Protestantyzm na Jamajce
Protestantyzm na Jamajce – społeczność Kościołów protestanckich na Jamajce obejmuje ponad połowę populacji. Na wyspie mieszka około 1,5 mln wyznawców. W skład protestantyzmu na Jamajce wchodzą głównie: zielonoświątkowcy (23%), adwentyści dnia siódmego (12%), baptyści (7%), anglikanie, uświęceniowcy i metodyści.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Kościół anglikański rozpoczął pracę misyjną na Jamajce w XVII wieku. Pierwsze anglikańskie biskupstwo na Karaibach powstało na Jamajce i Barbadosie w 1824 roku. Od 1883 roku Diecezja Jamajki jest częścią autonomicznego Kościoła z Prowincji Indii Zachodnich.
Protestancką pracę misyjną na Jamajce w 1671 roku rozpoczęli kwakrzy. Bracia morawscy i metodyści i wiele innych przybyli na Jamajkę w XVIII wieku. Pierwszym misjonarzem baptystycznym Zachodnich Indii był George Lisle, który był uwolnionym niewolnikiem z Wirginii. Lisle przybył do stolicy Kingston w 1783 roku. Brytyjscy baptyści przybyli na wyspę w 1813 roku, ale miejscowy kościół został całkowicie niezależny. Kościół Metodystyczny został zapoczątkowany na Jamajce w 1789 roku.
26 maja 1893 przybyli na Jamajkę pierwsi misjonarze adwentystów dnia siódmego. Do końca XIX wieku założyli 6 zorganizowanych kościołów i mieli 502 członków[1].
Społeczność Kościołów zielonoświątkowych jest obecnie największym ruchem religijnym na Jamajce obejmującym w 2010 r. – 434 tys. wyznawców. Razem z ruchem charyzmatycznym obejmuje 565 tys. mieszkańców. Pierwszą misję zielonoświątkową zapoczątkował Kościół Boży (Cleveland) z USA w 1917 roku. Z niego narodził się największy obecnie kościół zielonoświątkowy na Jamajce – Nowotestamentowy Kościół Boży. Drugi pod względem wielkości kościół pentekostalny – Kościół Bożych Proroctw został zasadzony w 1923 roku.
Revival Zion był pierwszym lokalnym kościołem założonym na Jamajce. Wyłonił się w 1783 roku z Native Baptist Church i szybko rozprzestrzenił się w czasie wielkiego chrześcijańskiego przebudzenia w 1861/62. Ma synkretyczny charakter, ale uważany jest część ruchu charyzmatycznego. Większość z rdzennych kościołów Jamajki powstało po II wojnie światowej i mają nieduże rozmiary. Największym z nich jest Nowotestamentowy Kościół Chrystusa Odkupiciela[2].
Statystyki[edytuj | edytuj kod]
Statystyki na 2010 rok, według Operation World kiedy ludność Jamajki wynosiła 2,73 mln[3]:
| Kościoły | Liczba wiernych | Procent ludności |
|---|---|---|
| Kościół Adwentystów Dnia Siódmego | 265 tys. | 9,7% |
| Nowotestamentowy Kościół Boży | 165 tys. | 6,0% |
| Unia Baptystyczna Jamajki | 108 680 | 4,0% |
| Kościół Anglikański | 100 tys. | 3,7% |
| Kościół Bożych Proroctw | 70 tys. | 2,6% |
| Nowotestamentowy Kościół Chrystusa Odkupiciela | 69 930 | 2,6% |
| Kościół Boży (Anderson) | 50 tys. | 1,8% |
| Kościół Zjednoczony (kalwini) | 47 tys. | 1,7% |
| Kościół Metodystyczny | 44 tys. | 1,6% |
| Zjednoczony Kościół Zielonoświątkowy | 39 tys. | 1,4% |
| Revival Zion | 30 625 | 1,1% |
| Kościół Apostolski | 27 270 | 1,0% |
| Bracia morawscy | 25 tys. | 0,9% |
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ History of West Indies Union Conference – Jamaica Union Conference of Seventh-day Adventist [online], jmunion.org [dostęp 2020-05-26].
- ↑ Jamaica – Christian History. Mission Atlas Project. [dostęp 2015-05-14].
- ↑ Jamaica. Operation World, 2010. [dostęp 2015-05-14].
| Afryka | |
|---|---|
| Ameryka Południowa | |
| Ameryka Północna | |
| Australia i Oceania | |
| Azja | |
| Europa |
