Wychowanek Realu Betis i jego największa gwiazda w latach 1977-1985. Na dobre wyszedł mu transfer do Realu Madryt, wtedy zawodnik osiągnął szczyt swojej kariery. Królewscy dominowali w Primera División (5 tytułów mistrzowskich), do tego dorzucili zdobycie Pucharu UEFA w 1986 roku. Rafael odszedł z klubu dopiero w wieku 35 lat, wrócił do Betisu, gdzie znowu grał fantastycznie i udowodnił kibicom swoją wartość. Koniec jego piłkarskiej kariery nastąpił w 1995 roku, kiedy grał w Écija Balompié. Od 2000 był wiceprezydentem tego klubu, lecz po latach powrócił do Betisu Sewilla, aby przejąć dyrektorskie obowiązki. 13 grudnia 2010 roku były piłkarz wybrany został nowym prezydentem Verdiblancos[1].
