Dołubowo: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
EmptyBot (dyskusja | edycje)
m →‎top: poprawa linkowań
Konarski (dyskusja | edycje)
→‎Zabytki: drobne merytoryczne
Linia 42: Linia 42:
* {{fakt|W latach [[1939]] - [[1945]] nieopodal Dołubowa funkcjonowało lotnisko wojskowe, wykorzystywane na przemian przez radzieckie i niemieckie lotnictwo.|data=2013-12}}
* {{fakt|W latach [[1939]] - [[1945]] nieopodal Dołubowa funkcjonowało lotnisko wojskowe, wykorzystywane na przemian przez radzieckie i niemieckie lotnictwo.|data=2013-12}}


== Zabytki ==
== Dwór w Dołubowie ==
Pierwszy dwór w Dołubowie powstał w XV wieku. W 1661 roku właścicielem majątku został towarzysz pancerny Arnolf Łaguna. W II połowie XIX w. całe Dołubowo stało się własnością Jana Pieńkowskiego. W istniejącym ówcześnie dworze urodził się znany pod koniec XIX wieku malarz [[Ignacy Pieńkowski]]. W 1907 r. liczący 668 ha majątek Dołubowo od Saturnina Klemensa Pieńkowskiego kupił Stanisław Łowicki, który w 1912 r. wzniósł tu istniejący do dzisiaj drewniany dwór. Był on wraz z żoną Marią z Czarkowskich właścicielem Dołubowa do 1939 roku. Ich synowie Stanisław junior i Władysław służyli we wrześniu 1939 r. w [[42 Pułk Piechoty (II RP)|42. Pułku Piechoty]] w Białymstoku, a następnie zostali wzięci do niewoli przez Sowietów i osadzeni w [[Kozielsk|obozie jenieckim w Kozielsku]], skąd trafili później do Katynia, gdzie zostali zamordowani w kwietniu 1940 r. W 1944 r. majątek rozparcelowano, przy czym część zabudowań przypadła dawnej służbie dworskiej. Część ozdobną ogrodu wraz z dworem przekazano szkole podstawowej działającej we dworze jeszcze w 1995 roku. Dwór jest wpisany do rejestru zabytków pod numerem 629 z 30.12.1986 roku, a otaczający go park z 2 poł. XIX, pod nr rej.:402 z 2.08.1977<ref>{{zabytek|podlaskie}}</ref>.

== Inne zabytki ==
* zespół kościoła parafialnego, nr rej.:A-46 z 14.10.1994;
* zespół kościoła parafialnego, nr rej.:A-46 z 14.10.1994;
** kościół Świętych Apostołów Piotra i Pawła, 1901-1904
** kościół Świętych Apostołów Piotra i Pawła, 1901-1904
Linia 48: Linia 51:
** cmentarz kościelny
** cmentarz kościelny
** ogrodzenie z bramą i bramkami, 1905
** ogrodzenie z bramą i bramkami, 1905
* zespół dworski
** drewniany dwór, 1912, nr rej.:629 z 30.12.1986 roku
** [[park]], 2 poł. XIX, nr rej.:402 z 2.08.1977<ref>{{zabytek|podlaskie}}</ref>.


== Zobacz też ==
== Zobacz też ==

Wersja z 22:35, 3 lis 2016

Dołubowo
{{{rodzaj miejscowości}}}
ilustracja
Państwo podlaskie
Powiat

siemiatycki

Gmina

Dziadkowice

Liczba ludności (2007)

393[1]

Strefa numeracyjna

(+48) 85

Kod pocztowy

17-306

Tablice rejestracyjne

BSI

SIMC

0028205

Położenie na mapie gminy Dziadkowice
Mapa konturowa gminy Dziadkowice
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Położenie na mapie województwa podlaskiego
Mapa konturowa województwa podlaskiego
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Położenie na mapie powiatu siemiatyckiego
Mapa konturowa powiatu siemiatyckiego
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:landmark}

Dołubowowieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie siemiatyckim, w gminie Dziadkowice.

Miejscowość jest siedzibą rzymskokatolickiej Parafii Świętych Apostołów Piotra i Pawła w dekanacie Brańsk.

W latach 1952-1954 miejscowość była siedzibą gminy Dołubowo. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego.

Historia

  • Połowa XV wieku. - wieś założona przez rodzinę Łyczków-Dołubowskich, którzy postawili tu dwór.
  • 1465 - zbudowano kościół.
  • 2. połowa XVII wieku - własność Arnolda Łaguny, który zamierzał założyć tu miasto.
  • XVIII wiek - własność Orzeszków, potem Markowskich i Karwowskich (za sprawą zamążpójścia córek Orzeszków).
  • 2. połowa XIX wieku - w posiadaniu Pieńkowskich.
  • 1907 - sprzedane Stanisławowi Jakubowi Łowickiemu.
  • W latach 20. XX wieku powstał w Dołubowie cmentarz wojenny, gdzie pogrzebano nieznanych polskich żołnierzy poległych w 1920. Liczba pochowanych osób jest nieznana. W centralnej części cmentarza umieszczono krzyż i kamień z napisem: 'TU LEŻĄ ŻOŁNIERZE POLSCY POLEGLI ZA OJCZYZNĘ W 1920 R.'
  • W latach 1939 - 1945 nieopodal Dołubowa funkcjonowało lotnisko wojskowe, wykorzystywane na przemian przez radzieckie i niemieckie lotnictwo.[potrzebny przypis]

Dwór w Dołubowie

Pierwszy dwór w Dołubowie powstał w XV wieku. W 1661 roku właścicielem majątku został towarzysz pancerny Arnolf Łaguna. W II połowie XIX w. całe Dołubowo stało się własnością Jana Pieńkowskiego. W istniejącym ówcześnie dworze urodził się znany pod koniec XIX wieku malarz Ignacy Pieńkowski. W 1907 r. liczący 668 ha majątek Dołubowo od Saturnina Klemensa Pieńkowskiego kupił Stanisław Łowicki, który w 1912 r. wzniósł tu istniejący do dzisiaj drewniany dwór. Był on wraz z żoną Marią z Czarkowskich właścicielem Dołubowa do 1939 roku. Ich synowie Stanisław junior i Władysław służyli we wrześniu 1939 r. w 42. Pułku Piechoty w Białymstoku, a następnie zostali wzięci do niewoli przez Sowietów i osadzeni w obozie jenieckim w Kozielsku, skąd trafili później do Katynia, gdzie zostali zamordowani w kwietniu 1940 r. W 1944 r. majątek rozparcelowano, przy czym część zabudowań przypadła dawnej służbie dworskiej. Część ozdobną ogrodu wraz z dworem przekazano szkole podstawowej działającej we dworze jeszcze w 1995 roku. Dwór jest wpisany do rejestru zabytków pod numerem 629 z 30.12.1986 roku, a otaczający go park z 2 poł. XIX, pod nr rej.:402 z 2.08.1977[2].

Inne zabytki

  • zespół kościoła parafialnego, nr rej.:A-46 z 14.10.1994;
    • kościół Świętych Apostołów Piotra i Pawła, 1901-1904
    • kostnica, 1905
    • cmentarz kościelny
    • ogrodzenie z bramą i bramkami, 1905

Zobacz też

  1. USC Dziadkowice, Karty Osobowe Mieszkańców (Dołubowo).
  2. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo podlaskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023.