Rejon chyrowski
| Rejon | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Republika związkowa | |
| Obwód | |
| Siedziba | |
| Data powstania |
1940, 1944 |
| Data likwidacji |
1941, 1957 |
Rejon chyrowski (ukr. Хирівський район) – dawna jednostka podziału administracyjnego Ukraińskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej w Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich w latach 1940–1941 i 1944–1957. Należał do obwodu drohobyckiego. Siedziba władz rejonu znajdowała się w Chyrowie.
Rejon chyrowski został utworzony 17 stycznia 1940 na podstawie dekretu Prezydium Rady Najwyższej USRR o podziale na rejony zachodnich obwodów USRR, kiedy to w obwodzie drohobyckim utworzono 30 rejonów, między innymi chyrowski[1]. Rejon objął następujące obszary, należące przed wojną do powiatu dobromilskiego w województwie lwowskim[2]:
- miasto Chyrów
- całą zniesioną gminę Bąkowice;
- całą zniesioną gminę Krościenko;
- całą zniesioną gminę Starzawa.
Rejon chyrowski przestał istnieć wraz z wybuchem wojny niemiecko-radzieckiej 22 czerwca 1941. Jego tereny weszły głównie w skład Landkreis Przemysl dystryktu krakowskiego oraz częściowo Landkreis Drohobycz dystryktu galicyjskiego Generalnego Gubernatorstwa[3].
Rejon został odtworzony 31 lipca 1944, po zajęciu tych terenów przez Armię Czerwoną[4].
W marcu 1945, w wyniku wytyczenia granicy między ZSRR a Polską, niewielki skrawek rejonu chyrowskiego (część Liskowatego na wschód od Górnego Końca) włączono do Polski.
w 1946 roku rejon chyrowski podzielony był na 18 rad: jedną miejską i 17 wiejskich (stan na 1 września 1946)[5]:
- rada wiejska Bąkowice (Буньковицька сільська рада) – wieś Bąkowice (Буньковичі), wieś Suszyca Mała (Мала Сушиця);
- rada miejska Chyrów (Хирівська міська рада) – miasto Chyrów (Хирів);
- rada wiejska Grodowice (Городовицька сільська рада) – wieś Grodowice (Городовичі);
- rada wiejska Katyna (Катинська сільська рада) – wieś Katyna (Катине), chutor Łopuszanka (Лопушанка);
- rada wiejska Krościenko (Коростенківська сільська рада) – wieś Krościenko (Коростенко), chutor Wolica (Болиця);
- rada wiejska Liskowate (Ліскуватенська сільська рада) – wieś Liskowate (Ліскувате), chutor Wyżne (Високий);
- rada wiejska Łopusznica (Лопушницька сільська рада) – wieś Łopusznica (Лопушниця);
- rada wiejska Maksymówka (Максимівська сільська рада) – wieś Maksymówka (Максимівка);
- rada wiejska Nanowa (Нанівська сільська рада) – wieś Nanowa (Нанове);
- rada wiejska Polana (Полянівська сільська рада) – wieś Polana (Поляна), wieś Śliwnica (Сливниця);
- rada wiejska Rosochy (Росохівська сільська рада) – wieś Rosochy (Росохи);
- rada wiejska Słochynie (Слохинівська сільська рада) – wieś Słochynie (Слохині);
- rada wiejska Smereczna (Смеречнянська сільська рада) – wieś Smereczna (Смеречна);
- rada wiejska Smolnica (Смільницька сільська рада) – wieś Smolnica (Смільниця);
- rada wiejska Starzawa (Старявська сільська рада) – wieś Starzawa (Старява);
- rada wiejska Stebnik (Стебницька сільська рада) – wieś Stebnik (Стебник);
- rada wiejska Suszyca Wielka (Великосушицька сільська рада) – wieś Suszyca Wielka (Велика Сушиця);
- rada wiejska Terło (Терлівська сільська рада) – wieś Terło (Терло).
W maju 1948 małą część rejonu chyrowskiego (północna część Liskowatego) przekazano Polsce w ramach korekty granic z ZSRR[5][6].
10 grudnia 1951 zniesiono cztery wiejskie rady[7]:
- rada wiejska Krościenko (Коростенківська сільська рада) – wieś Krościenko (Коростенко), chutor Wolica (Болиця);
- rada wiejska Liskowate (Ліскуватенська сільська рада) – wieś Liskowate (Ліскувате), chutor Wyżne (Високий);
- rada wiejska Nanowa (Нанівська сільська рада) – wieś Nanowa (Нанове);
- rada wiejska Stebnik (Стебницька сільська рада) – wieś Stebnik (Стебник) (z Głazami).
Przyczyną tego było włączenie tej części rejonu chyrowskiego do Polski w ramach umowy o zmianie granic z 15 lutego 1951, w zamian za Sokalszczyznę. Fragment ten odpowiadał zachodniej części przedwojennej gminy Krościenko, którą reaktywowano o zmniejszonych granicach w nowo utworzonym powiecie ustrzyckim w woj. rzeszowskim[8][9]. Spośród czterech zniesionych chyrowskich rad wiejskich, trzy doczekały się kontynuacji jako gromady w Polsce (Krościenko i Liskowate w gminie Krościenko i Stebnik w nowej gminie Jasień)[10]. Nanowa znalazła się w ciągu pasa granicznego i została zupełnie wysiedlona.
Rejon chyrowski zniesiono w czerwcu 1957, włączając jego obszar do rejonu dobromilskiego[11][12].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Хроніка за 17 січня 1940 року на сайті Інститут історії України НАН Україн
- ↑ Головне Управління Геодезії і Kартографії при НКР СРСР (1941). Cписок адміністративних районів Дрогобицької області. Харків.
- ↑ Amtliches Gemeinde- und Dorfverzeichnis fuer das GG.
- ↑ 1944 рік в історії (history.org.ua)
- ↑ a b NBUV
- ↑ Zapałowski, A. (2016). Granica w ogniu: 35." Przemyska" Komenda Odcinka WOP w działaniach przeciw OUN i UPA w latach 1945-1948. Oficyna Wydawnicza Aspra-JR.
- ↑ УКАЗ Президії Верховної Ради Української РСР ПРО ЛІКВІДАЦІЮ НИЖНЬО-УСТРІЦЬКОГО РАЙОНУ І ДЕЯКИХ СІЛЬСЬКИХ РАД СТРІЛКІВСЬКОГО ТА ХИРІВСЬКОГО РАЙОНІВ ДРОГОБИЦЬКОЇ ОБЛАСТІ
- ↑ Dz.U. z 1951 r. nr 65, poz. 448
- ↑ Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Rzeszowie. 1952, nr 12, poz. 55
- ↑ Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Rzeszowie. 1952, nr 12, poz. 55
- ↑ State Archive of the Lviv region.
- ↑ SSB
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Drogobyczskaja obłast (ros.). whp057.narod.ru. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-03-11)].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
| Miasta na prawach rejonów | |
|---|---|
| Rejony |
|
