Pływanie na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1936 – 100 m stylem dowolnym mężczyzn
| Letnie Igrzyska Olimpijskie 1936 | |||
| |||
| Miejsce | |||
|---|---|---|---|
| Termin |
8-9 sierpnia 1936 | ||
| Liczba ekip |
23 | ||
| Liczba sportowców |
45 | ||
| Obiekt rozgrywek | |||
 Złoty medal
|
|||
 Srebrny medal
|
|||
 Brązowy medal
|
|||
| Pływanie na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1936 
| ||||
|---|---|---|---|---|
| Styl dowolny | ||||
| 100 m | mężczyźni | kobiety | ||
| 400 m | mężczyźni | kobiety | ||
| 1500 m | mężczyźni | |||
| Styl grzbietowy | ||||
| 100 m | mężczyźni | kobiety | ||
| Styl klasyczny | ||||
| 200 m | mężczyźni | kobiety | ||
| Sztafeta - styl dowolny | ||||
| 4 × 100 m | kobiety | |||
| 4 × 200 m | mężczyźni | |||
Wyścig na 100 metrów stylem dowolnym mężczyzn był jedną z konkurencji pływackich rozgrywanych podczas XI Igrzysk Olimpijskich w Berlinie. Wystartowało 45 zawodników z dwudziestu trzech reprezentacji.
Od V Letnich Igrzysk Olimpijskich rozegranych w 1912 roku w Sztokholmie, jedynie trzech zawodników ustanowiło rekord świata na tym dystansie: Duke Kahanamoku, Johnny Weissmuller i, w 1934 roku, Peter Fick, wszyscy reprezentujący Stany Zjednoczone. Fick nie przyjechał jednak do Berlina jako faworyt. Rolę tę przejęła grupa młodych japońskich kraulistów. Fick rozczarował w finale zajmując w nim szóste miejsce. Lecz także żaden z Japończyków nie okazał się zwycięzcą. Złotym medalistą został mistrz Europy, Węgier Ferenc Csik, co była zaskoczeniem zarówno dla zawodników, jak i dla publiczności. Masanori Yusa i Shigeo Arai wywalczyli pozostałe dwa medale. Nie obyło się jednak bez kontrowersji. Rejestr fotograficzny sugerował, iż zawodnik z czwartego miejsca, Japończyk Masaharu Taguchi, mógł być w istocie zdobywcą tytułu wicemistrza olimpijskiego.
Rekordy[edytuj | edytuj kod]
| Rekord świata |  Peter Fick (USA) |
56,4 | New Haven (USA) |
11 lutego 1936 |
| Rekord olimpijski |  Yasuji Miyazaki (JPN) |
58,0 | Los Angeles (USA) |
6 sierpnia 1932 |
Wyniki[edytuj | edytuj kod]
Eliminacje[edytuj | edytuj kod]
Awans uzyskiwało dwóch najlepszych z każdego wyścigu oraz dwóch najszybszych spośród zawodników na trzecich miejscach.
- Wyścig 1
| Miejsce | Zawodnik | Czas | Uwagi |
|---|---|---|---|
| 1. | Peter Fick |
57,6 | Q 
|
| 2. |  Ferenc Csik |
58,3 | Q |
| 3. |  Romund Gabrielsen |
1:01,2 | |
| 4. |  Robert Hamerton |
1:02,1 | |
| 5. |  Paulo Tarrto |
1:02,6 | |
| 6. |  Mahmoud Kadri |
1:03,8 | |
| 7. |  Arturo Álvarez |
1:04,9 | |
| 8. |  Charlie Chan |
1:06,5 |
- Wyścig 2
| Miejsce | Zawodnik | Czas | Uwagi |
|---|---|---|---|
| 1. | Masanori Yusa |
57,8 | Q |
| 2. | Arthur Highland |
59,9 | Q |
| 3. |  William Kendall |
1:01,0 | q |
| 4. |  Egon Roolaid |
1:01,5 | |
| 5. |  René Cavalero |
1:02,2 | |
| 6. |  Sjoerd Mooi Wilten |
1:03,4 | |
| 7. |  Alberto Conrad |
1:17,5 |
- Wyścig 3
| Miejsce | Zawodnik | Czas | Uwagi |
|---|---|---|---|
| 1. | Mostyn Ffrench-Williams |
1:00,7 | Q |
| 2. |  Jikirum Adjaluddin |
1:01,0 | Q |
| 3. |  Heiko Schwartz |
1:01,8 | |
| 4. | Munroe Bourne |
1:02,4 | |
| 5. | Isaac Moraes |
1:03,5 | |
| 6. |  Günther Zobernig |
1:03,9 |
- Wyścig 4
| Miejsce | Zawodnik | Czas | Uwagi |
|---|---|---|---|
| 1. | Shigeo Arai |
57,7 | Q |
| 2. | Helmuth Fischer |
57,9 | Q |
| 3. | Ödön Gróf |
1:01,3 | |
| 4. |  Leonard Spence |
1:01,9 | |
| 5. | Claude Desusclade |
1:07,2 | |
| 6. |  Richardos Brosalis |
1:07,5 |
- Wyścig 5
| Miejsce | Zawodnik | Czas | Uwagi |
|---|---|---|---|
| 1. | Masaharu Taguchi |
57,5 | Q
|
| 2. |  John Christensen |
1:01,1 | Q |
| 3. | George Larson |
1:01,5 | |
| 4. | Saad El-Din Zaki |
1:03,7 | |
| 5. | Juan Paz |
1:05,6 | |
| 6. | Spyridon Mavrogiorgos |
1:08,2 |
- Wyścig 6
| Miejsce | Zawodnik | Czas | Uwagi |
|---|---|---|---|
| 1. |  Draško Vilfan |
1:00,5 | Q |
| 2. | Hermann Heibel |
1:01,4 | Q |
| 3. | Frederick Dove |
1:01,6 | |
| 4. | José Obial |
1:01,7 | |
| 5. | Leônidas da Silva |
1:03,3 | |
| 6. | John Young |
1:07,8 |
- Wyścig 7
| Miejsce | Zawodnik | Czas | Uwagi |
|---|---|---|---|
| 1. | Arthur Lindegren |
58,3 | Q |
| 2. | Oszkár Abay-Nemes |
1:00,2 | Q |
| 3. |  Heikki Hietanen |
1:01,0 | q |
| 4. | Pieter Stam |
1:01,3 | |
| 5. | Poul Petersen |
1:01,6 | |
| 6. |  Roger Zirilli |
1:04,1 |
Półfinały[edytuj | edytuj kod]
Awans uzyskiwało trzech najlepszych z każdego wyścigu oraz najszybszy z zawodników na trzecich miejscach.
- Półfinał 1
| Miejsce | Zawodnik | Czas | Uwagi |
|---|---|---|---|
| 1. | Masaharu Taguchi |
57,9 | Q |
| 2. | Ferenc Csik |
58,1 | Q |
| 3. | Peter Fick |
58,2 | Q |
| 4. | Helmuth Fischer |
58,7 | q |
| 5. | Jikirum Adjaluddin |
1:00,5 | |
| Heikki Hietanen |
1:00,5 | ||
| Draško Vilfan |
1:00,5 | ||
| 8. | Mostyn Ffrench-Williams |
1:01,0 |
- Półfinał 2
| Miejsce | Zawodnik | Czas | Uwagi |
|---|---|---|---|
| 1. | Masanori Yusa |
57,5 | Q =
|
| 2. | Shigeo Arai |
57,9 | Q |
| 3. | Arthur Lindegren |
58,7 | Q |
| 4. | Arthur Highland |
59,4 | |
| 5. | William Kendall |
59,9 | |
| 6. | Hermann Heibel |
1:00,3 | |
| 7. | Oszkár Abay-Nemes |
1:01,1 | |
| 8. | John Christensen |
1:01,6 |
Finał[edytuj | edytuj kod]
| Miejsce | Zawodnik | Czas |
|---|---|---|
|
Ferenc Csik |
57,6 |
|
 Masanori Yusa |
57,9 |
|
Shigeo Arai |
58,0 |
| 4. | Masaharu Taguchi |
58,1 |
| 5. | Helmuth Fischer |
59,3 |
| 6. | Peter FIck |
59,7 |
| 7. | Arthur Lindegren |
59,9 |
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Swimming at the 1936 Berlin Summer Games: Men's 100 metres Freestyle. Sports-Reference.com. [dostęp 2014-07-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-07)]. (ang.).
