Otton Steinborn

Otton Steinborn
Pełne imię i nazwisko	Otton Andrzej Steinborn
Data i miejsce urodzenia	26 maja 1868 ; Nowy Sumin
Data i miejsce śmierci	4 lipca 1936 ; Toruń
	Burmistrz Torunia (komisaryczny)
Okres	od 18 stycznia 1920; do 9 lutego 1920
Poprzednik	Arnold Hasse (nadburmistrz)
Następca	Bolesław Wolszlegier (komisaryczny prezydent)
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Otton Andrzej Steinborn (ur. 26 maja 1868 w Nowych Suminach, zm. 4 sierpnia 1936^[1]) – lekarz, działacz społeczno-polityczny, burmistrz Torunia w 1920, senator I i II kadencji w latach 1926–1930.

Życiorys

Wywodził się z rodziny niemieckiej^[2]. Urodził się w Borach Tucholskich, w rodzinie Johanna (nauczyciela i kierownika szkoły) oraz Elżbiety z domu Klemp. Ukończył gimnazjum biskupie w Pelplinie (gdzie rozpoczął naukę w 1880), a następnie uczęszczał do gimnazjum chełmińskiego. Został przymusowo przeniesiony do gimnazjum w Demmin, gdzie w 1891 zdał egzamin abituriencki. Początkowo studiował teologię, ale po roku przeniósł się na medycynę. Studiował w Würzburgu, Berlinie, Monachium, Rostocku i Lipsku, gdzie 27 października 1899 obronił pracę doktorską. Po uzyskaniu doktoratu przybył do Torunia, gdzie rozpoczął praktykę lekarską. Od 1899 ziałał w Towarzystwie Naukowym w Toruniu, w 1906 zasiadł w jego zarządzie^[3].

Po zakończeniu I wojny światowej był prezesem powstałej 17 listopada 1918 Polskiej Rady Ludowej w Toruniu. Jako reprezentant ludności polskiej powitał wojsko 18 stycznia 1920, które wkroczyło do miasta. Tegoż samego dnia objął stanowisko komisarycznego prezydenta Torunia^[4]. Pełnił tę funkcję do 9 lutego 1920^[5]. Działał potem w Narodowej Partii Robotniczej. W latach 1921–1933 był radnym Torunia^[4].

27 marca 1926 złożył ślubowanie, obejmując mandat senatora Rzeczypospolitej I kadencji na miejsce Juliana Szychowskiego, który zrzekł się mandatu. Był również senatorem II kadencji (1928–1930) z województwa pomorskiego z listy Narodowej Partii Robotniczej^[6].

15 października 1900 ożenił się z Heleną Tomilą z Kawczyńskich (1875–1952)^[3]^[7]. Jego wnuczką jest Bożena Steinborn, historyk sztuki^[8].

Został pochowany na cmentarzu św. Jerzego^[9].

Ordery i odznaczenia

Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (10 listopada 1933)^[10]
Srebrny Krzyż Zasługi (15 grudnia 1925)^[11]

Przypisy

↑ Wojciechowski 2004a ↓, s. 236, 238.
↑ Jarosław Kłaczkow: Otto Steinborn. nasze.kujawsko-pomorskie.pl. [dostęp 2024-06-14].
↑ ^a ^b Wojciechowski 2004a ↓, s. 236.
↑ ^a ^b Wojciechowski 2004a ↓, s. 237.
↑ Dr Otton Steinborn. torun.pl. [dostęp 2024-06-14].
↑ Rzepecki i Rzepecki 1928 ↓, s. 13, 165–166.
↑ Wojciechowski 2004b ↓, s. 238.
↑ Szymon Spandowski: Dziadek Otton i niepodległa Polska. nowosci.com.pl, 2015-01-16. [dostęp 2024-06-14].
↑ Niedzielska 1992 ↓, s. 44.
↑ M.P. z 1933 r. nr 259, poz. 277 („za zasługi na polu pracy narodowo-społecznej”).
↑ M.P. z 1925 r. nr 296, poz. 1253 („za zasługi, położone na polu pracy intelektualnej na Pomorzu”).

Bibliografia

Magdalena Niedzielska: Toruńskie cmentarze. Toruń: Towarzystwo Naukowe w Toruniu, 1992. ISBN 83-85196-66-8.
Tadeusz Rzepecki, Karol Rzepecki: Sejm i Senat 1928–1933. Podręcznik zawierający wyniki wyborów w województwach, okręgach i powiatach, podobizny posłów sejmowych i senatorów, statystyki i mapy poglądowe. Poznań: Wielkopolska Księgarnia Nakładowa Karola Rzepeckiego, 1928.
Mieczysław Wojciechowski: Steinborn Otton Andrzej. W: Krzysztof Mikulski (red.): Toruński Słownik Biograficzny. Cz. 4. Toruń: Towarzystwo Miłośników Torunia, Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu, 2004.
Mieczysław Wojciechowski: Steinbornowa Helena. W: Krzysztof Mikulski (red.): Toruński Słownik Biograficzny. Cz. 4. Toruń: Towarzystwo Miłośników Torunia, Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu, 2004.

Linki zewnętrzne

Publikacje Ottona Steinborna w bibliotece Polona

[CITEREFWojciechowski2004a236,_238-1] Wojciechowski 2004a ↓, s. 236, 238.

[Kłaczkow-2] Jarosław Kłaczkow: Otto Steinborn. nasze.kujawsko-pomorskie.pl. [dostęp 2024-06-14].

[CITEREFWojciechowski2004a236-3] Wojciechowski 2004a ↓, s. 236.

[CITEREFWojciechowski2004a237-4] Wojciechowski 2004a ↓, s. 237.

[torun-5] Dr Otton Steinborn. torun.pl. [dostęp 2024-06-14].

[CITEREFRzepeckiRzepecki192813,_165–166-6] Rzepecki i Rzepecki 1928 ↓, s. 13, 165–166.

[CITEREFWojciechowski2004b238-7] Wojciechowski 2004b ↓, s. 238.

[nowosci-8] Szymon Spandowski: Dziadek Otton i niepodległa Polska. nowosci.com.pl, 2015-01-16. [dostęp 2024-06-14].

[CITEREFNiedzielska199244-9] Niedzielska 1992 ↓, s. 44.

[Monitor-10] M.P. z 1933 r. nr 259, poz. 277 („za zasługi na polu pracy narodowo-społecznej”).

[Monitorpolski-11] M.P. z 1925 r. nr 296, poz. 1253 („za zasługi, położone na polu pracy intelektualnej na Pomorzu”).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

II Rzeczpospolita	Otton Steinborn (1920) Bolesław Wolszlegier (1920–1921) Bronisław Dietl (1921–1922) Stefan Michałek (1922–1924) Antoni Bolt (1924–1936) Leon Raszeja (1936–1939) Artur Szulc (1939)
II wojna światowa	Franz Jakob (1940–1945)
Polska Ludowa i PRL	Piotr Jaźwiecki (1945) Władysław Dobrowolski (1945–1949) Teodor Błachowiak (1949–1954) Tadeusz Konarski (1954–1959) Adam Lewandowski (1959–1963) Tadeusz Konarski (1963–1974) Marian Rissmann (1975–1978) Gracjan Leczyk (1978–1982) Romuald Bester (1982–1989)
III Rzeczpospolita	Stanisław Kowalski (1989–1990) Jerzy Wieczorek (1990–1996) Zdzisław Bociek (1996–1998) Wojciech Grochowski (1998–2002) Michał Zaleski (2002–2024) Paweł Gulewski (od 2024)