Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 1982

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Skocz do: nawigacja, szukaj
piłka nożna Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 1982
Copa del Mundo de Fútbol – España 82
Gtk-go-back-ltr.svg MŚ 1978 MŚ 1986 Gtk-go-forward-ltr.svg
Dyscyplina piłka nożna
Organizator UEFA
Szczegóły turnieju
Gospodarz  Hiszpania
Otwarcie 13 czerwca 1982
Zamknięcie (finał) 11 lipca 1982
Liczba drużyn 24 (z 6 konfederacji)
Liczba stadionów 16 (w 14 miastach)
I miejsce  Włochy
II miejsce  RFN
III miejsce  Polska
Statystyki turnieju
Liczba meczów 52
Liczba bramek 146 (2,81 na mecz)
Oglądalność 2109723 (40 572 na mecz)
Król strzelców Włochy Paolo Rossi ( 6 goli )
Commons Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

XII Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej – odbyły się w dniach 13 czerwca – 11 lipca 1982 roku w Hiszpanii. Były to pierwsze finały na których wystąpiły 24 zespoły. Decyzję o zwiększeniu liczby reprezentacji uczestniczących w finałach spowodowało spopularyzowanie telewizji.

Podsumowanie[edytuj | edytuj kod]

Faza grupowa[edytuj | edytuj kod]

Zespół reprezentacji Polski zakwalifikował się do rozgrywek, jednak istniały obawy, iż wprowadzony na pół roku przed rozpoczęciem turnieju stan wojenny może źle wpłynąć na postawę piłkarzy. Od zakończenia eliminacji do rozpoczęcia turnieju reprezentacja rozegrała zaledwie jeden oficjalny mecz towarzyski z gospodarzami turnieju przegrany 2:3.

Początek turnieju był dla Polaków zły. Dwa bezbramkowe remisy w meczach z Włochami i Kamerunem spowodowały, iż Polska znalazła się na ostatnim miejscu w grupie. Jednak ostatecznie, w meczu ostatniej szansy Polacy nieoczekiwanie rozgromili Peru 5:1 zdobywając 5 bramek w ciągu 22 minut. Awans z grupy wywalczyli także Włosi, którzy zremisowali wszystkie trzy mecze, a w ostatnim spotkaniu z Kamerunem z trudem obronili korzystny wynik 1:1.

W grupie 2 zmierzyły się reprezentacje Austrii, Chile, RFN i Algierii. Algierczycy sprawili sensację pokonując ekipę Niemiec 2:1. Zespół z Maghrebu miałby wielkie szanse wyeliminować ówczesnych mistrzów Europy jednak zespół RFN pokonał Austrię, która wyszła z grupy z dwoma bramkami więcej od Algierii. Mecz RFN-Austria do dziś budzi wiele kontrowersji. Już przed rozpoczęciem pojedynku wiadomo było, iż wynik 1:0 dla ekipy Niemiec da, kosztem Algierii, awans obydwu walczącym zespołom (ostatnie spotkania grupowe nie były, tak jak dziś, rozgrywane o tej samej porze, dopiero od następnego turnieju w 1986 roku na wskutek tychże kontrowersji wprowadzono ten zapis). Gdy po 10 minutach gry padła bramka dla RFN obie drużyny w zasadzie przestały podejmować jakiekolwiek próby zmiany wyniku, co spowodowało oburzenie nawet wśród części ich kibiców.

W grupie 3 grała Argentyna, która broniła tytułu sprzed 4 lat, Belgia, Węgry i Salwador. Wschodzącą gwiazdą reprezentacji Argentyny był Diego Maradona. Argentyna jednak przegrała w meczu otwarcia mistrzostw z Belgią 0:1. Oba te zespoły zajęły dwa czołowe miejsca w grupie. Węgrzy natomiast pokonując Salwador 10:1 odnieśli najwyższe zwycięstwo w historii mistrzostw i reprezentacji. Jednak to zwycięstwo nie pomogło Węgrom w awansie do kolejnej fazy mistrzostw.

Grupa 4 to rywalizacja pomiędzy ekipami Anglii, Francji, Czechosłowacji i Kuwejtu. Pierwsze miejsce zajęła Anglia przed Francją. W meczu Francja – Kuwejt, gdy Francuzi zdobyli bramkę, prezes futbolowej federacji Kuwejtu szejk Fahid Al-Ahmad Al-Sabah wdarł się na boisko protestując przeciwko uznaniu bramki. Zdezorientowany radziecki sędzia Miroslav Stupar zmienił swą decyzję i gol nie został zaliczony[1], ta decyzja kosztowała arbitra utratę uprawnień do prowadzenia spotkań międzynarodowych, a Kuwejt i tak przegrał 1:4.[2]

W grupie 5 grały drużyny gospodarza – Hiszpanii, Irlandii Północnej, Jugosławii i Hondurasu. Awans do dalszej fazy wywalczyli Hiszpanie i Irlandczycy, ale styl gry ekipy gospodarzy (np. remis z nadspodziewanie dobrze grającym Hondurasem) wzbudził rozczarowanie kibiców liczących iż na swoim terenie będą w stanie odegrać istotną rolę w turnieju.

Grupę 6 tworzyły reprezentacje Brazylii, Szkocji, Nowej Zelandii i ZSRR. Drużyna Brazylii była uważana za głównego pretendenta do tytułu, ponieważ w drużynie Canarinhos występowało wiele ówczesnych gwiazd (Sócrates, Zico, Paulo Roberto Falcão – znajdują się m.in. na liście FIFA 100). Razem z drużyną Brazylii z grupy wyszła reprezentacja Związku Radzieckiego, która dzięki przewadze dwóch bramek wyprzedziła Szkocję.

Druga runda[edytuj | edytuj kod]

W drugiej rundzie 12 najlepszych ekip zostało podzielonych na 4 grupy po 3 drużyny. Zwycięzcy tych grup uzyskiwali awans do półfinałów.

W grupie A znalazły się Polska, ZSRR i Belgia. Po zwycięstwie z Peru, Polska drużyna „złapała rytm gry”. W meczu z Belgią dobrze grał Zbigniew Boniek, który zdobył 3 bramki zapewniając biało-czerwonym zwycięstwo 3:0. Drużyna ZSRR również pokonała Belgię, ale zaledwie 1:0. Do awansu do czołowej czwórki wystarczał Polakom zatem remis z drużyną radziecką. Z uwagi na trwający stan wojenny, mecz z zespołem ZSRR miał duży wymiar polityczny. Atmosferę podgrzewały dodatkowo, wywieszane na trybunach (nie tylko przez Polaków), transparenty „Solidarności”. Realizatorzy transmisji TVP starali się jednak, by obrazy te nie docierały do widzów w Polsce. Z tego spotkania w pamięci kibiców zapisał się głównie Włodzimierz Smolarek, który w końcowych minutach przetrzymywał piłkę w narożniku boiska, zyskując w ten sposób cenne sekundy. Ostatecznie Polacy utrzymali do ostatniego gwizdka rezultat 0:0, premiujący ich awans.

W grupie B RFN zmierzyła się z ekipami Hiszpanii i Anglii. Zwycięstwo nad gospodarzami 2:1 i bezbramkowy remis z Anglią, przy jednoczesnym także bezbramkowym wyniku meczu Anglia – Hiszpania, zapewniły sukces ekipie niemieckiej.

W grupie C naprzeciw siebie stanęły Brazylia, Włochy i Argentyna. Argentyńczycy nie byli w stanie obronić tytułu. Przegrali najpierw 2:1 z Włochami, a następnie 3:1 z Brazylią. Diego Maradona, otrzymał w końcówce meczu czerwoną kartkę za brutalny faul. O awansie do półfinału miał przesądzić pojedynek Brazylii i Włoch. Ekipie Canarinhos wystarczał remis. Tymczasem Włosi, pokonali po wyrównanym meczu piłkarzy z Brazylii 3:2. Bohaterem spotkania był Paolo Rossi, który strzelił wszystkie gole dla Squadra Azzura. Piłkarz ten zagrał na mundialu tylko dlatego, że skrócono mu karę dyskwalifikacji za udział w aferze korupcyjnej (tzw. Toto Nero). W grupie D Francja wywalczyła awans pokonując Austrię i Irlandię Północną.

Półfinały[edytuj | edytuj kod]

W półfinale Polacy po raz drugi w tym turnieju zmierzyli się z reprezentacją Włoch. W spotkaniu tym z powodu otrzymania dwóch żółtych kartek nie mógł wystąpić Zbigniew Boniek. Trener Antoni Piechniczek nie zdecydował się na wystawienie w jego miejsce Andrzeja Szarmacha, czołowego strzelca ligi francuskiej. Włosi bez większego trudu pokonali biało-czerwonych 2:0, a obydwa gole strzelił ponownie Paolo Rossi. Po mistrzostwach Paweł Janas tak skomentował ten mecz: „Byliśmy o krok od wielkiego finału. W decydującym meczu z Włochami zagraliśmy słabiej, mieliśmy akurat nie najlepszy dzień i nie udało nam się wykorzystać szansy”[3].

W drugim półfinale Francja zmierzyła się z RFN. W normalnym czasie gry padł remis 1:1. W dogrywce Francuzi prowadzili już 3:1, jednak Niemcom udało się doprowadzić do remisu 3:3. Mecz musiał rozstrzygnąć się po rzutach karnych. W karnych zwyciężyli 5:4 piłkarze RFN, ale ich zwycięstwo przyćmił wcześniejszy brutalny faul ich bramkarza Heralda Schumachera na Francuzie Battistonie. Francuz został odwieziony do szpitala, natomiast Schumacher nie został za ten faul ukarany.

Mecz o 3. miejsce[edytuj | edytuj kod]

W meczu o 3. miejsce z Francją Polska wygrała 3:2 po golach Andrzeja Szarmacha, Stefana Majewskiego oraz Janusza Kupcewicza. Dla Francji gole zdobywali René Girard i Alain Couriol. Tym samym Polacy powtórzyli osiągniecie z mundialu 1974, kiedy to w meczu o 3. miejsce pokonali Brazylijczyków.

Finał[edytuj | edytuj kod]

W finale reprezentacja Włoch pokonała RFN 3:1. Bramki dla Włoch strzelali kolejno: Paolo Rossi, Marco Tardelli, Alessandro Altobelli. Honorowe trafienie dla RFN zaliczył w 83. minucie Paul Breitner. Mecz na Estadio Santiago Bernabéu oglądało ponad 90 000 kibiców.

Włosi zdobyli tytuł po raz trzeci. Poprzednio zdobywali go w 1934 i 1938 roku. Włochy zrównały się w liczbie zwycięstw w tej imprezie z Brazylią.

Kwalifikacje[edytuj | edytuj kod]

W eliminacjach wystartowało 109 reprezentacji narodowych z 6 kontynentów. Zapewniony awans miała Hiszpania  (gospodarze) oraz Argentyna  (obrońcy tytułu).

Zakwalifikowane drużyny:

Azja (AFC)/Oceania (OFC) kwalifikacje

 Kuwejt
 Nowa Zelandia

Ameryka Południowa (CONMEBOL) kwalifikacje

 Brazylia
 Chile
 Peru

Ameryka Północna (CONCACAF) kwalifikacje

 Honduras
 Salwador

Afryka (CAF) kwalifikacje

 Algieria
 Kamerun

Europa (UEFA) kwalifikacje

 RFN
 Austria
 Belgia
 Francja
 ZSRR
 Czechosłowacja
 Węgry
 Anglia
 Jugosławia
 Włochy
 Szkocja
 Irlandia Północna
 Polska

Składy drużyn[edytuj | edytuj kod]

Państwa, uczestnicy Mistrzostw Świata w 1982 roku
 Osobny artykuł: Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 1982 (składy).

Stadiony[edytuj | edytuj kod]

Rezultaty[edytuj | edytuj kod]

Pierwsza runda[edytuj | edytuj kod]

Grupa A[edytuj | edytuj kod]

Na Mistrzostwach Świata w piłce

nożnej w latach 1930-1990 za zwycięstwo przyznawano 2 punkty, za remis 1 punkt, za porażkę punktów nie przyznawano
Zespół M W R P Br+ Br− +/− Pkt
 Polska 3 1 2 0 5 1 +4 4
 Włochy 3 0 3 0 2 2 0 3
 Kamerun 3 0 3 0 1 1 0 3
 Peru 3 0 2 1 2 6 -4 2
14 czerwca 1982
17:15 UTC+2		 Włochy  0:0  Polska Estadio Balaidos, Vigo  
raport Widzów: 33 tys.
Sędzia: Michel Vautrot (Francja)
15 czerwca 1982
17:15 UTC+2		 Peru  0:0  Kamerun Estadio Riazor, La Coruña  
raport Widzów: 11 tys.
Sędzia: Franz Wöhrer (Austria)
18 czerwca 1982
17:15 UTC+2		 Włochy  1:1  Peru Estadio Balaidos, Vigo  
Conti Bramka 18' raport Díaz Bramka 83' Widzów: 25 tys.
Sędzia: Walter Eschweiler (RFN)
19 czerwca 1982
17:15 UTC+2		 Polska  0:0  Kamerun Estadio Riazor, La Coruña  
raport Widzów: 19 tys.
Sędzia: Alexis Ponnet (Belgia)
22 czerwca 1982
17:15 UTC+2		 Polska  5:1  Peru Estadio Riazor, La Coruña  
Smolarek Bramka 55'
Lato Bramka 58'
Boniek Bramka 61'
Buncol Bramka 68'
Ciołek Bramka 76'		 raport La Rosa Bramka 83' Widzów: 25 tys.
Sędzia: Lamberto Rubio Vazquez (Meksyk)
23 czerwca 1982
17:15 UTC+2		 Włochy  1:1  Kamerun Estadio Balaidos, Vigo  
Graziani Bramka 60' raport Mbida Bramka 61' Widzów: 20 tys.
Sędzia: Bogdan Dotchev (Bułgaria)

Grupa B[edytuj | edytuj kod]

Zespół M W R P Br+ Br− +/− Pkt
 RFN 3 2 0 1 6 3 +3 4
 Austria 3 2 0 1 3 1 +2 4
 Algieria 3 2 0 1 5 5 0 4
 Chile 3 0 0 3 3 8 -5 0
16 czerwca 1982
17:15 UTC+2		 RFN  1:2  Algieria El Molinón, Gijón  
Rummenigge Bramka 67' raport Madjer Bramka 54'
Belloumi Bramka 68'		 Widzów: 42 tys.
Sędzia: Enrique Labo Revoredo (Peru)
17 czerwca 1982
17:15 UTC+2		 Chile  0:1  Austria Estadio Carlos Tartiere, Oviedo  
raport Schachner Bramka 21' Widzów: 22,5 tys.
Sędzia: Juan Daniel Cardellino (Urugwaj)
20 czerwca 1982
17:15 UTC+2		 RFN  4:1  Chile El Molinón, Gijón  
Rummenigge Bramka 9' Bramka 57' Bramka 66'
Reinders Bramka 81'		 raport Moscoso Bramka 90' Widzów: 42 tys.
Sędzia: Bruno Galler (Szwajcaria)
21 czerwca 1982
17:15 UTC+2		 Algieria  0:2  Austria Estadio Carlos Tartiere, Oviedo  
raport Schachner Bramka 55'
Krankl Bramka 67'		 Widzów: 22 tys.
Sędzia: Tony Boskovic (Australia)
24 czerwca 1982
17:15 UTC+2		 Algieria  3:2  Chile Estadio Carlos Tartiere, Oviedo  
Assad Bramka 7' Bramka 31'
Bensaoula Bramka 35'		 raport Neira Bramka 59' (k.)
Letelier Bramka 73'		 Widzów: 16 tys.
Sędzia: Rómulo Méndez (Gwatemala)
25 czerwca 1982
17:15 UTC+2		 RFN  1:0  Austria El Molinón, Gijón  
Hrubesch Bramka 10' raport Widzów: 41 tys.
Sędzia: Bob Valentine (Szkocja)

Grupa C[edytuj | edytuj kod]

Zespół M W R P Br+ Br− +/− Pkt
 Belgia 3 2 1 0 3 1 +2 5
 Argentyna 3 2 0 1 6 2 +4 4
 Węgry 3 1 1 1 12 6 +6 3
 Salwador 3 0 0 3 1 13 -12 0
13 czerwca 1982
20:00 UTC+2		 Argentyna  0:1  Belgia Camp Nou, Barcelona  
raport Vandenbergh Bramka 62' Widzów: 95,5 tys.
Sędzia: Vojtěch Christov (Czechosłowacja)
15 czerwca 1982
21:15 UTC+2		  Węgry 10:1
(3:0)
  Salwador Nuevo Estadio, Elx  
Nyilasi Bramka 4' Bramka 83'
Pölöskei Bramka 11'
Fazekas Bramka 23' Bramka 54'
Tóth Bramka 50'
Kiss Bramka 69' Bramka 72' Bramka 76'
Szentes Bramka 72'		 raport Ramírez Bramka 64' Widzów: 23 tys.
Sędzia: Ibrahim Youssef Al-Doy (Bahrain)
18 czerwca 1982
21:15 UTC+2		  Argentyna 4:1  Węgry Estadio José Rico Pérez, Alicante  
Bertoni Bramka 26'
Maradona Bramka 28' Bramka 57'
Ardiles Bramka 60'		 raport Pölöskei Bramka 76' Widzów: 32 093
Sędzia: Belaid Lacarne (Algeria)
19 czerwca 1982
21:15 UTC+2		 Belgia  1:0  Salwador Nuevo Estadio, Elx  
Coeck Bramka 19' raport Widzów: 15 tys.
Sędzia: Malcolm Moffatt (Irlandia Północna)
22 czerwca 1982
21:15 UTC+2		 Belgia  1:1  Węgry Nuevo Estadio, Elx  
Czerniatynski Bramka 76' raport Varga Bramka 27' Widzów: 37 tys.
Sędzia: Clive White (Anglia)
23 czerwca 1982
21:15 UTC+2		 Argentyna  2:0  Salwador Estadio José Rico Pérez, Alicante  
Passarella Bramka 22' (k.)
Bertoni Bramka 52'		 raport Widzów: 32,5 tys.
Sędzia: Luis Barrancos (Boliwia)

Grupa D[edytuj | edytuj kod]

Zespół M W R P Br+ Br− +/− Pkt
 Anglia 3 3 0 0 6 1 +5 6
 Francja 3 1 1 1 6 5 +1 3
 Czechosłowacja 3 0 2 1 2 4 -2 2
 Kuwejt 3 0 1 2 2 6 -4 1
16 czerwca 1982
17:15 UTC+2		 Anglia  3:1  Francja Estadio San Mamés, Bilbao  
Robson Bramka 1' Bramka 67'
Mariner Bramka 83'		 raport Soler Bramka 24' Widzów: 44 172
Sędzia: Antonio Garrido (Portugalia)
17 czerwca 1982
17:15 UTC+2		 Czechosłowacja  1:1  Kuwejt Estadio José Zorrilla, Valladolid  
Panenka Bramka 21' (k.) raport Ad-Dachil Bramka 57' Widzów: 25 tys.
Sędzia: Benjamin Dwomoh (Ghana)
20 czerwca 1982
17:15 UTC+2		 Anglia  2:0  Czechosłowacja Estadio San Mamés, Bilbao  
Francis Bramka 62'
Barmoš Bramka 66' (sam.)		 raport Widzów: 41 123
Sędzia: Charles Corver (Holandia)
21 czerwca 1982
17:15 UTC+2		 Francja  4:1  Kuwejt Estadio José Zorrilla, Valladolid  
Genghini Bramka 31'
Platini Bramka 43'
Six Bramka 48'
Bossis Bramka 89'		 raport Al-Baluszi Bramka 75' Widzów: 30 043
Sędzia: Myrosław Stupar (ZSRR)
24 czerwca 1982
17:15 UTC+2		 Francja  1:1  Czechosłowacja Estadio José Zorrilla, Valladolid  
Six Bramka 66' raport Panenka Bramka 84' (k.) Widzów: 28 tys.
Sędzia: Paolo Casarin (Włochy)
25 czerwca 1982
17:15 UTC+2		 Anglia  1:0  Kuwejt Estadio San Mamés, Bilbao  
Francis Bramka 27' raport Widzów: 39,7 tys.
Sędzia: Gilberto Aristízabal (Kolumbia)

Grupa E[edytuj | edytuj kod]

Zespół M W R P Br+ Br− +/− Pkt
 Irlandia Północna 3 1 2 0 2 1 +1 4
 Hiszpania 3 1 1 1 3 3 0 3
 Jugosławia 3 1 1 1 2 2 0 3
 Honduras 3 0 2 1 2 3 -1 2
16 czerwca 1982
21:15 UTC+2		 Hiszpania  1:1  Honduras Estadio Luís Casanova, Walencja  
López Ufarte Bramka 65' (k.) raport Zelaya Bramka 8' Widzów: 49 562
Sędzia: Arturo Ithurralde (Argentyna)
17 czerwca 1982
21:15 UTC+2		 Jugosławia  0:0  Irlandia Północna La Romareda, Saragossa  
raport Widzów: 25 tys.
Sędzia: Erik Fredriksson (Szwecja)
20 czerwca 1982
21:15 UTC+2		 Hiszpania  2:1  Jugosławia Estadio Luis Casanova, Walencja  
Juanito Bramka 14' (k.)
Saura Bramka 66'		 raport Gudelj Bramka 10' Widzów: 48 tys.
Sędzia: Henning Lund-Sørensen (Dania)
21 czerwca 1982
21:15 UTC+2		 Honduras  1:1  Irlandia Północna La Romareda, Saragossa  
Laing Bramka 60' raport Armstrong Bramka 10' Widzów: 15 tys.
Sędzia: Thompson Chan Tam-Sun (Hongkong)
24 czerwca 1982
21:15 UTC+2		 Honduras  0:1  Jugosławia La Romareda, Zaragoza  
raport Petrović Bramka 87' (k.) Widzów: 25 tys.
Sędzia: Gastón Castro (Chile)
25 czerwca 1982
21:15 UTC+2		 Hiszpania  0:1  Irlandia Północna Estadio Luis Casanova, Walencja  
raport Armstrong Bramka 47' Widzów: 49 562
Sędzia: Héctor Ortíz (Paragwaj)

Grupa F[edytuj | edytuj kod]

Zespół M W R P Br+ Br− +/− Pkt
 Brazylia 3 3 0 0 10 2 +8 6
 ZSRR 3 1 1 1 6 4 +2 3
 Szkocja 3 1 1 1 8 8 0 3
 Nowa Zelandia 3 0 0 3 2 12 -10 0
14 czerwca 1982
21:15 UTC+2		 Brazylia  2:1  ZSRR Estadio Ramón Sánchez Pizjuán, Sewilla  
Sócrates Bramka 75'
Éder Bramka 88'		 raport Bal Bramka 34' Widzów: 68 tys.
Sędzia: Augusto Lamo Castillo (Hiszpania)
15 czerwca 1982
21:15 UTC+2		 Szkocja  5:2  Nowa Zelandia Estadio La Rosaleda, Málaga  
Dalglish Bramka 18'
Wark Bramka 29' Bramka 32'
Robertson Bramka 73'
Archibald Bramka 79'		 raport Sumner Bramka 54'
Wooddin Bramka 64'		 Widzów: 36 tys.
Sędzia: David Socha (USA)
18 czerwca 1982
21:15 UTC+2		 Brazylia  4-1  Szkocja Estadio Benito Villamarín, Sewilla  
Zico Bramka 33'
Oscar Bramka 48'
Éder Bramka 63'
Falcão Bramka 87'		 raport Narey Bramka 18' Widzów: 47 379
Sędzia: Luis Paulino Siles (Kostaryka)
19 czerwca 1982
21:15 UTC+2		 ZSRR  3:0  Nowa Zelandia Estadio La Rosaleda, Málaga  
Gawriłow Bramka 24'
Błochin Bramka 48'
Bałtacza Bramka 68'		 raport Widzów: 19 tys.
Sędzia: Yousef El-Ghoul (Libia)
22 czerwca 1982
21:15 UTC+2		 ZSRR  2:2  Szkocja Estadio La Rosaleda, Málaga  
Cziwadze Bramka 59'
Szengelia Bramka 84'		 raport Jordan Bramka 15'
Souness Bramka 86'		 Widzów: 45 tys.
Sędzia: Nicolae Rainea (Rumunia)
23 czerwca 1982
21:15 UTC+2		 Brazylia  4:0  Nowa Zelandia Estadio Benito Villamarín, Sewilla  
Zico Bramka 28' Bramka 31'
Falcão Bramka 64'
Serginho Bramka 70'		 raport Widzów: 43 tys.
Sędzia: Damir Matovinović (Jugosławia)

Druga runda[edytuj | edytuj kod]

Grupa 1[edytuj | edytuj kod]

Zespół M W R P Br+ Br− +/− Pkt
 Polska 2 1 1 0 3 0 +3 3
 ZSRR 2 1 1 0 1 0 +1 3
 Belgia 2 0 0 2 0 4 -4 0
28 czerwca 1982
21:15 UTC+2		 Belgia  0:3  Polska Camp Nou, Barcelona  
raport Boniek Bramka 4' Bramka 26' Bramka 53' Widzów: 65 tys.
Sędzia: Luis Paulino Siles (Kostaryka)
1 lipca 1982
21:15 UTC+2		 Belgia  0:1  ZSRR Camp Nou, Barcelona  
raport Oganesjan Bramka 48' Widzów: 45 tys.
Sędzia: Michel Vautrot (Francja)
4 lipca 1982
21:15 UTC+2		 ZSRR  0:0  Polska Camp Nou, Barcelona  
raport Widzów: 65 tys.
Sędzia: Bob Valentine (Szkocja)

Grupa 2[edytuj | edytuj kod]

Zespół M W R P Br+ Br− +/− Pkt
 RFN 2 1 1 0 2 1 +1 3
 Anglia 2 0 2 0 0 0 0 2
 Hiszpania 2 0 1 1 1 2 -1 1
29 czerwca 1982
21:15 UTC+2		 RFN  0:0  Anglia Estadio Santiago Bernabéu, Madryt  
raport Widzów: 75 tys.
Sędzia: Arnaldo Cézar Coelho (Brazylia)
2 lipca 1982
21:15 UTC+2		 RFN  2:1  Hiszpania Estadio Santiago Bernabéu, Madryt  
Littbarski Bramka 50'
Fischer Bramka 75'		 raport Zamora Bramka 82' Widzów: 90 089
Sędzia: Paolo Casarin (Włochy)
5 lipca 1982
21:15 UTC+2		 Hiszpania  0:0  Anglia Estadio Santiago Bernabéu, Madryt  
raport Widzów: 75 tys.
Sędzia: Alexis Ponnet (Belgia)

Grupa 3[edytuj | edytuj kod]

Zespół M W R P Br+ Br− +/− Pkt
 Włochy 2 2 0 0 5 3 +2 4
 Brazylia 2 1 0 1 5 4 +1 2
 Argentyna 2 0 0 2 2 5 -3 0
29 czerwca 1982
17:15 UTC+2		 Argentyna  1:2  Włochy Estadio Sarriá, Barcelona  
Passarella Bramka 83' raport Tardelli Bramka 55'
Cabrini Bramka 67'		 Widzów: 43 tys.
Sędzia: Nicolae Rainea (Rumunia)
2 lipca 1982
17:15 UTC+2		 Argentyna  1:3  Brazylia Estadio Sarriá, Barcelona  
Díaz Bramka 89' raport Zico Bramka 11'
Serginho Bramka 66'
Júnior Bramka 75'		 Widzów: 43 tys.
Sędzia: Lamberto Rubio Vázquez (Meksyk)
5 lipca 1982
17:15 UTC+2		 Brazylia  2:3  Włochy Estadio Sarriá, Barcelona  
Sócrates Bramka 12'
Falcão Bramka 68'		 raport Rossi Bramka 5' Bramka 25' Bramka 74' Widzów: 44 tys.
Sędzia: Abraham Klein (Izrael)

Grupa 4[edytuj | edytuj kod]

Zespół M W R P Br+ Br− +/− Pkt
 Francja 2 2 0 0 5 1 +4 4
 Austria 2 0 1 1 2 3 -1 1
 Irlandia Północna 2 0 1 1 3 6 -3 1
28 czerwca 1982
17:15 UTC+2		 Austria  0:1  Francja Estadio Vicente Calderón, Madryt  
raport Genghini Bramka 39' Widzów: 37 tys.
Sędzia: Károly Palotai (Węgry)
1 lipca 1982
17:15 UTC+2		 Austria  2:2  Irlandia Północna Estadio Vicente Calderón, Madryt  
Pezzey Bramka 50'
Hintermaier Bramka 68'		 raport Hamilton Bramka 27' Bramka 75' Widzów: 20 tys.
Sędzia: Adolf Prokop (NRD)
4 lipca 1982
17:15 UTC+2		 Irlandia Północna  1:4  Francja Estadio Vicente Calderón, Madryt  
Armstrong Bramka 75' raport Giresse Bramka 33' Bramka 80'
Rocheteau Bramka 46' Bramka 68'		 Widzów: 37 tys.
Sędzia: Alojzy Jarguz (Polska)

Faza pucharowa[edytuj | edytuj kod]

  Półfinały Finał
             
8 lipca – Barcelona
  Polska 0  
  Włochy 2  
 
11 lipca – Madryt
      Włochy 3
    RFN 1
 
 
Mecz o 3. miejsce
8 lipca – Sewilla 10 lipca – Alicante
  RFN (karne) 3 (5)   Polska  3
  Francja 3 (4)     Francja  2


Półfinały[edytuj | edytuj kod]

8 lipca 1982
17:15 UTC+2		 Polska  0:2  Włochy Camp Nou, Barcelona  
raport Rossi Bramka 22' Bramka 73' Widzów: 50 tys.
Sędzia: Juan Daniel Cardellino (Urugwaj)
8 lipca 1982
21:15 UTC+2		 RFN  3:3 (po dogr.)
k. 5:4
  Francja Estadio Ramón Sánchez Pizjuán, Sewilla  
Littbarski Bramka 17'
Rummenigge Bramka 102'
Fischer Bramka 108'		 raport Platini Bramka 26' (k.)
Trésor Bramka 92'
Giresse Bramka 98'		 Widzów: 63 tys.
Sędzia: Charles Corver (Hollandia)
    Rzuty karne  
Kaltz Karny
Breitner Karny
Stielike Pudło (obroniony)
Littbarski Karny
Rummenigge Karny
Hrubesch Karny		 Karny Giresse
Karny Amoros
Karny Rocheteau
Pudło (obroniony) Six
Karny Platini
Pudło (obroniony) Bossis

Mecz o 3. miejsce[edytuj | edytuj kod]

10 lipca 1982
20:00 UTC+2		 Polska  3:2  Francja Estadio José Rico Pérez, Alicante  
Szarmach Bramka 40'
Majewski Bramka 44'
Kupcewicz Bramka 46'		 raport Girard Bramka 13'
Couriol Bramka 72'		 Widzów: 28 tys.
Sędzia: Antonio Garrido (Portugalia)
Polska:
1 Józef Młynarczyk
2 Marek Dziuba
3 Janusz Kupcewicz
5 Paweł Janas
8 Waldemar Matysik Zejście w 45. minucie 45'
9 Władysław Żmuda
10 Stefan Majewski
13 Andrzej Buncol Żółta kartka w 62. minucie 62'
16 Grzegorz Lato
17 Andrzej Szarmach
20 Zbigniew Boniek
Zmiany:
18 Roman Wójcicki Żółta kartka w 71. minucie 71' Wejście w 45. minucie 45'
Trener:
Polska Antoni Piechniczek
Francja:
21 Jean Castaneda
2 Manuel Amoros
5 Gérard Janvion Zejście w 64. minucie 64'
7 Philippe Mahut
8 Marius Trésor
11 Rene Girard
13 Jean Francois Larios
14 Jean Tigana Zejście w 80. minucie 80'
15 Bruno Bellone
16 Alain Couriol
20 Gérard Soler Żółta kartka w 79. minucie 79'
Zmiany:
6 Christian Lopez Wejście w 64. minucie 64'
19 Didier Six Wejście w 80. minucie 80'
Trener:
Francja Michel Hidalgo

Finał[edytuj | edytuj kod]

11 lipca 1982
20:00 UTC+2		 Włochy  3:1  RFN Estadio Santiago Bernabéu, Madryt  
Rossi Bramka 57'
Tardelli Bramka 69'
Altobelli Bramka 81'		 raport Breitner Bramka 83' Widzów: 90 tys.
Sędzia: Arnaldo Cézar Coelho (Brazylia)
Włochy
RFN
Włochy:
1 Dino Zoff
6 Claudio Gentile
7 Gaetano Scirea
5 Fulvio Collovati
3 Giuseppe Bergomi
4 Antonio Cabrini
13 Gabriele Oriali Żółta kartka w 73. minucie 73'
14 Marco Tardelli
16 Bruno Conti Żółta kartka w 31. minucie 31'
19 Francesco Graziani Zejście w 7. minucie 7'
20 Paolo Rossi
Zmiany:
18 Alessandro Altobelli Wejście w 7. minucie 7' Zejście w 89. minucie 89'
15 Franco Causio Wejście w 89. minucie 89'
Trener:
Włochy Enzo Bearzot
RFN:
1 Harald Schumacher
20 Manfred Kaltz
15 Uli Stielike Żółta kartka w 62. minucie 62'
4 Karlheinz Förster
5 Bernd Förster
6 Wolfgang Dremmler Żółta kartka w 61. minucie 61' Zejście w 62. minucie 62'
3 Paul Breitner
11 Karl-Heinz Rummenigge Zejście w 70. minucie 70'
2 Hans-Peter Briegel
7 Pierre Littbarski Żółta kartka w 82. minucie 82'
8 Klaus Fischer
Zmiany:
9 Horst Hrubesch Wejście w 62. minucie 62'
10 Hansi Müller Wejście w 70. minucie 70'
Trener:
Niemcy Zachodnie Jupp Derwall

 

MISTRZ ŚWIATA 1982

Włochy

WŁOCHY
 TRZECI TYTUŁ

Klasyfikacja strzelców turnieju[edytuj | edytuj kod]

6 goli
5 goli
4 gole
3 gole
2 gole

Ciekawostki[edytuj | edytuj kod]

  • Maskotką Mistrzostw Świata 1982 była uśmiechnięta pomarańcza o imieniu Naranjito a piosenką reprezentacji Polski – „Entliczek, pentliczek co zrobi Piechniczek” w wykonaniu Bohdana Łazuki, z tekstem na podstawie tanga Uliczka w Barcelonie (w którą wyskoczy Boniek).
  • W półfinale RFN-Francja po raz pierwszy w historii turniejów o MŚ doszło do konkursu rzutów karnych.

Przypisy

  1. ↑ World Cup controversies (ang.). [dostęp 24 sierpnia 2008].
  2. ↑ BBC SPORT | Football | World Cup 2006 | World Cup history – Spain 1982.
  3. ↑ Hiszpania 1982 – Piłkarskie Mistrzostwa Świata 2006 – Onet.pl Sport.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mistrzostwa_Świata_w_Piłce_Nożnej_1982&oldid=41748849”