Przejdź do zawartości

Piotr Wiśniewski (botanik)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Piotr Wiśniewski
Data i miejsce urodzenia

29 czerwca 1881
Wróblewo

Data i miejsce śmierci

9 listopada 1971
Lublin

profesor nauk przyrodniczych
Specjalność: botanika
Alma Mater

Uniwersytet Jagielloński

Doktorat

1910
Uniwersytet Lwowski

Profesura

1 czerwca 1920

Polska Akademia Umiejętności
Status

członek

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Akademia Rolnicza w Dublanach
Uniwersytet Wileński
Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie
UMCS w Lublinie

dziekan Wydziału Matematyczno-Przyrodniczego USB

Piotr Paweł Wiśniewski (ur. 29 czerwca 1881 we Wróblewie, zm. 9 listopada 1971 w Lublinie) – polski botanik.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Syn Mikołaja Wiśniewskiego i Marii z Damięckich, po ukończeniu w 1901 gimnazjum gubernialnego w Płocku studiował na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu Warszawskiego, a następnie od 1905 na Uniwersytecie Jagiellońskim. Pracował w zakładach Edwarda Janczewskiego, Józefa Rostafińskiego i Emila Godlewskiego. Naukę kontynuował na Uniwersytecie w Heidelbergu i Uniwersytecie Ludwika i Maksymiliana Monachium, pracował w Towarzystwie Oświaty Narodowej. W 1907 otrzymał etat asystenta w Akademii Rolniczej w Dublanach, w 1910 obronił na Uniwersytecie Lwowskim pod kierunkiem Mariana Raciborskiego pracę doktorską O sztucznym wyiootywaniu nowotworów przetchlinkowych w figowcu i wyjechał na dwa lata prowadzić prace naukowe w Niemczech. Od 1912 przez rok był adiunktem w Dublanach, a następnie wyjechał do Warszawy, gdzie do 1919 był profesorem botaniki na Kursach Przemysłowo-Rolniczych, a następnie w powstałej na ich kanwie Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego. W 1919 wyjechał do Wilna i objął stanowisko kierownika Katedry Botaniki Uniwersytetu Stefana Batorego (do 1939), rok później został profesorem zwyczajnym. W 1920 zgłosił się ochotniczo do Wojska Polskiego i uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej. Twórca i w latach 1920–1923 dyrektor ogrodu botanicznego w Wilnie[1]. Pełnił funkcję pierwszego dziekana Wydziału Matematyczno-Przyrodniczego. Należał do komitetu redakcyjnego Acta Botanicorum Poloniae. W czasie wojny utrzymywał się z prywatnych lekcji. W 1944 zamieszkał w Lublinie, gdzie zorganizował, a następnie kierował Katedrą Botaniki Ogólnej Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, w 1960 przeszedł na emeryturę[2].

Dorobek naukowy

[edytuj | edytuj kod]

Piotr Wiśniewski jest uważany za jedno z najwybitniejszych botaników polskich, twórcę tzw. Wileńskiej Szkoły Botanicznej. Jego dorobek naukowy obejmuje prace dotyczące chorób ziemiopłodów, okresów spoczynkowych roślin, rozmnażania grzybów oraz flory Wileńszczyzny. Pozostawił liczne prace dotyczące morfologii eksperymentalnej oraz fitopatologii.

Członkostwo

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Alicja Zemanek, Piotr Köhler: Historia Ogrodu Botanicznego Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie (1919–1939). Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2017-02-28]. (pol.).
  2. Adam Paszewski, Profesor dr Piotr Wiśniewski. W dziewięćdziesiatą rocznicę urodzin, Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej, 1971 [dostęp 2021-08-02].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]