Porzecze (rejon brzostowicki)
53°15′30″N 23°49′52″E/53,258333 23,831111| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Sielsowiet | |
| Wysokość |
128 m n.p.m. |
| Populacja (2009) • liczba ludności |
|
| Nr kierunkowy |
+375 1511 |
| Kod pocztowy |
231787 |
| Tablice rejestracyjne |
4 |
Położenie na mapie obwodu grodzieńskiego  | |
Położenie na mapie Białorusi  | |
| 53°15′30″N 23°49′52″E/53,258333 23,831111
| |
Porzecze[2] (biał. Парэ́чча[3], Pareczcza, ros. Поречье, Porieczje) – wieś na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, w rejonie brzostowickim, w sielsowiecie makarowieckim. Położona jest 45 km na południe od Grodna, 1,5 km od granicy polsko-białoruskiej, w pobliżu ujścia rzeki Krynki do Świsłoczy, w oficjalnej strefie przygranicznej Białorusi[4].
Historia[edytuj | edytuj kod]
W czasach zaborów wieś w granicach Imperium Rosyjskiego, w guberni grodzieńskiej, w powiecie grodzieńskim, w gminie Krynki, w 2. okręgu policyjnym[5]. Od 1919 r. w granicach II Rzeczypospolitej. 7 czerwca 1919 roku, wraz z całym powiatem grodzieńskim, weszła w skład okręgu wileńskiego Zarządu Cywilnego Ziem Wschodnich – tymczasowej polskiej struktury administracyjnej[6]. Latem 1920 roku zajęta przez bolszewików, następnie odzyskana przez Polskę. 20 grudnia 1920 roku włączona wraz z powiatem do okręgu nowogródzkiego[7]. Od 19 lutego 1921 roku[8] w województwie białostockim, w powiecie grodzieńskim, w gminie Krynki. W 1921 r. we wsi było 81 domów mieszkalnych[9].
W wyniku napaści ZSRR na Polskę we wrześniu 1939 r. miejscowość znalazła się pod okupacją sowiecką. 2 listopada została włączona do Białoruskiej SRR. 4 grudnia 1939 r. włączona do nowo utworzonego obwodu białostockiego. Od czerwca 1941 roku pod okupacją niemiecką. 22 lipca 1941 r. włączona w skład okręgu białostockiego III Rzeszy. W 1944 roku doszło tam do walk pomiędzy Niemcami i Sowietami. Niemcy, cofając się, spalili wieś. Część ludności wówczas opuściła ją i rozpierzchła się po okolicy[potrzebny przypis]. Miejscowość została ponownie zajęta przez wojska sowieckie i włączona do obwodu grodzieńskiego Białoruskiej SRR. W wyniku przymusowych wysiedleń ludności polskiej wieś opustoszała. Większość pozostałych mieszkańców przeszła na polską stronę odległej o kilometr granicy. Od 1991 r. w składzie niepodległej Białorusi.
Demografia[edytuj | edytuj kod]
Według spisu powszechnego z 1921 roku, wieś zamieszkana była przez 451 osób, w tym 427 Polaków i 24 Białorusinów. Katolicyzm wyznawało 393 mieszkańców wsi, prawosławie – 58[9]. Obecnie zachowało się zaledwie kilka budynków i bardzo nieliczni mieszkańcy.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Liczby ludności miejscowości obwodu grodzieńskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. (ros.).
- ↑ Białoruś. W: Główny Geodeta Kraju: Nazewnictwo geograficzne świata. T. 11: Europa. Część I. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2009, s. 36. ISBN 978-83-254-0463-5. [dostęp 2010-08-25].
- ↑ Zapis według oficjalnego wariantu języka białoruskiego. Alternatywna forma zapisu, przy użyciu białoruskiej łacinki: Parečča.
- ↑ Pierieczeń nasielennych punktow, paspołożennych w pogranicznoj zonie. Nowosti Biełarusi, 2009-03-19. [dostęp 2010-11-28]. (ros.).
- ↑ Porzecze, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VIII: Perepiatycha – Pożajście, Warszawa 1887, s. 835.
- ↑ Dz. Urz. ZCZW z 1919 r. Nr 5, poz. 41
- ↑ Dz.U. z 1920 r. nr 115, poz. 760
- ↑ Dz.U. z 1921 r. nr 16, poz. 93
- ↑ a b Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych.. T. 5: Województwo białostockie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1924, s. 38. [dostęp 2010-11-28].