Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 1982

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 1982
Copa del Mundo de Fútbol – España 82
OOjs UI icon arched-arrow-rtl.svg 1978 1986 OOjs UI icon arched-arrow-ltr.svg
Ilustracja
Dyscyplina

piłka nożna

Organizator

UEFA

Szczegóły turnieju
Gospodarz

 Hiszpania

Otwarcie

13 czerwca 1982, Barcelona

Zamknięcie (finał)

11 lipca 1982, Madryt

Liczba drużyn

24 (z 6 konfederacji)

Liczba aren

16 (w 14 miastach)

I miejsce

 Włochy

II miejsce

 Niemcy

III miejsce

 Polska

Statystyki turnieju
Liczba meczów

52

Liczba bramek

146 (2,81 na mecz)

Oglądalność

2 109 723 (40 572 na mecz)

Król strzelców

Włochy Paolo Rossi ( 6 goli )

Najlepszy zawodnik (MVP)

Włochy Paolo Rossi

Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

XII Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej – odbyły się w dniach 13 czerwca – 11 lipca 1982 roku w Hiszpanii. Były to pierwsze finały, na których wystąpiły 24 zespoły. Decyzję o zwiększeniu liczby reprezentacji uczestniczących w finałach spowodowało spopularyzowanie telewizji. Maskotką Mistrzostw Świata 1982 była uśmiechnięta pomarańcza Naranjito ubrana w strój reprezentacji gospodarza z piłką w ręce. W turnieju zadebiutowały reprezentacje Algierii, Hondurasu, Kamerunu, Kuwejtu i Nowej Zelandii.

Podsumowanie[edytuj | edytuj kod]

Pierwsza runda[edytuj | edytuj kod]

Zespół reprezentacji Polski zakwalifikował się do rozgrywek, jednak istniały obawy, iż wprowadzony na pół roku przed rozpoczęciem turnieju stan wojenny może źle wpłynąć na postawę piłkarzy. Od zakończenia eliminacji do rozpoczęcia turnieju reprezentacja rozegrała zaledwie jeden oficjalny mecz towarzyski z gospodarzami turnieju przegrany 2:3.

Początek turnieju był dla Polaków zły. Dwa bezbramkowe remisy w meczach z Włochami i Kamerunem spowodowały, iż Polska znalazła się na ostatnim miejscu w grupie. Jednak ostatecznie, w meczu ostatniej szansy Polacy nieoczekiwanie rozgromili Peru 5:1 zdobywając 5 bramek w ciągu 22 minut. Awans z grupy wywalczyli także Włosi, którzy zremisowali wszystkie trzy mecze, a w ostatnim spotkaniu z Kamerunem z trudem obronili korzystny wynik 1:1.

W grupie 2 zmierzyły się reprezentacje Austrii, Chile, RFN i Algierii. Algierczycy sprawili sensację pokonując ekipę Niemiec 2:1. Zespół z Maghrebu miałby wielkie szanse wyeliminować ówczesnych mistrzów Europy jednak zespół RFN pokonał Austrię, która wyszła z grupy z dwoma bramkami więcej od Algierii. Mecz RFN-Austria do dziś budzi wiele kontrowersji. Już przed rozpoczęciem pojedynku wiadomo było, iż wynik 1:0 dla ekipy Niemiec da, kosztem Algierii, awans obydwu walczącym zespołom (ostatnie spotkania grupowe nie były, tak jak dziś, rozgrywane o tej samej porze, dopiero od następnego turnieju w 1986 roku na skutek tychże kontrowersji wprowadzono ten zapis). Gdy po 10 minutach gry padła bramka dla RFN obie drużyny w zasadzie przestały podejmować jakiekolwiek próby zmiany wyniku, co spowodowało oburzenie nawet wśród części ich kibiców. Mecz ten przeszedł do historii jako Hańba w Gijón.

W grupie 3 grała Argentyna, która broniła tytułu sprzed 4 lat, Belgia, Węgry i Salwador. Wschodzącą gwiazdą reprezentacji Argentyny był Diego Maradona. Argentyna jednak przegrała w meczu otwarcia mistrzostw z Belgią 0:1. Oba te zespoły zajęły dwa czołowe miejsca w grupie. Węgrzy natomiast pokonując Salwador 10:1 odnieśli najwyższe zwycięstwo w historii mistrzostw i reprezentacji. Jednak to zwycięstwo nie pomogło Węgrom w awansie do kolejnej fazy mistrzostw.

Grupa 4 to rywalizacja pomiędzy ekipami Anglii, Francji, Czechosłowacji i Kuwejtu. Pierwsze miejsce zajęła Anglia przed Francją. W meczu Francja – Kuwejt, gdy Francuzi zdobyli bramkę, prezes futbolowej federacji Kuwejtu szejk Fahid Al-Ahmad Al-Sabah wdarł się na boisko protestując przeciwko uznaniu bramki. Zdezorientowany radziecki sędzia Myrosław Stupar zmienił swą decyzję i gol nie został zaliczony[1], ta decyzja kosztowała arbitra utratę uprawnień do prowadzenia spotkań międzynarodowych, a Kuwejt i tak przegrał 1:4.[2]

W grupie 5 grały drużyny gospodarza – Hiszpanii, Irlandii Północnej, Jugosławii i Hondurasu. Awans do dalszej fazy wywalczyli Hiszpanie i Irlandczycy, ale styl gry ekipy gospodarzy (np. remis z nadspodziewanie dobrze grającym Hondurasem) wzbudził rozczarowanie kibiców liczących iż na swoim terenie będą w stanie odegrać istotną rolę w turnieju.

Grupę 6 tworzyły reprezentacje Brazylii, Szkocji, Nowej Zelandii i ZSRR. Drużyna Brazylii była uważana za głównego pretendenta do tytułu, ponieważ w drużynie Canarinhos występowało wiele ówczesnych gwiazd (Sócrates, Zico, Paulo Roberto Falcão – znajdują się m.in. na liście FIFA 100). Razem z drużyną Brazylii z grupy wyszła reprezentacja Związku Radzieckiego, która dzięki przewadze dwóch bramek wyprzedziła Szkocję.

Druga runda[edytuj | edytuj kod]

W drugiej rundzie 12 najlepszych ekip zostało podzielonych na 4 grupy po 3 drużyny. Zwycięzcy tych grup uzyskiwali awans do półfinałów.

W grupie A znalazły się Polska, ZSRR i Belgia. Po zwycięstwie z Peru, Polska drużyna „złapała rytm gry”. W meczu z Belgią dobrze grał Zbigniew Boniek, który zdobył 3 bramki zapewniając biało-czerwonym zwycięstwo 3:0. Drużyna ZSRR również pokonała Belgię, ale zaledwie 1:0. Do awansu do czołowej czwórki wystarczał Polakom zatem remis z drużyną radziecką. Z uwagi na trwający stan wojenny, mecz z zespołem ZSRR miał duży wymiar polityczny. Atmosferę podgrzewały dodatkowo, wywieszane na trybunach (nie tylko przez Polaków), transparenty „Solidarności”. Realizatorzy transmisji TVP starali się jednak, by obrazy te nie docierały do widzów w Polsce. Z tego spotkania w pamięci kibiców zapisał się głównie Włodzimierz Smolarek, który w końcowych minutach przetrzymywał piłkę w narożniku boiska, zyskując w ten sposób cenne sekundy. Ostatecznie Polacy utrzymali do ostatniego gwizdka rezultat 0:0, premiujący ich awans.

W grupie B RFN zmierzyła się z ekipami Hiszpanii i Anglii. Zwycięstwo nad gospodarzami 2:1 i bezbramkowy remis z Anglią, przy jednoczesnym także bezbramkowym wyniku meczu Anglia – Hiszpania, zapewniły sukces ekipie niemieckiej.

W grupie C naprzeciw siebie stanęły Brazylia, Włochy i Argentyna. Argentyńczycy nie byli w stanie obronić tytułu. Przegrali najpierw 2:1 z Włochami, a następnie 3:1 z Brazylią. Diego Maradona, otrzymał w końcówce meczu czerwoną kartkę za brutalny faul. O awansie do półfinału miał przesądzić pojedynek Brazylii i Włoch. Ekipie Canarinhos wystarczał remis. Tymczasem Włosi, pokonali po wyrównanym meczu piłkarzy z Brazylii 3:2. Bohaterem spotkania był Paolo Rossi, który strzelił wszystkie gole dla Squadra Azzura. Piłkarz ten zagrał na mundialu tylko dlatego, że skrócono mu karę dyskwalifikacji za udział w aferze korupcyjnej (tzw. Toto Nero). W grupie D Francja wywalczyła awans pokonując Austrię i Irlandię Północną.

Półfinały[edytuj | edytuj kod]

W półfinale Polacy po raz drugi w tym turnieju zmierzyli się z reprezentacją Włoch. W spotkaniu tym z powodu otrzymania dwóch żółtych kartek nie mógł wystąpić Zbigniew Boniek. Trener Antoni Piechniczek nie zdecydował się na wystawienie w jego miejsce Andrzeja Szarmacha, czołowego strzelca ligi francuskiej. Włosi bez większego trudu pokonali biało-czerwonych 2:0, a obydwa gole strzelił ponownie Paolo Rossi. Po mistrzostwach Paweł Janas tak skomentował ten mecz: „Byliśmy o krok od wielkiego finału. W decydującym meczu z Włochami zagraliśmy słabiej, mieliśmy akurat nie najlepszy dzień i nie udało nam się wykorzystać szansy”[3].

W drugim półfinale Francja zmierzyła się z RFN. W normalnym czasie gry padł remis 1:1. W dogrywce Francuzi prowadzili już 3:1, jednak Niemcom udało się doprowadzić do remisu 3:3. Mecz musiał rozstrzygnąć się po rzutach karnych. W karnych zwyciężyli 5:4 piłkarze RFN, ale ich zwycięstwo przyćmił wcześniejszy brutalny faul ich bramkarza Haralda Schumachera na Francuzie Battistonie. Francuz został odwieziony do szpitala, natomiast Schumacher nie został za ten faul ukarany.

W półfinale RFN-Francja po raz pierwszy w historii turniejów o MŚ doszło do konkursu rzutów karnych.

Mecz o 3. miejsce[edytuj | edytuj kod]

W meczu o 3. miejsce z Francją Polska wygrała 3:2 po golach Andrzeja Szarmacha, Stefana Majewskiego oraz Janusza Kupcewicza. Dla Francji gole zdobyli René Girard i Alain Couriol. Tym samym Polacy powtórzyli osiągnięcie z mundialu 1974, kiedy to w meczu o 3. miejsce pokonali Brazylijczyków.

Finał[edytuj | edytuj kod]

W finale reprezentacja Włoch pokonała RFN 3:1. Bramki dla Włoch strzelali kolejno: Paolo Rossi, Marco Tardelli, Alessandro Altobelli. Honorowe trafienie dla RFN zaliczył w 83. minucie Paul Breitner. Mecz na Estadio Santiago Bernabéu oglądało ponad 90 000 kibiców.

Włosi zdobyli tytuł po raz trzeci. Poprzednio zdobywali go w 1934 i 1938 roku. Włochy zrównały się w liczbie zwycięstw w tej imprezie z Brazylią.

Kwalifikacje[edytuj | edytuj kod]

W eliminacjach wystartowało 109 reprezentacji narodowych z 6 kontynentów. Zapewniony awans miała Hiszpania  (gospodarze) oraz Argentyna  (obrońcy tytułu).

Zakwalifikowane drużyny:

Azja (AFC)/Oceania (OFC) kwalifikacje

 Kuwejt (debiutant)
 Nowa Zelandia (debiutant)

Ameryka Południowa (CONMEBOL) kwalifikacje

 Brazylia
 Chile
 Peru

Ameryka Północna (CONCACAF) kwalifikacje

 Honduras (debiutant)
 Salwador

Afryka (CAF) kwalifikacje

 Algieria (debiutant)
 Kamerun (debiutant)

Europa (UEFA) kwalifikacje

 RFN
 Austria
 Belgia
 Francja
 ZSRR
 Czechosłowacja
 Węgry
 Anglia
 Jugosławia
 Włochy
 Szkocja
 Irlandia Północna
 Polska

Składy drużyn[edytuj | edytuj kod]

Państwa, uczestnicy Mistrzostw Świata w 1982 roku
 Osobny artykuł: Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 1982 (składy).

Stadiony[edytuj | edytuj kod]

Rezultaty[edytuj | edytuj kod]

Pierwsza runda[edytuj | edytuj kod]

Grupa 1[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 1982/Grupa A.
Na Mistrzostwach Świata w piłce

nożnej w latach 1930-1990 za zwycięstwo przyznawano 2 punkty, za remis 1 punkt, za porażkę punktów nie przyznawano

Zespół M W R P Br+ Br− +/− Pkt
 Polska 3 1 2 0 5 1 +4 4
 Włochy 3 0 3 0 2 2 0 3
 Kamerun 3 0 3 0 1 1 0 3
 Peru 3 0 2 1 2 6 -4 2
14 czerwca 1982
17:15 UTC+2
Włochy  0:0  Polska Estadio Balaidos, Vigo
Widzów: 33 tys.
Sędzia: Michel Vautrot (Francja)
15 czerwca 1982
17:15 UTC+2
Peru  0:0  Kamerun Estadio Riazor, La Coruña
Widzów: 11 tys.
Sędzia: Franz Wöhrer (Austria)
18 czerwca 1982
17:15 UTC+2
Włochy 
Conti Gol 18'
 1:1  Peru
Díaz Gol 83'
 Estadio Balaidos, Vigo
Widzów: 25 tys.
Sędzia: Walter Eschweiler (RFN)
19 czerwca 1982
17:15 UTC+2
Polska  0:0  Kamerun Estadio Riazor, La Coruña
Widzów: 19 tys.
Sędzia: Alexis Ponnet (Belgia)
22 czerwca 1982
17:15 UTC+2
Polska 
Smolarek Gol 55'
Lato Gol 58'
Boniek Gol 61'
Buncol Gol 68'
Ciołek Gol 76'
 5:1  Peru
La Rosa Gol 83'
 Estadio Riazor, La Coruña
Widzów: 25 tys.
Sędzia: Lamberto Rubio Vazquez (Meksyk)
23 czerwca 1982
17:15 UTC+2
Włochy 
Graziani Gol 60'
 1:1  Kamerun
Mbida Gol 61'
 Estadio Balaidos, Vigo
Widzów: 20 tys.
Sędzia: Bogdan Dotchev (Bułgaria)

Grupa 2[edytuj | edytuj kod]

Zespół M W R P Br+ Br− +/− Pkt
 RFN 3 2 0 1 6 3 +3 4
 Austria 3 2 0 1 3 1 +2 4
 Algieria 3 2 0 1 5 5 0 4
 Chile 3 0 0 3 3 8 -5 0
16 czerwca 1982
17:15 UTC+2
RFN 
 1:2  Algieria
Madjer Gol 54'
Belloumi Gol 68'
 El Molinón, Gijón
Widzów: 42 tys.
Sędzia: Enrique Labo Revoredo (Peru)
17 czerwca 1982
17:15 UTC+2
Chile  0:1  Austria
Schachner Gol 21'
 Estadio Carlos Tartiere, Oviedo
Widzów: 22,5 tys.
Sędzia: Juan Daniel Cardellino (Urugwaj)
20 czerwca 1982
17:15 UTC+2
RFN 
Rummenigge Gol 9' Gol 57' Gol 66'
Reinders Gol 81'
 4:1  Chile
Moscoso Gol 90'
 El Molinón, Gijón
Widzów: 42 tys.
Sędzia: Bruno Galler (Szwajcaria)
21 czerwca 1982
17:15 UTC+2
Algieria  0:2  Austria
Schachner Gol 55'
Krankl Gol 67'
 Estadio Carlos Tartiere, Oviedo
Widzów: 22 tys.
Sędzia: Tony Boskovic (Australia)
24 czerwca 1982
17:15 UTC+2
Algieria 
Assad Gol 7' Gol 31'
Bensaoula Gol 35'
 3:2  Chile
Neira Gol 59' (k.)
Letelier Gol 73'
 Estadio Carlos Tartiere, Oviedo
Widzów: 16 tys.
Sędzia: Rómulo Méndez (Gwatemala)
25 czerwca 1982
17:15 UTC+2
RFN 
Hrubesch Gol 10'
 1:0  Austria El Molinón, Gijón
Widzów: 41 tys.
Sędzia: Bob Valentine (Szkocja)

Grupa 3[edytuj | edytuj kod]

Zespół M W R P Br+ Br− +/− Pkt
 Belgia 3 2 1 0 3 1 +2 5
 Argentyna 3 2 0 1 6 2 +4 4
 Węgry 3 1 1 1 12 6 +6 3
 Salwador 3 0 0 3 1 13 -12 0
13 czerwca 1982
20:00 UTC+2
Argentyna  0:1  Belgia
 Camp Nou, Barcelona
Widzów: 95,5 tys.
Sędzia: Vojtěch Christov (Czechosłowacja)
15 czerwca 1982
21:15 UTC+2
 Węgry
Nyilasi Gol 4' Gol 83'
Pölöskei Gol 11'
Fazekas Gol 23' Gol 54'
Tóth Gol 50'
Kiss Gol 69' Gol 72' Gol 76'
Szentes Gol 72'
 10:1
(3:0)
  Salwador
Ramírez Gol 64'
 Nuevo Estadio, Elx
Widzów: 23 tys.
Sędzia: Ibrahim Youssef Al-Doy (Bahrain)
18 czerwca 1982
21:15 UTC+2
 Argentyna
Bertoni Gol 26'
Maradona Gol 28' Gol 57'
Ardiles Gol 60'
 4:1  Węgry
 Estadio José Rico Pérez, Alicante
Widzów: 32 093
Sędzia: Belaid Lacarne (Algieria)
19 czerwca 1982
21:15 UTC+2
Belgia 
Coeck Gol 19'
 1:0  Salwador Nuevo Estadio, Elx
Widzów: 15 tys.
Sędzia: Malcolm Moffatt (Irlandia Północna)
22 czerwca 1982
21:15 UTC+2
Belgia 
 1:1  Węgry
Varga Gol 27'
 Nuevo Estadio, Elx
Widzów: 37 tys.
Sędzia: Clive White (Anglia)
23 czerwca 1982
21:15 UTC+2
Argentyna 
Passarella Gol 22' (k.)
Bertoni Gol 52'
 2:0  Salwador Estadio José Rico Pérez, Alicante
Widzów: 32,5 tys.
Sędzia: Luis Barrancos (Boliwia)

Grupa 4[edytuj | edytuj kod]

Zespół M W R P Br+ Br− +/− Pkt
 Anglia 3 3 0 0 6 1 +5 6
 Francja 3 1 1 1 6 5 +1 3
 Czechosłowacja 3 0 2 1 2 4 -2 2
 Kuwejt 3 0 1 2 2 6 -4 1
16 czerwca 1982
17:15 UTC+2
Anglia 
Robson Gol 1' Gol 67'
Mariner Gol 83'
 3:1  Francja
Soler Gol 24'
 Estadio San Mamés, Bilbao
Widzów: 44 172
Sędzia: Antonio Garrido (Portugalia)
17 czerwca 1982
17:15 UTC+2
Czechosłowacja 
Panenka Gol 21' (k.)
 1:1  Kuwejt
Ad-Dachil Gol 57'
 Estadio José Zorrilla, Valladolid
Widzów: 25 tys.
Sędzia: Benjamin Dwomoh (Ghana)
20 czerwca 1982
17:15 UTC+2
Anglia 
Francis Gol 62'
Barmoš Gol 66' (sam.)
 2:0  Czechosłowacja Estadio San Mamés, Bilbao
Widzów: 41 123
Sędzia: Charles Corver (Holandia)
21 czerwca 1982
17:15 UTC+2
Francja 
Genghini Gol 31'
Platini Gol 43'
Six Gol 48'
Bossis Gol 89'
 4:1  Kuwejt
 Estadio José Zorrilla, Valladolid
Widzów: 30 043
Sędzia: Myrosław Stupar (ZSRR)
24 czerwca 1982
17:15 UTC+2
Francja 
Six Gol 66'
 1:1  Czechosłowacja
Panenka Gol 84' (k.)
 Estadio José Zorrilla, Valladolid
Widzów: 28 tys.
Sędzia: Paolo Casarin (Włochy)
25 czerwca 1982
17:15 UTC+2
Anglia 
Francis Gol 27'
 1:0  Kuwejt Estadio San Mamés, Bilbao
Widzów: 39,7 tys.
Sędzia: Gilberto Aristízabal (Kolumbia)

Grupa 5[edytuj | edytuj kod]

Zespół M W R P Br+ Br− +/− Pkt
 Irlandia Północna 3 1 2 0 2 1 +1 4
 Hiszpania 3 1 1 1 3 3 0 3
 Jugosławia 3 1 1 1 2 2 0 3
 Honduras 3 0 2 1 2 3 -1 2
16 czerwca 1982
21:15 UTC+2
Hiszpania 
López Ufarte Gol 65' (k.)
 1:1  Honduras
Zelaya Gol 8'
 Estadio Luís Casanova, Walencja
Widzów: 49 562
Sędzia: Arturo Ithurralde (Argentyna)
17 czerwca 1982
21:15 UTC+2
Jugosławia  0:0  Irlandia Północna La Romareda, Saragossa
Widzów: 25 tys.
Sędzia: Erik Fredriksson (Szwecja)
20 czerwca 1982
21:15 UTC+2
Hiszpania 
Juanito Gol 14' (k.)
Saura Gol 66'
 2:1  Jugosławia
Gudelj Gol 10'
 Estadio Luis Casanova, Walencja
Widzów: 48 tys.
Sędzia: Henning Lund-Sørensen (Dania)
21 czerwca 1982
21:15 UTC+2
Honduras 
Laing Gol 60'
 1:1  Irlandia Północna
Armstrong Gol 10'
 La Romareda, Saragossa
Widzów: 15 tys.
Sędzia: Thompson Chan Tam-Sun (Hongkong)
24 czerwca 1982
21:15 UTC+2
Honduras  0:1  Jugosławia
Petrović Gol 87' (k.)
 La Romareda, Zaragoza
Widzów: 25 tys.
Sędzia: Gastón Castro (Chile)
25 czerwca 1982
21:15 UTC+2
Hiszpania  0:1  Irlandia Północna
Armstrong Gol 47'
 Estadio Luis Casanova, Walencja
Widzów: 49 562
Sędzia: Héctor Ortíz (Paragwaj)

Grupa 6[edytuj | edytuj kod]

Zespół M W R P Br+ Br− +/− Pkt
 Brazylia 3 3 0 0 10 2 +8 6
 ZSRR 3 1 1 1 6 4 +2 3
 Szkocja 3 1 1 1 8 8 0 3
 Nowa Zelandia 3 0 0 3 2 12 -10 0
14 czerwca 1982
21:15 UTC+2
Brazylia 
Sócrates Gol 75'
Éder Gol 88'
 2:1  ZSRR
Bal Gol 34'
 Estadio Ramón Sánchez Pizjuán, Sewilla
Widzów: 68 tys.
Sędzia: Augusto Lamo Castillo (Hiszpania)
15 czerwca 1982
21:15 UTC+2
Szkocja 
Dalglish Gol 18'
Wark Gol 29' Gol 32'
Robertson Gol 73'
Archibald Gol 79'
 5:2  Nowa Zelandia
Sumner Gol 54'
Wooddin Gol 64'
 Estadio La Rosaleda, Malaga
Widzów: 36 tys.
Sędzia: David Socha (USA)
18 czerwca 1982
21:15 UTC+2
Brazylia 
Zico Gol 33'
Oscar Gol 48'
Éder Gol 63'
Falcão Gol 87'
 4:1  Szkocja
Narey Gol 18'
 Estadio Benito Villamarín, Sewilla
Widzów: 47 379
Sędzia: Luis Paulino Siles (Kostaryka)
19 czerwca 1982
21:15 UTC+2
ZSRR 
Gawriłow Gol 24'
Błochin Gol 48'
Bałtacza Gol 68'
 3:0  Nowa Zelandia Estadio La Rosaleda, Malaga
Widzów: 19 tys.
Sędzia: Yousef El-Ghoul (Libia)
22 czerwca 1982
21:15 UTC+2
ZSRR 
Cziwadze Gol 59'
Szengelia Gol 84'
 2:2  Szkocja
Jordan Gol 15'
Souness Gol 86'
 Estadio La Rosaleda, Malaga
Widzów: 45 tys.
Sędzia: Nicolae Rainea (Rumunia)
23 czerwca 1982
21:15 UTC+2
Brazylia 
Zico Gol 28' Gol 31'
Falcão Gol 64'
Serginho Gol 70'
 4:0  Nowa Zelandia Estadio Benito Villamarín, Sewilla
Widzów: 43 tys.
Sędzia: Damir Matovinović (Jugosławia)

Druga runda[edytuj | edytuj kod]

Grupa A[edytuj | edytuj kod]

Zespół M W R P Br+ Br− +/− Pkt
 Polska 2 1 1 0 3 0 +3 3
 ZSRR 2 1 1 0 1 0 +1 3
 Belgia 2 0 0 2 0 4 -4 0
28 czerwca 1982
21:15 UTC+2
Belgia  0:3  Polska
Boniek Gol 4' Gol 26' Gol 53'
 Camp Nou, Barcelona
Widzów: 65 tys.
Sędzia: Luis Paulino Siles (Kostaryka)
1 lipca 1982
21:15 UTC+2
Belgia  0:1  ZSRR
Oganesjan Gol 48'
 Camp Nou, Barcelona
Widzów: 45 tys.
Sędzia: Michel Vautrot (Francja)
4 lipca 1982
21:15 UTC+2
ZSRR  0:0  Polska Camp Nou, Barcelona
Widzów: 65 tys.
Sędzia: Bob Valentine (Szkocja)

Grupa B[edytuj | edytuj kod]

Zespół M W R P Br+ Br− +/− Pkt
 RFN 2 1 1 0 2 1 +1 3
 Anglia 2 0 2 0 0 0 0 2
 Hiszpania 2 0 1 1 1 2 -1 1
29 czerwca 1982
21:15 UTC+2
RFN  0:0  Anglia Estadio Santiago Bernabéu, Madryt
Widzów: 75 tys.
Sędzia: Arnaldo Cézar Coelho (Brazylia)
2 lipca 1982
21:15 UTC+2
RFN 
Littbarski Gol 50'
Fischer Gol 75'
 2:1  Hiszpania
Zamora Gol 82'
 Estadio Santiago Bernabéu, Madryt
Widzów: 90 089
Sędzia: Paolo Casarin (Włochy)
5 lipca 1982
21:15 UTC+2
Hiszpania  0:0  Anglia Estadio Santiago Bernabéu, Madryt
Widzów: 75 tys.
Sędzia: Alexis Ponnet (Belgia)

Grupa C[edytuj | edytuj kod]

Zespół M W R P Br+ Br− +/− Pkt
 Włochy 2 2 0 0 5 3 +2 4
 Brazylia 2 1 0 1 5 4 +1 2
 Argentyna 2 0 0 2 2 5 -3 0
29 czerwca 1982
17:15 UTC+2
Argentyna 
 1:2  Włochy
Tardelli Gol 55'
Cabrini Gol 67'
 Estadio Sarriá, Barcelona
Widzów: 43 tys.
Sędzia: Nicolae Rainea (Rumunia)
2 lipca 1982
17:15 UTC+2
Argentyna 
Díaz Gol 89'
 1:3  Brazylia
Zico Gol 11'
Serginho Gol 66'
Júnior Gol 75'
 Estadio Sarriá, Barcelona
Widzów: 43 tys.
Sędzia: Lamberto Rubio Vázquez (Meksyk)
5 lipca 1982
17:15 UTC+2
Brazylia 
Sócrates Gol 12'
Falcão Gol 68'
 2:3  Włochy
Rossi Gol 5' Gol 25' Gol 74'
 Estadio Sarriá, Barcelona
Widzów: 44 tys.
Sędzia: Abraham Klein (Izrael)

Grupa D[edytuj | edytuj kod]

Zespół M W R P Br+ Br− +/− Pkt
 Francja 2 2 0 0 5 1 +4 4
 Austria 2 0 1 1 2 3 -1 1
 Irlandia Północna 2 0 1 1 3 6 -3 1
28 czerwca 1982
17:15 UTC+2
Austria  0:1  Francja
Genghini Gol 39'
 Estadio Vicente Calderón, Madryt
Widzów: 37 tys.
Sędzia: Károly Palotai (Węgry)
1 lipca 1982
17:15 UTC+2
Austria 
Pezzey Gol 50'
Hintermaier Gol 68'
 2:2  Irlandia Północna
Hamilton Gol 27' Gol 75'
 Estadio Vicente Calderón, Madryt
Widzów: 20 tys.
Sędzia: Adolf Prokop (NRD)
4 lipca 1982
17:15 UTC+2
Irlandia Północna 
Armstrong Gol 75'
 1:4  Francja
Giresse Gol 33' Gol 80'
Rocheteau Gol 46' Gol 68'
 Estadio Vicente Calderón, Madryt
Widzów: 37 tys.
Sędzia: Alojzy Jarguz (Polska)

Faza pucharowa[edytuj | edytuj kod]

  Półfinały Finał
             
8 lipca – Barcelona
  Polska 0  
  Włochy 2  
 
11 lipca – Madryt
      Włochy 3
    RFN 1
 
 
Mecz o 3. miejsce
8 lipca – Sewilla 10 lipca – Alicante
  RFN (karne) 3 (5)   Polska  3
  Francja 3 (4)     Francja  2


Półfinały[edytuj | edytuj kod]

8 lipca 1982
17:15 UTC+2
Polska  0:2  Włochy
Rossi Gol 22' Gol 73'
 Camp Nou, Barcelona
Widzów: 50 tys.
Sędzia: Juan Daniel Cardellino (Urugwaj)
8 lipca 1982
21:15 UTC+2
RFN 
Littbarski Gol 17'
Rummenigge Gol 102'
Fischer Gol 108'
 3:3 (po dogr.)
k. 5:4
  Francja
Platini Gol 26' (k.)
Trésor Gol 92'
Giresse Gol 98'
 Estadio Ramón Sánchez Pizjuán, Sewilla
Widzów: 63 tys.
Sędzia: Charles Corver (Hollandia)
    Rzuty karne  
Kaltz Karny–gol
Breitner Karny–gol
Stielike Pudło (obroniony)
Littbarski Karny–gol
Rummenigge Karny–gol
Hrubesch Karny–gol 		Karny–gol Giresse
Karny–gol Amoros
Karny–gol Rocheteau
Pudło (obroniony) Six
Karny–gol Platini
Pudło (obroniony) Bossis

Mecz o 3. miejsce[edytuj | edytuj kod]

10 lipca 1982
20:00 UTC+2
Polska 
Szarmach Gol 40'
Majewski Gol 44'
Kupcewicz Gol 46'
 3:2  Francja
Girard Gol 13'
Couriol Gol 72'
 Estadio José Rico Pérez, Alicante
Widzów: 28 tys.
Sędzia: Antonio Garrido (Portugalia)
Polska:
1 Józef Młynarczyk
2 Marek Dziuba
3 Janusz Kupcewicz
5 Paweł Janas
8 Waldemar Matysik Zejście w 45. minucie 45'
9 Władysław Żmuda
10 Stefan Majewski
13 Andrzej Buncol Żółta kartka w 62. minucie 62'
16 Grzegorz Lato
17 Andrzej Szarmach
20 Zbigniew Boniek
Zmiany:
18 Roman Wójcicki Żółta kartka w 71. minucie 71' Wejście w 45. minucie 45'
Trener:
Polska Antoni Piechniczek
Francja:
21 Jean Castaneda
2 Manuel Amoros
5 Gérard Janvion Zejście w 64. minucie 64'
7 Philippe Mahut
8 Marius Trésor
11 Rene Girard
13 Jean-François_Larios
14 Jean Tigana Zejście w 80. minucie 80'
15 Bruno Bellone
16 Alain Couriol
20 Gérard Soler Żółta kartka w 79. minucie 79'
Zmiany:
6 Christian Lopez Wejście w 64. minucie 64'
19 Didier Six Wejście w 80. minucie 80'
Trener:
Michel Hidalgo

Finał[edytuj | edytuj kod]

11 lipca 1982
20:00 UTC+2
Włochy 
Rossi Gol 57'
Tardelli Gol 69'
Altobelli Gol 81'
 3:1  RFN
Breitner Gol 83'
 Estadio Santiago Bernabéu, Madryt
Widzów: 90 tys.
Sędzia: Arnaldo Cézar Coelho (Brazylia)
Włochy
RFN
Włochy:
1 Dino Zoff
6 Claudio Gentile
7 Gaetano Scirea
5 Fulvio Collovati
3 Giuseppe Bergomi
4 Antonio Cabrini
13 Gabriele Oriali Żółta kartka w 73. minucie 73'
14 Marco Tardelli
16 Bruno Conti Żółta kartka w 31. minucie 31'
19 Francesco Graziani Zejście w 7. minucie 7'
20 Paolo Rossi
Zmiany:
18 Alessandro Altobelli Wejście w 7. minucie 7' Zejście w 89. minucie 89'
15 Franco Causio Wejście w 89. minucie 89'
Trener:
Włochy Enzo Bearzot
RFN:
1 Harald Schumacher
20 Manfred Kaltz
15 Uli Stielike Żółta kartka w 62. minucie 62'
4 Karlheinz Förster
5 Bernd Förster
6 Wolfgang Dremmler Żółta kartka w 61. minucie 61' Zejście w 62. minucie 62'
3 Paul Breitner
11 Karl-Heinz Rummenigge Zejście w 70. minucie 70'
2 Hans-Peter Briegel
7 Pierre Littbarski Żółta kartka w 82. minucie 82'
8 Klaus Fischer
Zmiany:
9 Horst Hrubesch Wejście w 62. minucie 62'
10 Hansi Müller Wejście w 70. minucie 70'
Trener:
Jupp Derwall

 

MISTRZ ŚWIATA 1982

Włochy

WŁOCHY
 TRZECI TYTUŁ

Klasyfikacja strzelców turnieju[edytuj | edytuj kod]

6 goli
5 goli
4 gole
3 gole
2 gole

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ World Cup controversies. [dostęp 2008-08-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (30 września 2011)]. (ang.).
  2. ↑ BBC SPORT | Football | World Cup 2006 | World Cup history – Spain 1982.
  3. ↑ Hiszpania 1982 – Piłkarskie Mistrzostwa Świata 2006 – Onet.pl Sport.
  4. ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-07-03)].
  5. ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
  6. ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-08-26)].
  7. ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
  8. ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
  9. ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-08-25)].
  10. ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
  11. ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
  12. ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
  13. ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
  14. ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
  15. ↑ raport
  16. ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-07-12)].
  17. ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
  18. ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
  19. ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
  20. ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
  21. ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
  22. ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
  23. ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
  24. ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
  25. ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
  26. ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
  27. ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
  28. ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
  29. ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
  30. ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
  31. ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
  32. ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
  33. ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
  34. ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
  35. ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
  36. ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
  37. ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
  38. ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
  39. ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
  40. ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
  41. ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
  42. ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
  43. ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
  44. ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
  45. ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
  46. ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-08-26)].
  47. ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
  48. ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-12)].
  49. ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
  50. ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
  51. ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
  52. ↑ Polska vs. Włochy 0 – 2, [w:] baza Soccerway (protokoły meczowe) [online] [dostęp 2021-01-04].
  53. ↑ Niemcy vs. Francja 3 – 3, [w:] baza Soccerway (protokoły meczowe) [online] [dostęp 2021-01-04].
  54. ↑ Polska vs. Francja 3 – 2, [w:] baza Soccerway (protokoły meczowe) [online] [dostęp 2021-01-04].
  55. ↑ Włochy vs. Niemcy 3 – 1, [w:] baza Soccerway (protokoły meczowe) [online] [dostęp 2021-01-04].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Mistrzostwa świata w piłce nożnej
Turnieje
Eliminacje
Składy
Finały
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mistrzostwa_Świata_w_Piłce_Nożnej_1982&oldid=69433411”