Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 1982
|
|||
|
|||
| Dyscyplina | piłka nożna | ||
| Organizator | UEFA | ||
| Szczegóły turnieju | |||
| Gospodarz |  Hiszpania |
||
| Otwarcie | 13 czerwca 1982, Barcelona | ||
| Zamknięcie (finał) | 11 lipca 1982, Madryt | ||
| Liczba drużyn | 24 (z 6 konfederacji) | ||
| Liczba stadionów | 16 (w 14 miastach) | ||
| I miejsce |  Włochy |
||
| II miejsce |  RFN |
||
| III miejsce |  Polska |
||
| Statystyki turnieju | |||
| Liczba meczów | 52 | ||
| Liczba bramek | 146 (2,81 na mecz) | ||
| Oglądalność | 2 109 723 (40 572 na mecz) | ||
| Król strzelców | Paolo Rossi ( 6 goli ) |
||
| Najlepszy zawodnik (MVP) | Paolo Rossi |
||
| Strona internetowa | |||
XII Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej – odbyły się w dniach 13 czerwca – 11 lipca 1982 roku w Hiszpanii. Były to pierwsze finały, na których wystąpiły 24 zespoły. Decyzję o zwiększeniu liczby reprezentacji uczestniczących w finałach spowodowało spopularyzowanie telewizji.
Spis treści
Podsumowanie[edytuj | edytuj kod]
Pierwsza runda[edytuj | edytuj kod]
Zespół reprezentacji Polski zakwalifikował się do rozgrywek, jednak istniały obawy, iż wprowadzony na pół roku przed rozpoczęciem turnieju stan wojenny może źle wpłynąć na postawę piłkarzy. Od zakończenia eliminacji do rozpoczęcia turnieju reprezentacja rozegrała zaledwie jeden oficjalny mecz towarzyski z gospodarzami turnieju przegrany 2:3.
Początek turnieju był dla Polaków zły. Dwa bezbramkowe remisy w meczach z Włochami i Kamerunem spowodowały, iż Polska znalazła się na ostatnim miejscu w grupie. Jednak ostatecznie, w meczu ostatniej szansy Polacy nieoczekiwanie rozgromili Peru 5:1 zdobywając 5 bramek w ciągu 22 minut. Awans z grupy wywalczyli także Włosi, którzy zremisowali wszystkie trzy mecze, a w ostatnim spotkaniu z Kamerunem z trudem obronili korzystny wynik 1:1.
W grupie 2 zmierzyły się reprezentacje Austrii, Chile, RFN i Algierii. Algierczycy sprawili sensację pokonując ekipę Niemiec 2:1. Zespół z Maghrebu miałby wielkie szanse wyeliminować ówczesnych mistrzów Europy jednak zespół RFN pokonał Austrię, która wyszła z grupy z dwoma bramkami więcej od Algierii. Mecz RFN-Austria do dziś budzi wiele kontrowersji. Już przed rozpoczęciem pojedynku wiadomo było, iż wynik 1:0 dla ekipy Niemiec da, kosztem Algierii, awans obydwu walczącym zespołom (ostatnie spotkania grupowe nie były, tak jak dziś, rozgrywane o tej samej porze, dopiero od następnego turnieju w 1986 roku na skutek tychże kontrowersji wprowadzono ten zapis). Gdy po 10 minutach gry padła bramka dla RFN obie drużyny w zasadzie przestały podejmować jakiekolwiek próby zmiany wyniku, co spowodowało oburzenie nawet wśród części ich kibiców.
W grupie 3 grała Argentyna, która broniła tytułu sprzed 4 lat, Belgia, Węgry i Salwador. Wschodzącą gwiazdą reprezentacji Argentyny był Diego Maradona. Argentyna jednak przegrała w meczu otwarcia mistrzostw z Belgią 0:1. Oba te zespoły zajęły dwa czołowe miejsca w grupie. Węgrzy natomiast pokonując Salwador 10:1 odnieśli najwyższe zwycięstwo w historii mistrzostw i reprezentacji. Jednak to zwycięstwo nie pomogło Węgrom w awansie do kolejnej fazy mistrzostw.
Grupa 4 to rywalizacja pomiędzy ekipami Anglii, Francji, Czechosłowacji i Kuwejtu. Pierwsze miejsce zajęła Anglia przed Francją. W meczu Francja – Kuwejt, gdy Francuzi zdobyli bramkę, prezes futbolowej federacji Kuwejtu szejk Fahid Al-Ahmad Al-Sabah wdarł się na boisko protestując przeciwko uznaniu bramki. Zdezorientowany radziecki sędzia Miroslav Stupar zmienił swą decyzję i gol nie został zaliczony[1], ta decyzja kosztowała arbitra utratę uprawnień do prowadzenia spotkań międzynarodowych, a Kuwejt i tak przegrał 1:4.[2]
W grupie 5 grały drużyny gospodarza – Hiszpanii, Irlandii Północnej, Jugosławii i Hondurasu. Awans do dalszej fazy wywalczyli Hiszpanie i Irlandczycy, ale styl gry ekipy gospodarzy (np. remis z nadspodziewanie dobrze grającym Hondurasem) wzbudził rozczarowanie kibiców liczących iż na swoim terenie będą w stanie odegrać istotną rolę w turnieju.
Grupę 6 tworzyły reprezentacje Brazylii, Szkocji, Nowej Zelandii i ZSRR. Drużyna Brazylii była uważana za głównego pretendenta do tytułu, ponieważ w drużynie Canarinhos występowało wiele ówczesnych gwiazd (Sócrates, Zico, Paulo Roberto Falcão – znajdują się m.in. na liście FIFA 100). Razem z drużyną Brazylii z grupy wyszła reprezentacja Związku Radzieckiego, która dzięki przewadze dwóch bramek wyprzedziła Szkocję.
Druga runda[edytuj | edytuj kod]
W drugiej rundzie 12 najlepszych ekip zostało podzielonych na 4 grupy po 3 drużyny. Zwycięzcy tych grup uzyskiwali awans do półfinałów.
W grupie A znalazły się Polska, ZSRR i Belgia. Po zwycięstwie z Peru, Polska drużyna „złapała rytm gry”. W meczu z Belgią dobrze grał Zbigniew Boniek, który zdobył 3 bramki zapewniając biało-czerwonym zwycięstwo 3:0. Drużyna ZSRR również pokonała Belgię, ale zaledwie 1:0. Do awansu do czołowej czwórki wystarczał Polakom zatem remis z drużyną radziecką. Z uwagi na trwający stan wojenny, mecz z zespołem ZSRR miał duży wymiar polityczny. Atmosferę podgrzewały dodatkowo, wywieszane na trybunach (nie tylko przez Polaków), transparenty „Solidarności”. Realizatorzy transmisji TVP starali się jednak, by obrazy te nie docierały do widzów w Polsce. Z tego spotkania w pamięci kibiców zapisał się głównie Włodzimierz Smolarek, który w końcowych minutach przetrzymywał piłkę w narożniku boiska, zyskując w ten sposób cenne sekundy. Ostatecznie Polacy utrzymali do ostatniego gwizdka rezultat 0:0, premiujący ich awans.
W grupie B RFN zmierzyła się z ekipami Hiszpanii i Anglii. Zwycięstwo nad gospodarzami 2:1 i bezbramkowy remis z Anglią, przy jednoczesnym także bezbramkowym wyniku meczu Anglia – Hiszpania, zapewniły sukces ekipie niemieckiej.
W grupie C naprzeciw siebie stanęły Brazylia, Włochy i Argentyna. Argentyńczycy nie byli w stanie obronić tytułu. Przegrali najpierw 2:1 z Włochami, a następnie 3:1 z Brazylią. Diego Maradona, otrzymał w końcówce meczu czerwoną kartkę za brutalny faul. O awansie do półfinału miał przesądzić pojedynek Brazylii i Włoch. Ekipie Canarinhos wystarczał remis. Tymczasem Włosi, pokonali po wyrównanym meczu piłkarzy z Brazylii 3:2. Bohaterem spotkania był Paolo Rossi, który strzelił wszystkie gole dla Squadra Azzura. Piłkarz ten zagrał na mundialu tylko dlatego, że skrócono mu karę dyskwalifikacji za udział w aferze korupcyjnej (tzw. Toto Nero). W grupie D Francja wywalczyła awans pokonując Austrię i Irlandię Północną.
Półfinały[edytuj | edytuj kod]
W półfinale Polacy po raz drugi w tym turnieju zmierzyli się z reprezentacją Włoch. W spotkaniu tym z powodu otrzymania dwóch żółtych kartek nie mógł wystąpić Zbigniew Boniek. Trener Antoni Piechniczek nie zdecydował się na wystawienie w jego miejsce Andrzeja Szarmacha, czołowego strzelca ligi francuskiej. Włosi bez większego trudu pokonali biało-czerwonych 2:0, a obydwa gole strzelił ponownie Paolo Rossi. Po mistrzostwach Paweł Janas tak skomentował ten mecz: „Byliśmy o krok od wielkiego finału. W decydującym meczu z Włochami zagraliśmy słabiej, mieliśmy akurat nie najlepszy dzień i nie udało nam się wykorzystać szansy”[3].
W drugim półfinale Francja zmierzyła się z RFN. W normalnym czasie gry padł remis 1:1. W dogrywce Francuzi prowadzili już 3:1, jednak Niemcom udało się doprowadzić do remisu 3:3. Mecz musiał rozstrzygnąć się po rzutach karnych. W karnych zwyciężyli 5:4 piłkarze RFN, ale ich zwycięstwo przyćmił wcześniejszy brutalny faul ich bramkarza Heralda Schumachera na Francuzie Battistonie. Francuz został odwieziony do szpitala, natomiast Schumacher nie został za ten faul ukarany.
W półfinale RFN-Francja po raz pierwszy w historii turniejów o MŚ doszło do konkursu rzutów karnych.
Mecz o 3. miejsce[edytuj | edytuj kod]
W meczu o 3. miejsce z Francją Polska wygrała 3:2 po golach Andrzeja Szarmacha, Stefana Majewskiego oraz Janusza Kupcewicza. Dla Francji gole zdobyli René Girard i Alain Couriol. Tym samym Polacy powtórzyli osiągnięcie z mundialu 1974, kiedy to w meczu o 3. miejsce pokonali Brazylijczyków.
Finał[edytuj | edytuj kod]
W finale reprezentacja Włoch pokonała RFN 3:1. Bramki dla Włoch strzelali kolejno: Paolo Rossi, Marco Tardelli, Alessandro Altobelli. Honorowe trafienie dla RFN zaliczył w 83. minucie Paul Breitner. Mecz na Estadio Santiago Bernabéu oglądało ponad 90 000 kibiców.
Włosi zdobyli tytuł po raz trzeci. Poprzednio zdobywali go w 1934 i 1938 roku. Włochy zrównały się w liczbie zwycięstw w tej imprezie z Brazylią.
Kwalifikacje[edytuj | edytuj kod]
W eliminacjach wystartowało 109 reprezentacji narodowych z 6 kontynentów. Zapewniony awans miała Hiszpania 
(gospodarze) oraz Argentyna 
(obrońcy tytułu).
Zakwalifikowane drużyny:
|
Azja (AFC)/Oceania (OFC) kwalifikacje
Ameryka Południowa (CONMEBOL) kwalifikacje Ameryka Północna (CONCACAF) kwalifikacje Afryka (CAF) kwalifikacje |
Europa (UEFA) kwalifikacje |
Składy drużyn[edytuj | edytuj kod]
Stadiony[edytuj | edytuj kod]
- Alicante, Estadio José Rico Pérez
- Barcelona, Camp Nou oraz Estadio de Sarrià
- Bilbao, Estadio San Mamés
- Elche, Nuevo Estadio
- Gijón, El Molinón
- La Coruña, Estadio Municipal de Riazor
- Madryt, Estadio Santiago Bernabéu oraz Estadio Vicente Calderón
- Malaga, Estadio La Rosaleda
- Oviedo, Estadio Carlos Tartiere
- Saragossa, Estadio La Romareda
- Sewilla, Estadio Benito Villamarín oraz Estadio Sanchez Pizjuan
- Valladolid, Nuevo Estadio Jose Zorrilla
- Vigo, Estadio Balaídos
- Walencja, Estadio Luis Casanova
Rezultaty[edytuj | edytuj kod]
Pierwsza runda[edytuj | edytuj kod]
Grupa 1[edytuj | edytuj kod]
| Na Mistrzostwach Świata w piłce
nożnej w latach 1930-1990 za zwycięstwo przyznawano 2 punkty, za remis 1 punkt, za porażkę punktów nie przyznawano |
| Zespół | M | W | R | P | Br+ | Br− | +/− | Pkt |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Polska |
3 | 1 | 2 | 0 | 5 | 1 | +4 | 4 |
| Włochy |
3 | 0 | 3 | 0 | 2 | 2 | 0 | 3 |
 Kamerun |
3 | 0 | 3 | 0 | 1 | 1 | 0 | 3 |
 Peru |
3 | 0 | 2 | 1 | 2 | 6 | -4 | 2 |
| 14 czerwca 1982 17:15 UTC+2
|
Włochy |
0:0 | Polska |
Estadio Balaidos, Vigo | ||
| raport | Widzów: 33 tys. Sędzia: Michel Vautrot (Francja) |
|||||
| 15 czerwca 1982 17:15 UTC+2
|
Peru |
0:0 | Kamerun |
Estadio Riazor, La Coruña | ||
| raport | Widzów: 11 tys. Sędzia: Franz Wöhrer (Austria) |
|||||
| 18 czerwca 1982 17:15 UTC+2
|
Włochy |
1:1 | Peru |
Estadio Balaidos, Vigo | ||
Conti  18' |
raport | Díaz 83' |
Widzów: 25 tys. Sędzia: Walter Eschweiler (RFN) |
|||
| 19 czerwca 1982 17:15 UTC+2
|
Polska |
0:0 | Kamerun |
Estadio Riazor, La Coruña | ||
| raport | Widzów: 19 tys. Sędzia: Alexis Ponnet (Belgia) |
|||||
| 22 czerwca 1982 17:15 UTC+2
|
Polska |
5:1 | Peru |
Estadio Riazor, La Coruña | ||
| Smolarek 55' Lato 58'Boniek 61'Buncol 68'Ciołek 76' |
raport | La Rosa 83' |
Widzów: 25 tys. Sędzia: Lamberto Rubio Vazquez (Meksyk) |
|||
| 23 czerwca 1982 17:15 UTC+2
|
Włochy |
1:1 | Kamerun |
Estadio Balaidos, Vigo | ||
| Graziani 60' |
raport | Mbida 61' |
Widzów: 20 tys. Sędzia: Bogdan Dotchev (Bułgaria) |
|||
Grupa 2[edytuj | edytuj kod]
| Zespół | M | W | R | P | Br+ | Br− | +/− | Pkt |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| RFN |
3 | 2 | 0 | 1 | 6 | 3 | +3 | 4 |
 Austria |
3 | 2 | 0 | 1 | 3 | 1 | +2 | 4 |
 Algieria |
3 | 2 | 0 | 1 | 5 | 5 | 0 | 4 |
 Chile |
3 | 0 | 0 | 3 | 3 | 8 | -5 | 0 |
| 16 czerwca 1982 17:15 UTC+2
|
RFN |
1:2 | Algieria |
El Molinón, Gijón | ||
| Rummenigge 67' |
raport | Madjer 54' Belloumi 68' |
Widzów: 42 tys. Sędzia: Enrique Labo Revoredo (Peru) |
|||
| 17 czerwca 1982 17:15 UTC+2
|
Chile |
0:1 | Austria |
Estadio Carlos Tartiere, Oviedo | ||
| raport | Schachner 21' |
Widzów: 22,5 tys. Sędzia: Juan Daniel Cardellino (Urugwaj) |
||||
| 20 czerwca 1982 17:15 UTC+2
|
RFN |
4:1 | Chile |
El Molinón, Gijón | ||
| Rummenigge 9' 57' 66' Reinders 81' |
raport | Moscoso 90' |
Widzów: 42 tys. Sędzia: Bruno Galler (Szwajcaria) |
|||
| 21 czerwca 1982 17:15 UTC+2
|
Algieria |
0:2 | Austria |
Estadio Carlos Tartiere, Oviedo | ||
| raport | Schachner 55' Krankl 67' |
Widzów: 22 tys. Sędzia: Tony Boskovic (Australia) |
||||
| 24 czerwca 1982 17:15 UTC+2
|
Algieria |
3:2 | Chile |
Estadio Carlos Tartiere, Oviedo | ||
| Assad 7' 31' Bensaoula 35' |
raport | Neira 59' (k.) Letelier 73' |
Widzów: 16 tys. Sędzia: Rómulo Méndez (Gwatemala) |
|||
| 25 czerwca 1982 17:15 UTC+2
|
RFN |
1:0 | Austria |
El Molinón, Gijón | ||
| Hrubesch 10' |
raport | Widzów: 41 tys. Sędzia: Bob Valentine (Szkocja) |
||||
Grupa 3[edytuj | edytuj kod]
| Zespół | M | W | R | P | Br+ | Br− | +/− | Pkt |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Belgia |
3 | 2 | 1 | 0 | 3 | 1 | +2 | 5 |
| Argentyna |
3 | 2 | 0 | 1 | 6 | 2 | +4 | 4 |
 Węgry |
3 | 1 | 1 | 1 | 12 | 6 | +6 | 3 |
 Salwador |
3 | 0 | 0 | 3 | 1 | 13 | -12 | 0 |
| 13 czerwca 1982 20:00 UTC+2
|
Argentyna |
0:1 | Belgia |
Camp Nou, Barcelona | ||
| raport | Vandenbergh 62' |
Widzów: 95,5 tys. Sędzia: Vojtěch Christov (Czechosłowacja) |
||||
| 15 czerwca 1982 21:15 UTC+2
|
Węgry |
10:1
(3:0)
|
Salwador |
Nuevo Estadio, Elx | ||
| Nyilasi 4' 83' Pölöskei 11'Fazekas 23' 54'Tóth 50'Kiss 69' 72' 76'Szentes 72' |
raport | Ramírez 64' |
Widzów: 23 tys. Sędzia: Ibrahim Youssef Al-Doy (Bahrain) |
|||
| 18 czerwca 1982 21:15 UTC+2
|
Argentyna |
4:1 | Węgry |
Estadio José Rico Pérez, Alicante | ||
| Bertoni 26' Maradona 28' 57'Ardiles 60' |
raport | Pölöskei 76' |
Widzów: 32 093 Sędzia: Belaid Lacarne (Algieria) |
|||
| 19 czerwca 1982 21:15 UTC+2
|
Belgia |
1:0 | Salwador |
Nuevo Estadio, Elx | ||
| Coeck 19' |
raport | Widzów: 15 tys. Sędzia: Malcolm Moffatt (Irlandia Północna) |
||||
| 22 czerwca 1982 21:15 UTC+2
|
Belgia |
1:1 | Węgry |
Nuevo Estadio, Elx | ||
| Czerniatynski 76' |
raport | Varga 27' |
Widzów: 37 tys. Sędzia: Clive White (Anglia) |
|||
| 23 czerwca 1982 21:15 UTC+2
|
Argentyna |
2:0 | Salwador |
Estadio José Rico Pérez, Alicante | ||
| Passarella 22' (k.) Bertoni 52' |
raport | Widzów: 32,5 tys. Sędzia: Luis Barrancos (Boliwia) |
||||
Grupa 4[edytuj | edytuj kod]
| Zespół | M | W | R | P | Br+ | Br− | +/− | Pkt |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Anglia |
3 | 3 | 0 | 0 | 6 | 1 | +5 | 6 |
 Francja |
3 | 1 | 1 | 1 | 6 | 5 | +1 | 3 |
 Czechosłowacja |
3 | 0 | 2 | 1 | 2 | 4 | -2 | 2 |
 Kuwejt |
3 | 0 | 1 | 2 | 2 | 6 | -4 | 1 |
| 16 czerwca 1982 17:15 UTC+2
|
Anglia |
3:1 | Francja |
Estadio San Mamés, Bilbao | ||
| Robson 1' 67' Mariner 83' |
raport | Soler 24' |
Widzów: 44 172 Sędzia: Antonio Garrido (Portugalia) |
|||
| 17 czerwca 1982 17:15 UTC+2
|
Czechosłowacja |
1:1 | Kuwejt |
Estadio José Zorrilla, Valladolid | ||
| Panenka 21' (k.) |
raport | Ad-Dachil 57' |
Widzów: 25 tys. Sędzia: Benjamin Dwomoh (Ghana) |
|||
| 20 czerwca 1982 17:15 UTC+2
|
Anglia |
2:0 | Czechosłowacja |
Estadio San Mamés, Bilbao | ||
| Francis 62' Barmoš 66' (sam.) |
raport | Widzów: 41 123 Sędzia: Charles Corver (Holandia) |
||||
| 21 czerwca 1982 17:15 UTC+2
|
Francja |
4:1 | Kuwejt |
Estadio José Zorrilla, Valladolid | ||
| Genghini 31' Platini 43'Six 48'Bossis 89' |
raport | Al-Baluszi 75' |
Widzów: 30 043 Sędzia: Myrosław Stupar (ZSRR) |
|||
| 24 czerwca 1982 17:15 UTC+2
|
Francja |
1:1 | Czechosłowacja |
Estadio José Zorrilla, Valladolid | ||
| Six 66' |
raport | Panenka 84' (k.) |
Widzów: 28 tys. Sędzia: Paolo Casarin (Włochy) |
|||
| 25 czerwca 1982 17:15 UTC+2
|
Anglia |
1:0 | Kuwejt |
Estadio San Mamés, Bilbao | ||
| Francis 27' |
raport | Widzów: 39,7 tys. Sędzia: Gilberto Aristízabal (Kolumbia) |
||||
Grupa 5[edytuj | edytuj kod]
| Zespół | M | W | R | P | Br+ | Br− | +/− | Pkt |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Irlandia Północna |
3 | 1 | 2 | 0 | 2 | 1 | +1 | 4 |
| Hiszpania |
3 | 1 | 1 | 1 | 3 | 3 | 0 | 3 |
 Jugosławia |
3 | 1 | 1 | 1 | 2 | 2 | 0 | 3 |
 Honduras |
3 | 0 | 2 | 1 | 2 | 3 | -1 | 2 |
| 16 czerwca 1982 21:15 UTC+2
|
Hiszpania |
1:1 | Honduras |
Estadio Luís Casanova, Walencja | ||
| López Ufarte 65' (k.) |
raport | Zelaya 8' |
Widzów: 49 562 Sędzia: Arturo Ithurralde (Argentyna) |
|||
| 17 czerwca 1982 21:15 UTC+2
|
Jugosławia |
0:0 | Irlandia Północna |
La Romareda, Saragossa | ||
| raport | Widzów: 25 tys. Sędzia: Erik Fredriksson (Szwecja) |
|||||
| 20 czerwca 1982 21:15 UTC+2
|
Hiszpania |
2:1 | Jugosławia |
Estadio Luis Casanova, Walencja | ||
| Juanito 14' (k.) Saura 66' |
raport | Gudelj 10' |
Widzów: 48 tys. Sędzia: Henning Lund-Sørensen (Dania) |
|||
| 21 czerwca 1982 21:15 UTC+2
|
Honduras |
1:1 | Irlandia Północna |
La Romareda, Saragossa | ||
| Laing 60' |
raport | Armstrong 10' |
Widzów: 15 tys. Sędzia: Thompson Chan Tam-Sun (Hongkong) |
|||
| 24 czerwca 1982 21:15 UTC+2
|
Honduras |
0:1 | Jugosławia |
La Romareda, Zaragoza | ||
| raport | Petrović 87' (k.) |
Widzów: 25 tys. Sędzia: Gastón Castro (Chile) |
||||
| 25 czerwca 1982 21:15 UTC+2
|
Hiszpania |
0:1 | Irlandia Północna |
Estadio Luis Casanova, Walencja | ||
| raport | Armstrong 47' |
Widzów: 49 562 Sędzia: Héctor Ortíz (Paragwaj) |
||||
Grupa 6[edytuj | edytuj kod]
| Zespół | M | W | R | P | Br+ | Br− | +/− | Pkt |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Brazylia |
3 | 3 | 0 | 0 | 10 | 2 | +8 | 6 |
 ZSRR |
3 | 1 | 1 | 1 | 6 | 4 | +2 | 3 |
 Szkocja |
3 | 1 | 1 | 1 | 8 | 8 | 0 | 3 |
 Nowa Zelandia |
3 | 0 | 0 | 3 | 2 | 12 | -10 | 0 |
| 14 czerwca 1982 21:15 UTC+2
|
Brazylia |
2:1 | ZSRR |
Estadio Ramón Sánchez Pizjuán, Sewilla | ||
| Sócrates 75' Éder 88' |
raport | Bal 34' |
Widzów: 68 tys. Sędzia: Augusto Lamo Castillo (Hiszpania) |
|||
| 15 czerwca 1982 21:15 UTC+2
|
Szkocja |
5:2 | Nowa Zelandia |
Estadio La Rosaleda, Malaga | ||
| Dalglish 18' Wark 29' 32'Robertson 73'Archibald 79' |
raport | Sumner 54' Wooddin 64' |
Widzów: 36 tys. Sędzia: David Socha (USA) |
|||
| 18 czerwca 1982 21:15 UTC+2
|
Brazylia |
4-1 | Szkocja |
Estadio Benito Villamarín, Sewilla | ||
| Zico 33' Oscar 48'Éder 63'Falcão 87' |
raport | Narey 18' |
Widzów: 47 379 Sędzia: Luis Paulino Siles (Kostaryka) |
|||
| 19 czerwca 1982 21:15 UTC+2
|
ZSRR |
3:0 | Nowa Zelandia |
Estadio La Rosaleda, Malaga | ||
| Gawriłow 24' Błochin 48'Bałtacza 68' |
raport | Widzów: 19 tys. Sędzia: Yousef El-Ghoul (Libia) |
||||
| 22 czerwca 1982 21:15 UTC+2
|
ZSRR |
2:2 | Szkocja |
Estadio La Rosaleda, Malaga | ||
| Cziwadze 59' Szengelia 84' |
raport | Jordan 15' Souness 86' |
Widzów: 45 tys. Sędzia: Nicolae Rainea (Rumunia) |
|||
| 23 czerwca 1982 21:15 UTC+2
|
Brazylia |
4:0 | Nowa Zelandia |
Estadio Benito Villamarín, Sewilla | ||
| Zico 28' 31' Falcão 64'Serginho 70' |
raport | Widzów: 43 tys. Sędzia: Damir Matovinović (Jugosławia) |
||||
Druga runda[edytuj | edytuj kod]
Grupa A[edytuj | edytuj kod]
| Zespół | M | W | R | P | Br+ | Br− | +/− | Pkt |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Polska |
2 | 1 | 1 | 0 | 3 | 0 | +3 | 3 |
| ZSRR |
2 | 1 | 1 | 0 | 1 | 0 | +1 | 3 |
| Belgia |
2 | 0 | 0 | 2 | 0 | 4 | -4 | 0 |
| 28 czerwca 1982 21:15 UTC+2
|
Belgia |
0:3 | Polska |
Camp Nou, Barcelona | ||
| raport | Boniek 4' 26' 53' |
Widzów: 65 tys. Sędzia: Luis Paulino Siles (Kostaryka) |
||||
| 1 lipca 1982 21:15 UTC+2
|
Belgia |
0:1 | ZSRR |
Camp Nou, Barcelona | ||
| raport | Oganesjan 48' |
Widzów: 45 tys. Sędzia: Michel Vautrot (Francja) |
||||
| 4 lipca 1982 21:15 UTC+2
|
ZSRR |
0:0 | Polska |
Camp Nou, Barcelona | ||
| raport | Widzów: 65 tys. Sędzia: Bob Valentine (Szkocja) |
|||||
Grupa B[edytuj | edytuj kod]
| Zespół | M | W | R | P | Br+ | Br− | +/− | Pkt |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| RFN |
2 | 1 | 1 | 0 | 2 | 1 | +1 | 3 |
| Anglia |
2 | 0 | 2 | 0 | 0 | 0 | 0 | 2 |
| Hiszpania |
2 | 0 | 1 | 1 | 1 | 2 | -1 | 1 |
| 29 czerwca 1982 21:15 UTC+2
|
RFN |
0:0 | Anglia |
Estadio Santiago Bernabéu, Madryt | ||
| raport | Widzów: 75 tys. Sędzia: Arnaldo Cézar Coelho (Brazylia) |
|||||
| 2 lipca 1982 21:15 UTC+2
|
RFN |
2:1 | Hiszpania |
Estadio Santiago Bernabéu, Madryt | ||
| Littbarski 50' Fischer 75' |
raport | Zamora 82' |
Widzów: 90 089 Sędzia: Paolo Casarin (Włochy) |
|||
| 5 lipca 1982 21:15 UTC+2
|
Hiszpania |
0:0 | Anglia |
Estadio Santiago Bernabéu, Madryt | ||
| raport | Widzów: 75 tys. Sędzia: Alexis Ponnet (Belgia) |
|||||
Grupa C[edytuj | edytuj kod]
| Zespół | M | W | R | P | Br+ | Br− | +/− | Pkt |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Włochy |
2 | 2 | 0 | 0 | 5 | 3 | +2 | 4 |
| Brazylia |
2 | 1 | 0 | 1 | 5 | 4 | +1 | 2 |
| Argentyna |
2 | 0 | 0 | 2 | 2 | 5 | -3 | 0 |
| 29 czerwca 1982 17:15 UTC+2
|
Argentyna |
1:2 | Włochy |
Estadio Sarriá, Barcelona | ||
| Passarella 83' |
raport | Tardelli 55' Cabrini 67' |
Widzów: 43 tys. Sędzia: Nicolae Rainea (Rumunia) |
|||
| 2 lipca 1982 17:15 UTC+2
|
Argentyna |
1:3 | Brazylia |
Estadio Sarriá, Barcelona | ||
| Díaz 89' |
raport | Zico 11' Serginho 66'Júnior 75' |
Widzów: 43 tys. Sędzia: Lamberto Rubio Vázquez (Meksyk) |
|||
| 5 lipca 1982 17:15 UTC+2
|
Brazylia |
2:3 | Włochy |
Estadio Sarriá, Barcelona | ||
| Sócrates 12' Falcão 68' |
raport | Rossi 5' 25' 74' |
Widzów: 44 tys. Sędzia: Abraham Klein (Izrael) |
|||
Grupa D[edytuj | edytuj kod]
| Zespół | M | W | R | P | Br+ | Br− | +/− | Pkt |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Francja |
2 | 2 | 0 | 0 | 5 | 1 | +4 | 4 |
| Austria |
2 | 0 | 1 | 1 | 2 | 3 | -1 | 1 |
| Irlandia Północna |
2 | 0 | 1 | 1 | 3 | 6 | -3 | 1 |
| 28 czerwca 1982 17:15 UTC+2
|
Austria |
0:1 | Francja |
Estadio Vicente Calderón, Madryt | ||
| raport | Genghini 39' |
Widzów: 37 tys. Sędzia: Károly Palotai (Węgry) |
||||
| 1 lipca 1982 17:15 UTC+2
|
Austria |
2:2 | Irlandia Północna |
Estadio Vicente Calderón, Madryt | ||
| Pezzey 50' Hintermaier 68' |
raport | Hamilton 27' 75' |
Widzów: 20 tys. Sędzia: Adolf Prokop (NRD) |
|||
| 4 lipca 1982 17:15 UTC+2
|
Irlandia Północna |
1:4 | Francja |
Estadio Vicente Calderón, Madryt | ||
| Armstrong 75' |
raport | Giresse 33' 80' Rocheteau 46' 68' |
Widzów: 37 tys. Sędzia: Alojzy Jarguz (Polska) |
|||
Faza pucharowa[edytuj | edytuj kod]
| Półfinały | Finał | |||||
| 8 lipca – Barcelona | ||||||
| Polska |
0 | |||||
| Włochy |
2 | |||||
| 11 lipca – Madryt | ||||||
| Włochy |
3 | |||||
| RFN |
1 | |||||
| Mecz o 3. miejsce | ||||||
| 8 lipca – Sewilla | 10 lipca – Alicante | |||||
| RFN (karne) |
3 (5) | Polska |
3 | |||
| Francja |
3 (4) | Francja |
2 | |||
Półfinały[edytuj | edytuj kod]
| 8 lipca 1982 17:15 UTC+2
|
Polska |
0:2 | Włochy |
Camp Nou, Barcelona | ||
| raport | Rossi 22' 73' |
Widzów: 50 tys. Sędzia: Juan Daniel Cardellino (Urugwaj) |
||||
| 8 lipca 1982 21:15 UTC+2
|
RFN |
3:3 (po dogr.) k. 5:4
|
Francja |
Estadio Ramón Sánchez Pizjuán, Sewilla | ||
| Littbarski 17' Rummenigge 102'Fischer 108' |
raport | Platini 26' (k.) Trésor 92'Giresse 98' |
Widzów: 63 tys. Sędzia: Charles Corver (Hollandia) |
|||
| Rzuty karne | ||||||
Kaltz  Breitner Stielike  Littbarski Rummenigge Hrubesch |
Giresse Amoros Rocheteau Six Platini Bossis |
Mecz o 3. miejsce[edytuj | edytuj kod]
| 10 lipca 1982 20:00 UTC+2
|
Polska |
3:2 | Francja |
Estadio José Rico Pérez, Alicante | ||
| Szarmach 40' Majewski 44'Kupcewicz 46' |
raport | Girard 13' Couriol 72' |
Widzów: 28 tys. Sędzia: Antonio Garrido (Portugalia) |
|||
|
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Finał[edytuj | edytuj kod]
| 11 lipca 1982 20:00 UTC+2
|
Włochy |
3:1 | RFN |
Estadio Santiago Bernabéu, Madryt | ||
| Rossi 57' Tardelli 69'Altobelli 81' |
raport | Breitner 83' |
Widzów: 90 tys. Sędzia: Arnaldo Cézar Coelho (Brazylia) |
|||
     Włochy
|
  RFN
|
|
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
TRZECI TYTUŁ
Klasyfikacja strzelców turnieju[edytuj | edytuj kod]
- 6 goli
- 5 goli
- 4 gole
- 3 gole
- 2 gole
Salah Assad
Daniel Bertoni- Diego Maradona
- Daniel Passarella
Walter Schachner
Éder- Serginho
- Sócrates
Antonín Panenka
Trevor Francis- Bryan Robson
Bernard Genghini- Michel Platini
- Dominique Rocheteau
- Didier Six
Klaus Fischer- Pierre Littbarski
László Fazekas- Tibor Nyilasi
- Gábor Pölöskei
Marco Tardelli
Billy Hamilton
John Wark
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ World Cup controversies (ang.). [dostęp 24 sierpnia 2008].
- ↑ BBC SPORT | Football | World Cup 2006 | World Cup history – Spain 1982.
- ↑ Hiszpania 1982 – Piłkarskie Mistrzostwa Świata 2006 – Onet.pl Sport.
