Przejdź do zawartości

Pitos

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Grecki pitos z Krety

Pitos (gr. πίθος píthos ‘wielkie naczynie gliniane’, ‘kadź’ l. mn. πίθοι pithoi) – w starożytności wyrób garncarski o kształcie zbliżonym do beczki lub jajowatym, o wysokości dochodzącej niekiedy do 2 metrów.

Służył do przechowywania żywności (wody, oliwy, zbóż, orzechów, itp.)[1]. Umieszczany zwykle na posadzce najniższej kondygnacji budynku, często też w obsypanych ziemią zagłębieniach lub w skalnych pomieszczeniach. Srebrny pitos był stosownym podarunkiem ślubnym[2].

W Grecji użytkowane gospodarczo jeszcze nawet w XIX wieku[potrzebny przypis].


Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Mała encyklopedia kultury antycznej A–Z. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1966, s. 688.
  2. Władysław Kopaliński: Słownik mitów i tradycji kultury. Warszawa: Rzeczpospolita, 2007, s. 489. ISBN 978-83-60688-76-2.