Sawa (Vuković)

Sawa

Svetozar Vuković
Biskup szumadijski
Kraj działania	Jugosławia
Data i miejsce urodzenia	13 kwietnia 1930 Senta
Data i miejsce śmierci	16 czerwca 2001 Belgrad
Biskup szumadijski
Okres sprawowania	1977–2001
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Serbski Kościół Prawosławny
Inkardynacja	Eparchia szumadijska
Śluby zakonne	3 listopada 1959
Diakonat	4 listopada 1959
Prezbiterat	3 czerwca 1961
Nominacja biskupia	20 maja 1961
Chirotonia biskupia	23 lipca 1961

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	23 lipca 1961
Miejscowość	Belgrad
Miejsce	Sobór św. Michała Archanioła
Konsekrator	German
Współkonsekratorzy	Nikanor (Iličić), Wissarion (Kostić)
Współkonsekrowani biskupi Sawa (Andrić) 20 czerwca 1982 Lucjan (Pantelić) 1 lipca 1984

Sawa, imię świeckie Svetozar Vuković (ur. 13 kwietnia 1930 w Sencie, zm. 16 czerwca 2001 w Belgradzie) – serbski biskup prawosławny.

Życiorys

Ukończył seminarium duchowne św. Sawy przy monasterze Rakovica w 1950, zaś w 1954 uzyskał wyższe wykształcenie teologiczne na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Belgradzkiego. Od 1958 wykładał w seminarium, którego był absolwentem. W roku akademickim 1957/1958 podyplomowo studiował teologię starokatolicką w Bernie. 3 listopada 1959 złożył wieczyste śluby mnisze w monasterze Wprowadzenia Matki Bożej do Świątyni w Belgradzie przed patriarchą serbskim Hermanem, który też następnego dnia wyświęcił go na hierodiakona. W 1961 obronił na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Belgradzkiego dysertację doktorską poświęconą typikonowi arcybiskupa Nikodema.

20 maja 1961 został nominowany na biskupa morawickiego, wikariusza eparchii belgradzkiej. 3 czerwca tego samego roku przyjął święcenia kapłańskie i otrzymał godność protosyngela. 24 czerwca 1961 otrzymał godność archimandryty. 23 lipca tego samego roku w soborze św. Michała Archanioła w Belgradzie został wyświęcony na biskupa przez patriarchę serbskiego Hermana, biskupa backiego Nikanora i biskupa banackiego Wissariona. Od 1961 do 1967 wykładał na Uniwersytecie Belgradzkim liturgikę z historią sztuki oraz redagował pismo Српска православна црква – њена прошлост и садашњост / Serbian Orthodox Church – Its Past and Present.

W 1967 został przeniesiony na katedrę wschodnioamerykańską i kanadyjską i sprawował ten urząd przez dziesięć lat. W Stanach Zjednoczonych otworzył czternaście nowych parafii i jeden klasztor, przeniósł również siedzibę ordynariusza z Cleveland do Exfort. W 1977 został ponownie przeniesiony na katedrę szumadijską, gdzie wzniósł od podstaw lub odnowił szereg świątyń. Angażował się w działalność charytatywną. Brał udział w dialogu ekumenicznym prawosławno-katolickim i w przygotowaniach do soboru panprawosławnego. Od 1977 do 1978 kolejno był locum tenens eparchii wschodnioamerykańskiej i kanadyjskiej, žickiej (1978), banackiej (1980–1985), temeszwarskiej (1980–1986), Środkowego Zachodu Ameryki (1986–1988), zachodnioamerykańskiej (1986–1988) i backiej (1988–1990). W 1997 otworzył w Kragujevcu oddział zamiejscowy seminarium duchownego w Belgradzie, który od 2000 funkcjonuje jako samodzielne seminarium duchowne.

Pochowany w Kragujevcu.

Praca naukowa

Sawa (Vuković) łączył działalność duszpasterską z pracą naukową w dziedzinie historii Serbskiego Kościoła Prawosławnego, jego liturgiki i hymnografii. W 1994 wydał w językach serbskim i angielskim pracę poświęconą historii Serbskiego Kościoła Prawosławnego w Ameryce i Kanadzie. Jest także autorem słownika biograficznego serbskich biskupów prawosławnych Srpski jerarsi od devetog do dvadecetog veka (1996), pracy Grobna mesta srpskih arhijereja (1999) i opracowania listów patriarchy Jerzego (Brankovicia). W 1997 został przyjęty do Serbskiej Akademii Nauk i Sztuki.

Odznaczony orderem św. Sawy I stopnia (2001).