Ulica Wiejska w Warszawie

Wiejska

{{{nazwa oryginalna}}}

{{{jednostki}}}
{{{opis zdjęcia}}}
Państwo	Polska
Miejscowość	{{{miejscowość}}}
Poprzednie nazwy	{{{poprzednie nazwy}}}
Plan
[[Plik:{{{plan}}}|240x240px|alt=Plan przebiegu ulicy|]]
Przebieg
ul. Piękna ul. Jana Matejki ul. Piotra Maszyńskiego ul. Frascati ul. Bolesława Prusa Plac Trzech Krzyży
Położenie na mapie Polski Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:landmark}

{{Ulica infobox}} Sugerowane pola (wstaw w kodzie): | poprzednie nazwy = | opis zdjęcia = | jednostki = | plan = | miejscowość = | współrzędne = | nazwa oryginalna = Nieznane pola: "jedn1_nazwa", "miasto_herb", "zdjęcie_podpis", "państwo_flaga", "jedn1", "mapa", "rodzaj" oraz "miasto".

Ulica Wiejska w Warszawie – jedna z ulic warszawskiego Śródmieścia, biegnąca od ul. Pięknej do pl. Trzech Krzyży. Ulica Wiejska ma długość ok. 1 km.

Historia

Powstanie ulicy Wiejskiej datuje się na końcowe dekady XVIII wieku, jej zadaniem było połączenie Starej Warsza wy z Ujazdowem. Około połowy XVIII wieku dawna droga zaczęła stawać się ulicą wiodąca od Rozdroża Złotych Krzyży (obecnego Pl. Trzech Krzyży); w roku 1770 została uregulowana i otrzymała obecną nazwę. Około roku 1770 były podkomorzy nadworny koronny Kazimierz Poniatowski założył tu ogród "Na Górze" nazwany potem Frascati; po północnej stronie ul. Książęcej również dla Poniatowskiego powstał inny ogród - "Na Książęcem", obecnie Park na Książęcem. W roku 1779-82 przy Wiejskiej wybudowano Biały Pałacyk, zaś u zbiegu z ul Górnośląską działała elegancka kawiarnia podmiejska Szymona Chovota dla wyższych sfer - Wiejska Kawa. W początkach XIX wieku w pałacyku mieściła się loża masońska; w okresie 1819-30 mieszkał w nim carski komisarz Nikołaj Nowosilcow, po nim - gen. Józef Rautenstrauch. W okresie Królestwa Kongresowego przy Wiejskiej powstała okazała kamienica Kruczkowskiego według projektu Józefa Grzegorza Lessla, zaś pod 11 dom własny wzniósł architekt Antonio Corazzi. W latach 1851-53 powstały pod nr. 6/8 zabudowania Instytutu Szlacheckiego, którego miejsce po roku 1863 zajął Aleksandryjsko-Maryjski Instytut Wychowania Panien - żeńska szkoła średnia o antypolskim i rusyfikacyjnym charakterze. Instytut działał do roku 1915, kiedy to został ewakuowany do Rosji. Ulica zyskała popularność i prestiż w końcu lat 20. XX wieku, gdy na skarpie wiślanej przy Wiejskiej powstał kompleks budynków sejmowo-senackich: w gmachu dawnego Instytutu Maryjskiego umieszczono Sejm RP, rozbudowaną w latach 1927-28 o salę obrad sejmu według projektu Kazimierza Skórewicza, zaś w roku 1935 o Hotel Sejmowy. Po roku 1935 rozparcelowano ogrody Frascati, wznosząc na ich miejscu domy mieszkalne oraz gmach Izby Handlowej według projektu Zdzisława Mączeńskiego. W latach okupacji ogrody sejmowe były miejscem egzekucji, zaś same zabudowania parlamentu ucierpiały wraz z okoliczną zabudową w roku 1944. W okresie 1945-50 Wiejska nosiła nazwę ulicy Ignacego Daszyńskiego; w tym okresie według projektu Bohdana Pniewskiego odbudowano i rozbudowano gmach Sejmu. Lata 1950-61 przyniosły realizację zaburzających panoramę okolicy wielkich domów mieszkalnych, w tym wybudowany u zbiegu z ul. Jana Matejki dom spółdzielni nauczycielskiej według projektu A. Markiewicza.

Zobacz też

• Wiejska Kawa

Bibliografia

• Eugeniusz Szwankowski: Ulice i place Warszawy. Wydawnictwo Naukowe PWN, 1963, s. 250.

Linki zewnętrzne

• Sejm Rzeczypospolitej Polskiej jeszcze jako Instytut Aleksandryjsko-Maryjski Wychowania Panien
• Dawny Senat RP, obecnie siedziba Komisji Sejmowych
• Domki Dozorcy i Szwajcara przy wjeździe do Frascati - posiadłości Kazimierza Poniatowskiego
• Fotografie ulicy