Przejdź do zawartości

Ruta Czaplińska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ruta Janina Czaplińska
Ewa
Ilustracja
podporucznik podporucznik
Data i miejsce urodzenia

10 września 1918
Janowice

Data i miejsce śmierci

22 lutego 2008
Wrocław

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Krajowa
Narodowe Zjednoczenie Wojskowe

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa,
działania zbrojne podziemia antykomunistycznego w Polsce

Późniejsza praca

redaktor i tłumacz

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Medal Wojska (dwukrotnie) Krzyż Armii Krajowej Krzyż Narodowego Czynu Zbrojnego (nadany po 1992)

Ruta Janina Czaplińska, pseud. „Ewa” (ur. 10 września 1918 w Janowicach k. Kazimierza Dolnego, zm. 22 lutego 2008 we Wrocławiu) – szef Wydziału Łączności Narodowego Zjednoczenia Wojskowego, więźniarka okresu stalinowskiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Pochodziła z rodziny ziemiańskiej. Była córką Tadeusza i Józefy (z domu Marcinowska) Czaplińskich. W 1937 r. zdała maturę w Toruniu. Następnie rozpoczęła studia na Wydziale Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego. Jednocześnie ukończyła kurs radiotechniki i radiotelegrafii, a także już w okresie okupacji kurs hodowli drobiu. Od stycznia 1942 r. należała do Armii Krajowej. W latach 1944–1945 prowadziła majątek rodzinny, później utracony w wyniku reformy rolnej. W marcu 1945 r. przeniosła się do Łodzi, gdzie rozpoczęła studia w tamtejszym oddziale Szkoły Głównej Handlowej. Jednocześnie włączyła się do niepodległościowej działalności antykomunistycznej. Została członkiem Komendy Głównej Narodowego Zjednoczenia Wojskowego, w której pełniła funkcję szefa Wydziału Łączności. W 1945 r. otrzymała stopień podporucznika czasów wojny. 5 kwietnia 1946 r. w Łodzi aresztowało ją UB. Oskarżona została o to „że pełniąc funkcję szefa łączności Konspiracyjnej Komendy Głównej „działała w zamiarze usunięcia przemocą Krajowej Rady Narodowej, zagarnięcia jej władzy i zmiany ustroju Państwa Polskiego, brała udział w nielegalnych związkach „Narodowe Zjednoczenie Wojskowe” a następnie „Narodowy Związek Zbrojny”[1]. Po 19-miesięcznym śledztwie 3 listopada 1947 r. została skazana przez Wojskowy Sąd Rejonowy w Warszawie na karę 10 lat pozbawienia wolności. Była więziona kolejno w siedzibie Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego, w więzieniu na Mokotowie, w Fordonie, Inowrocławiu i ponownie w Fordonie. Zwolniono ją 5 kwietnia 1956 r.

Zdjęcie sygnalityczne Ruty Czaplińskiej wykonane w trakcie pobytu w więzieniu w Bydgoszczy

Po odbyciu kary podjęła studia na Wydziale Biologii Uniwersytetu Łódzkiego, które ukończyła na Uniwersytecie Wrocławskim. Następnie pracowała w administracji Instytutu Matematycznego PAN oraz jako starszy redaktor i tłumacz w wydawnictwie Politechniki Wrocławskiej. Była wieloletnią współpracowniczką matematyka prof. Hugona Steinhausa. W latach 1981–1985 zaangażowała się w działalność Arcybiskupiego Komitetu Charytatywnego we Wrocławiu.

Należała do środowiska „Fordonianek”, czyli byłych więźniarek więzienia w Fordonie wchodzącego w skład Związku Więźniów Politycznych Okresu Stalinowskiego. Była również członkinią Związku Młodocianych Więźniów Politycznych „Jaworzniacy”, Klubu Inteligencji Katolickiej, Towarzystwa Ziemiańskiego i Związku Inwalidów Wojennych. Zeznawała w procesie Adama Humera w 1994 roku[2]

Była siostrą m.in. prof. Kazimierza Czaplińskiego[3][4][5]. Jej dziadek (Józef Marcinowski) był ojcem chrzestnym marszałka Józefa Piłsudskiego[6].

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Po 1989 r. została odznaczona m.in. londyńskim Krzyżem Armii Krajowej, dwukrotnie Medalem Wojska Polskiego, Krzyżem Narodowego Czynu Zbrojnego. Została także awansowana do stopnia podporucznika.

W listopadzie 2007 r., za wybitne zasługi dla niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej oraz działalność kombatancką i społeczną, została odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Publikacje

[edytuj | edytuj kod]

Publikowała m.in. na łamach pism „Nike”, „Więź”, „Niepodległość i Pamięć” i „W Drodze”.

Jej teksty pojawiły również się w książkach Przeciwko złu. Wiersze i piosenki więzienne 1944-1956 (oprac. Barbara Otwinowska, Warszawa 1995) oraz Zawołać po imieniu. Księga kobiet – więźniów politycznych 1944-1958 (oprac. Teresa Drzal i Barbara Otwinowska, Nadarzyn 1999).

W 2005 r. zostały wydane przez Instytut Pamięci Narodowej jej wspomnienia pt. Z archiwum pamięci... 3653 więzienne dni.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Dane osoby z katalogu osób "rozpracowywanych", [w:] Biuletyn Informacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej [online], katalog.bip.ipn.gov.pl [dostęp 2022-03-02] (ang.).
  2. Humer i inni (1994), reż. Alina Czerniakowska.
  3. Noty genealogiczne • Okruchy wspomnień • Dokumenty: I. Rodzina Czaplińskich herbu Drogosław. W: Praca zbiorowa: Pani na Sycynie. Część III. Z Dziejów Rodziny. Kazimierz Czapliński (przygotował do druku). Wrocław – Janowiec nad Wisłą: Towarzystwo Przyjaciół Janowca nad Wisłą, 2005, s. 250-253. ISBN 83-913627-8-7.
  4. szukaj w „Indeks osobowy” pod hasłem „Czapliński Kazimierz (Kazik)”. W: Ruta Czaplińska: Z archiwum pamięci... 3653 więzienne dni. Wrocław: Instytut Pamięci Narodowej Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, 2003, seria: Relacje i wspomnienia, tom 4. ISBN 83-89078-33-3.
  5. Spotkanie Klubu poświęcone Rucie Czaplińskiej. Klub Historyczny im. gen. Stefana Roweckiego „Grota”, 2011. [dostęp 2016-09-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-20)].
  6. Z uśmiechem w przeszłość. W: Ruta Czaplińska: Z archiwum pamięci... 3653 więzienne dni. Wrocław 2003: Instytut Pamięci Narodowej Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, s. 27, seria: Relacje i wspomnienia, tom 4. ISBN 83-89078-33-3.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]