Rajmund IV z Tuluzy
| ||
| ||
| hrabia Tuluzy | ||
| Okres | od 1094 do 1105 | |
| hrabia Trypolisu | ||
| Okres | od 1102 do 1105 | |
| Dane biograficzne | ||
| Data urodzenia | 1042 | |
| Data śmierci | 1105 | |
| Ojciec | Pons z Tuluzy | |
| Matka | Almodis de La Marche | |
| Żona | 1. ?, 2. Matylda, 3. Elwira | |
| Dzieci | Bertrand z Tuluzy, Alfons-Jordan | |
Rajmund IV z Tuluzy, znany również jako Rajmund de Saint-Gilles (ur. 1042, zm. 1105) – syn Ponsa z Tuluzy i Almodis de La Marche. W 1094 po śmierci swojego brata – Wilhelma IV, został hrabią Tuluzy. Był również hrabią Trypolisu od 1102 do 1105.
Rajmund był człowiekiem bardzo religijnym i zawsze chciał umrzeć w Ziemi Świętej – kiedy więc papież wezwał do zorganizowania wyprawy krzyżowej, Rajmund jako pierwszy przyjął wezwanie. Był najstarszym i najbogatszym z krzyżowców. Opuścił Tuluzę w październiku 1096 i razem z dużą kompanią pomaszerował w kierunku Konstantynopola. Towarzyszyła mu m.in. żona Elwira z synem (który zmarł podczas podróży) i Ademar z Monteil – biskup Le Puy i legat papieski. Zignorował prośby swojej bratanicy – Filipy (prawowitej władczyni Tuluzy i żony Wilhelma X, księcia Akwitanii), żeby przekazać jej władzę, i zostawił w hrabstwie swojego najstarszego syna – Bertranda, żeby on rządził w jego imieniu.
Poprowadził Prowansalczyków do Dyrrhachium, a następnie na wschód do Konstantynopola (ta samą drogą co Boemund de Hauteville), gdzie dołączył do pozostałych krzyżowców. Z uwagi na swój majątek i charyzmę szybko stał się jednym z głównych przywódców wyprawy.
Był trzykrotnie żonaty i dwukrotnie został ekskomunikowany. Jego pierwszą żoną była jego kuzynka. Miał z nią syna:
Jego drugą żoną była Matylda de Hauteville, córka Rogera I, króla Sycylii. Jego trzecią żoną była Elwira, nieślubna córka Alfonsa VI, króla Kastylii. Miał z nią syna:
- Alfonsa-Jordana (1103-1148), hrabiego Trypolisu
| ||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||
| Poprzednik |
Hrabia Trypolisu 1102-1105 |
Następca Alfons-Jordan |