Przejdź do zawartości

Przełamując fale

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przełamując fale
Breaking the Waves
Gatunek

dramat

Rok produkcji

1996

Data premiery

5 lipca 1996
21 lutego 1997 (Polska)

Kraj produkcji

Dania
Francja
Holandia
Islandia
Norwegia
Szwecja

Język

angielski

Czas trwania

159 min

Reżyseria

Lars von Trier

Scenariusz

Lars von Trier
Peter Asmussen

Główne role

Emily Watson
Stellan Skarsgård
Katrin Cartlidge
Jean-Marc Barr

Zdjęcia

Robby Müller

Scenografia

Karl Juliusson

Montaż

Anders Refn

Produkcja

Peter Aalbak Jensen
Vibeke Windeløv

Dystrybucja

Gutek Film

Nagrody
1996: Europejska Nagroda Filmowa za najlepszy film i najlepszą rolę żeńską

Przełamując fale (ang. Breaking the Waves) – duński dramat filmowy z 1996 roku w reżyserii Larsa von Triera. Główne role w filmie zagrali debiutująca na dużym ekranie Angielka Emily Watson oraz szwedzki aktor Stellan Skarsgård.

Film zdobył Grand Prix Jury na 49. MFF w Cannes[1], a Emily Watson była nominowana do Oscara w kategorii pierwszoplanowej roli żeńskiej[2].

Fabuła

[edytuj | edytuj kod]

Film, osadzony w realiach Szkocji lat 70. XX w., przedstawia historię Bess McNeill (Emily Watson), która wychodzi za mąż za pracującego na platformie wiertniczej Jana (Stellan Skarsgård). Małżeństwo z „obcym” spotyka się z ostracyzmem lokalnej społeczności i konserwatywnego lokalnego kościoła kalwińskiego. Głęboko religijna Bess ma jednak wrażenie, że rozmawia z Bogiem, a ten ją wysłuchuje. Pragnąc, by rozłąka z mężem trwała jak najkrócej, prosi Boga, by ten sprawił, żeby Jan powrócił wcześniej z platformy. Tak się też staje, ale na skutek wypadku przy pracy, którego doznaje jej ukochany. Powraca na ląd sparaliżowany, a Bess uznaje, że to jej wina.

Para nie może już uprawiać razem seksu, dlatego Jan prosi swoją żonę, by ta kochała się z innymi mężczyznami i opowiadała mu o tym, bo tylko w ten sposób ona może być dalej szczęśliwa. Bess stopniowo zaczyna wierzyć, że to, co robi, jest życzeniem samego Boga, a oddając się innym mężczyznom, może sprawić, że Jan odzyska sprawność. Bess, by sprostać postawionemu przez siebie zadaniu, uprawia rytualną prostytucję, w rezultacie zostaje zamordowana przez przygodnie poznanych marynarzy. Po śmierci zostaje potępiona przez miejscową wspólnotę religijną. Za to jej mąż odzyskuje władzę w nogach[3].

Obsada

[edytuj | edytuj kod]

Produkcja

[edytuj | edytuj kod]

Zdjęcia kręcono w szkockim hrabstwie Highland (wyspa Skye) oraz na przedmieściach Kopenhagi[4][5].

Spektakle

[edytuj | edytuj kod]

W 2021 roku Przełamując fale Larsa von Triera w opracowaniu Vivian Nielsen zostało przeniesione na deski teatralne. Sztukę wyreżyserowała Ana Nowicka w krakowskim Teatrze BARAKAH[6].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Stephen Heath, GOD, FAITH AND FILM: "BREAKING THE WAVES", „Literature and Theology”, 12 (1), 1998, s. 93, ISSN 0269-1205, JSTOR23926925 [dostęp 2022-10-10].
  2. Emily Watson: The Oscar Legends Interview [online], Awardsdaily, 28 września 2022 [dostęp 2022-10-10] (ang.).
  3. Magdalena Kempna-Pieniążek: Formuły duchowości w kinie najnowszym. Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, 2013, s. 165-167. ISBN 978-83-226-2129-5.
  4. Stig Björkman: Lars von Trier on Breaking the Waves. The Criterion Collection, 18.04.2014. [dostęp 2024-08-20]. (ang.).
  5. Jonathan Rosenbaum: Mixed Emotions (BREAKING THE WAVES). "Chicago Reader", 06.12.1996. [dostęp 2024-08-20]. (ang.).
  6. Przełamując fale [online], Teatr Barakah [dostęp 2023-04-03] (pol.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]