Przejdź do zawartości

Przemysław Żurawski vel Grajewski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przemysław Żurawski vel Grajewski
Ilustracja
Państwo działania

Polska

Data i miejsce urodzenia

10 września 1963
Łódź

Zawód, zajęcie

politolog, nauczyciel akademicki, urzędnik

Doktor habilitowany nauk społecznych
Specjalność: historia najnowsza, współczesne stosunki międzynarodowe
Alma Mater

Uniwersytet Łódzki

Doktorat

25 września 1997 – historia
UŁ

Habilitacja

21 marca 2014 – nauki o polityce
UŁ

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet Łódzki

Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Przemysław Piotr Żurawski vel Grajewski (ur. 10 września 1963 w Łodzi) – polski politolog i nauczyciel akademicki, doktor habilitowany nauk społecznych, profesor uczelni na Uniwersytecie Łódzkim.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Absolwent Wydziału Filozoficzno-Historycznego Uniwersytetu Łódzkiego[1] (1987)[2]. Stopień doktora nauk humanistycznych uzyskał na tym samym wydziale w 1997, na podstawie napisanej pod kierunkiem Waldemara Michowicza pracy pt. Stany Zjednoczone wobec problemu kontroli zbrojeń w dobie Komisji Przygotowawczej do Konferencji Rozbrojeniowej 1925–1930. Habilitował się w zakresie nauk o polityce w 2014 w Instytucie Studiów Politycznych PAN, w oparciu o rozprawę zatytułowaną Wschodnia część pola bezpieczeństwa Polski jako przedmiot i podmiot gry międzynarodowej w latach 1991–2012[2]. W pracy naukowej specjalizuje się w zagadnieniach poświęconych historii najnowszej i współczesnym stosunkom międzynarodowym[2].

Zawodowo związany z macierzystą uczelnią, obejmował stanowiska profesora nadzwyczajnego i profesora uczelni na Wydziale Studiów Międzynarodowych i Politologicznych[2]. W 1992 pracował w Ministerstwie Obrony Narodowej w Biurze ds. Planowania Polityki Obronnej. W latach 1995–1996 zatrudniony w biurze pełnomocnika rządu ds. integracji europejskiej i pomocy zagranicznej. W latach 2005–2006 był ekspertem frakcji EPP-ED w Parlamencie Europejskim w Brukseli i zajmował się monitorowaniem polityki wschodniej Unii Europejskiej. W 2006 został nauczycielem akademickim na białoruskim Europejskim Uniwersytecie Humanistycznym w Wilnie. W latach 2007–2008 był komentatorem kontraktowym TVP Info w zakresie tematyki międzynarodowej[1][3].

Współpracownik Instytutu Europejskiego w Łodzi, Ośrodka Myśli Politycznej, pracownik badawczy Centrum Europejskiego Natolin[3], a także wykładowca Krajowej Szkoły Administracji Publicznej[4]. W 2014 został członkiem rady programowej Prawa i Sprawiedliwości[5], a w 2015 członkiem Narodowej Rady Rozwoju powołanej przez prezydenta Andrzeja Dudę[6]. Zasiadł również w gabinecie politycznym ministra spraw zagranicznych Witolda Waszczykowskiego[7]. W grudniu 2021 powołany na przewodniczącego Rady ds. Bezpieczeństwa i Obronności działającej w ramach Narodowej Rady Rozwoju[8]. Został też członkiem rady programowej Warsaw Enterprise Institute[9].

W sierpniu 2023 z rekomendacji posłów Prawa i Sprawiedliwości został powołany przez Sejm w skład Państwowej Komisji do spraw badania wpływów rosyjskich na bezpieczeństwo wewnętrzne Rzeczypospolitej Polskiej w latach 2007–2022[10]. Odwołany przez Sejm 29 listopada 2023[11].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Syn Józefa Witolda i Anny z domu Morawskiej[12]. Brat bliźniak historyka i nauczyciela akademickiego Radosława Żurawskiego vel Grajewskiego.

Nazwisko Żurawski przyjął jego prapradziad, ukrywający się przed carskimi władzami po upadku powstania styczniowego. W II RP rodzina wróciła do nazwiska Grajewski, pozostawiając jednocześnie używany w okresie zaborów pseudonim i posługując się odtąd nazwiskiem Żurawski vel Grajewski[13].

Publikacje

[edytuj | edytuj kod]
  • Sprawa ukraińska na Konferencji Pokojowej w Paryżu w roku 1919. Warszawa: Semper, 1995, s. 128. ISBN 83-85810-88-9.
  • Wspólna Polityka Zagraniczna i Bezpieczeństwa Unii Europejskiej – aspekt bałtycki i śródziemnomorski. Łódź: Instytut Europejski, 1998, s. 150.
  • Stany Zjednoczone wobec problemu kontroli zbrojeń w dobie Komisji Przygotowawczej do Konferencji Rozbrojeniowej (1925–1930). Warszawa: Semper, 2000, s. 372. ISBN 83-86951-64-8.
  • Geopolityka-siła-wola. Rzeczypospolitej zmagania z losem. Kraków: OMP, 2010.
  • Polityka Unii Europejskiej wobec Rosji a interesy Polski 1991–2004. Kraków: OMP, 2008, s. 731. ISBN 978-83-60125-43-4.
  • Bezpieczeństwo międzynarodowe: wymiar militarny. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2012.
  • Duch pyszny poprzedza upadek. Rozważania o naturze procesu rozpadu unii. Kraków: OMP, 2012.
  • Polska polityka wschodnia 1989–2015. Wymiar narodowy i unijny. Kraków: OMP, 2016, s. 376.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Żurawski vel Grajewski Przemysław. ik.org.pl. [dostęp 2015-08-02].
  2. ↑ a b c d Dr hab. Przemysław Piotr Żurawski vel Grajewski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2023-11-29].
  3. ↑ a b Przemysław Żurawski vel Grajewski. omp.org.pl. [dostęp 2015-08-02].
  4. ↑ Dr Przemysław Żurawski vel Grajewski. ksap.gov.pl. [dostęp 2015-08-02].
  5. ↑ Rada Polityczna Prawa i Sprawiedliwości powołała Radę Programową. pis.org.pl, 15 lutego 2014. [dostęp 2015-08-02].
  6. ↑ Prezydent powołał Narodową Radę Rozwoju. prezydent.pl, 16 października 2015. [dostęp 2015-10-16].
  7. ↑ Gabinet Polityczny Ministra. msz.gov.pl. [dostęp 2017-10-01].
  8. ↑ Rada ds. Bezpieczeństwa i Obronności rozpoczęła prace. prezydent.pl, 15 grudnia 2021. [dostęp 2021-12-16].
  9. ↑ Władze. wei.org.pl. [dostęp 2022-08-22].
  10. ↑ Sejm podjął decyzję. Skład komisji lex Tusk przegłosowany. onet.pl, 30 sierpnia 2023. [dostęp 2023-08-30].
  11. ↑ Głosowanie nr 50 na 1. posiedzeniu Sejmu. sejm.gov.pl, 29 listopada 2023. [dostęp 2023-11-29].
  12. ↑ Józef Witold Żurawski vel Grajewski. Łódzka Okręgowa Izba Inżynierów Budownictwa. [dostęp 2015-06-18].
  13. ↑ Przemysław Żurawski vel Grajewski: „W krwawym polu srebrne ptaszę”. niezalezna.pl, 4 marca 2014. [dostęp 2022-12-22].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Przemysław_Żurawski_vel_Grajewski&oldid=71971289”