Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 1982

	Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 1982; Copa del Mundo de Fútbol – España 82
1978	1986
Dyscyplina	piłka nożna
Organizator	UEFA
	Szczegóły turnieju
Gospodarz	Hiszpania
Otwarcie	13 czerwca 1982, Barcelona
Zamknięcie (finał)	11 lipca 1982, Madryt
Liczba drużyn	24 (z 6 konfederacji)
Liczba aren	16 (w 14 miastach)
I miejsce	Włochy
II miejsce	RFN
III miejsce	Polska
	Statystyki turnieju
Liczba meczów	52
Liczba bramek	146 (2,81 na mecz)
Oglądalność	2 109 723 (40 572 na mecz)
Król strzelców	Paolo Rossi ( 6 goli )
Najlepszy zawodnik (MVP)	Paolo Rossi
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

XII Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej – odbyły się w dniach 13 czerwca – 11 lipca 1982 roku w Hiszpanii. Były to pierwsze finały, na których wystąpiły 24 zespoły. Decyzję o zwiększeniu liczby reprezentacji uczestniczących w finałach spowodowało spopularyzowanie telewizji. Maskotką Mistrzostw Świata 1982 była uśmiechnięta pomarańcza Naranjito ubrana w strój reprezentacji gospodarza z piłką w ręce. W turnieju zadebiutowały reprezentacje Algierii, Hondurasu, Kamerunu, Kuwejtu i Nowej Zelandii.

Podsumowanie[edytuj | edytuj kod]

Pierwsza runda[edytuj | edytuj kod]

Zespół reprezentacji Polski zakwalifikował się do rozgrywek, jednak istniały obawy, iż wprowadzony na pół roku przed rozpoczęciem turnieju stan wojenny może źle wpłynąć na postawę piłkarzy. Od zakończenia eliminacji do rozpoczęcia turnieju reprezentacja rozegrała zaledwie jeden oficjalny mecz towarzyski z gospodarzami turnieju przegrany 2:3.

Początek turnieju był dla Polaków zły. Dwa bezbramkowe remisy w meczach z Włochami i Kamerunem spowodowały, iż Polska znalazła się na ostatnim miejscu w grupie. Jednak ostatecznie, w meczu ostatniej szansy Polacy nieoczekiwanie rozgromili Peru 5:1 zdobywając 5 bramek w ciągu 22 minut. Awans z grupy wywalczyli także Włosi, którzy zremisowali wszystkie trzy mecze, a w ostatnim spotkaniu z Kamerunem z trudem obronili korzystny wynik 1:1.

W grupie 2 zmierzyły się reprezentacje Austrii, Chile, RFN i Algierii. Algierczycy sprawili sensację pokonując ekipę Niemiec 2:1. Zespół z Maghrebu miałby wielkie szanse wyeliminować ówczesnych mistrzów Europy jednak zespół RFN pokonał Austrię, która wyszła z grupy z dwoma bramkami więcej od Algierii. Mecz RFN-Austria do dziś budzi wiele kontrowersji. Już przed rozpoczęciem pojedynku wiadomo było, iż wynik 1:0 dla ekipy Niemiec da, kosztem Algierii, awans obydwu walczącym zespołom (ostatnie spotkania grupowe nie były, tak jak dziś, rozgrywane o tej samej porze, dopiero od następnego turnieju w 1986 roku na skutek tychże kontrowersji wprowadzono ten zapis). Gdy po 10 minutach gry padła bramka dla RFN obie drużyny w zasadzie przestały podejmować jakiekolwiek próby zmiany wyniku, co spowodowało oburzenie nawet wśród części ich kibiców. Mecz ten przeszedł do historii jako Hańba w Gijón.

W grupie 3 grała Argentyna, która broniła tytułu sprzed 4 lat, Belgia, Węgry i Salwador. Wschodzącą gwiazdą reprezentacji Argentyny był Diego Maradona. Argentyna jednak przegrała w meczu otwarcia mistrzostw z Belgią 0:1. Oba te zespoły zajęły dwa czołowe miejsca w grupie. Węgrzy natomiast pokonując Salwador 10:1 odnieśli najwyższe zwycięstwo w historii mistrzostw i reprezentacji. Jednak to zwycięstwo nie pomogło Węgrom w awansie do kolejnej fazy mistrzostw.

Grupa 4 to rywalizacja pomiędzy ekipami Anglii, Francji, Czechosłowacji i Kuwejtu. Pierwsze miejsce zajęła Anglia przed Francją. W meczu Francja – Kuwejt, gdy Francuzi zdobyli bramkę, prezes futbolowej federacji Kuwejtu szejk Fahid Al-Ahmad Al-Sabah wdarł się na boisko protestując przeciwko uznaniu bramki. Zdezorientowany radziecki sędzia Myrosław Stupar zmienił swą decyzję i gol nie został zaliczony^[1], ta decyzja kosztowała arbitra utratę uprawnień do prowadzenia spotkań międzynarodowych, a Kuwejt i tak przegrał 1:4.^[2]

W grupie 5 grały drużyny gospodarza – Hiszpanii, Irlandii Północnej, Jugosławii i Hondurasu. Awans do dalszej fazy wywalczyli Hiszpanie i Irlandczycy, ale styl gry ekipy gospodarzy (np. remis z nadspodziewanie dobrze grającym Hondurasem) wzbudził rozczarowanie kibiców liczących iż na swoim terenie będą w stanie odegrać istotną rolę w turnieju.

Grupę 6 tworzyły reprezentacje Brazylii, Szkocji, Nowej Zelandii i ZSRR. Drużyna Brazylii była uważana za głównego pretendenta do tytułu, ponieważ w drużynie Canarinhos występowało wiele ówczesnych gwiazd (Sócrates, Zico, Paulo Roberto Falcão – znajdują się m.in. na liście FIFA 100). Razem z drużyną Brazylii z grupy wyszła reprezentacja Związku Radzieckiego, która dzięki przewadze dwóch bramek wyprzedziła Szkocję.

Druga runda[edytuj | edytuj kod]

W drugiej rundzie 12 najlepszych ekip zostało podzielonych na 4 grupy po 3 drużyny. Zwycięzcy tych grup uzyskiwali awans do półfinałów.

W grupie A znalazły się Polska, ZSRR i Belgia. Po zwycięstwie z Peru, Polska drużyna „złapała rytm gry”. W meczu z Belgią dobrze grał Zbigniew Boniek, który zdobył 3 bramki zapewniając biało-czerwonym zwycięstwo 3:0. Drużyna ZSRR również pokonała Belgię, ale zaledwie 1:0. Do awansu do czołowej czwórki wystarczał Polakom zatem remis z drużyną radziecką. Z uwagi na trwający stan wojenny, mecz z zespołem ZSRR miał duży wymiar polityczny. Atmosferę podgrzewały dodatkowo, wywieszane na trybunach (nie tylko przez Polaków), transparenty „Solidarności”. Realizatorzy transmisji TVP starali się jednak, by obrazy te nie docierały do widzów w Polsce. Z tego spotkania w pamięci kibiców zapisał się głównie Włodzimierz Smolarek, który w końcowych minutach przetrzymywał piłkę w narożniku boiska, zyskując w ten sposób cenne sekundy. Ostatecznie Polacy utrzymali do ostatniego gwizdka rezultat 0:0, premiujący ich awans.

W grupie B RFN zmierzyła się z ekipami Hiszpanii i Anglii. Zwycięstwo nad gospodarzami 2:1 i bezbramkowy remis z Anglią, przy jednoczesnym także bezbramkowym wyniku meczu Anglia – Hiszpania, zapewniły sukces ekipie niemieckiej.

W grupie C naprzeciw siebie stanęły Brazylia, Włochy i Argentyna. Argentyńczycy nie byli w stanie obronić tytułu. Przegrali najpierw 2:1 z Włochami, a następnie 3:1 z Brazylią. Diego Maradona, otrzymał w końcówce meczu czerwoną kartkę za brutalny faul. O awansie do półfinału miał przesądzić pojedynek Brazylii i Włoch. Ekipie Canarinhos wystarczał remis. Tymczasem Włosi, pokonali po wyrównanym meczu piłkarzy z Brazylii 3:2. Bohaterem spotkania był Paolo Rossi, który strzelił wszystkie gole dla Squadra Azzura. Piłkarz ten zagrał na mundialu tylko dlatego, że skrócono mu karę dyskwalifikacji za udział w aferze korupcyjnej (tzw. Toto Nero). W grupie D Francja wywalczyła awans pokonując Austrię i Irlandię Północną.

Półfinały[edytuj | edytuj kod]

W półfinale Polacy po raz drugi w tym turnieju zmierzyli się z reprezentacją Włoch. W spotkaniu tym z powodu otrzymania dwóch żółtych kartek nie mógł wystąpić Zbigniew Boniek. Trener Antoni Piechniczek nie zdecydował się na wystawienie w jego miejsce Andrzeja Szarmacha, czołowego strzelca ligi francuskiej. Włosi bez większego trudu pokonali biało-czerwonych 2:0, a obydwa gole strzelił ponownie Paolo Rossi. Po mistrzostwach Paweł Janas tak skomentował ten mecz: „Byliśmy o krok od wielkiego finału. W decydującym meczu z Włochami zagraliśmy słabiej, mieliśmy akurat nie najlepszy dzień i nie udało nam się wykorzystać szansy”^[3].

W drugim półfinale Francja zmierzyła się z RFN. W normalnym czasie gry padł remis 1:1. W dogrywce Francuzi prowadzili już 3:1, jednak Niemcom udało się doprowadzić do remisu 3:3. Mecz musiał rozstrzygnąć się po rzutach karnych. W karnych zwyciężyli 5:4 piłkarze RFN, ale ich zwycięstwo przyćmił wcześniejszy brutalny faul ich bramkarza Haralda Schumachera na Francuzie Battistonie. Francuz został odwieziony do szpitala, natomiast Schumacher nie został za ten faul ukarany.

W półfinale RFN-Francja po raz pierwszy w historii turniejów o MŚ doszło do konkursu rzutów karnych.

Mecz o 3. miejsce[edytuj | edytuj kod]

W meczu o 3. miejsce z Francją Polska wygrała 3:2 po golach Andrzeja Szarmacha, Stefana Majewskiego oraz Janusza Kupcewicza. Dla Francji gole zdobyli René Girard i Alain Couriol. Tym samym Polacy powtórzyli osiągnięcie z mundialu 1974, kiedy to w meczu o 3. miejsce pokonali Brazylijczyków.

Finał[edytuj | edytuj kod]

W finale reprezentacja Włoch pokonała RFN 3:1. Bramki dla Włoch strzelali kolejno: Paolo Rossi, Marco Tardelli, Alessandro Altobelli. Honorowe trafienie dla RFN zaliczył w 83. minucie Paul Breitner. Mecz na Estadio Santiago Bernabéu oglądało ponad 90 000 kibiców.

Włosi zdobyli tytuł po raz trzeci. Poprzednio zdobywali go w 1934 i 1938 roku. Włochy zrównały się w liczbie zwycięstw w tej imprezie z Brazylią.

Kwalifikacje[edytuj | edytuj kod]

W eliminacjach wystartowało 109 reprezentacji narodowych z 6 kontynentów. Zapewniony awans miała Hiszpania (gospodarze) oraz Argentyna (obrońcy tytułu).

Zakwalifikowane drużyny:

Azja (AFC)/Oceania (OFC) kwalifikacje

Kuwejt (debiutant)

Nowa Zelandia (debiutant)

Ameryka Południowa (CONMEBOL) kwalifikacje

Brazylia

Chile

Peru

Ameryka Północna (CONCACAF) kwalifikacje

Honduras (debiutant)

Salwador

Afryka (CAF) kwalifikacje

Algieria (debiutant)

Kamerun (debiutant)

Europa (UEFA) kwalifikacje

RFN

Austria

Belgia

Francja

ZSRR

Czechosłowacja

Węgry

Anglia

Jugosławia

Włochy

Szkocja

Irlandia Północna

Polska

Składy drużyn[edytuj | edytuj kod]

Państwa, uczestnicy Mistrzostw Świata w 1982 roku

Osobny artykuł: Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 1982 (składy).

Stadiony[edytuj | edytuj kod]

Rezultaty[edytuj | edytuj kod]

Pierwsza runda[edytuj | edytuj kod]

Grupa 1[edytuj | edytuj kod]

Osobny artykuł: Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 1982/Grupa A.

Na Mistrzostwach Świata w piłce nożnej w latach 1930-1990 za zwycięstwo przyznawano 2 punkty, za remis 1 punkt, za porażkę punktów nie przyznawano

Zespół	M	W	R	P	Br+	Br−	+/−	Pkt
Polska	3	1	2	0	5	1	+4	4
Włochy	3	0	3	0	2	2	0	3
Kamerun	3	0	3	0	1	1	0	3
Peru	3	0	2	1	2	6	-4	2

14 czerwca 1982 17:15 UTC+2	Włochy	0:0 ^[4]	Polska	Estadio Balaidos, Vigo Widzów: 33 tys. Sędzia: Michel Vautrot (Francja)

15 czerwca 1982 17:15 UTC+2	Peru	0:0 ^[5]	Kamerun	Estadio Riazor, La Coruña Widzów: 11 tys. Sędzia: Franz Wöhrer (Austria)

18 czerwca 1982 17:15 UTC+2	Włochy Conti 18'	1:1 ^[6]	Peru Díaz 83'	Estadio Balaidos, Vigo Widzów: 25 tys. Sędzia: Walter Eschweiler (RFN)

19 czerwca 1982 17:15 UTC+2	Polska	0:0 ^[7]	Kamerun	Estadio Riazor, La Coruña Widzów: 19 tys. Sędzia: Alexis Ponnet (Belgia)

22 czerwca 1982 17:15 UTC+2	Polska Smolarek 55' Lato 58' Boniek 61' Buncol 68' Ciołek 76'	5:1 ^[8]	Peru La Rosa 83'	Estadio Riazor, La Coruña Widzów: 25 tys. Sędzia: Lamberto Rubio Vazquez (Meksyk)

23 czerwca 1982 17:15 UTC+2	Włochy Graziani 60'	1:1 ^[9]	Kamerun Mbida 61'	Estadio Balaidos, Vigo Widzów: 20 tys. Sędzia: Bogdan Dotchev (Bułgaria)

Grupa 2[edytuj | edytuj kod]

Zespół	M	W	P	Br+	Br−	+/−	Pkt
RFN	3	2	1	6	3	+3	4
Austria	3	2	1	3	1	+2	4
Algieria	3	2	1	5	5	0	4
Chile	3	0	3	3	8	-5	0

16 czerwca 1982 17:15 UTC+2	RFN Rummenigge 67'	1:2 ^[10]	Algieria Madjer 54' Belloumi 68'	El Molinón, Gijón Widzów: 42 tys. Sędzia: Enrique Labo Revoredo (Peru)

17 czerwca 1982 17:15 UTC+2	Chile	0:1 ^[11]	Austria Schachner 21'	Estadio Carlos Tartiere, Oviedo Widzów: 22,5 tys. Sędzia: Juan Daniel Cardellino (Urugwaj)

20 czerwca 1982 17:15 UTC+2	RFN Rummenigge 9' 57' 66' Reinders 81'	4:1 ^[12]	Chile Moscoso 90'	El Molinón, Gijón Widzów: 42 tys. Sędzia: Bruno Galler (Szwajcaria)

21 czerwca 1982 17:15 UTC+2	Algieria	0:2 ^[13]	Austria Schachner 55' Krankl 67'	Estadio Carlos Tartiere, Oviedo Widzów: 22 tys. Sędzia: Tony Boskovic (Australia)

24 czerwca 1982 17:15 UTC+2	Algieria Assad 7' 31' Bensaoula 35'	3:2 ^[14]	Chile Neira 59' (k.) Letelier 73'	Estadio Carlos Tartiere, Oviedo Widzów: 16 tys. Sędzia: Rómulo Méndez (Gwatemala)

25 czerwca 1982 17:15 UTC+2	RFN Hrubesch 10'	1:0 ^[15]	Austria	El Molinón, Gijón Widzów: 41 tys. Sędzia: Bob Valentine (Szkocja)

Grupa 3[edytuj | edytuj kod]

Zespół	M	W	R	P	Br+	Br−	+/−	Pkt
Belgia	3	2	1	0	3	1	+2	5
Argentyna	3	2	0	1	6	2	+4	4
Węgry	3	1	1	1	12	6	+6	3
Salwador	3	0	0	3	1	13	-12	0

13 czerwca 1982 20:00 UTC+2	Argentyna	0:1 ^[16]	Belgia Vandenbergh 62'	Camp Nou, Barcelona Widzów: 95,5 tys. Sędzia: Vojtěch Christov (Czechosłowacja)

15 czerwca 1982 21:15 UTC+2	Węgry Nyilasi 4' 83' Pölöskei 11' Fazekas 23' 54' Tóth 50' Kiss 69' 72' 76' Szentes 72'	10:1 (3:0) ^[17]	Salwador Ramírez 64'	Nuevo Estadio, Elx Widzów: 23 tys. Sędzia: Ibrahim Youssef Al-Doy (Bahrain)

18 czerwca 1982 21:15 UTC+2	Argentyna Bertoni 26' Maradona 28' 57' Ardiles 60'	4:1 ^[18]	Węgry Pölöskei 76'	Estadio José Rico Pérez, Alicante Widzów: 32 093 Sędzia: Belaid Lacarne (Algieria)

19 czerwca 1982 21:15 UTC+2	Belgia Coeck 19'	1:0 ^[19]	Salwador	Nuevo Estadio, Elx Widzów: 15 tys. Sędzia: Malcolm Moffatt (Irlandia Północna)

22 czerwca 1982 21:15 UTC+2	Belgia Czerniatynski 76'	1:1 ^[20]	Węgry Varga 27'	Nuevo Estadio, Elx Widzów: 37 tys. Sędzia: Clive White (Anglia)

23 czerwca 1982 21:15 UTC+2	Argentyna Passarella 22' (k.) Bertoni 52'	2:0 ^[21]	Salwador	Estadio José Rico Pérez, Alicante Widzów: 32,5 tys. Sędzia: Luis Barrancos (Boliwia)

Grupa 4[edytuj | edytuj kod]

Zespół	M	W	R	P	Br+	Br−	+/−	Pkt
Anglia	3	3	0	0	6	1	+5	6
Francja	3	1	1	1	6	5	+1	3
Czechosłowacja	3	0	2	1	2	4	-2	2
Kuwejt	3	0	1	2	2	6	-4	1

16 czerwca 1982 17:15 UTC+2	Anglia Robson 1' 67' Mariner 83'	3:1 ^[22]	Francja Soler 24'	Estadio San Mamés, Bilbao Widzów: 44 172 Sędzia: Antonio Garrido (Portugalia)

17 czerwca 1982 17:15 UTC+2	Czechosłowacja Panenka 21' (k.)	1:1 ^[23]	Kuwejt Ad-Dachil 57'	Estadio José Zorrilla, Valladolid Widzów: 25 tys. Sędzia: Benjamin Dwomoh (Ghana)

20 czerwca 1982 17:15 UTC+2	Anglia Francis 62' Barmoš 66' (sam.)	2:0 ^[24]	Czechosłowacja	Estadio San Mamés, Bilbao Widzów: 41 123 Sędzia: Charles Corver (Holandia)

21 czerwca 1982 17:15 UTC+2	Francja Genghini 31' Platini 43' Six 48' Bossis 89'	4:1 ^[25]	Kuwejt Al-Baluszi 75'	Estadio José Zorrilla, Valladolid Widzów: 30 043 Sędzia: Myrosław Stupar (ZSRR)

24 czerwca 1982 17:15 UTC+2	Francja Six 66'	1:1 ^[26]	Czechosłowacja Panenka 84' (k.)	Estadio José Zorrilla, Valladolid Widzów: 28 tys. Sędzia: Paolo Casarin (Włochy)

25 czerwca 1982 17:15 UTC+2	Anglia Francis 27'	1:0 ^[27]	Kuwejt	Estadio San Mamés, Bilbao Widzów: 39,7 tys. Sędzia: Gilberto Aristízabal (Kolumbia)

Grupa 5[edytuj | edytuj kod]

Zespół	M	W	R	P	Br+	Br−	+/−	Pkt
Irlandia Północna	3	1	2	0	2	1	+1	4
Hiszpania	3	1	1	1	3	3	0	3
Jugosławia	3	1	1	1	2	2	0	3
Honduras	3	0	2	1	2	3	-1	2

16 czerwca 1982 21:15 UTC+2	Hiszpania López Ufarte 65' (k.)	1:1 ^[28]	Honduras Zelaya 8'	Estadio Luís Casanova, Walencja Widzów: 49 562 Sędzia: Arturo Ithurralde (Argentyna)

17 czerwca 1982 21:15 UTC+2	Jugosławia	0:0 ^[29]	Irlandia Północna	La Romareda, Saragossa Widzów: 25 tys. Sędzia: Erik Fredriksson (Szwecja)

20 czerwca 1982 21:15 UTC+2	Hiszpania Juanito 14' (k.) Saura 66'	2:1 ^[30]	Jugosławia Gudelj 10'	Estadio Luis Casanova, Walencja Widzów: 48 tys. Sędzia: Henning Lund-Sørensen (Dania)

21 czerwca 1982 21:15 UTC+2	Honduras Laing 60'	1:1 ^[31]	Irlandia Północna Armstrong 10'	La Romareda, Saragossa Widzów: 15 tys. Sędzia: Thompson Chan Tam-Sun (Hongkong)

24 czerwca 1982 21:15 UTC+2	Honduras	0:1 ^[32]	Jugosławia Petrović 87' (k.)	La Romareda, Zaragoza Widzów: 25 tys. Sędzia: Gastón Castro (Chile)

25 czerwca 1982 21:15 UTC+2	Hiszpania	0:1 ^[33]	Irlandia Północna Armstrong 47'	Estadio Luis Casanova, Walencja Widzów: 49 562 Sędzia: Héctor Ortíz (Paragwaj)

Grupa 6[edytuj | edytuj kod]

Zespół	M	W	R	P	Br+	Br−	+/−	Pkt
Brazylia	3	3	0	0	10	2	+8	6
ZSRR	3	1	1	1	6	4	+2	3
Szkocja	3	1	1	1	8	8	0	3
Nowa Zelandia	3	0	0	3	2	12	-10	0

14 czerwca 1982 21:15 UTC+2	Brazylia Sócrates 75' Éder 88'	2:1 ^[34]	ZSRR Bal 34'	Estadio Ramón Sánchez Pizjuán, Sewilla Widzów: 68 tys. Sędzia: Augusto Lamo Castillo (Hiszpania)

15 czerwca 1982 21:15 UTC+2	Szkocja Dalglish 18' Wark 29' 32' Robertson 73' Archibald 79'	5:2 ^[35]	Nowa Zelandia Sumner 54' Wooddin 64'	Estadio La Rosaleda, Malaga Widzów: 36 tys. Sędzia: David Socha (USA)

18 czerwca 1982 21:15 UTC+2	Brazylia Zico 33' Oscar 48' Éder 63' Falcão 87'	4:1 ^[36]	Szkocja Narey 18'	Estadio Benito Villamarín, Sewilla Widzów: 47 379 Sędzia: Luis Paulino Siles (Kostaryka)

19 czerwca 1982 21:15 UTC+2	ZSRR Gawriłow 24' Błochin 48' Bałtacza 68'	3:0 ^[37]	Nowa Zelandia	Estadio La Rosaleda, Malaga Widzów: 19 tys. Sędzia: Yousef El-Ghoul (Libia)

22 czerwca 1982 21:15 UTC+2	ZSRR Cziwadze 59' Szengelia 84'	2:2 ^[38]	Szkocja Jordan 15' Souness 86'	Estadio La Rosaleda, Malaga Widzów: 45 tys. Sędzia: Nicolae Rainea (Rumunia)

23 czerwca 1982 21:15 UTC+2	Brazylia Zico 28' 31' Falcão 64' Serginho 70'	4:0 ^[39]	Nowa Zelandia	Estadio Benito Villamarín, Sewilla Widzów: 43 tys. Sędzia: Damir Matovinović (Jugosławia)

Druga runda[edytuj | edytuj kod]

Grupa A[edytuj | edytuj kod]

Zespół	M	W	R	P	Br+	Br−	+/−	Pkt
Polska	2	1	1	0	3	0	+3	3
ZSRR	2	1	1	0	1	0	+1	3
Belgia	2	0	0	2	0	4	-4	0

28 czerwca 1982 21:15 UTC+2	Belgia	0:3 ^[40]	Polska Boniek 4' 26' 53'	Camp Nou, Barcelona Widzów: 65 tys. Sędzia: Luis Paulino Siles (Kostaryka)

1 lipca 1982 21:15 UTC+2	Belgia	0:1 ^[41]	ZSRR Oganesjan 48'	Camp Nou, Barcelona Widzów: 45 tys. Sędzia: Michel Vautrot (Francja)

4 lipca 1982 21:15 UTC+2	ZSRR	0:0 ^[42]	Polska	Camp Nou, Barcelona Widzów: 65 tys. Sędzia: Bob Valentine (Szkocja)

Grupa B[edytuj | edytuj kod]

Zespół	M	W	R	P	Br+	Br−	+/−	Pkt
RFN	2	1	1	0	2	1	+1	3
Anglia	2	0	2	0	0	0	0	2
Hiszpania	2	0	1	1	1	2	-1	1

29 czerwca 1982 21:15 UTC+2	RFN	0:0 ^[43]	Anglia	Estadio Santiago Bernabéu, Madryt Widzów: 75 tys. Sędzia: Arnaldo Cézar Coelho (Brazylia)

2 lipca 1982 21:15 UTC+2	RFN Littbarski 50' Fischer 75'	2:1 ^[44]	Hiszpania Zamora 82'	Estadio Santiago Bernabéu, Madryt Widzów: 90 089 Sędzia: Paolo Casarin (Włochy)

5 lipca 1982 21:15 UTC+2	Hiszpania	0:0 ^[45]	Anglia	Estadio Santiago Bernabéu, Madryt Widzów: 75 tys. Sędzia: Alexis Ponnet (Belgia)

Grupa C[edytuj | edytuj kod]

Zespół	M	W	P	Br+	Br−	+/−	Pkt
Włochy	2	2	0	5	3	+2	4
Brazylia	2	1	1	5	4	+1	2
Argentyna	2	0	2	2	5	-3	0

29 czerwca 1982 17:15 UTC+2	Argentyna Passarella 83'	1:2 ^[46]	Włochy Tardelli 55' Cabrini 67'	Estadio Sarriá, Barcelona Widzów: 43 tys. Sędzia: Nicolae Rainea (Rumunia)

2 lipca 1982 17:15 UTC+2	Argentyna Díaz 89'	1:3 ^[47]	Brazylia Zico 11' Serginho 66' Júnior 75'	Estadio Sarriá, Barcelona Widzów: 43 tys. Sędzia: Lamberto Rubio Vázquez (Meksyk)

5 lipca 1982 17:15 UTC+2	Brazylia Sócrates 12' Falcão 68'	2:3 ^[48]	Włochy Rossi 5' 25' 74'	Estadio Sarriá, Barcelona Widzów: 44 tys. Sędzia: Abraham Klein (Izrael)

Grupa D[edytuj | edytuj kod]

Zespół	M	W	R	P	Br+	Br−	+/−	Pkt
Francja	2	2	0	0	5	1	+4	4
Austria	2	0	1	1	2	3	-1	1
Irlandia Północna	2	0	1	1	3	6	-3	1

28 czerwca 1982 17:15 UTC+2	Austria	0:1 ^[49]	Francja Genghini 39'	Estadio Vicente Calderón, Madryt Widzów: 37 tys. Sędzia: Károly Palotai (Węgry)

1 lipca 1982 17:15 UTC+2	Austria Pezzey 50' Hintermaier 68'	2:2 ^[50]	Irlandia Północna Hamilton 27' 75'	Estadio Vicente Calderón, Madryt Widzów: 20 tys. Sędzia: Adolf Prokop (NRD)

4 lipca 1982 17:15 UTC+2	Irlandia Północna Armstrong 75'	1:4 ^[51]	Francja Giresse 33' 80' Rocheteau 46' 68'	Estadio Vicente Calderón, Madryt Widzów: 37 tys. Sędzia: Alojzy Jarguz (Polska)

Faza pucharowa[edytuj | edytuj kod]

Półfinały			Finał

8 lipca – Barcelona
Polska	0
Włochy	2

			11 lipca – Madryt
			Włochy	3
			RFN	1


			Mecz o 3. miejsce
8 lipca – Sewilla		10 lipca – Alicante
RFN (karne)	3 (5)	Polska	3
Francja	3 (4)		Francja	2

Półfinały[edytuj | edytuj kod]

8 lipca 1982 17:15 UTC+2	Polska	0:2 ^[52]	Włochy Rossi 22' 73'	Camp Nou, Barcelona Widzów: 50 tys. Sędzia: Juan Daniel Cardellino (Urugwaj)

8 lipca 1982 21:15 UTC+2	RFN Littbarski 17' Rummenigge 102' Fischer 108'	3:3 (po dogr.) k. 5:4 ^[53]	Francja Platini 26' (k.) Trésor 92' Giresse 98'	Estadio Ramón Sánchez Pizjuán, Sewilla Widzów: 63 tys. Sędzia: Charles Corver (Hollandia)

		Rzuty karne
	Kaltz Breitner Stielike Littbarski Rummenigge Hrubesch		Giresse Amoros Rocheteau Six Platini Bossis

Mecz o 3. miejsce[edytuj | edytuj kod]

10 lipca 1982 20:00 UTC+2	Polska Szarmach 40' Majewski 44' Kupcewicz 46'	3:2 ^[54]	Francja Girard 13' Couriol 72'	Estadio José Rico Pérez, Alicante Widzów: 28 tys. Sędzia: Antonio Garrido (Portugalia)


Polska:
	1	Józef Młynarczyk
	2	Marek Dziuba
	3	Janusz Kupcewicz
	5	Paweł Janas
	8	Waldemar Matysik		45'
	9	Władysław Żmuda
	10	Stefan Majewski
	13	Andrzej Buncol	62'
	16	Grzegorz Lato
	17	Andrzej Szarmach
	20	Zbigniew Boniek
Zmiany:
	18	Roman Wójcicki	71'	45'
Trener:
Antoni Piechniczek


Francja:
	21	Jean Castaneda
	2	Manuel Amoros
	5	Gérard Janvion		64'
	7	Philippe Mahut
	8	Marius Trésor
	11	Rene Girard
	13	Jean Francois Larios
	14	Jean Tigana		80'
	15	Bruno Bellone
	16	Alain Couriol
	20	Gérard Soler	79'
Zmiany:
	6	Christian Lopez		64'
	19	Didier Six		80'
Trener:
Michel Hidalgo

Finał[edytuj | edytuj kod]

11 lipca 1982 20:00 UTC+2	Włochy Rossi 57' Tardelli 69' Altobelli 81'	3:1 ^[55]	RFN Breitner 83'	Estadio Santiago Bernabéu, Madryt Widzów: 90 tys. Sędzia: Arnaldo Cézar Coelho (Brazylia)

Włochy

RFN


Włochy:
	1	Dino Zoff
	6	Claudio Gentile
	7	Gaetano Scirea
	5	Fulvio Collovati
	3	Giuseppe Bergomi
	4	Antonio Cabrini
	13	Gabriele Oriali	73'
	14	Marco Tardelli
	16	Bruno Conti	31'
	19	Francesco Graziani		7'
	20	Paolo Rossi
Zmiany:
	18	Alessandro Altobelli		7'	89'
	15	Franco Causio		89'
Trener:
Enzo Bearzot


RFN:
	1	Harald Schumacher
	20	Manfred Kaltz
	15	Uli Stielike	62'
	4	Karlheinz Förster
	5	Bernd Förster
	6	Wolfgang Dremmler	61'	62'
	3	Paul Breitner
	11	Karl-Heinz Rummenigge		70'
	2	Hans-Peter Briegel
	7	Pierre Littbarski	82'
	8	Klaus Fischer
Zmiany:
	9	Horst Hrubesch		62'
	10	Hansi Müller		70'
Trener:
Jupp Derwall

MISTRZ ŚWIATA 1982

WŁOCHY
TRZECI TYTUŁ

Klasyfikacja strzelców turnieju[edytuj | edytuj kod]

6 goli

Paolo Rossi

5 goli

Karl-Heinz Rummenigge

4 gole

3 gole

2 gole

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ World Cup controversies (ang.). [dostęp 24 sierpnia 2008]. [zarchiwizowane z tego adresu (30 września 2011)].
↑ BBC SPORT | Football | World Cup 2006 | World Cup history – Spain 1982.
↑ Hiszpania 1982 – Piłkarskie Mistrzostwa Świata 2006 – Onet.pl Sport.
↑ raport
↑ raport
↑ raport
↑ raport
↑ raport
↑ raport
↑ raport
↑ raport
↑ raport
↑ raport
↑ raport
↑ raport
↑ raport
↑ raport
↑ raport
↑ raport
↑ raport
↑ raport
↑ raport
↑ raport
↑ raport
↑ raport
↑ raport
↑ raport
↑ raport
↑ raport
↑ raport
↑ raport
↑ raport
↑ raport
↑ raport
↑ raport
↑ raport
↑ raport
↑ raport
↑ raport
↑ raport
↑ raport
↑ raport
↑ raport
↑ raport
↑ raport
↑ raport
↑ raport
↑ raport
↑ raport
↑ raport
↑ raport
↑ Polska vs. Włochy 0 – 2, [w:] baza Soccerway (protokoły meczowe) [online] [dostęp 2021-01-04] .
↑ Niemcy vs. Francja 3 – 3, [w:] baza Soccerway (protokoły meczowe) [online] [dostęp 2021-01-04] .
↑ Polska vs. Francja 3 – 2, [w:] baza Soccerway (protokoły meczowe) [online] [dostęp 2021-01-04] .
↑ Włochy vs. Niemcy 3 – 1, [w:] baza Soccerway (protokoły meczowe) [online] [dostęp 2021-01-04] .

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

[1] World Cup controversies (ang.). [dostęp 24 sierpnia 2008]. [zarchiwizowane z tego adresu (30 września 2011)].

[2] BBC SPORT | Football | World Cup 2006 | World Cup history – Spain 1982.

[3] Hiszpania 1982 – Piłkarskie Mistrzostwa Świata 2006 – Onet.pl Sport.

[4] raport

[5] raport

[6] raport

[7] raport

[8] raport

[9] raport

[10] raport

[11] raport

[12] raport

[13] raport

[14] raport

[15] raport

[16] raport

[17] raport

[18] raport

[19] raport

[20] raport

[21] raport

[22] raport

[23] raport

[24] raport

[25] raport

[26] raport

[27] raport

[28] raport

[29] raport

[30] raport

[31] raport

[32] raport

[33] raport

[34] raport

[35] raport

[36] raport

[37] raport

[38] raport

[39] raport

[40] raport

[41] raport

[42] raport

[43] raport

[44] raport

[45] raport

[46] raport

[47] raport

[48] raport

[49] raport

[50] raport

[51] raport

[52] Polska vs. Włochy 0 – 2, [w:] baza Soccerway (protokoły meczowe) [online] [dostęp 2021-01-04] .

[53] Niemcy vs. Francja 3 – 3, [w:] baza Soccerway (protokoły meczowe) [online] [dostęp 2021-01-04] .

[54] Polska vs. Francja 3 – 2, [w:] baza Soccerway (protokoły meczowe) [online] [dostęp 2021-01-04] .

[55] Włochy vs. Niemcy 3 – 1, [w:] baza Soccerway (protokoły meczowe) [online] [dostęp 2021-01-04] .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]

[21]

[22]

[23]

[24]

[25]

[26]

[27]

[28]

[29]

[30]

[31]

[32]

[33]

[34]

[35]

[36]

[37]

[38]

[39]

[40]

[41]

[42]

[43]

[44]

[45]

[46]

[47]

[48]

[49]

[50]

[51]

[52]

[53]

[54]

[55]

Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 1982

Spis treści

Podsumowanie[edytuj | edytuj kod]

Pierwsza runda[edytuj | edytuj kod]

Druga runda[edytuj | edytuj kod]

Półfinały[edytuj | edytuj kod]

Mecz o 3. miejsce[edytuj | edytuj kod]

Finał[edytuj | edytuj kod]

Kwalifikacje[edytuj | edytuj kod]

Składy drużyn[edytuj | edytuj kod]

Stadiony[edytuj | edytuj kod]

Rezultaty[edytuj | edytuj kod]

Pierwsza runda[edytuj | edytuj kod]

Grupa 1[edytuj | edytuj kod]

Grupa 2[edytuj | edytuj kod]

Grupa 3[edytuj | edytuj kod]

Grupa 4[edytuj | edytuj kod]

Grupa 5[edytuj | edytuj kod]

Grupa 6[edytuj | edytuj kod]

Druga runda[edytuj | edytuj kod]

Grupa A[edytuj | edytuj kod]

Grupa B[edytuj | edytuj kod]

Grupa C[edytuj | edytuj kod]

Grupa D[edytuj | edytuj kod]

Faza pucharowa[edytuj | edytuj kod]

Półfinały[edytuj | edytuj kod]

Mecz o 3. miejsce[edytuj | edytuj kod]

Finał[edytuj | edytuj kod]

Klasyfikacja strzelców turnieju[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Menu nawigacyjne

Turnieje	Urugwaj 1930 Włochy 1934 Francja 1938 Brazylia 1950 Szwajcaria 1954 Szwecja 1958 Chile 1962 Anglia 1966 Meksyk 1970 RFN 1974 Argentyna 1978 Hiszpania 1982 Meksyk 1986 Włochy 1990 USA 1994 Francja 1998 Korea/Japonia 2002 Niemcy 2006 RPA 2010 Brazylia 2014 Rosja 2018 Katar 2022 Kanada/Meksyk/USA 2026
Eliminacje	1934 1938 1950 1954 1958 UEFA AFC/CAF CONMEBOL CONCACAF 1962 UEFA AFC CAF CONMEBOL CONCACAF 1966 UEFA AFC/CAF/OFC CONMEBOL CONCACAF 1970 UEFA AFC/OFC CAF CONMEBOL CONCACAF 1974 UEFA AFC/OFC CAF CONMEBOL CONCACAF 1978 UEFA AFC/OFC CAF CONMEBOL CONCACAF 1982 UEFA AFC/OFC CAF CONMEBOL CONCACAF 1986 UEFA AFC CAF CONMEBOL CONCACAF OFC 1990 UEFA AFC CAF CONMEBOL CONCACAF OFC 1994 UEFA AFC CAF CONMEBOL CONCACAF OFC 1998 UEFA AFC CAF CONMEBOL CONCACAF OFC 2002 UEFA AFC CAF CONMEBOL CONCACAF OFC 2006 UEFA AFC CAF CONMEBOL CONCACAF OFC 2010 UEFA AFC CAF CONMEBOL CONCACAF OFC 2014 UEFA AFC CAF CONMEBOL CONCACAF OFC 2018 UEFA AFC CAF CONMEBOL CONCACAF OFC 2022 UEFA AFC CAF CONMEBOL CONCACAF OFC
Składy	1930 1934 1938 1950 1954 1958 1962 1966 1970 1974 1978 1982 1986 1990 1994 1998 2002 2006 2010 2014 2018
Finały	1930 1934 1938 1950 1954 1958 1962 1966 1970 1974 1978 1982 1986 1990 1994 1998 2002 2006 2010 2014 2018

Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 1982

Podsumowanie[edytuj | edytuj kod]

Pierwsza runda[edytuj | edytuj kod]

Druga runda[edytuj | edytuj kod]

Półfinały[edytuj | edytuj kod]

Mecz o 3. miejsce[edytuj | edytuj kod]

Finał[edytuj | edytuj kod]

Kwalifikacje[edytuj | edytuj kod]

Składy drużyn[edytuj | edytuj kod]

Stadiony[edytuj | edytuj kod]

Rezultaty[edytuj | edytuj kod]

Pierwsza runda[edytuj | edytuj kod]

Grupa 1[edytuj | edytuj kod]

Grupa 2[edytuj | edytuj kod]

Grupa 3[edytuj | edytuj kod]

Grupa 4[edytuj | edytuj kod]

Grupa 5[edytuj | edytuj kod]

Grupa 6[edytuj | edytuj kod]

Druga runda[edytuj | edytuj kod]

Grupa A[edytuj | edytuj kod]

Grupa B[edytuj | edytuj kod]

Grupa C[edytuj | edytuj kod]

Grupa D[edytuj | edytuj kod]

Faza pucharowa[edytuj | edytuj kod]

Półfinały[edytuj | edytuj kod]

Mecz o 3. miejsce[edytuj | edytuj kod]

Finał[edytuj | edytuj kod]

Klasyfikacja strzelców turnieju[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Menu nawigacyjne

Szukaj