Skarżysko Kościelne
51°08′16″N 20°54′42″E/51,137778 20,911667| wieś | |
.jpg) Kościół pw. św. Trójcy | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2021) |
2216[2] |
| Strefa numeracyjna |
41 |
| Kod pocztowy |
26-115[3] |
| Tablice rejestracyjne |
TSK |
| SIMC |
0252954[4] |
Położenie na mapie gminy Skarżysko Kościelne  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego  | |
Położenie na mapie powiatu skarżyskiego  | |
| 51°08′16″N 20°54′42″E/51,137778 20,911667[1]
| |
Skarżysko Kościelne – wieś w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie skarżyskim, w gminie Skarżysko Kościelne[5][4].
Miejscowość jest siedzibą gminy Skarżysko Kościelne. Na południe od miejscowości znajduje się przystanek kolejowy Skarżysko Kościelne.
Części wsi
[edytuj | edytuj kod]| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0252960 | Kolonia | część wsi |
| 0992823 | Leśniczówka Skarżysko Kościelne | osada leśna |
| 0252977 | Skarżysko Kościelne A | część wsi |
Historia
[edytuj | edytuj kod]Według Jana Długosza w XV wieku Skarżysko Kościelne (zapisane przez niego pod nazwą Skarzyczsko coenobialis) było własnością klasztoru cystersów w Wąchocku. Z łanów kmiecych klasztorowi oddawano po fertonie czynszu, a także 30 jaj, 4 koguty i 2 sery. Miejscowi chłopi odrabiali pańszczyznę jeden dzień w tygodniu własnym wozem, ponadto powabę i pomocne. Oddawano również 8 korcy owsa i 4 jęczmienia. Znajdowały się tu także trzy karczmy z rolą i zagroda, które odrabiały pańszczyzny jeden dzień pieszy w tygodniu. Wszystkie role płaciły również klasztorowi dziesięcinę snopową i konopną o wartości 8 grzywien.
Wsią klasztoru cystersów wąchockich w województwie sandomierskim było także w ostatniej ćwierci XVI wieku[6].
W 1657 r. opat cystersów w Wąchocku, ks. Tomasz Leżański erygował tu kościół i parafię.
W XIX w. Skarżysko Kościelne było siedzibą gminy w powiecie iłżeckim. W 1827 r. wieś miała 46 domów i 341 mieszkańców. W 1880 r. znajdowały się tu 94 domy. Było tu 659 mieszkańców, 272 morgów ziemi dworskiej, 1337 morgów ziemi włościańskiej i 250 morgów w osadzie poduchownej[7]
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
Zabytki
[edytuj | edytuj kod]Kościół parafialny pw. Świętej Trójcy, wzniesiony w latach 1637–1643 wraz z dwiema kaplicami oraz ogrodzeniem został wpisany do rejestru zabytków nieruchomych (nr rej.: A.794/1-4 z 16.10.1956 i z 11.02.1967)[8].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 123447
- ↑ Raport o stanie gminy w roku 2021. Stan ludności 31.12.2021 str. 3 [dostęp 2022-10-06]
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1154 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b c GUS. Rejestr TERYT
- ↑ a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Województwo sandomierskie w drugiej połowie XVI wieku. ; Cz. 2, Komentarz, indeksy, Warszawa 1993, s. 113.
- ↑ Skarżysko 1(2) Kościelne, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. X: Rukszenice – Sochaczew, Warszawa 1889, s. 658.
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo świętokrzyskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024, s. 59 [dostęp 2018-02-06].
| Wsie | |
|---|---|
| Osady leśne | |
| Integralne części wsi |
