Proklos (patriarcha Konstantynopola)

Proklos
	Arcybiskup Konstantynopola
Kraj działania	Cesarstwo Bizantyńskie
Data urodzenia	ok. 390
Data śmierci	446
	Arcybiskup Konstantynopola
Okres sprawowania	434–446
Wyznanie	chrześcijaństwo
Kościół	Konstantynopolitański
Sakra biskupia	426
Wybór patriarchy	434
	Multimedia w Wikimedia Commons

Proklos (zm. 446) – wczesnochrześcijański pisarz i teolog, arcybiskup Konstantynopola w latach 434–446.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 426 został wyświęcony na biskupa Kyziku, jednak gmina tego miasta nie uznała go. Jako patriarcha działał na rzecz załagodzenia sporów wokół nauki Teodora z Mopsuestii. Wprowadził do liturgii Trisagion.

Jego zachowana spuścizna pisarska obejmuje Kazania, siedem listów (między innymi List do Ormian) oraz dziełko O przekazywaniu Boskiej Liturgii (De Traditione Divinae Missae)^[1], w którym wyraża opinię, że liturgie apostolskie były bardzo długie, następnie w ciągu wieków je skrócono, by pomóc zachować skupienie mniej gorliwym pokoleniom chrześcijan. F.J. Leroy w 1962 r. podał w wątpliwość autentyczność autorstwa Proklusa^[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Patrologia Graeca t. 65, 49B–852B
↑ P. F. Bradshaw: The search for the Origins of Christian Worship. s. 2.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Berthold Altaner, Alfred Stuiber: Patrologia. Wyd. 1.
P. F. Bradshaw: The search for the Origins of Christian Worship. Sources and Methods for the study of Early Liturgy. Wyd. 2. London: SPCK, 2002, s. 244. ISBN 0-281-05357-X.

[1] Patrologia Graeca t. 65, 49B–852B

[2] P. F. Bradshaw: The search for the Origins of Christian Worship. s. 2.

[1]

[2]

Biskupi Bizancjum do 337	Andrzej Apostoł (przed 38) Stachys (38–54) Onezym (54–68) Polikarp I (71–89) Plutarch (89–105) Sedecjon (105–114) Diogenes (114–129) Eleuteriusz (129–136) Feliks (136–141) Polikarp II (141–144) Atenodor (144–148) Euzois (148–154) Wawrzyniec (154–166) Alipiusz (166–169) Pertinaks (169–187) Olimpian (187–198) Marek I (198–211) Filadelfus (211–217) Cyriak I (217–230) Kastyn (230–237) Eugeniusz I (237–242) Tytus (242–272) Domecjusz (272–284) Rufin I (284–293) Probus (293–306) Metrofan (306–314) Aleksander (314–337)
Arcybiskupi Konstantynopola do 458	Paweł I (337–339, 342, 346–351) Euzebiusz z Nikomedii (339–341) Macedoniusz I (342–346, 351–360) Eudoksjusz z Antiochii (360–370) Demofil (370–379) Ewagriusz (379) Grzegorz z Nazjanzu (379–381) Maksym I Cynik (381) Nektariusz (381–397) Jan Chryzostom (398–404) Arsacjusz z Tarsu (404–405) Attyk (406–425) Syzyniusz I (426–427) Nestoriusz (428–431) Maksymian (431–434) Proklos (434–446) Flawian (446–449) Anatoliusz (449–458)
Patriarchowie ekumeniczni do 1054	Gennadiusz I (458–471) Akacjusz (471–488) Frawitas (488–489) Eufemiusz (489–495) Macedoniusz II (496–511) Tymoteusz I (511–518) Jan II Kapadocki (518–520) Epifaniusz (520–535) Antym I (535–536) Menas (536–552) Eutychiusz (552–565, 577–582) Jan III Scholastyk (565–577) Jan IV Postnik (582–595) Cyriak II (596–606) Tomasz I (607–610) Sergiusz I (610–638) Pyrrus I (638–641, 654) Paweł II (642–653) Piotr (654–666) Tomasz II (667–669) Jan V (669–675) Konstantyn I (675–677) Teodor I (677–679, 686–687) Jerzy I (679–686) Paweł III (688–693) Kallinik I (693–705) Cyrus (705–712) Jan VI (712–715) German I (715–730) Anastazy (730–754) Konstantyn II (754–766) Nicetas I (766–780) Paweł IV (780–784) Tarazjusz (784–806) Nicefor I (806–815) Teodot I Kassiteras (815–821) Antoni I Kassimates (821–836) Jan VII Gramatyk (836–843) Metody I (843–847) Ignacy I (847–858, 867–877) Focjusz I Wielki (858–867, 877–886) Stefan I (886–893) Antoni II Kauleas (893–901) Mikołaj I Mistyk (901–907, 912–925) Eutymiusz I Synkellos (907–912) Stefan II z Amasei (925–928) Tryfon (928–931) Teofilakt (933–956) Polieuktos (956–970) Bazyli I Skamandrenos (970–974) Antoni III Studyta (974–979) Mikołaj II Chryzoberges (984–992) Syzyniusz II (996–998) Sergiusz II (1001–1019) Eustacjusz (1019–1025) Aleksy I Studyta (1025–1043) Michał I Cerulariusz (1043–1058)