Przejdź do zawartości

Piotr Kamiński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zobacz też: Piotr Kamiński (aktor).
Piotr Kamiński
Data i miejsce urodzenia

22 marca 1949
Warszawa

Zawód, zajęcie

dziennikarz radiowy, krytyk muzyczny, pisarz, tłumacz

Miejsce zamieszkania

Paryż

Pracodawca

Polskie Radio (1968–1981), Radio France Internationale (1982–2010)

Odznaczenia
Oficer Orderu Sztuki i Literatury (Francja) Kawaler Orderu Sztuki i Literatury (Francja)
Cytaty w Wikicytatach

Piotr Kamiński (ur. 22 marca 1949[1] w Warszawie) – polski dziennikarz radiowy, krytyk muzyczny, znawca opery, pisarz i tłumacz literatury. Od 1981 mieszka w Paryżu.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W latach 1968–1981 współpracownik Polskiego Radia.

W 1981 roku współpracował z Romanem Polańskim (jako konsultant muzyczny) przy inscenizacji Amadeusza Petera Shaffera w warszawskim Teatrze na Woli[2]. Po sukcesie przedstawienia wyjechał z Polańskim do Paryża, by przygotować francuską wersję spektaklu. We Francji zastał go wybuch stanu wojennego[1].

W latach 1982–2010 pracował w Radio France Internationale, a od 1984 współpracował z France Musique[1]. W latach 1996–2010 był stałym krytykiem francuskiego miesięcznika muzycznego Diapason. Wraz z Jean-Charles'em Hoffelé sporządził cztery edycje przewodnika płytowego Les Indispensables du CD (Librairie Arthème Fayard, 1994–1997).

Często gości w nadawanej przez Program II Polskiego Radia audycji Jacka Hawryluka Trybunał Płytowy Dwójki[3].

Na język polski tłumaczył m.in. dzieła Samuela Becketta, Raymonda Chandlera i Jeana Geneta, a na francuski poezje Wisławy Szymborskiej i dramat Wielebni Sławomira Mrożka[4]. Pracuje nad cyklem nowych przekładów sztuk Szekspira (we współpracy z Anną Ceterą-Włodarczyk)[5].

Jest autorem kilku książek o operze napisanych po francusku, w tym monumentalnego przewodnika Mille et un opéras (Librairie Arthème Fayard. 2003; wyd. pol. Tysiąc i jedna opera, 2008)[4].

Jako konsultant muzyczny współpracował z Andrzejem Sewerynem (Le Mal court Jacques’a Audibertiego, Comédie Française – Vieux Colombier, 2000; Tartuffe czyli Obłudnik Moliera, Teatr Telewizji 2002; La Nuit des Rois Shakespeare’a, Comédie Française 2003; Ryszard II Shakespeare’a, Teatr Narodowy 2004) i z Janem Englertem (Władza Nicka Deara, Teatr Narodowy 2005), a z Agnieszką Holland – przy filmie Kopia mistrza[6].

Odrestaurował i uzupełnił pierwszy polski przekład Cyda Corneille'a sporządzony przez Jana Andrzeja Morsztyna (Teatr Polski w Warszawie, reż. Ivan Alexandre, 2011). Utwór ukazał się drukiem w roku 2018.

Nagrody i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

W 1997 został odznaczony francuskim Orderem Sztuki i Literatury[7].

W 2008 książka Tysiąc i jedna opera otrzymała nagrodę im. Wojciecha Bogusławskiego jako „najlepsza książka teatralna roku”.

W 2009 został uhonorowany Złotym Mikrofonem[8].

W 2013 otrzymał nagrodę ZAiKS-u za przekłady Szekspira[9].

W 2015 otrzymał nominację do Nagrody Literackiej Gdynia za przekład Opowieści zimowej Williama Szekspira[10].

W 2020 otrzymał Krzyż Oficerski francuskiego Orderu Sztuki i Literatury.

Twórczość

[edytuj | edytuj kod]

Książki autorskie

[edytuj | edytuj kod]
  • Mille et un opéras, Librairie Arthème Fayard, Paryż 2003.
  • Tysiąc i jedna opera, Polskie Wydawnictwo Muzyczne, Kraków 2008 (wydanie jednotomowe – 2015).
  • Le Baroque anglais: Haendel, Purcell et les autres, Livre de Poche, 2010[11].
  • Le Bel canto: Rossini, Bellini, Donizetti..., LGF, Paris 2010[12].
  • Lully, Rameau et l'opéra baroque français, Livre de Poche, 2010[13].
  • Richard Strauss et le post-romantisme allemand, LGF, Paris 2011[14].

Przekłady (wybór)

[edytuj | edytuj kod]
  • Samuel Beckett, Pisma prozą, Czytelnik 1982.
  • Raymond Chandler, Siostrzyczka, Iskry, Warszawa 1983 (i następne).
  • Jean Genet, Dziennik złodzieja, Wydawnictwo Literackie, Kraków-Wrocław 1984 (i następne).
  • Harvey Sachs, Toscanini, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1988.
  • William Szekspir, Ryszard II, Wyd. Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2009 (Teatr Narodowy, reż. Andrzej Seweryn, 2004).
  • William Szekspir, Makbet, W.A.B., Warszawa 2011. Wydanie II, rozszerzone, Wyd. Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2022
  • William Szekspir, Wieczór Trzech Króli albo Co chcecie, W.A.B., Warszawa 2012 (Teatr Polski, reż. Dan Jemmett, 2011).
  • William Szekspir, Burza, W.A.B., Warszawa 2012. Wydanie II, rozszerzone, Wyd. Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2022 (Teatr Polski, reż. Dan Jemmett, 2012).
  • William Szekspir, Opowieść zimowa, W.A.B., Warszawa 2014 (Teatr Narodowy, reż, Marcin Hycnar, 2017).
  • William Szekspir, Kupiec wenecki, W.A.B., Warszawa 2015. Wydanie II, rozszerzone, Wyd. Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2021 (Teatr Dramatyczny w Warszawie, reż. Aldona Figura, 2014).[15]
  • William Szekspir, Antoniusz i Kleopatra (Teatr Polskiego Radia, reż. Jacek Gąsiorowski, Piotr Kamiński, 2016)[16].
  • William Szekspir, Miarka za miarkę (Teatr Dramatyczny w Warszawie, reż. Oskaras Koršunovas, 2016).
  • William Szekspir, Hamlet (Teatr Dramatyczny, reż. Tadeusz Bradecki, 2019).
  • William Szekspir, Król Lear (Teatr Dramatyczny, reż. Wawrzyniec Kostrzewski, 2021).
  • William Szekspir, Henryk IV, cz. 1 (Teatr Polski w Warszawie, reż. Ivan Alexandre, 2024; wystawiono pod tytułem: Historia Henryka IV z opisem bitwy pod Shrewsbury między księciem Henrykiem a lordem Henrykiem Percym wraz z szelmostwami sir Falstaffa)[17].
  • Eugène Ionesco, Nosorożec (Teatr Dramatyczny, reż. Artur Tyszkiewicz, 2013).
  • Wisława Szymborska, De la mort sans exagérer (Gallimard-Poésie, Paris 2018).
  • Pierre Corneille/Jan Andrzej Morsztyn, Cyd, czyli Roderyk (Arkady, Warszawa 2018)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c Opera.info. [dostęp 2014-11-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-11)].
  2. ↑ Roman Polański: Roman. Warszawa: Polonia, 1989, s. 362. ISBN 83-7021-113-5.
  3. ↑ Trybunał Płytowy Dwójki. [dostęp 2014-11-21].
  4. ↑ a b Katalog Biblioteki Narodowej.
  5. ↑ Wywiad z Piotrem Kamińskim i Anną Ceterą. [dostęp 2014-11-21].
  6. ↑ Piotr Kaminski III. [dostęp 2014-11-21].
  7. ↑ Piotr Kamiński (biogram). [dostęp 2014-11-21].
  8. ↑ Laureaci Złotych Mikrofonów 2009. [dostęp 2014-11-21].
  9. ↑ Piotr Kamiński, autor nowych przekładów Szekspira, laureatem nagrody ZAiKSu 2012. ksiazka.net.pl. [dostęp 2015-04-15].
  10. ↑ Nominowani 2015 | Nagroda Literacka Gdynia [online], nagrodaliterackagdynia.pl [dostęp 2015-12-07] [zarchiwizowane z adresu 2016-01-16].
  11. ↑ Le Baroque Anglais: Haendel, Purcell Et Les Autres (Réf… [online], Goodreads [dostęp 2024-10-25] (ang.).
  12. ↑ Le Bel Canto [online], Goodreads [dostęp 2024-10-25] (ang.).
  13. ↑ Lully, Rameau et l'opéra baroque français [online], Goodreads [dostęp 2024-10-25] (ang.).
  14. ↑ Richard Strauss et le post-romantisme allemand [online], Goodreads [dostęp 2024-10-25] (ang.).
  15. ↑ „Kupiec wenecki” w Teatrze Dramatycznym. [dostęp 2014-11-22].
  16. ↑ Encyklopedia, Antoniusz i Kleopatra [online], Encyklopedia teatru polskiego [dostęp 2024-10-25] (pol.).
  17. ↑ Instytut Teatralny, Historia Henryka IV z opisem bitwy pod Shrewsbury między księciem Henrykiem a lordem Henrykiem Percym wraz z szelmostwami sir Falstaffa - Teatr Polski im. Arnolda Szyfmana w Warszawie | e-teatr.pl [online], Teatr w Polsce - polski wortal teatralny [dostęp 2024-10-11] (pol.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Piotr_Kamiński&oldid=75046757”