Piotr Baron (dyrygent)

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Piotr Baron
Data i miejsce urodzenia

3 września 1965
Zabrze

Data i miejsce śmierci

24 lipca 2020
Opole

Zawód

dyrygent

Strona internetowa

Piotr Baron (ur. 3 września 1965 w Zabrzu, zm. 24 lipca 2020 w Opolu[1]) – polski dyrygent, nauczyciel akademicki, profesor PWSZ w Nysie, coach oraz terapeuta dźwiękiem i arteterapeuta.

Wykształcenie[edytuj | edytuj kod]

Ukończył studia chórmistrzowskie w Akademii Muzycznej im. I.J. Paderewskiego w Poznaniu. Doktorat w zakresie dyrygentury obronił w Akademii Muzycznej w Warszawie, habilitację z dyrygentury, na podstawie unikatowej płyty Józef Elsner Muzyka religijna obronił w Akademii Muzycznej w Gdańsku[2][3]. Od 2014 roku był profesorem nadzwyczajnym w Państwowej Wyższej Szkole Zawodowej w Nysie, a także profesorem wizytującym w kilku uczelniach m.in. w Akademii Pedagogiki Specjalnej w Warszawie i Universität für Musik und darstellende Kunst w Wiedniu[3].

Piotr Baron był certyfikowanym coachem oraz business coachem (dyplom i certyfikacja ICC), członkiem Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego i wiceprzewodniczącym Sekcji Arteterapii tego Towarzystwa[3]; również certyfikowanym terapeutą dźwiękiem (dyplom Peter Hess(inne języki) Institut w Uenzen)[3][4]. Na Zjeździe PTP w 2016 przedstawił referat Terapia dźwiękiem, jako działanie wspomagające w psychoterapii i coachingu[5].

Działalność zawodowa[edytuj | edytuj kod]

W latach 1990–2018 Piotr Baron był dyrektorem Społecznego Ogniska Muzycznego w Ozimku[6]; dyrygentem i dyrektorem artystycznym Nysa Gospel Choir[7], z którym kilkakrotnie nagrał w TVP programy świąteczne z okazji świąt Bożego Narodzenia[3]. Dyrygował wykonaniem oratorium Święty Piotr Janusza Kohuta w kościele w Bielsku-Białej w 2004 roku i Świątyni Opatrzności Bożej w Wilanowie w 2005 roku[8] oraz Hip-hOpery Szczęśliwi ludzie tegoż twórcy w reżyserii Krzysztofa Korwina-Piotrowskiego[9], której prawykonanie odbyło się w Teatrze Polskim w Bielsku-Białej 4 czerwca 2007 roku[10]. Prowadził chór Filharmonii Opolskiej w latach 1992–1994[11].

Piotr Baron był jednym z założycieli Instytutu Jazzu PWSZ w Nysie, w latach 2008–2016 jego wicedyrektorem, a od 1 października 2017 dyrektorem tego Instytutu[3][12]; właścicielem Instytutu Coachingu i Szkoleń w Opolu, wydawnictwa Baron Edition; a także mediatorem sądowym[3]. Był założycielem i wieloletnim prezesem Niemieckiego Towarzystwa Oświatowego[13].

Działalność artystyczna[edytuj | edytuj kod]

Jako wykonawca uczestniczył w festiwalach muzycznych m.in. na Schlesisches Musikfest w Görlitz[14][15], Międzynarodowym Festiwalu Organowym w Ołomuńcu[16]. Wykonywał muzykę religijną różnych epok i stylów[3]. Był m.in. autorem płyty Józef Elsner – muzyka religijna, zawierającej utwory kompozytora Solemnis Coronationis Missa op. 51 i Offertorium Tui sunt coeli et tua est terra[17].

Jako dyrygent skupiał się na muzyce wokalno-instrumentalnej. Prowadził dwa chóry w Instytucie Jazzu PWSZ w Nysie, był założycielem i prowadzącym Nyskiej Orkiestry Kameralnej. Współpracował m.in. z Orkiestrą Filharmonii Opolskiej i orkiestrą Kiever Kammerakademie[18], a także z orkiestrami i chórami w Niemczech, Czechach, Francji, Korei Południowej[3].

Podejmował działania artystyczne i naukowe zmierzające do odkrywania dzieł kompozytorów śląskich. Był twórcą i dyrektorem artystycznym Festiwalu Kompozytorów Śląskich[3], w którego ramach doprowadził do rekonstrukcji i wykonania wielu zapomnianych dzieł takich kompozytorów jak: Józef Elsner, Bolko von Hochberg(inne języki), Ignaz Reimann, Joseph Ignaz Schnabel, Karl Ditters von Dittersdorf[19]. Na Festiwalu wykonywano także dzieła współczesnych kompozytorów takich jak: Witold Szalonek, Ursula Mamlok(inne języki), Norbert Linke(inne języki), Ortwin Benninghoff(inne języki), Stefan Sendecki[19].

Skomponował kilka utworów na organy, 30 piosenek dla dzieci, dwie msze, a także przebój dla pochodzącej z Chrzelic koło Prudnika niemiecko-polskiej piosenkarki Andrei Hampel (pseudonim sceniczny Andrea Rischka)[3].

Niektóre publikacje[edytuj | edytuj kod]

Publikacje (wybór)[20]

  • Piotr Baron: Szkoła śpiewu Józefa Elsnera. W: red. nauk. Bogumiła Tarasiewicz: Kształcenie wokalne. Zielona Góra: Oficyna Wydawnicza Uniwersytetu Zielonogórskiego, 2016, s. 239–250. ISBN 978-83-7842-246-4.
  • Piotr Baron. Ignaz Reimann (1820–1885). Wielki syn ziemi radkowskiej, Radków, Baron Edition, 2016, ISBN 978-83-944773-4-9.
  • Piotr Baron: Terapia dźwiękiem jako działanie wspomagające komunikację z wewnętrznym JA człowieka. W: red. Robert Bartel: Sztuka w terapii, terapia w sztuce. Teoretyczne i praktyczne aspekty autoterapii przez sztukę. Poznań: Wydawnictwo Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu Wydziału Rzeźby i Działań Przestrzennych, 2017, s. 239–251. ISBN 978-83-65578-75-4.
  • Piotr Baron. Bądź liderem i przywódcą. „Medical Maestro Magazine”. 2014 (Tom: 5, Zeszyt: 5). s. 692–693. Medical Maestro. ISSN 2353-3560. (pol.). 
  • Piotr Baron. Józef Elsner – twórca religijny. „Religious and Sacred Poetry”. 2016 (2(14)), s. 125–194. Marek Mariusz Tytko. Fundacja Naukowa Katolików Eschaton. ISSN 2299-9922. (pol.).  (pdf)
  • Piotr Baron: Terapia dźwiękiem jako działanie w psychoterapii i coachingu. W: red. Teresa Cwalina, Bernadetta Stano: Laboratorium marzeń. Praktyczny wymiar arteterapii. Kraków: Stowarzyszenie Psychiatria i Sztuka, 2016, s. 67–71. ISBN 978-83-940399-0-5.
  • Piotr Baron, Magdalena Mielczarek: Muzyczne i dźwiękowe elementy arteterapii jako działania w profilaktyce zdrowia. W: red. Teresa Cwalina, Bernadetta Stano: Laboratorium marzeń. Praktyczny wymiar arteterapii. Kraków: Stowarzyszenie Psychiatria i Sztuka, 2016, s. 161–165. ISBN 978-83-940399-0-5.
  • Piotr Baron: Rozdz. 1. W: red. Bartosz Łoza i Aleksandra Chmielnicka-Plaskota: Arteterapia. Cz. 3, Projekty. Warszawa: Difin, 2016. ISBN 978-83-7930-517-9.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Prof. Piotr Baron ist gestorben. vdg.pl. [dostęp 2020-07-24]. (niem.).
  2. ↑ Piotr Baron dr hab.. [dostęp 2018-07-18]. (pol.).
  3. ↑ a b c d e f g h i j k Sylwetki i dorobek, Piotr Baron, Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Nysie. [dostęp 2018-07-18]. (pol.).
  4. ↑ Współpraca Piotr Baron. Peter Hess Akademia Polska. [dostęp 2018-07-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-11)]. (pol.).
  5. ↑ Program Zjazdu PTP. 17.06.2016 sala 4. Arteterapia. Część II: Autorskie projekty arteterapeutyczne.. PTP. [dostęp 2018-07-19]. (pol.).
  6. ↑ Społeczne Ognisko Muzyczne w Ozimku Towarzystwa Muzycznego im. J. Elsnera. [dostęp 2018-07-18]. (pol.).
  7. ↑ Bartosz Bukała: Nysa Gospel Choir. Koncert Kolęd dla widzów TVP. [dostęp 2018-07-18]. (pol.).
  8. ↑ Janusz Kohut Święty Piotr. [dostęp 2018-07-18]. (pol.).
  9. ↑ Janusz Kohut Hip-hOpera. [dostęp 2018-07-18]. (pol.).
  10. ↑ Musical Janusza Kohuta. 2018-07-18. (pol.).
  11. ↑ Filharmonia Opolska – historia. [dostęp 2018-07-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-18)]. (pol.).
  12. ↑ Instytut Jazzu PWSZ w Nysie. [dostęp 2018-07-18]. (pol.).
  13. ↑ g, Piotr Baron. Wspomnienie [online], Niemieckie Towarzystwo Oświatowe | Deutsche Bildungsgesellschaft [dostęp 2020-08-02] (pol.).
  14. ↑ Schlesisches Musikfest 1998. [dostęp 2018-07-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-07-16)]. (niem.).
  15. ↑ Schlesisches Musikfest 2001. [dostęp 2018-07-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-11)]. (niem.).
  16. ↑ Międzynarodowy Festiwal Organowy w Ołomuńcu. Lista wykonawców. [dostęp 2018-07-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-18)]. (cz.).
  17. ↑ Piotr Baron, Autoreferat [online], 14 stycznia 2014, s. 6 (pol.).
  18. ↑ Piotr Baron, Autoreferat [online], 14 stycznia 2014, s. 1 (pol.).
  19. ↑ a b Piotr Baron, Autoreferat [online], 14 stycznia 2014, s. 3 (pol.).
  20. ↑ Dr hab. szt. Piotr Baron. [w:] PBN ID: 906755 [on-line]. Polska Bibliografia Naukowa. [dostęp 2018-07-17]. (pol.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Piotr_Baron_(dyrygent)&oldid=72574916”