Ryszard Jaworowski

Ryszard Jaworowski
	; Ryszard Jaworowski (przed 1934)
	podpułkownik saperów
Data i miejsce urodzenia	3 kwietnia 1896 ; Sierdobsk
Data śmierci	1968
	Przebieg służby
Lata służby	1915–1939
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego; Wojsko Polskie
Jednostki	7 Pułk Saperów Wielkopolskich; 8 Batalion Saperów (II RP); 3 Brygada Saperów; Szefostwo Saperów; 5 Pułk Saperów; 20 Dywizja Piechoty; Armia „Kraków”
Stanowiska	II oficer sztabu brygady; dowódca batalionu; szef saperów dywizji; dowódca saperów armii
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; wojna polsko-bolszewicka; kampania wrześniowa
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Ryszard Jaworowski (ur. 22 marca^?/3 kwietnia 1896 w Sierdobsku, zm. 1968^[1]) – podpułkownik saperów Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Syn Michała. W młodości ukończył realna szkołę budowlaną. Od 1 maja 1915 służył w armii rosyjskiej^[1]. Ukończył kurs dowódczy w Oficerskiej Szkole Piechoty w Kazaniu, po którym został mianowany chorążym. Jako młodszy oficer został przydzielony do 14 pułku piechoty, z którym poszedł na front. W 1916 awansował na podporucznika i został wyznaczony na dowódcę kompanii w 398 pułku piechoty. Za swoje zasługi w 1917 otrzymał awans do stopnia porucznika i stanowisko dowódcy batalionu. Od września 1917 przez rok przebywał w szpitalach wojskowych po ciężkiej kontuzji.

W 1918 powrócił do kraju i zamieszkał w Lidzie na Wileńszczyźnie^[1]. W listopadzie 1918 wstąpił do Wojska Polskiego i został skierowany na kurs oficerski w Dęblinie.

W lipcu 1920 został przeniesiony do XVII batalionu saperów. W jego szeregach wziął udział w walkach przeciwko bolszewikom. 26 lipca 1920 pod Dzierniakowem został po raz drugi ranny^[2]. Po przebytym leczeniu wrócił do służby w XVII baonie saperów na stanowisko dowódcy kompanii saperów.

W latach 1921–1922 był słuchaczem kursu doskonalącego dla oficerów sztabowych saperów, po jego ukończeniu został awansowany do stopnia kapitana. W 1922 został przeniesiony z 7 pułku saperów do 8 pułku saperów na pełniącego obowiązki dowódcy IV batalionu saperów^[3]. Pełnił również funkcję komendanta pułkowej szkoły podoficerskiej^[4]. 31 października 1927 roku został przesunięty ze stanowiska dowódcy IV batalionu saperów na stanowisko kwatermistrza 8 pułku saperów^[5]. W grudniu 1929 został przeniesiony z 3 Brygady Saperów do dowództwa 20 Dywizji Piechoty w Baranowiczach na stanowisko szefa saperów^[6]. W styczniu 1931 został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza na stanowisko szefa saperów^[7]. W 1934 został przeniesiony do 5 batalionu saperów w Krakowie na stanowisko dowódcy batalionu^[8]. W 1938 został przeniesiony do Generalnego Inspektoratu Sił Zbrojnych i przydzielony do składu osobowego generała do prac przy GISZ, gen. bryg. Antoniego Szyllinga.

W marcu 1939 został dowódcą saperów Armii „Kraków” i na tym stanowisku walczył w kampanii wrześniowej^[1]. Po zakończeniu walk został internowany w Rumunii. W latach 1941–1945 przebywał w niewoli niemieckiej w Oflagu VI B Dössel^[9]. Po wojnie powrócił do kraju.

Awanse

chorąży – 1915
podporucznik – 1916
porucznik – 1917
kapitan – 3 maja 1922 zweryfikowany ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919^[10]
major – 18 lutego 1928 ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 i 28. lokatą w korpusie oficerów inżynierii i saperów^[11]
podpułkownik – ze starszeństwem z dniem 19 marca 1937^[12]

Ordery i odznaczenia

Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 8175^[13]
Krzyż Niepodległości
Krzyż Walecznych (1921)^[14]
Złoty Krzyż Zasługi (18 marca 1932)^[15]
Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d Zdzisław Barszczewski: Sylwetki saperów. s. 78.
↑ Mańkowski 1934 ↓, s. 29–30.
↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych z 26 sierpnia 1922 r., nr 29.
↑ Jednodniówka 8 Pułku Saperów z 17 sierpnia 1926 r., Nr 2 s. 47.
↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 25 z 31 października 1927 roku, s. 327.
↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych z 23 grudnia 1929 r., Nr 20, s. 389.
↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych z 28 stycznia 1931 r., Nr 1, s. 30.
↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych z 22 grudnia 1934 r., Nr 14, s. 266.
↑ „Łambinowicki Rocznik Muzealny” z 2009, s. 17.
↑ Rocznik oficerski 1923, s. 908, 152.
↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych z 21 lutego 1928 r., nr 5, s. 48.
↑ Rocznik oficerski 1939, s. 5, 243.
↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych z 27 października 1922 r. nr 41.
↑ Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 2142 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 1, s. 84).
↑ M.P. z 1932 r. nr 65, poz. 85 „za zasługi na polu organizacji i wyszkolenia wojska”.

Bibliografia

Zdzisław Barszczewski, Władysław Jasieński: Sylwetki saperów. Warszawa: Dom Wydawniczy „Bellona”, 2001. ISBN 83-11-09287-7.
Zdzisław Józef Cutter: Saperzy II Rzeczypospolitej. Warszawa [etc.]: Pat, 2005. ISBN 83-921881-3-6.
Witold Mańkowski: Zarys historii wojennej 7-go Pułku Saperów Wielkopolskich. Warszawa: Główna Drukarnia Wojskowa, 1934, seria: Zarys historii wojennej formacji polskich 1918–1920.
Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939; stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Księgarnia Akademicka Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2006. ISBN 83-7188-899-6.
Jednodniówka 8 Pułku Saperów z 17 sierpnia 1926 r., Nr 2.
Roczniki oficerskie 1923, 1924, 1928 i 1932.

[barszcz-1] Zdzisław Barszczewski: Sylwetki saperów. s. 78.

[CITEREFMańkowski193429–30-2] Mańkowski 1934 ↓, s. 29–30.

[3] Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych z 26 sierpnia 1922 r., nr 29.

[4] Jednodniówka 8 Pułku Saperów z 17 sierpnia 1926 r., Nr 2 s. 47.

[5] Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 25 z 31 października 1927 roku, s. 327.

[6] Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych z 23 grudnia 1929 r., Nr 20, s. 389.

[7] Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych z 28 stycznia 1931 r., Nr 1, s. 30.

[8] Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych z 22 grudnia 1934 r., Nr 14, s. 266.

[9] „Łambinowicki Rocznik Muzealny” z 2009, s. 17.

[10] Rocznik oficerski 1923, s. 908, 152.

[11] Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych z 21 lutego 1928 r., nr 5, s. 48.

[12] Rocznik oficerski 1939, s. 5, 243.

[13] Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych z 27 października 1922 r. nr 41.

[14] Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 2142 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 1, s. 84).

[15] M.P. z 1932 r. nr 65, poz. 85 „za zasługi na polu organizacji i wyszkolenia wojska”.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]