Pieniński Potok: Różnice pomiędzy wersjami

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
Selso (dyskusja | edycje)
Redaktorzy
188 645 edycji
zmiana grafiki
Selso (dyskusja | edycje)
Redaktorzy
188 645 edycji
uzupełnienie opisu, zmiana grafiki, commons
Linia 1: Linia 1:
[[Plik:Pieński Potok a1.jpg|250px|thumb|Pieński Potok wpływający do Dunajca]]
[[Plik:Pieński Potok a1.jpg|thumb|250px|Pieński Potok wpływający do Dunajca]]
[[Plik:Trzy Korony from Sokolica.jpg|250px|thumb|Dolina Pieńskiego Potoku, widok z Sokolicy]]
[[Plik:Pieniński Potok P28.jpg|thumb|250px|Górna część Pienińskiego Potoku, przy szlaku turystycznym]]
{{commonscat|Pieniński Potok}}
⚫
'''Pieniński Potok'''<ref>Urzędowa nazwa potoku wg [[Główny Urząd Geodezji i Kartografii|GUGiK]] brzmi Pieniński Potok: {{cytuj stronę|url=http://www.gugik.gov.pl/komisja/pliki/hydronimy1.pdf|tytuł=Wykaz nazw wód płynących|data dostępu=2009-03-18}}</ref> – potok w [[Pieniny|Pieninach]], będący lewobrzeżnym dopływem [[Dunajec|Dunajca]]. Dawniej nazywany był '''Pieńskim Potokiem'''. Spływa głęboką doliną oddzielająca [[Masyw Trzech Koron]] od [[Pieninki|Pieninek]]. Jednym z dwu jego większych dopływów jest [[Huliński Potok]]. Źródła Pieńskiego Potoku znajdują się pod [[przełęcz Szopka|przełęczą Szopka]], do Dunajca uchodzi na wysokości ok. 440 m n.p.m. tworząc w miejscu ujścia wysoki [[stożek napływowy]]. Po [[orografia|orograficznie]] prawej stronie ujścia znajdują się wysokie wapienne skały zwane Fujarkami, po lewej stronie [[Ślimakowa Skała]].


⚫
Pieński Potok ma długość 2,5 km i średni spadek 120 m/km. Dolina którą płynie to jedno z najbardziej dzikich miejsc w Pieninach. Stanowi [[obszar ochrony ścisłej]] i z wyjątkiem górnego odcinka w pobliżu [[Bajków Groń|Bajkowego Gronia]] jest niedostępna turystycznie. Porasta ją bujny las mieszany, w stromych zboczach znajdują się białe ściany wapienne porośnięte bogatą florą [[rośliny wapieniolubne|roślin wapieniolubnych]]. W korycie potoku oprócz pospolitego wszędzie [[lepiężnik biały|lepiężnika białego]] zdarza się rzadki [[dzięgiel litwor|litwor arcydzięgiel]]. W dolinie stwierdzono występowanie 30 gatunków ptaków, w tym [[pliszka górska|pliszki górskiej]] i rzadkiego [[pluszcz]]a.
⚫
'''Pieński Potok''', '''Pieniński Potok'''<ref>Urzędowa nazwa potoku wg [[Główny Urząd Geodezji i Kartografii|GUGiK]] brzmi Pieniński Potok: {{cytuj stronę|url=http://www.gugik.gov.pl/komisja/pliki/hydronimy1.pdf|tytuł=Wykaz nazw wód płynących|data dostępu=2009-03-18}}</ref> – potok w [[Pieniny|Pieninach]], będący lewobrzeżnym dopływem [[Dunajec|Dunajca]]. Spływa głęboką doliną oddzielająca [[Masyw Trzech Koron]] od [[Pieninki|Pieninek]]. Jednym z dwu jego większych dopływów jest [[Huliński Potok]]. Źródła Pieńskiego Potoku znajdują się pod [[przełęcz Szopka|przełęczą Szopka]], do Dunajca uchodzi na wysokości ok. 440 m n.p.m. tworząc w miejscu ujścia wysoki [[stożek napływowy]]. Po [[orografia|orograficznie]] prawej stronie ujścia znajdują się wysokie wapienne skały zwane Fujarkami, po lewej stronie [[Ślimakowa Skała]].

⚫
Pieński Potok ma długość 2,5 km i średni spadek 120 m/km. Dolina którą płynie to jedno z najbardziej dzikich miejsc w Pieninach. Stanowi [[obszar ochrony ścisłej]] i z wyjątkiem górnego odcinka w pobliżu [[Bajków Groń|Bajków Gronia]] jest niedostępna turystycznie. Porasta ją bujny las mieszany, w stromych zboczach znajdują się białe ściany wapienne porośnięte bogatą florą [[rośliny wapieniolubne|roślin wapieniolubnych]]. W korycie potoku oprócz pospolitego wszędzie [[lepiężnik biały|lepiężnika białego]] zdarza się rzadki [[dzięgiel litwor|litwor arcydzięgiel]]. W dolinie stwierdzono występowanie 30 gatunków ptaków, w tym [[pliszka górska|pliszki górskiej]] i rzadkiego [[pluszcz]]a.


Tradycyjna nazwa Pieńskiego Potoku pochodzi z gwary ludowej i jest przez miejscową ludność używana do dzisiaj. W dokumentach pisanych znana jest już z [[1626]]. W literaturze jednak ostatnio coraz częściej wprowadza się nazwę Pieniński Potok. Jego doliną chodzono ok. [[1860]] do [[Zamek Pieniński|Zamku Pienińskiego]], w [[1907]] wyznakowano nawet wzdłuż potoku szlak turystyczny. W [[1930]] teren ten został wykupiony od prywatnych właścicieli, a cały obszar doliny włączony do [[Pieniński Park Narodowy|Pienińskiego Parku Narodowego]]. W [[1948]] uznany został za matecznik dzikiej zwierzyny. Co ciekawe, już w 1626 w dokumencie przy nazwie Pieńskiego Potoku znajdujemy zapis: ''„zostawić go w pokoju dla zamrożenia zwierza na potrzebę zamkową”.''
Tradycyjna nazwa Pieńskiego Potoku pochodzi z gwary ludowej i jest przez miejscową ludność używana do dzisiaj. W dokumentach pisanych znana jest już z [[1626]]. W literaturze jednak ostatnio coraz częściej wprowadza się nazwę Pieniński Potok. Jego doliną chodzono ok. [[1860]] do [[Zamek Pieniński|Zamku Pienińskiego]], w [[1907]] wyznakowano nawet wzdłuż potoku szlak turystyczny. W [[1930]] teren ten został wykupiony od prywatnych właścicieli, a cały obszar doliny włączony do [[Pieniński Park Narodowy|Pienińskiego Parku Narodowego]]. W [[1948]] uznany został za matecznik dzikiej zwierzyny. Co ciekawe, już w 1626 w dokumencie przy nazwie Pieńskiego Potoku znajdujemy zapis: ''„zostawić go w pokoju dla zamrożenia zwierza na potrzebę zamkową”.''


Górną część Pienińskiego Potoku, na odcinku pomiędzy [[Bajków Groń|Bajkowym Groniem]] a polaną [[Wyrobek]], na wysokości 678 m przekracza żółty szlak turystyczny z [[Krościenko nad Dunajcem|Krościenka]] na [[przełęcz Szopka]]. Znajdują się tutaj ławki dla turystów, tablica Pienińskiego Parku Narodowego i drewniana rynna, która płynie woda z Pienińskiego Potoku. Tworzy on tutaj niewielkie rozlewisko z młaką eutroficzną, na której dominują takie gatunki roślin, jak: [[kozłek całolistny]], [[knieć błotna]] i [[turzyca prosowa]]<ref>Tablica Pienińskiego Parku Narodowego</ref>.
{{Przypisy|stopień= ===}}
{{Przypisy|stopień= ===}}


=== Bibliografia ===
=== Bibliografia ===
{{bibliografia start}}
{{Bibliografia start}}
# {{Cytuj książkę|imię=Józef |nazwisko=Nyka|autor link= Józef Nyka|tytuł=Pieniny. Przewodnik. Wyd. IX |miejsce=Latchorzew |data=2006 |wydawca=Wyd. Trawers |isbn= 83-915859-4-8 }}
# {{Cytuj książkę|imię=Józef |nazwisko=Nyka|autor link= Józef Nyka|tytuł=Pieniny. Przewodnik. Wyd. IX |miejsce=Latchorzew |data=2006 |wydawca=Wyd. Trawers |isbn= 83-915859-4-8}}
# {{Cytuj książkę |tytuł=Pieniński Park Narodowy. Pieniny polskie i słowackie. Mapa 1:20&nbsp;000, 1:15&nbsp;000 |miejsce=Kraków |data=2006/07 |wydawca= Wyd. Kartograficzne Polkart Anna Siwicka |isbn= 83-87873-07-1 }}
# {{Cytuj książkę |tytuł=Pieniński Park Narodowy. Pieniny polskie i słowackie. Mapa 1:20&nbsp;000, 1:15&nbsp;000 |miejsce=Kraków |data=2006/07 |wydawca= Wyd. Kartograficzne Polkart Anna Siwicka |isbn= 83-87873-07-1}}
{{bibliografia stop}}
{{Bibliografia stop}}


[[Kategoria:Wody Pienin]]
[[Kategoria:Wody Pienin]]

Wersja z 10:37, 20 kwi 2010

Pieński Potok wpływający do Dunajca
Górna część Pienińskiego Potoku, przy szlaku turystycznym

Pieniński Potok[1] – potok w Pieninach, będący lewobrzeżnym dopływem Dunajca. Dawniej nazywany był Pieńskim Potokiem. Spływa głęboką doliną oddzielająca Masyw Trzech Koron od Pieninek. Jednym z dwu jego większych dopływów jest Huliński Potok. Źródła Pieńskiego Potoku znajdują się pod przełęczą Szopka, do Dunajca uchodzi na wysokości ok. 440 m n.p.m. tworząc w miejscu ujścia wysoki stożek napływowy. Po orograficznie prawej stronie ujścia znajdują się wysokie wapienne skały zwane Fujarkami, po lewej stronie Ślimakowa Skała.

Pieński Potok ma długość 2,5 km i średni spadek 120 m/km. Dolina którą płynie to jedno z najbardziej dzikich miejsc w Pieninach. Stanowi obszar ochrony ścisłej i z wyjątkiem górnego odcinka w pobliżu Bajkowego Gronia jest niedostępna turystycznie. Porasta ją bujny las mieszany, w stromych zboczach znajdują się białe ściany wapienne porośnięte bogatą florą roślin wapieniolubnych. W korycie potoku oprócz pospolitego wszędzie lepiężnika białego zdarza się rzadki litwor arcydzięgiel. W dolinie stwierdzono występowanie 30 gatunków ptaków, w tym pliszki górskiej i rzadkiego pluszcza.

Tradycyjna nazwa Pieńskiego Potoku pochodzi z gwary ludowej i jest przez miejscową ludność używana do dzisiaj. W dokumentach pisanych znana jest już z 1626. W literaturze jednak ostatnio coraz częściej wprowadza się nazwę Pieniński Potok. Jego doliną chodzono ok. 1860 do Zamku Pienińskiego, w 1907 wyznakowano nawet wzdłuż potoku szlak turystyczny. W 1930 teren ten został wykupiony od prywatnych właścicieli, a cały obszar doliny włączony do Pienińskiego Parku Narodowego. W 1948 uznany został za matecznik dzikiej zwierzyny. Co ciekawe, już w 1626 w dokumencie przy nazwie Pieńskiego Potoku znajdujemy zapis: „zostawić go w pokoju dla zamrożenia zwierza na potrzebę zamkową”.

Górną część Pienińskiego Potoku, na odcinku pomiędzy Bajkowym Groniem a polaną Wyrobek, na wysokości 678 m przekracza żółty szlak turystyczny z Krościenka na przełęcz Szopka. Znajdują się tutaj ławki dla turystów, tablica Pienińskiego Parku Narodowego i drewniana rynna, która płynie woda z Pienińskiego Potoku. Tworzy on tutaj niewielkie rozlewisko z młaką eutroficzną, na której dominują takie gatunki roślin, jak: kozłek całolistny, knieć błotna i turzyca prosowa[2].

  1. ↑ Urzędowa nazwa potoku wg GUGiK brzmi Pieniński Potok: Wykaz nazw wód płynących. [dostęp 2009-03-18].
  2. ↑ Tablica Pienińskiego Parku Narodowego
Błąd w przypisach: Znacznik <ref> o nazwie „stopień”, zdefiniowany w <references>, nie był użyty wcześniej w treści.
BŁĄD PRZYPISÓW

Bibliografia

Szablon:Bibliografia start

  1. Józef Nyka: Pieniny. Przewodnik. Wyd. IX. Latchorzew: Wyd. Trawers, 2006. ISBN 83-915859-4-8.
  2. Pieniński Park Narodowy. Pieniny polskie i słowackie. Mapa 1:20 000, 1:15 000. Kraków: Wyd. Kartograficzne Polkart Anna Siwicka, 2006/07. ISBN 83-87873-07-1.

Szablon:Bibliografia stop

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Pieniński_Potok&oldid=21250347”