Aprobata kultu: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Aprobata kultu |
drobne redakcyjne |
||
| Linia 6: | Linia 6: | ||
Od tego czasu, „aprobatę kultu” zaczęto rozumieć jako synonim potwierdzenia przez papieża kultu „istniejącego od niepamiętnych czasów” (łac.) ''ab immemorabili''{{r|FRO6606}}. Współcześnie przyjęto określenie (łac.) ''confirmatio cultus'', które do 1975 r. objęło 310 postanowień{{r|FRO6606}}. |
Od tego czasu, „aprobatę kultu” zaczęto rozumieć jako synonim potwierdzenia przez papieża kultu „istniejącego od niepamiętnych czasów” (łac.) ''ab immemorabili''{{r|FRO6606}}. Współcześnie przyjęto określenie (łac.) ''confirmatio cultus'', które do 1975 r. objęło 310 postanowień{{r|FRO6606}}. |
||
Jako przykłady ''confirmatio cultus'' wymienić można [[błogosławiony]]ch: [[Bogumił z Dobrowa|Bogumiła]], [[Błogosławiona Bronisława|Bronisławę]], [[Czesław Odrowąż|Czesława]], [[Dorota z Mątowów|Dorotę]], [[Jakub Strzemię|Jakuba Strepę]], [[Jolenta Helena|Jolentę]], [[Władysław z Gielniowa|Władysława z Gielniowa]], [[Sadok i 48 Sandomierskich Dominikańskich Męczenników|Sadoka i 48 Sandomierskich Dominikańskich Męczenników]], [[Błogosławiona Salomea|Salomeę]], [[Wincenty Kadłubek|Wincentego Kadłubka]] i [[święty]]ch: |
Jako przykłady ''confirmatio cultus'' wymienić można [[błogosławiony]]ch: [[Bogumił z Dobrowa|Bogumiła]], [[Błogosławiona Bronisława|Bronisławę]], [[Czesław Odrowąż|Czesława]], [[Dorota z Mątowów|Dorotę]], [[Jakub Strzemię|Jakuba Strepę]], [[Jolenta Helena|Jolentę]], [[Władysław z Gielniowa|Władysława z Gielniowa]], [[Sadok i 48 Sandomierskich Dominikańskich Męczenników|Sadoka i 48 Sandomierskich Dominikańskich Męczenników]], [[Błogosławiona Salomea|Salomeę]], [[Wincenty Kadłubek|Wincentego Kadłubka]] i [[święty]]ch: [[Święta Kinga|Kingę]], [[Stanisław Kazimierczyk|Stanisława Kazimierczyka]], [[Szymon z Lipnicy|Szymona z Lipnicy]]{{r|FRO6606}}. |
||
== Zobacz też == |
== Zobacz też == |
||
Wersja z 21:42, 28 paź 2012
Aprobata kultu, (łac.) aprobatio cultus – termin stosowany w chrześcijaństwie dla potwierdzenia kultu postaci.
W okresie wczesnochrześcijańskim spontanicznie otaczano czcią męczenników oddających życie za wiarę[1]. Decydujące znaczenie dla rodzącego się kultu miał udział zwierzchników grup wyznaniowych. W gminach chrześcijańskich funkcję tę pełnili samodzielni biskupi, którzy od średniowiecza gromadzili się na synodach[1]. W listach Cypriana z Kartaginy (ok. 200-258) i dziełach Augustyna z Hippony (354-430) odnajdujemy świadectwa tych wydarzeń[1][2][3]. Widocznym elementem „aprobaty kultu” stały się translacja i elewacja poprzedzane cudownymi zdarzeniami odczytywanymi jako znaki Boże[4]. W związku z pojawiającymi się wątpliwościami i nadużyciami zaczęto występować o weryfikację do papieży co zaowocowało utworzeniem instytucji kanonizacji[4]. Procedury kanoniczne regulujące sposób beatyfikacji i kanonizacji uporządkował papież Urban VIII (1568-1644) dekretami z 1625 r. i publikując w 1632 r. brewiarz[4]. Od tego czasu, „aprobatę kultu” zaczęto rozumieć jako synonim potwierdzenia przez papieża kultu „istniejącego od niepamiętnych czasów” (łac.) ab immemorabili[4]. Współcześnie przyjęto określenie (łac.) confirmatio cultus, które do 1975 r. objęło 310 postanowień[4].
Jako przykłady confirmatio cultus wymienić można błogosławionych: Bogumiła, Bronisławę, Czesława, Dorotę, Jakuba Strepę, Jolentę, Władysława z Gielniowa, Sadoka i 48 Sandomierskich Dominikańskich Męczenników, Salomeę, Wincentego Kadłubka i świętych: Kingę, Stanisława Kazimierczyka, Szymona z Lipnicy[4].
Zobacz też
- ↑ a b c Henryk Fros SJ, Franciszek Sowa: Księga imion i świętych. T. 6: W-Z. Kraków: WAM, Księża Jezuici, 2007, s. 605. ISBN 978-83-7318-736-8.
- ↑ Henryk Fros SJ, Franciszek Sowa: Księga imion i świętych. T. 1: A-C. Kraków: WAM, Księża Jezuici, 1997, s. 559-560. ISBN 83-7097-271-3.
- ↑ Henryk Fros SJ, Franciszek Sowa: Księga imion i świętych. T. 1: A-C. Kraków: WAM, Księża Jezuici, 1997, s. 302-303. ISBN 83-7097-271-3.
- ↑ a b c d e f Henryk Fros SJ, Franciszek Sowa: Księga imion i świętych. T. 6: W-Z. Kraków: WAM, Księża Jezuici, 2007, s. 606. ISBN 978-83-7318-736-8.