Dresiarze: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m Wycofano edycje użytkownika 195.85.252.5 (dyskusja). Autor przywróconej wersji to D.M. from Ukraine.
nowe nazewnictwo
Linia 1: Linia 1:
'''Dresiarze''' – [[subkultura]] [[młodzież]]owa, która pojawiła się w [[Polska|Polsce]] w latach 90. XX w. w ramach [[Proletariat|klasy robotniczej]]. Termin pochodzi od zwyczaju noszenia na co dzień ubrań sportowych – [[dres]]ów. Często mylona z kontrkulturą [[skinhead]]ów. Określenie ''dresiarz'' jest najczęściej nacechowane ujemnie, stanowi też rodzaj [[Stygmatyzacja|stygmatyzującego]] [[stereotyp]]u.
'''Dresiarze''' – potocznie nazywani rycerzami ortalionu, [[subkultura]] [[młodzież]]owa, która pojawiła się w [[Polska|Polsce]] w latach 90. XX w. w ramach [[Proletariat|klasy robotniczej]]. Termin pochodzi od zwyczaju noszenia na co dzień ubrań sportowych – [[dres]]ów. Często mylona z kontrkulturą [[skinhead]]ów. Określenie ''dresiarz'' jest najczęściej nacechowane ujemnie, stanowi też rodzaj [[Stygmatyzacja|stygmatyzującego]] [[stereotyp]]u.


== Charakterystyka ==
== Charakterystyka ==

Wersja z 11:16, 11 paź 2014

Dresiarze – potocznie nazywani rycerzami ortalionu, subkultura młodzieżowa, która pojawiła się w Polsce w latach 90. XX w. w ramach klasy robotniczej. Termin pochodzi od zwyczaju noszenia na co dzień ubrań sportowych – dresów. Często mylona z kontrkulturą skinheadów. Określenie dresiarz jest najczęściej nacechowane ujemnie, stanowi też rodzaj stygmatyzującego stereotypu.

Charakterystyka

Słowem dresiarze określa się młodych mężczyzn, zamieszkujących osiedla z wielkiej płyty, noszących odzież sportową, spędzających czas "na osiedlu, pod klatką", i charakteryzujących się gwałtownym zachowaniem, brutalnością, brakiem kultury osobistej i skłonnością do przestępstw. Określenie to ma cechy stereotypu, gdyż sami dresiarze mają niewielkie poczucie wspólnoty w ramach subkultury, i rzadko nazywają się tym określeniem[1]. Oprócz dresów (ubrań sportowych) zewnętrznym wyróżnikiem dresiarzy bywa noszony na szyi gruby złoty albo srebrny łańcuch. W początkowym okresie grupę tę wyróżniał także gatunek słuchanej muzyki: disco, disco polo[2]. Obecnie wyróżniki te są jednak mniej widoczne. Teraz słuchają przeważnie rapu i muzyki klubowej.

Dresiarze są grupą, której przypisuje się brak poszanowania zasad i norm współżycia społecznego, objawiający się m.in. używaniem ordynarnego, pełnego wulgaryzmów języka oraz akceptowaniem przemocy i przestępstw dla zaspokojenia własnych potrzeb[3][4].

Według socjologów, zaistnienie tej subkultury jest wynikiem polskiej transformacji ustrojowej polegającej na przejściu od komunizmu do kapitalizmu, w ramach której znaczna część klasy robotniczej okazała się "nieużyteczna" w tworzeniu kapitalistycznego społeczeństwa, i została zepchnięta na margines. Zaistnienie subkultury dresiarzy, blokersów (młodzieży mieszkającej i przebywającej na blokowiskach) jest wynikiem takiego właśnie wykluczenia, które przejawia się również w językowym określaniu przedstawicieli klas niższych jako dresiarzy i wynikającej z tego stygmatyzacji. W zaistnieniu etykiety społecznej dresiarza wyraża się przekonanie nowej klasy średniej o bezużyteczności robotników w warunkach nowej rzeczywistości ekonomicznej. W wyobraźni przedstawiciela klasy średniej dresiarz jest niedostosowany do warunków kapitalizmu, stanowi przeszkodę w rozwoju społeczeństwa, jest pozbawiony gustu, anonimowy i niebezpieczny[5].

Dresiarze w kulturze

  1. Bartosz Łukaszewski. Subkulturowa dewiacja w kontekście aksjologii domu rodzinnego. Studium socjologiczne warszawskiej subkultury hip-hopowe.. „Praca doktorska napisana pod kierunkiem ks. dr hab. Tadeusza Bąka, prof. UKSW, w Instytucie Socjologii UKSW”. s. 76, 82. 
  2. Dola dresiarza – cyber.com
  3. Wojciech Orliński: Dresiarze – archiwum.gildia.pl, 15 maja 2002. Dostęp: 2009-07-13.
  4. Jakub Dąbrowski: O tym, dlaczego dresiarze noszą dresy. Rozważania nad antropologią odzieży sportowej w subkulturach chuligańskich. "Dialogi Polityczne" nr 5–6, październik 2005. Dostęp: 2009-07-13.
  5. Alison Stenning. Where is the Post-socialist Working Class? Working-Class Lives in the Spaces of (Post-)Socialism.. „Sociology”. 39 (983), s. 983-999, 2005. DOI: 10.1177/0038038505058382. Cytat: In stark contrast to the official rhetoric of socialism, more common tropes today (...)are of the working class as useless, worthless and an obstacle to the ‘transition’ and of their spaces as grim, grey ghettos. This results not only in the characterization of working-class communities as undeserving and intransigent, resting on the unearned laurels of socialism but also in renewed judgements of the embodied working class. In Poland, for example, parts of the working class are labelled as ‘dresiarze’ (those who wear tracksuits or dresy) and ‘blokersi’ (those who live in tower blocks) to reductively frame the working class as tasteless and anonymous, yet somehow threatening.. 
  6. Dezerter: Od wschodu do zachodu, tekst utworu.
  7. Big Cyc: Dres, tekst utworu.
  8. Wojna polsko ruska pod flagą biało-czerwoną – Dorota MasłowskaWirtualna Polska
  9. Wojna polsko-ruska pod flagą biało-czerwoną – free.art.pl
  10. Wożonko w bazie Filmweb
  11. Jeż Jerzy – komiks.gildia.pl

Zobacz też