Salvatore Lanzetti
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód |
Salvatore Lanzetti (ur. ok. 1710 w Neapolu, zm. ok. 1780 w Turynie[1][2]) – włoski kompozytor i wiolonczelista.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Ukończył studia w Conservatorio di Santa Maria di Loreto w Neapolu[1][2]. Początkowo działał na dworze w Lukce[2], w 1727 roku został członkiem nadwornej kapeli Wiktora Amadeusza II w Turynie[1][2]. Od około 1739 do 1754 roku przebywał w Londynie[1][2]. Około 1760 roku powrócił do Turynu i został członkiem kapeli królewskiej[1][2]. Był jednym z pierwszych wirtuozów wiolonczeli, grających na niej jako na instrumencie solowym, a nie tylko jako podstawie do realizacji linii basso continuo[1].
Skomponował 12 sonat na wiolonczelę i basso continuo (wyd. Amsterdam 1736), 6 solos na 2 wiolonczele i basso continuo (wyd. Londyn 1740), 6 solos na 2 wiolonczele lub flety i basso continuo (wyd. Londyn ok. 1745) i 6 solos na wiolonczelę i basso continuo (wyd. Londyn ok. 1760)[1][2]. Opublikował ponadto pracę Principes au l’application de violoncelle par taus les tons (wyd. Amsterdam ok. 1769)[1][2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 5. Część biograficzna klł. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1997, s. 289–290. ISBN 978-83-224-3303-4.
- ↑ a b c d e f g h Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 3 Haar–Levi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2036. ISBN 978-0-02-865528-4.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Salvatore Lanzetti – twórczość tego autora dostępna w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project