Ricardo María Carles Gordó

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	3 sierpnia 1969
Konsekrator	Luigi Dadaglio
Współkonsekratorzy	Manuel Moll y Salord; Rafael González Moralejo
Konsekrowani biskupi
Joan Carrera Planas	22 września 1991
Carles Soler Perdigó	22 września 1991
Pere Tena Garriga	5 września 1993
Jaume Traserra Cunillera	5 września 1993
Joan Enric Vives Sicilia	5 września 1993
Juan Piris Frígola	28 kwietnia 2001
Josep Ángel Saiz Meneses	15 grudnia 2001
Román Casanova	14 września 2003
Współkonsekrowani biskupi
Francesc-Xavier Ciuraneta Aymí	14 września 1991
Juan Antonio Reig Plà	14 kwietnia 1996
Jesús Murgui Soriano	11 maja 1996
Jesús Esteban Catalá Ibáñez	11 maja 1996
Agustín Cortés Soriano	18 kwietnia 1998
Esteban Escudero Torres	13 stycznia 2001
Enrique Benavent Vidal	8 stycznia 2005
Vicente Juan Segura	14 maja 2005
Salvador Giménez Valls	2 lipca 2005

Ricardo María Carles Gordó
	Kardynał prezbiter
	Ut omnes unum sint; Aby wszyscy stanowili jedno
Kraj działania	Hiszpania
Data i miejsce urodzenia	24 września 1926 ; Walencja
Data i miejsce śmierci	17 grudnia 2013 ; Barcelona
Miejsce pochówku	?↗
	Arcybiskup Barcelony
Okres sprawowania	1990–2004
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	29 czerwca 1951
Nominacja biskupia	6 czerwca 1969
Sakra biskupia	3 sierpnia 1969
Kreacja kardynalska	26 listopada 1994; Jan Paweł II
Kościół tytularny	S. Maria Consolatrice al Tiburtino
	Multimedia w Wikimedia Commons

Ricard Maria Carles i Gordó (ur. 24 września 1926 w Walencji, zm. 17 grudnia 2013 w Barcelonie) – hiszpański, właściwie kataloński duchowny katolicki, arcybiskup Barcelony, kardynał.

Życiorys

Studiował w seminarium w Walencji oraz na Uniwersytecie Pontyfikalnym w Salamance, gdzie obronił licencjat z prawa kanonicznego. Przyjął święcenia kapłańskie 29 czerwca 1951 w Walencji. Pracował jako duszpasterz w archidiecezji Walencja, koordynował prace lokalnej Katolickiej Organizacji Młodzieży Robotniczej oraz duszpasterstwo rodzin.

6 czerwca 1969 został mianowany biskupem Tortosy, przyjął sakrę biskupią 3 sierpnia t.r. w Tortosie z rąk arcybiskupa Luigiego Dadaglio, nuncjusza w Hiszpanii. W marcu 1990 został przeniesiony na arcybiskupstwo Barcelony.

Brał udział w obradach sesji Światowego Synodu Biskupów. 26 listopada 1994 Jan Paweł II wyniósł go do godności kardynalskiej, nadając tytuł prezbitera kościoła S. Maria Consolatrice al Tiburtino. W 1995 wszedł w skład Komisji Kardynałów ds. Problemów Ekonomicznych i Organizacyjnych Stolicy Apostolskiej.

Po osiągnięciu wieku emerytalnego złożył rezygnację z dalszego kierowania archidiecezji Barcelony; rezygnacja została przyjęta 15 czerwca 2004, a jego następcą został Lluís Martínez i Sistach, dotychczasowy arcybiskup Tarragony.

Brał udział w konklawe 2005, które wybrało papieża Benedykta XVI.

Bibliografia

sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy. www2.fiu.edu. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-11)].
Ricardo María Carles Gordó [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2011-05-25] (ang.).

Zmarli kardynałowie (XX–XXI wiek)	Sebastián Herrero (1903) Rafael Merry del Val (1903) Marcelo Spínola (1905) Gregorio Aguirre García (1907) José Cos y Macho (1911) Enrique Almaraz Santos (1911) Victoriano Guisasola (1914) Juan Soldevilla (1919) Joan Baptista Benlloch (1921) Francisco Vidal Barraquer (1921) Enrique Reig Casanova (1922) Eustaquio Ilundáin (1925) Vicente Casanova (1925) Pedro Segura (1927) Isidro Gomá (1935) Enrique Pla y Deniel (1946) Agustín Parrado García (1946) Manuel Arce y Ochotorena (1946) Benjamín de Arriba Castro (1953) Fernando Quiroga Palacios (1953) José María Bueno Monreal (1958) Arcadio Larraona (1959) Anselmo Albareda (1962) Ángel Herrera Oria (1965) Vicente Enrique y Tarancón (1969) Arturo Tabera Araoz (1969) Marcelo González Martín (1973) Narciso Jubany (1973) Ángel Suquía (1985) Antonio María Javierre Ortas (1988) Eduardo Martínez Somalo (1988) Ricard Maria Carles (1994) Francisco Álvarez Martínez (2001) Carlos Amigo (2003) Agustín García-Gasco (2007) Urbano Navarrete (2007) José Manuel Estepa Llaurens (2010) Fernando Sebastián Aguilar (2014)
Żyjący kardynałowie bez uprawnień elektorskich	Antonio María Rouco Varela (1998) Julián Herranz Casado (2003) Lluís Martínez Sistach (2007) Santos Abril (2012) Ricardo Blázquez (2015) Luis Ladaria Ferrer (2018) Aquilino Bocos Merino (2018)
Żyjący kardynałowie elektorzy	Antonio Cañizares (2006) Carlos Osoro (2016) Juan José Omella (2017) Miguel Ángel Ayuso Guixot (2019) Cristóbal López Romero (2019) Fernando Vérgez Alzaga (2022) José Cobo Cano (2023) Ángel Fernández Artime (2023)