Pitos
Pitos (gr. πίθος píthos ‘wielkie naczynie gliniane’, ‘kadź’ l. mn. πίθοι pithoi) – w starożytności wyrób garncarski o kształcie zbliżonym do beczki lub jajowatym, o wysokości dochodzącej niekiedy do 2 metrów.
Służył do przechowywania żywności (wody, oliwy, zbóż, orzechów, itp.)[1]. Umieszczany zwykle na posadzce najniższej kondygnacji budynku, często też w obsypanych ziemią zagłębieniach lub w skalnych pomieszczeniach. Srebrny pitos był stosownym podarunkiem ślubnym[2].
W Grecji użytkowane gospodarczo jeszcze nawet w XIX wieku[potrzebny przypis].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Mała encyklopedia kultury antycznej A–Z. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1966, s. 688.
- ↑ Władysław Kopaliński: Słownik mitów i tradycji kultury. Warszawa: Rzeczpospolita, 2007, s. 489. ISBN 978-83-60688-76-2.
Ceramika starożytnej Grecji
| Naczynia na wino | |
|---|---|
| Naczynia na wodę | |
| Naczynia do mieszania | |
| Do gotowania | |
| Zastawa stołowa | |
| Na wonności, substancje oleiste; weselne |
|
| Ceramika rytualna | |
| Przechowywanie i inne | |
| Inne | |
| Techniki | |
| Malarstwo wazowe |
