54°15′21″N 19°30′49″E/54,255833 19,513611Pagórki (województwo warmińsko-mazurskie)
 |
Ten artykuł od 2013-11 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
| ||||
| ||||
 Pagórki, widok z wiatraka | ||||
| Państwo |  Polska
| |||
| Województwo |  warmińsko-mazurskie
| |||
| Powiat | elbląski | |||
| Gmina | Tolkmicko | |||
| Sołectwo | Pagórki | |||
| Liczba ludności (2012) | 274 | |||
| Strefa numeracyjna | 55 | |||
| Kod pocztowy | 82-340 | |||
| Tablice rejestracyjne | NEB | |||
| SIMC | 0159108 | |||
Położenie na mapie gminy Tolkmicko   Pagórki | ||||
Położenie na mapie Polski  Pagórki | ||||
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego  Pagórki | ||||
Położenie na mapie powiatu elbląskiego  Pagórki | ||||
| 54°15′21″N 19°30′49″E/54,255833 19,513611
| ||||
Pagórki (niem. Rehberg) – osada w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie elbląskim, w gminie Tolkmicko na obszarze Parku Krajobrazowego Wysoczyzny Elbląskiej.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa elbląskiego.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Nie wiadomo, kiedy wieś została założona. Najprawdopodobniej mistrz krajowy Dietrich von Grüningen podarował w maju 1255 r. teren Rehberg o wielkości 40 włók elbląskiemu Szpitalowi św. Ducha. Szpital miał tam założyć wieś. Rehberg jako wioska istnieje w podaniach od XIV wieku. Na początku czasów pruskich, a więc po 1772 roku, Rehberg otrzymał prawo do założenia szkoły. Od 1 czerwca 1800r. działał tuaj nauczyciel Kempowski. Otrzymał od właścicieli majątku 42 talary, pięć korców żyta, korzec jęczmienia, korzec grochu, bezpłatne mieszkanie i opał. Za każde dziecko w szkole otrzymywał grosz tygodniowo. Takie zarobki zostały mu przyznane 4 czerwca 1800r. przez Scholtena, zarządcę majątku Cadinen. Szkołę w Rehberg zamknięto w 1823r., a dzieci zostały przypisane do szkoły w Cadinen, ale prawie się tam nie pokazywały z powodu dużej odległości i często nieprzejezdnych dróg.[1]
Pagórki współcześnie[edytuj | edytuj kod]
W Pagórkach znajduje się okazały dom podcieniowy z początku XIX w. o czterech podcieniach i dachu naczółkowym[2], pomnik upamiętniający przejazd niemieckiego cesarza Wilhelma - Kamień Cesarski, wiatrak (niestety niesprawny) i wieża ciśnień. Wiosną 2013 r. ruszyła budowa świetlicy wiejskiej, zakończona pod koniec tego samego roku. Dzięki niej organizowane są imprezy okolicznościowe, gry oraz zabawy dla dzieci.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Pagórki - Historia Wysoczyzny Elbląskiej, historia-wyzynaelblaska.pl [dostęp 2017-11-25] (pol.).
- ↑ Piotr Skurzyński "Warmia, Mazury, Suwalszczyzna" Wyd. Sport i Turystyka - Muza S.A. Warszawa 2004 ISBN 83-7200-631-8 s. 74
| |||||||||||
