Newe Ur
32°35′18″N 35°33′12″E/32,588333 35,553333 Domy w kibucu Newe Ur | |
| Państwo | |
|---|---|
| Dystrykt | |
| Poddystrykt | |
| Samorząd Regionu | |
| Wysokość |
–224 m n.p.m. |
| Populacja (2010) • liczba ludności |
|
| Kod pocztowy |
10875 |
Położenie na mapie Dystryktu Północnego  | |
Położenie na mapie Izraela  | |
| 32°35′18″N 35°33′12″E/32,588333 35,553333
| |
| Strona internetowa | |
Newe Ur (hebr. נווה אור; ang. Neve Ur) – kibuc położony w Samorządzie Regionu Emek ha-Majanot, w Dystrykcie Północnym, w Izraelu. Członek Ruchu Kibuców (HaTenoa’a HaKibbutzit).
Położenie
[edytuj | edytuj kod]Kibuc Newe Ur jest położony na wysokości 224 m p.p.m. w intensywnie użytkowanej rolniczo Dolinie Bet Sze’an, będącej częścią depresji Rowu Jordanu. Na północ od kibucu przepływa strumień Nachal Tawor, który ma swoje ujście w położonej około 1 km na wschodzie rzece Jordan. Rzeka Jordan stanowi granicę z Jordanią. Strumień Tawor jest uznawany za północną granicę Doliny Bet Sze’an. Dodatkowo w rejonie kibucu przepływają jeszcze strumienie Bidra, Ha-Jadid i Minta, których wody są wykorzystywane w rolnictwie i stawach hodowlanych. Na zachód od kibucu znajduje się stroma skarpa płaskowyżu Ramot Jissachar (280 m n.p.m.). Na najwyższym wzgórzu wznoszą się ruiny zamku Belvoir. W jego otoczeniu znajdują się kibuce Geszer, Sede Nachum i Bet ha-Szitta, moszawy Bet Josef i Jardena, wioska komunalna Moledet, oraz wioska beduińska At-Tajjiba. Po stronie jordańskiej jest miasto Asz-Szuna asz-Szamalijja i wioska al-Mansijah.
Newe Ur jest położony w Samorządzie Regionu Emek ha-Majanot, w Poddystrykcie Jezreel, w Dystrykcie Północnym Izraela.
Demografia
[edytuj | edytuj kod]W kibucu w większości mieszkają Żydzi, jednak nie wszyscy identyfikują się z judaizmem. Tutejsza populacja jest świecka[1][2]:
Historia
[edytuj | edytuj kod]Pierwotnie w okolicy tej znajdowały się arabskie wioski Umm Sabuna, az-Zawija i al-Mazar. Pierwsza została wysiedlona i zniszczona 21 maja 1948 roku podczas I wojny izraelsko-arabskiej[3]. Druga została zniszczona w dniach 15-18 maja 1948 roku[4]. Trzecia została zniszczona 16 maja 1948 roku[5]. Dużo wcześniej tutejsze grunty wykupiły od arabskich mieszkańców żydowskie organizacje syjonistyczne.
Po zakończeniu I wojny izraelsko-arabskiej władze izraelskie widziały konieczność stworzenia ciągłej linii obronnej wzdłuż rzeki Jordan. Wymagało to utworzenia linii posterunków wojskowych, których utrzymanie było łatwiejsze przy połączeniu z istniejącą w sąsiedztwie osadą rolniczą. Z tego powodu w marcu 1949 roku utworzono tutejszy kibuc. Początkowo osiedlili się w nim żydowscy imigranci z Iraku, którzy nadali mu nazwę Ur. Nazwa ta odnosiła się do starożytnego miasta Ur w Mezopotamii. Warunki życia były tutaj tak trudne, że osadnicy po krótkim czasie wyjechali. Zastąpiła ich grupa młodych wolontariuszy, jednak w 1951 doszło do wewnętrznego rozłamu na tle poglądów politycznych i część mieszkańców wyjechała. W 1952 roku do osiedla przybyła nowa grupa imigrantów pochodzących z Węgier i Polski. Byli to członkowie młodzieżowej organizacji syjonistycznej Ha-Noar Ha-Oved VeHaLomed. Zmieniono wówczas nazwę kibucu na obecną. W 1956 roku osada została podłączona do krajowej sieci elektrycznej, pomimo to przez cały czas przeżywała ona poważne trudności. Dopiero w 1965 roku powstała grupa stałych mieszkańców kibucu, co umożliwiło jego stabilny rozwój. Podczas wojny na wyczerpanie (1967–1970) kibuc był prawie codziennie ostrzeliwany przez jordańską artylerię. Zwłaszcza początek wojny był niezwykle trudny, ponieważ kibuc nie był jeszcze dobrze zorganizowany. Pracujący na polach robotnicy byli nieustannie narażeni na ataki i ostrzał terrorystów. Sytuacja wymusiła na mieszkańcach budowę schronów. Dzieci przez długi okres musiały stale spać w schronach. W kwietniu 1968 roku w pobliżu rzeki Jordan został ranny kierowca traktora[6]. Pod koniec 1990 roku w kibucu osiedliła się grupa imigrantów z krajów byłego ZSRR. Podczas pierwszej Intifady, w kwietniu 1991 roku grupa palestyńskich terrorystów przeniknęła do kibucu, mordując jednego mieszkańca i raniąc drugą osobę[7]. Pod koniec lat 90. XX wieku kibuc znalazł się w kryzysie finansowym, który wymusił przeprowadzenie w 2004 roku procesu prywatyzacji. Zachowano jednak kolektywną organizację instytucji kultury, edukacji i ochrony zdrowia.
Kultura i sport
[edytuj | edytuj kod]W kibucu jest ośrodek kultury z biblioteką, basen kąpielowy, sala sportowa z siłownią i korty tenisowe.
Edukacja
[edytuj | edytuj kod]Kibuc utrzymuje przedszkole. Starsze dzieci są dowożone do szkoły podstawowej do kibucu Chamadja i szkoły średniej w kibucu Newe Etan[8].
Turystyka
[edytuj | edytuj kod]Na pobliskiej górze, położonej około 3 km na zachód od kibucu, znajdują się ruiny twierdzy Belvoir, którą wybudowali w 1130 roku krzyżowcy. Dodatkową atrakcją jest rezerwat przyrody Nachal Tawor. Na terenie rezerwatu wytyczono piesze szlaki turystyczne. Aby uniknąć zniszczenia unikalnego krajobrazu wytyczono w rezerwacie tylko kilka dróg, które są dostępne dla samochodów terenowych[9][10].
Gospodarka i infrastruktura
[edytuj | edytuj kod]Gospodarka kibucu opiera się na intensywnym rolnictwie i sadownictwie. Uprawy rolne obejmują pszenicę, kukurydzę, groch, słonecznik, fasolę, pomidory, czosnek, pietruszkę, arbuzy i pomidory. W sadach uprawia się oliwki, banany, cytrusy, pomelo, cytryny, pomarańcze i grejpfruty. W tutejszej fermie drobiu hoduje się indyki i kury. Hoduje się także bydło mleczne oraz cielaki na mięso. Kibuc jest także znany ze stawów hodowlanych[11]. Tutejsza odlewnia Ortal Diecasting specjalizuje się w precyzyjnych wyrobach odlewniczych z aluminium, magnezu i cynku dla przemysłu motoryzacyjnego w Europie[12]. Firma Adom specjalizuje się w projektach graficznych, tworzeniu stron internetowych, fotografią cyfrową itp.[13]. W kibucu jest przychodnia zdrowia z gabinetem stomatologicznym, pralnia, gabinet kosmetyczny, sklep wielobranżowy i warsztat mechaniczny.
Transport
[edytuj | edytuj kod]Z kibucu wyjeżdża się na zachód na drogę nr 90, którą jadąc na północ dojeżdża się do kibucu Geszer, lub jadąc na południe dojeżdża się do moszawów Bet Josef i Jardena.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Dane statystyczne z lat 1948–1995. [w:] Israel Central Bureau of Statistics [on-line]. [dostęp 2012-05-14]. (hebr.).
- ↑ Dane statystyczne z lat 2001–2009. [w:] Israel Central Bureau of Statistics [on-line]. [dostęp 2012-05-14]. (hebr.).
- ↑ Welcome To Umm Sabuna, Khirbat. [w:] Palestine Remembered [on-line]. [dostęp 2012-05-14]. (ang.).
- ↑ Welcome To al-Zawiya, Khirbat. [w:] Palestine Remembered [on-line]. [dostęp 2012-05-14]. (ang.).
- ↑ Welcome To Kh. al-Mazar. [w:] Palestine Remembered [on-line]. [dostęp 2012-05-14]. (ang.).
- ↑ Neve Ur. [w:] Galil Net [on-line]. [dostęp 2012-05-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-24)]. (hebr.).
- ↑ Neve Ur. [w:] Bet Alon [on-line]. [dostęp 2012-05-14]. (hebr.).
- ↑ Neve Ur. [w:] Rom Galil [on-line]. [dostęp 2012-05-14]. (hebr.).
- ↑ Nahal Tavor Nature Reserve. [w:] Protected Planet [on-line]. [dostęp 2012-12-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-06)]. (ang.).
- ↑ Rezerwat Przyrody Strumienia Tawor. [w:] Israel Nature and Parks Authority [on-line]. [dostęp 2012-12-17]. (ang.).
- ↑ Działalność gospodarcza. [w:] Kibbutz Neve Ur [on-line]. [dostęp 2012-05-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-06)]. (hebr.).
- ↑ Ortal Diecasting. [w:] Ortal Diecasting [on-line]. [dostęp 2012-05-14]. (ang.).
- ↑ Adom. [w:] Adom [on-line]. [dostęp 2012-05-14]. (hebr.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Zdjęcie satelitarne Newe Ur. [w:] Google Maps [on-line]. [dostęp 2012-12-11]. (ang.).
- Mapa Newe Ur. [w:] Amudanan [on-line]. [dostęp 2012-12-11]. (hebr.).
