Ratyczów
50°29′27″N 23°43′25″E/50,490833 23,723611| wieś | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2021) | |
| Strefa numeracyjna |
84 |
| Kod pocztowy |
22-650[4] |
| Tablice rejestracyjne |
LTM |
| SIMC |
0894078[5] |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa lubelskiego  | |
Położenie na mapie powiatu tomaszowskiego  | |
Położenie na mapie gminy Łaszczów  | |
| 50°29′27″N 23°43′25″E/50,490833 23,723611[1]
| |
Ratyczów – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie tomaszowskim, w gminie Łaszczów[5][6].
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zamojskiego.
Wieś stanowi sołectwo gminy Łaszczów[7]. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 229 mieszkańców[8].
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Łaszczowie[9].
Historia
[edytuj | edytuj kod]Ratyczów (dawniej nazywany także Raticzew), po raz pierwszy wieś wzmiankowana została w roku 1424. Po roku 1431 weszła w posiadanie rodu Zbrożków herbu Jasieńczyk. W okresie 30 lat swej aktywności gospodarczej Mikołaj Zbrożek wojski bełski zgromadził w swoim posiadaniu ogółem 13 wsi między innymi: Krzewica, Ratyczów, Worochta, Przemysłów, Szlatyn, Łubcze, Chorobrów, a w latach 1487–1488 części po Uhrynowskich. Ratyczów przejął w 1469 roku.
W roku 1491 Mikołaj przekazał swoje dobra synowi Pawłowi w tym Ratyczów, Żerniki pozostały ośrodkiem włości rodowych. W wieku XVI majątek Zbrożka uległ rozdrobnieniu[10].
W 1564, wraz z Żernikami przeszedł Ratyczów do Andrzeja, Hieronima i Stanisława Żulińskich. Było tu wówczas 4,75 łana (79, 8 ha) gruntów uprawnych. Od 1782 r. Ratyczów należał do Bramińskich, do nich jeszcze w 1846 r. W 1880 r. wieś była w posiadaniu rodu Świeżawskich[10].
W drugiej połowie XIX wieku Ratyczów stanowił wieś z folwarkiem w powiecie tomaszowskim, gminie Czerkasy, parafii łacińskiej Łaszczów dla obrzędu wschodniego w Żernikach, odległy 24 wiorst od Tomaszowa. W roku 1885 posiadał 44 domów 267 mieszkańców (10 wyznania rzymskokatolickiego). We wsi był młyn i staw, ludność trudniła się rolnictwem.
Folwark Ratyczów należał do dominium Żerniki (Świeżawskich). Cerkiew tutejsza o której historii niewiele wiadomo, była filialną do parafii Żerniki. Budynek znany jeszcze w początkach XX wieku pochodził z 1837 r[11].
Spis ludności z r. 1921 wykazał 51 domów we wsi oraz 168 mieszkańców, w tym Ukraińcy stanowili 130 osób[12].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 114883
- ↑ Wieś Ratyczów w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2023-11-02], liczba ludności na podstawie danych GUS.
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2023-11-02].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1074 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2017-08-30].
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200), ze zmianami w obwieszczeniu z dnia 4 sierpnia 2015(dts) (Dz.U. z 2015 r. poz. 1636).
- ↑ Jednostki pomocnicze gminy Łaszczów. Urząd Gminy Łaszczów. [dostęp 2017-08-30].
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r..
- ↑ Opis parafii na stronie diecezji
- ↑ a b Janeczek 1991 ↓, s. 333.
- ↑ Ratyczów, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IX: Pożajście – Ruksze, Warszawa 1888, s. 545.
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej opracowany na podstawie wyników Pierwszego Powszechnego Spisu Ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych, t. IV, Województwo lubelskie, Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1924 [dostęp 2017-08-30].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Andrzej Janeczek: Osadnictwo pogranicza polsko-ruskiego. Województwo bełskie od schyłku XIV do początku XVII w. Wrocław: 1991.
| Miasto | |
|---|---|
| Wsie | |
| Kolonie | |
| Osada | |
| Osada leśna | |
| Części miasta | |
| Integralne części wsi |
|
