Lubomyr Huzar: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
Nie podano opisu zmian |
Wycofano ostatnią zmianę treści (wprowadzoną przez 83.31.1.114) i przywrócono wersję 34216824 autorstwa Maciejr - póki co jeszcze się to nie stało, zbędna zmiana |
||
| Linia 93: | Linia 93: | ||
10 lutego 2011 kardynał Lubomyr Huzar złożył rezygnację z funkcji arcybiskupa większego halicko-kijowskiego i zwierzchnika Kościoła katolickiego obrządku bizantyjsko-ukraińskiego. Funkcję [[locum tenens]] po jego dymisji przejął do czasu zwołania Synodu Biskupów Ukraińskiego Kościoła Greckokatolickiego, arcybiskup lwowski [[Ihor Woźniak]]<ref>{{cytuj stronę| url =http://press.catholica.va/news_services/bulletin/news/26821.php?index=26821&po_date=10.02.2011&lang=en | tytuł =RINUNCIA DELLARCIVESCOVO MAGGIORE DI KYIV-HALYČ (UCRAINA) | data dostępu = 2011-02-10| autor = | opublikowany =catholica.va | praca = | data =2011-02-10 | język =}}</ref><ref>{{cytuj stronę| url =http://www.wprost.pl/ar/231097/Papiez-przyjal-dymisje-kardynala/ | tytuł = |
10 lutego 2011 kardynał Lubomyr Huzar złożył rezygnację z funkcji arcybiskupa większego halicko-kijowskiego i zwierzchnika Kościoła katolickiego obrządku bizantyjsko-ukraińskiego. Funkcję [[locum tenens]] po jego dymisji przejął do czasu zwołania Synodu Biskupów Ukraińskiego Kościoła Greckokatolickiego, arcybiskup lwowski [[Ihor Woźniak]]<ref>{{cytuj stronę| url =http://press.catholica.va/news_services/bulletin/news/26821.php?index=26821&po_date=10.02.2011&lang=en | tytuł =RINUNCIA DELLARCIVESCOVO MAGGIORE DI KYIV-HALYČ (UCRAINA) | data dostępu = 2011-02-10| autor = | opublikowany =catholica.va | praca = | data =2011-02-10 | język =}}</ref><ref>{{cytuj stronę| url =http://www.wprost.pl/ar/231097/Papiez-przyjal-dymisje-kardynala/ | tytuł = |
||
Papież przyjął dymisję kardynała | data dostępu = 2011-02-10| autor = | opublikowany =wprost.pl | praca = | data =2011-02-10 | język =pl}}</ref> |
Papież przyjął dymisję kardynała | data dostępu = 2011-02-10| autor = | opublikowany =wprost.pl | praca = | data =2011-02-10 | język =pl}}</ref>. |
||
{{Przypisy}} |
{{Przypisy}} |
||
Wersja z 17:58, 13 lut 2013
| kardynał prezbiter | |
| Ilustracja | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| arcybiskup większy kijowsko-halicki | |
| Okres sprawowania |
2001-2011 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Prezbiterat | |
| Nominacja biskupia | |
| Chirotonia biskupia | |
| Kreacja kardynalska | |
| Kościół tytularny |
Kościół św. Zofii przy Via Boccea |
| Data konsekracji |
2 kwietnia 1977 |
|---|---|
| Konsekrator | |
| Współkonsekratorzy | |
Lubomyr Huzar MSU (ukr. Любомир Гузар) (ur. 26 lutego 1933 we Lwowie) – ukraiński duchowny greckokatolicki, kardynał, studyta, arcybiskup większy kijowsko-halicki, zwierzchnik Kościoła katolickiego obrządku bizantyjsko-ukraińskiego
Życiorys
Urodził się we Lwowie. Młodość spędził na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W 1944 roku przed nadejściem wojsk radzieckich opuścił wraz z rodziną Ukrainę i udał się na emigrację do Austrii. W latach 1944-1949 przebywał w Salzburgu, później w Stanach Zjednoczonych Ameryki.
Studiował filozofię i teologię w Kolegium Świętego Bazylego w Stamford, na Katolickim Uniwersytecie Ameryki w Waszyngtonie, na Fordham University w Nowym Jorku i na Papieskim Uniwersytecie Urbaniana w Rzymie.
W latach 1958-1969 pracował jako wykładowca akademicki w Stamford. W latach 1969-1972 był profesorem eklezjologii na Papieskim Uniwersytecie Urbaniana w Rzymie.
30 marca 1958 w katedrze w Stamford przyjął święcenia kapłańskie w obrządku bizantyjskim. W latach 1966-1969 pełnił funkcje proboszcza parafii greckokatolickiej w Kerhonkson. W 1972 roku wstąpił do zakonu studytów. Od 1974 roku był przełożonym klasztoru w Grottaferrata.
2 kwietnia 1977 został mianowany przez arcybiskupa Josyfa Slipyja sufraganem i otrzymał w Castel Gandolfo potajemnie sakrę biskupią bez wcześniejszego zatwierdzenia papieskiego. Pełnił funkcję archimandryty mnichów studytów na Europę i Amerykę.
W 1993 powrócił na Ukrainę z zadaniem zorganizowania klasztoru studytów w diecezji tarnopolskiej.
W 1995 roku Lubomyr Huzar został wybrany przez Synod Biskupów Ukraińskiego Kościoła Greckokatolickiego na egzarchę kijowsko-wyszhorodzkiego. W 1996 roku uzyskał potwierdzenie kanoniczności swoich święceń biskupich od papieża Jana Pawła II i 22 lutego 1996 roku został mianowany biskupem tytularnym Nisa di Licia.
W październiku 1996 został biskupem pomocniczym arcybiskupa wiekszego lwowskiego, z tytułem koadiutora i nadzwyczajnymi pełnomocnictwami duszpasterskimi. Po śmierci kardynała Myrosława Lubaczewskiego 23 grudnia 2000 został mianowany administratorem apostolskim archidiecezji lwowskiej.
25 stycznia 2001 roku został wybrany przez Synod Biskupów Ukraińskiego Kościoła Greckokatolickiego arcybiskupem większym Lwowa i następnego dnia otrzymał zatwierdzenie swojego tytułu od papieża. W lutym 2001 roku otrzymał nominację kardynalską, z tytułem kardynała prezbitera S. Sofia a Via Boccea.
W 2005 roku brał udział w konklawe po śmierci Jana Pawła II. Od sierpnia 2005 roku jako zwierzchnik Kościoła katolickiego obrządku bizantyjsko-ukraińskiego nosił tytuł arcybiskupa większego Kijowa i Halicza. W latach 2005-2010 podejmował starania o podniesienie swojej metropolii do rangi patriarchatu.
10 lutego 2011 kardynał Lubomyr Huzar złożył rezygnację z funkcji arcybiskupa większego halicko-kijowskiego i zwierzchnika Kościoła katolickiego obrządku bizantyjsko-ukraińskiego. Funkcję locum tenens po jego dymisji przejął do czasu zwołania Synodu Biskupów Ukraińskiego Kościoła Greckokatolickiego, arcybiskup lwowski Ihor Woźniak[2][3].
- ↑ Do 1996 roku Stolica Apostolska nie uznawała oficjalnie kanoniczności jego święceń biskupich, gdyż odbyły się one tajnie i bez mandatu papieskiego.
- ↑ RINUNCIA DELLARCIVESCOVO MAGGIORE DI KYIV-HALYČ (UCRAINA). catholica.va, 2011-02-10. [dostęp 2011-02-10].
- ↑ Papież przyjął dymisję kardynała. wprost.pl, 2011-02-10. [dostęp 2011-02-10]. (pol.).