec 2015 r. wraz z niszczycielem min ORP „Flaming” jednostka brała udział w operacji podniesienia z dna Zatoki Gdańskiej 14 niemieckich ćwiczebnych torped, które to następnie dostarczono na ląd, skąd przetransportowano jej na poligon, gdzie je zniszczono, zaś 22 kwietnia tego samego roku wraz z okrętami OORP „Flaming” i „Gopło”, „Śniardwy” uczestniczył w operacji podniesienia, przeholowania a następnie zniszczenia dwóch spoczywających na dnie Zatoki Gdańskiej w rejonie Portu Gdynia niemieckich min GC[1].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Jacek Krzewiński, "Trałowce bazowe projektu 207M", NTW nr 3/1993, ISSN 1230-1655
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h Jednostki Polskiej Marynarki Wojennej - ORP Śniardwy (645) [online], Gdańsk Strefa Prestiżu, 17 marca 2018 [dostęp 2020-08-25] (pol.).
- ↑ Jarosław Malinowski, Rafał Ciechanowski. Z życia Marynarki Wojennej RP. „Okręty Wojenne”. Nr 2/93, s. 2, 1993. Tarnowskie Góry. ISSN 1231-014X.
- ↑ Trałowce typu Mamry [online], Wojsko-Polskie.pl [dostęp 2020-08-25] (pol.).
- ↑ W obiektywie shipspottera czyli z migawką nad portową sadzawką: Z cyklu jednostki Polskiej Marynarki Wojennej ... cz. 15 - ORP GOPŁO (630) [online], W obiektywie shipspottera czyli z migawką nad portową sadzawką, 26 sierpnia 2017 [dostęp 2020-12-16] .
- ↑ Jednostki Polskiej Marynarki Wojennej - ORP Gopło (630) [online], Gdańsk Strefa Prestiżu, 13 stycznia 2018 [dostęp 2020-12-16] (pol.).