Sede Terumot

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sede Terumot
‏שדי תרומות‎
Ilustracja
Synagoga w moszawie Sede Terumot
Państwo

 Izrael

Dystrykt

Północny

Poddystrykt

Jezreel

Samorząd Regionu

Emek ha-Majanot

Wysokość

-130 m n.p.m.

Populacja (2010)
• liczba ludności


424

Położenie na mapie Dystryktu Północnego
Mapa konturowa Dystryktu Północnego, blisko dolnej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Sede Terumot”
Położenie na mapie Izraela
Mapa konturowa Izraela, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Sede Terumot”
Ziemia32°26′25″N 35°29′10″E/32,440278 35,486111

Sede Terumot (hebr. ‏שדי תרומות‎ Sede Terumot lub Sdei Trumot, dosł. „Żyzne Pole”) – moszaw położony w Samorządzie Regionu Emek ha-Majanot, w Dystrykcie Północnym, w Izraelu.

Położenie[edytuj | edytuj kod]

Moszaw Sede Terumot jest położony na wysokości 130 metrów p.p.m. w intensywnie użytkowanej rolniczo Dolinie Bet Sze’an, będącej częścią Rowu Jordanu w Dolnej Galilei. Okoliczny teren jest stosunkowo płaski, opada jednak w kierunku wschodnim w depresję rzeki Jordan. Jedynymi niewielkimi wzgórzami są wzgórza pochodzenia ludzkiego, takie jak Tel Te’omim i Tel Nufar. Wokół osady znajdują się liczne źródła, których wody są odprowadzane do sztucznych stawów hodowlanych. W odległości 2 km na zachód wznoszą się strome zbocza masywu górskiego Gilboa z górą Avner (499 metrów n.p.m.), z której spływa strumień Avner. Łączy się on ze strumieniami Malkiszua, Avinadav i Moda. W odległości 2,5 km na południe przebiega mur bezpieczeństwa oddzielający terytorium Izraela od Autonomii Palestyńskiej[1]. W jego otoczeniu znajdują się kibuce Tirat Cewi i Meraw, moszawy Rewaja i Rechow, wieś komunalna Tel Te’omim oraz wioska terapeutyczna Malkiszua. Sde Trumot wraz z sąsiednimi osadami Rewaja, Rechow i Tel Teomim tworzy wspólnie powiązaną wioskę rolniczą o nazwie Bikur Jiszuwej (hebr. ‏ישובי ביכורה‎). Po stronie palestyńskiej są wioski Bardala, Kardala i Ein al-Beida.

Sede Terumot jest położony w Samorządzie Regionu Emek ha-Majanot, w Poddystrykcie Jezreel, w Dystrykcie Północnym Izraela.

Demografia[edytuj | edytuj kod]

Większość mieszkańców kibucu jest Żydami[2][3]:

Historia[edytuj | edytuj kod]

Pierwotnie w okolicy tej istniały dwie arabskie wioski as-Samirija i al-Hamra. Pierwsza została wysiedlona i zniszczona w dniu 27 maja 1948 roku podczas I wojny izraelsko-arabskiej[4]. Drugą zniszczono w dniu 31 maja 1948 roku[5]. Dużo wcześniej tutejsze grunty wykupiły od arabskich mieszkańców żydowskie organizacje syjonistyczne.

Moszaw został założony w 1951 roku przez żydowskich imigrantów z Iraku i Kurdystanu. Planowana jest dalsza rozbudowa osady[6].

Nazwa[edytuj | edytuj kod]

Nazwa wioski oznacza „żyzne pole” i jest zaczerpnięta z wersetu biblijnego:

„Góry Gilboa! Ani rosy, ani deszczu niech na was nie będzie, ani pól żyznych! Tu bowiem została skalana tarcza mocarzy. Nie, tarcza Saula nie była namaszczona oliwą.”[a]

Kultura i sport[edytuj | edytuj kod]

W moszawie znajduje się ośrodek kultury z biblioteką, sala sportowa z siłownią oraz boisko.

Edukacja i religia[edytuj | edytuj kod]

Moszaw utrzymuje przedszkole. Starsze dzieci są dowożone do szkoły podstawowej Bikura w moszawie Rechow i szkoły średniej w kibucu Newe Etan[7]. Moszaw posiada własną synagogę i mykwę[8].

Gospodarka i infrastruktura[edytuj | edytuj kod]

Gospodarka moszawu opiera się na intensywnym rolnictwie, sadownictwie oraz hodowli bydła i owiec. W szklarniach uprawiane są przyprawy i warzywa. W moszawie jest sklep wielobranżowy, stacja benzynowa i warsztat mechaniczny.

Transport[edytuj | edytuj kod]

Przez centrum moszawu przechodzi droga nr 90, którą jadąc na północ dojeżdża się do moszawu Rechow lub jadąc na południe dojeżdża się do skrzyżowania z drogą nr 667 (prowadzi na zachód w góry Gilboa do kibucu Meraw) i dalej do granicy z terytoriami Autonomii Palestyńskiej. Lokalne drogi prowadzą na wschód do wioski Tel Te’omim i na zachód do moszawu Rewaja.

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Cytat z 1 Księga Samuela 1:21. Tłumaczenie według Biblii Tysiąclecia.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. The Separation Barrier Map. [w:] B’Tselem [on-line]. 2008. [dostęp 2012-05-17]. (ang.).
  2. Dane statystyczne z lat 1948-1995. [w:] Israel Central Bureau of Statistics [on-line]. [dostęp 2012-05-17]. (hebr.).
  3. Dane statystyczne z lat 2001-2009. [w:] Israel Central Bureau of Statistics [on-line]. [dostęp 2012-05-17]. (hebr.).
  4. Welcome To al-Samiriyya. [w:] Palestine Remembered [on-line]. [dostęp 2012-05-17]. (ang.).
  5. Welcome To al-Hamra. [w:] Palestine Remembered [on-line]. [dostęp 2012-05-17]. (ang.).
  6. Sde Trumot. [w:] Bet Alon [on-line]. [dostęp 2012-05-17]. (hebr.).
  7. Sde Trumot. [w:] Rom Galil [on-line]. [dostęp 2012-05-17]. (hebr.).
  8. Sde Trumot. [w:] Galil Net [on-line]. [dostęp 2012-05-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-24)]. (hebr.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]