Katyna (obwód lwowski)
Na mapach: 
49°31′32″N 22°41′53″E/49,525556 22,698056
49°31′32″N 22°41′53″E/49,525556 22,698056| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Wysokość |
458 m n.p.m. |
| Populacja • liczba ludności |
|
| Nr kierunkowy |
+ 380 3238 |
| Kod pocztowy |
82062 |
Położenie na mapie obwodu lwowskiego  | |
Położenie na mapie Ukrainy  | |
| 49°31′32″N 22°41′53″E/49,525556 22,698056
| |
Katyna (ukr. Катина) – wieś w rejonie starosamborskim obwodu lwowskiego Ukrainy. Miejscowość liczy około 409 mieszkańców. Katyna leży nad potokiem Moczar. Podlega starzawskiej silskiej radzie.
Wieś starostwa przemyskiego w drugiej połowie XVI wieku[1], położona była na przełomie XVI i XVII wieku w ziemi przemyskiej województwa ruskiego[2].
Przed wojną dzieliła się na dwie części o nazwach Katyna Rustykalna (północna część miejscowości) i Katyna Szlachecka (południowa część miejscowości). W 1921 liczyła około 303 (Katyna Rustykalna) i 264 (Katyna Szlachecka) mieszkańców. W II Rzeczypospolitej w powiecie dobromilskim.
Ważniejsze obiekty[edytuj | edytuj kod]
- Cerkiew greckokatolicka (w Katynie Szlacheckiej)
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Mapa WIG Dobromil Pas 50 Słup 35 Warszawa 1938
- Księga adresowa Polski (wraz z W.M. Gdańskiem) dla handlu, przemysłu, rzemiosł i rolnictwa Towarzystwo Reklamy Międzynarodowej Warszawa 1928 s. 687
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Katyna, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 911.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ w świetle lustracji przeprowadzonej w latach 1564-1565, Mateusz Fac, Początki i kształtowanie się grodowego starostwa przemyskiego (z uwzględnieniem kompetencji starostów i majątku domeny monarszej pod ich zarządem do końca XVI wieku), w: Rocznik Historyczno - Archiwalny, T. XXI, Przemyśl 2010, s. 15.
- ↑ Atlas historyczny Rzeczypospolitej Polskiej wydany z zasiłkiem Akademii Umiejętności w Krakowie, [T. 1] , Epoka przełomu z wieku XVI-ego na XVII-sty. Dział II-gi. "Ziemie Ruskie" Rzeczypospolitej , Dział opracowany przez Aleksandra Jabłonowskiego [...], k. 2.
