Przejdź do zawartości

Paweł Franciszek Sapieha

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Paweł Franciszek Sapieha
Ilustracja
Herb duchownego
Data urodzenia

1657

Data i miejsce śmierci

1 października 1715
Kodeń

Miejsce pochówku

Bazylika św. Anny w Kodniu

Biskup żmudzki
Okres sprawowania

1715

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

1688

Nominacja biskupia

21 stycznia 1715[1]

Sakra biskupia

ok. 2 maja 1715

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

ok. 2 maja 1715

Konsekrator

Girolamo Grimaldi

Współkonsekratorzy

Michał Bartłomiej Tarło
Krzysztof Jan Szembek

Paweł Franciszek Sapieha herbu Lis (ur. przed 23 kwietnia 1657[1], zm. 1 października 1715[1] w Kodniu) – biskup ordynariusz żmudzki, duchowny sekretarz wielki litewski w latach 1704-1713[2], opat paradyski.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Był synem Jana Fryderyka, bratem Kazimierza Władysława i Mikołaja Leona.

Uczył się w kolegiach jezuickich we Lwowie i Warszawie. Edukację kontynuował na Zachodzie, odwiedzając Włochy, Francję, Niderlandy i Niemcy. W 1679 powrócił do kraju.

Brał udział w randze pułkownika w 1683 w wyprawie wojsk litewskich na Słowację i Węgry, będącą częścią Odsieczy wiedeńskiej. W 1684 porzucił karierę wojskową i wstąpił do stanu duchownego. W 1686 otrzymał tzw. święcenia niższe, a w 1688 – święcenia kapłańskie. Tegoż roku wstąpił do Cystersów i otrzymał probostwo w Kodniu. Przebywał często na dworze królewskim, otrzymując w 1690 tytuł kanonika warszawskiego, z którego zrezygnował w 1699.

W 1702 dochował wierności Augustowi II, za co otrzymał w 1704 sekretarię litewską. Pod naciskiem rodziny latem 1707 przeszedł chwilowo na stronę Leszczyńskiego.

Od 1694 był opatem cystersów w Paradyżu, a od 1708 – komisarzem generalnym zakonu cystersów w Polsce.

16 grudnia 1713 został mianowany Biskupem Ordynariuszem Żmudzkim.

Zmarł w Kodniu 1 października 1715. Pochowany w sanktuarium św. Anny w Kodniu[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Hierarchia Catholica medii et recentioris aevi, t. V, Patavii 1952, s. 343. (łac.)
  2. Urzędnicy centralni i dygnitarze Wielkiego Księstwa Litewskiego XIV-XVIII wieku. Spisy. Oprac. Henryk Lulewicz i Andrzej Rachuba. Kórnik 1994, s. 239.
  3. Krzysztof Rafał Prokop, Nekropolie biskupie w nowożytnej Rzeczypospolitej (XVI–XVIII w.), Kraków-Warszawa 2020, s. 133,

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]